Η Βαρκελώνη είναι μια πόλη σε κρίση. Περπατώντας στους δρόμους της την προηγούμενη εβδομάδα το καταλάβαινες έντονα, υπήρχε μια οικονομική αμηχανία, ένα πάγωμα, μια φορτισμένη ατμόσφαιρα. Παρόλο που η νεολαία ζούσε για το πρώτο μεγάλο φεστιβάλ της πόλης μέσα στο καλοκαίρι, τοPrimaveraSound.

Hπόλη

Η πόλη όμως είναι εκεί. Με τη δική της λογική, με τα μεγάλα και καθαρά πεζοδρόμια που γίνονται βρώμικα και ξανά καθαρά μέσα σε λίγες ώρες, με τα κτίρια του Γκαουντί και την δική τους αρχιτεκτονική ανάμεσα σε κάποια άχρηστα κτίρια που φτιάχτηκαν απλά για να φτιαχτούν. Με τα άσχημαbars, με τα ωραίαtapasbars, με τους Μαροκινούς που πουλάνε μπύρες χύμα στη Ράμπλα, με το γρήγορο και εξυπηρετικό μετρό.

Οι Καταλανοί εκτός από οικονομικά αμήχανοι είναι εκνευρισμένοι. Εκνευρισμένοι με την καστιγιάνικη Μαδρίτη καθώς η κρίση εδραίωσε μια παλιά έχθρα που βασίζεται στην άποψη πως η Μαδρίτη ζει και αναπνέει με χρήματα της περιφέρειας. Στην Βαρκελώνη ισχυρίζονται πως από τη στιγμή που η Καταλονία είναι αυτάρκης, αν οι φόροι των Καταλανών δεν μοιράζονταν με το ισπανικό κράτος, δε θα είχαν κρίση, δε θα είχαν ανεργία, θα μπορούσαν να ζήσουν μόνοι τους, μακριά από μηχανισμούς στήριξης, λιτότητες και άλλες τέτοιες επικίνδυνες λέξεις. Αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους που έχει φουντώσει η κουβέντα σχετικά με την αυτονομία της Καταλονίας.

Η Βαρκελώνη τα τελευταία είκοσι χρόνια είναι μια γοητευτική πόλη. Εχει γίνει μητρόπολη των τάσεων, οι Ισπανοί φέρθηκαν στην μεταολυμπιακή εποχή τους με αγάπη, φροντίδα και λογική αξιοποιώντας κάθε τι που δημιουργήθηκε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992. Επιπροσθέτως η ποδοσφαιρική Μπαρτσελόνα την τελευταία δεκαετία είναι η καλύτερη ομάδα στον κόσμο και τραβά πάνω της βλέμματα, ευρώ και τουρίστες.

Στα πολιτιστικά, παρά την κρίση τα φεστιβάλ της κάθε χρόνο πραγματοποιούνται και τα πηγαίνουν περίφημα. Προσελκύουνμεγάλο όγκο τουριστών, τα ξενοδοχεία είναι γεμάτα, πτήση φτηνή εκείνη την περίοδο δεν βρίσκεις ούτε για δείγμα και οι άνθρωποι της πόλης ποντάρουν πολύ στον «φεστιβαλοτουρισμό». Εκατόνταδες Ελληνες, Γάλλοι, Ιταλοί, Αγγλοι, όλες οι εθνικότητες του κόσμου επισκέφθηκαν τοParkdelForumτην προηγούμενη εβδομάδα. Κάνουν τον πολιτισμό τους ένα πολύτιμοbrand. Την ίδια ώρα στην Ελλάδα της κρίσης, τοSynchπου δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από τοPrimavera8-9 χρόνια πριν, δεν υπάρχει στο συναυλιακό χάρτη την τελευταία τριετία. Λάθος επιλογές, λάθος χειρισμοί, λάθος πολιτική.

Οι φωτογραφίες είναι του Θοδωρή Μάρκου ( www.thodorismarkou.com )

Το φεστιβάλ

ToφετινόPrimaveraSoundήταν το 13οπου πραγματοποιήθηκε στην Βαρκελώνη. Από τις 22 έως τις 26 Μαΐου, με happeningsστην πόλη, στο χώρο του φεστιβάλ και στο θέατροApoloκατάφερε να μαζέψει εκατοντάδες χιλιάδες εναλλακτικού κοινού από όλα τα μέρη της Ευρώπης. Το φεστιβάλ ξεκίνησε σαν ένα «ερασιτεχνικό» πάρτι στην πόλη από κάτι τρελούς μουσικόφιλους, κατάφερε μέσα σε μια δεκαετία, να είναι ένα από τα πιο σημαντικά μουσικά εναλλακτικά φεστιβάλ του κόσμου. Το φετινό τουςmotoτα λέει όλα. «BestFestivalEver», το καλύτερο φεστιβάλ που έγινε ποτέ.

