Εκεί που έλεγες ότι έχεις αποκτήσει πλήρη εικόνα για το έργο του Μιχάλη Κατζουράκη χάρη στην αναδρομική του στο Μπενάκη της Πειραιώς, μια επίσκεψη στην Αίθουσα Τέχνης Καππάτος, όπου παρουσιαζόταν μέχρι χθες μια «συμπληρωματική» έκθεση, ήρθε να αποκαλύψει ότι το μέγεθος και το εύρος του έργου του εικαστικού και πάλαι ποτέ καλλιτεχνικού συμβούλου του ΕΟΤ δεν είναι αυτονόητο ή δεδομένο.
Γιατί εκτός από νέα δουλειά του, στην γκαλερί παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στο κοινό πίνακες από την εξπρεσιονιστική περίοδο του καλλιτέχνη (ναι, πέρασε και μια τέτοια φάση) στις αρχές της δεκαετίας του ’60. Και είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον ότι η σειρά των έργων, στη συντριπτική πλειονότητά τους «Nature Morte», δηλαδή «Νεκρές φύσεις», βρίσκονταν στην αθέατη πλευρά της γκαλερί. Στο «μυστικό», πίσω δωμάτιο όπου ερχόσουν ξαφνικά αντιμέτωπος με τον απροσδόκητο στροβιλισμό χρωμάτων, μια τεράστια αντίθεση από την αφαιρετική, αυστηρή γεωμετρικότητα που χαρακτηρίζει το έργο του Κατζουράκη. Εννοείται ότι χαρακτηριστικά δείγματά του αναρτήθηκαν στους τοίχους δίπλα στις μεγάλες τζαμαρίες απ’ όπου έμπαιναν στην γκαλερί απρόσκλητες οι χαρακτηριστικές επιρροές του καλλιτέχνη: τα γραμμικά αποτυπώματα από γκρεμισμένες τοιχοδομές πάνω σε «θραύσματα» του αστικού ιστού.

Μια πολύ ουσιαστική περίληψη στο αφήγημα μιας καριέρας που απλώνεται σε έξι δεκαετίες. Για την πληρέστερη ανάπτυξή του, απαραίτητη και η βόλτα στο Μπενάκη όπου τα έργα που σε υποδέχονται (όπως τα «Windows» με τους καθρέφτες και τα σπασμένα μπουκάλια, ή τα χαρούμενα, έντονα χρώματα στα ζωγραφικά τελάρα των πρώτων γεωμετρικών δοκιμών του Κατζουράκη) σε τραβάνε από το μανίκι για την περαιτέρω εξερεύνηση του έργου του.

Παράλληλα με το αρχειακό υλικό μέσω του οποίου μας συστήνει τις επιρροές του η διαυγής επιμελητική ματιά του Χριστόφορου Μαρίνου, ή ταυτόχρονα με αυτό, όπως στην περίπτωση των Παραθύρων των Προσφυγικών που δύο κυρίες προσπαθούσαν για ώρα να καταλάβουν πού αρχίζει η εκτύπωση της φωτογραφικής τους απεικόνισης και πού τελειώνει η ζωγραφική παρέμβαση του Κατζουράκη.

«Μιχάλης Κατζουράκης. Παραλλαγές 1954-2014»: Μουσείο Μπενάκη (Κτήριο οδού Πειραιώς), έως τις 05/04.

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 01 Μαρτίου 2015

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