Ο χώρος

Το ελληνικό μπλοκ που επισκέπτεται την Βαρκελώνη κάθε χρόνο είναι από τα πιο πιστά και αφοσιωμένα στο φεστιβάλ. Την διαφορά, την καταλάβαινες από την αύξηση του χώρου. Πριν 5-6 χρόνια επισκέπτονταν συνολικά τοParcdeForum, ένα εκπληκτικό μέρος δίπλα στη θάλασσα (ένας χώρος που μοιάζει με τον αναξιοποίητο δικό μας ολυμπιακό κέντρο στο Φάληρο), περίπου 40.000 άνθρωποι συνολικά τις τρεις μέρες ενώ φέτος 50.000 ήταν ο αριθμός των επισκεπτών ημερησίως!

Οι σκηνές έγιναν εφτά, οι χορηγοί ήταν περισσότεροι από ποτέ ονοματίζοντας για άλλη μια φορά τις σκηνές (κάτι που σημαίνει εύκολο και γρήγορο χρήμα), η οργάνωση ήταν εκπληκτική (δεν περίμενες πάνω από πέντε λεπτά σε οποιαδήποτε ουρά είτε για να πάρεις ποτό είτε για να μπεις στο χώρο), το μετρό βρίσκεται σε απόσταση πέντε λεπτών από τοParcdeForum, ο χώρος καθαρίζονταν κάθε ώρα από το προσωπικό, οι χώροι για ξεκούραση και φαγητό ήταν περισσότεροι από κάθε άλλη φορά και το στοίχημα των διοργανωτών ήταν πέρα για πέρα κερδισμένο. Ηταν με διαφορά η μεγαλύτερη και πιο επιτυχημένη διοργάνωση που έκαναν ποτέ.

Το φεστιβάλ μέχρι πριν λίγα χρόνια ήταν αυτό που δημιουργούσε τις επόμενες μουσικές τάσεις και τα εναλλακτικά συγκροτήματα που θα «μεγαλώσουν» μέσα στη χρονιά. Φέτος, άλλαξε ρότα. Αυτή τη στιγμή έχει το πλεονέκτημα να αξιοποιεί τις τάσεις. Μοναδικό μελανό σημείο, αλλά αναμενόμενο από την διόγκωση του φεστιβάλ, το τσιμπημένο merchandise, το φαγητό και το ποτό που συναγωνίζονταν σε τιμές ταbarκαι τα εστιατόρια της Αθήνας.

Τι είδαμε, ακούσαμε και μάθαμε φέτος από τα ονόματα που είδαμε σε τυχαία σειρά:

WildNothing: Το ιδανικόopeningγια το φεστιβάλ. Ανάλαφρα ποπ τραγουδάκια που μας έβαλαν στο κλίμα και μας προετοίμασαν ιδανικά για την συνέχεια.

DeathGrips: Μάλλον η πιο δυναμικήliveμπάντα αυτή τη στιγμή στον πλανήτη. Ενας τύπος στοlaptopάλλος ένας με μικρόφωνο να «φτύνει» ρίμες δημιουργώντας πολυκατοικίες θορύβου καιhiphopbeats.

Deerhunter: Η ψηλόλιγνη φιγούρα τουBradfordCox, αυτής τηςindieindeligenciaαπό την Αθήνα τηςGeorgiaέκανε όλη την σκηνήRayBanνα χοροπηδά και να ωρύεται στο άκουσμα των τραγουδιών του νέου του άλμπουμ. Ισως το καλύτεροliveτης πρώτης μέρας από το καλύτερο εναλλακτικό γκρουπ της δεκαετίας που διανύουμε.

FuckButtons: Στην τρίτη τους επίσκεψη στο φεστιβάλ δεν έκαναν τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από αυτό που ξέρουν. Δημιούργησαν τοίχος θορύβου που διαπερνούσε κορμιά κάνοντας χιλιάδες κόσμου να αλαλάζει από ευδαιμονία.

TameImpala: Οι Αυστραλοί prog rockers από το Περθ έκαναν πάρα πολύ κόσμο να περάσει καλά. Αλλοι ήταν πιο σκεπτικοί.

Savages: Τέσσερα κορίτσια από το Λονδίνο που πατούν στις βασικές αρχές τουpostpunkκαι κάνουν τη σκηνή Pitchforkνα χοροπηδά ολόκληρη στις 19.00 το απόγευμα.

GrizzlyBear: Οι κατάλληλοι άνθρωποι την λάθος ώρα. Αρτιοι εκτελεστικά, ωστόσο τα μεσάνυχτα της Παρασκευής περισσότερο κούρασαν τον κόσμο παρά τον ενθουσίασαν.

WuTangClan: Πρωτόγνωρος όγκος για τόσο μεγάληhiphop/rapσυναυλία.

Blur: Ηsuigenerisπροσωπικότητα τουDamonAlbarn,oΑlexJames,oGrahamCoxonκαι οDaveRowntreeμάζεψαν τον περισσότερο κόσμο που έχει μαζευτεί ποτέ σεliveπου έχει γίνει στοPrimaveraSound. Ένα ατελείωτο πάρτι από τα 90sπου δεν άφησε κανέναν παραπονεμένο. Ηhighlightεμφάνιση του φετινού φεστιβάλ.

NickCaveandTheBadSeeds: Κάθε φορά που τον βλέπεις είναι λες και συναντάς έναν συναρπαστικό θείο. Συγκίνηση, αγάπη, τελειότητα και οιBadSeedsίσως είναι η καλύτερη μπάντα μουσικών στον κόσμο. Αψεγάδιαστοι, αλάνθαστοι, εκπληκτικοί.

TheKnife:Eνα περίεργο παγανιστικόshowμε προηχογραφημένα μουσικά μέρη, μεliveφωνητικά και πολύ περίεργα χορευτικά που σε άλλους θύμισαν τον Φώτη Μεταξόπουλο και σε άλλους τον Δημήτρη Παπαϊωάννου. Προσωπικά τους ευχαριστήθηκα.

HotChip:Toπάρτι του κλεισίματος. Ολος ο κόσμος μαζεύτηκε για να τους δει και να τους απολαύσει λίγο πριν τελειώσει το φεστιβάλ στοForum. Δεν πρέπει να υπήρξε άνθρωπος που δεν χόρεψε.

TheBreeders: Η εικόνα τους μπορεί να ξενίζει, αλλά όπως και να έχει οιBreedersείναι η μπάντα τηςKimDealτωνPixiesκαι τοLastSplashένας σημαντικός δίσκος για ταnineties. Οσοι ήταν πάνω από 33 και τις είδανliveπέρασαν καλά.

NickWaterhouse: Το πιο σίγουρο στοίχημα για τον έλληναpromoterπου θα τολμήσει να τον φέρει στην Αθήνα. ΗAmy Winehouseσε αντρικήversion.

Daphni:DanielSnaithήCaribouήManitobaή όπως αλλιώς την φωνάζουν, είναι μια διάνοια, ότι καλύτερο υπάρχει στην ηλεκτρονική μουσική.

JohnTalabot: Ο εθνοσωτήρας της Βαρκελώνης αναλώθηκε σε ένα ακαδημαϊκό ηλεκτρονικόdjsetπου δεν ταίριαζε εκείνες τις πρώτες πρωινές ώρες της Παρασκευής. Στην Αθήνα τον περιμένουμε καλύτερο.

Neurosis: Δυνατά τύμπανα,postmetalαισθητική,avantgardeκαιindustrialήχοι, το υποψιασμένο κοινό έδωσε το παρόν και πήρε μαζί του μια από τις σημαντικότερες εμφανίσεις του τριημέρου.

Liars:Eπαιξαν αργά μπροστά σε πολύ κόσμο, οι ορκισμένοι φαν ήταν εκεί, πέρσι έβγαλαν ένα από τα άλμπουμ της χρονιάς.

MyBloodyValentine: Ηταν ένας από τους βασικούς λόγους του ταξιδιού στη Βαρκελώνη. Οι πατέρες τουshoegazeτα έδωσαν όλα, έπαιξαν λιγότερο δυνατά από την εμφάνιση τους στο ίδιο μέρος το 2009, μοίρασαν για άλλη μια φορά ωτοασπίδες και έδωσαν έναbestofsetικανοποιώντας οποιονδήποτε βρισκόταν στο χώρο.

Melody’sEchoChamber: Μια παριζιάνα και η μπάντα της, ο μουσικός Τύπος πίνει νερό στην ομορφιά της, το γκρουπ της θυμίζει έντονα τουςStereolab. Πέρασαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

JesusandMaryChain: Οσοι τους είχαν δει παλαιότερα έλεγαν για τα μέτριαliveπου έκαναν την εποχή που ήταν στις δόξες τους. Σήμερα, έχουν μεγαλώσει και φορούν κόκκινο πουκαμισάκι αντί για ολόμαυρο αλά Τζόνι Κας, μοιάζουν με εναλλακτικοί βουλευτές παρά μεγάλοι ροκ σταρ. Παρόλα αυτά, ακούσαμεliveτο «Reverence» και το «JustLikeHoney».

DjangoDjango:Hμουσική έκπληξη. ΟιDjangoDjangoήταν ανώτεροι των περιστάσεων, έκαναν όλο τον κόσμο να χορεύει, ήταν ανώτεροι από τουςHotChipαν και φόρεσαν τα χειρότερα κοστούμια που είδαμε στο φεστιβάλ.