Ηημέρα του Αγίου Πατρικίου (17 Μαρτίου), ίσως η μεγαλύτερη γιορτή της πόλης με σημείο εκκίνησης τον εντυπωσιακό ομώνυμο καθεδρικό ναό, πέρασε. Αλλά μόλις ξεκίνησε η καλύτερη εποχή για να επισκεφθεί κανείς το Δουβλίνο. Τη γοητεία του θα τη βρει στον ρυθμό μιας μικρής ευρωπαϊκής πρωτεύουσας, στον απόηχο της αναπτυξιακής κατάρρευσης, στην πολυποίκιλη αφθονία της μπίρας και στο ταμπεραμέντο των κατοίκων της, στους οποίους οι Ελληνες που επισκέπτονται για πρώτη φορά την Ιρλανδία βρίσκουν μια αναπάντεχη αδελφή ψυχή. Με τη διαφορά ότι εκεί o ταξιτζής θα ακούει U2.
Στη γειτονιά των τεχνών
Οριοθετείται από τη νότια όχθη του ποταμού Λίφεϊ στο βόρειο τμήμα της και την περιβόητη οδό Dame στο νότιο. Η περιοχή Temple Bar είναι από τις πιο δημοφιλείς γειτονιές της ιρλανδικής πρωτεύουσας. Τις προηγούμενες δεκαετίες οι αποκρουστικές καταστάσεις μέθης νέων – βρετανών – τουριστών ίσως έκαναν τα κόκαλα του σερ Γουίλιαμ Τεμπλ (που διετέλεσε κοσμήτορας του Trinity College του Δουβλίνου και από τον οποίο λέγεται ότι πήρε το όνομά της η περιοχή) να τρίζουν και τους ντόπιους να λοξοδρομούν. Αλλά η διάσημη συνοικία κατάφερε να ξεπεράσει τις άλλοτε ευτελισμένες νύχτες της (υπερβολικής;) ευμάρειας και να επιστρέψει σε αυτό που της αξίζει: ένα δυναμικό σημείο του Δουβλίνου όπου θα αφιερώσετε – τουλάχιστον – μία ολόκληρη ημέρα. Το πρωί θα περιηγηθείτε στα λιθόστρωτα δρομάκια της, θα χαζέψετε τα παραδοσιακά κτίρια και θα απολαύσετε την καλοδιατηρημένη μεσαιωνική ρυμοτομία, προτού διαλέξετε το café που σας ταιριάζει περισσότερο για να ξαποστάσετε. Το μεσημέρι θα φυσήξει φιλότεχνος άνεμος. Ούτως ή άλλως, στην Temple Bar έχετε να επιλέξετε ανάμεσα σε πληθώρα χώρων πολιτισμού, μεταξύ των οποίων και το Κέντρο Φωτογραφίας. Μάλιστα, αυτή την περίοδο, στην γκαλερί του φιλοξενείται η έκθεση «Prix Pictet. Power», μια συλλογή έργων των εφετινών 12 «φιναλίστ» στον ομώνυμο, κορυφαίο, διαγωνισμό φωτογραφίας (ως τις 28/4, www.galleryofphotography.ie). Το απόγευμα οι επιλογές για δείπνο είναι πολλές και το βράδυ για μπίρα ή ποτό ακόμη περισσότερες.
Στους δρόμους του χρήματος
Η αστική εμπειρία ξεκινά από την πολύβουη οδό Dame, παραδοσιακά φιλόξενη σε τράπεζες και επιχειρήσεις. Εκεί, εξάλλου, στεγάζεται και η Κεντρική Τράπεζα της Ιρλανδίας, έξω από το κτίριο της οποίας είχε ξεκινήσει το 2011 τη δράση του το κίνημα Occupy Dame Street, συμβατό με τον παλμό της τότε διεθνούς διαμαρτυρίας. Αλλωστε, από εκεί θα φτάσετε με τα πόδια στην περίφημη εμπορική οδό Grafton όπου χτυπά η σύγχρονη καρδιά του Δουβλίνου: Ανάλογα με τα βαλάντια που διαθέτει ο καθένας, άλλοι περιορίζονται σε οφθαλμόλουτρο μπροστά στις βιτρίνες τις οποίες ανακαλούν αργότερα καθήμενοι σε κάποια παραδοσιακή παμπ – αν όχι στο Bewley’s Café, το οποίο κατά κάποιον τρόπο αποτελεί αξιοθέατο. Από την άλλη, εξακολουθούν να υπάρχουν μερικοί που μπαίνουν με σαρωτικό αέρα στα πολυτελή πολυκαταστήματα για να αποδείξουν ότι η Ευρώπη έχει ακόμη χώρο για διάφορα Brown Thomas (www.brownthomas.com). Σε κάθε περίπτωση, στην Grafton Street όλα γίνονται υπό τους ήχους των πλανόδιων μουσικών – κάποιοι εκ των οποίων σίγουρα ονειρεύονται να έχουν την αναγνώριση του προκατόχου τους Ντάμιεν Ράις. Από την οδό Grafton μπορείτε, επίσης, να μπείτε στο υπέροχο πάρκο Saint Stephen’s Green – η άνοιξη προσθέτει στη γοητεία του και αν ο καιρός το επιτρέπει αξίζει να αναβάλετε για λίγο ή πολύ ό,τι άλλο έχετε στο πρόγραμμα. Στη συνέχεια, παίρνετε τον δρόμο προς την πλατεία College Green όπου, μεταξύ άλλων, θα δείτε και το περήφανο τέκνο της ευρωπαϊκής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, το Trinity College (ή αλλιώς «Το Κολέγιο της Αγίας και Αδιαιρέτου Τριάδος της βασίλισσας Ελισάβετ κοντά στο Δουβλίνο»), από όπου, μεταξύ άλλων, αποφοίτησε και ο μεγάλος Σάμιουελ Μπέκετ.
Μαθήματα ιρλανδικής ιστορίας
Δεν είναι απλώς φυλακή. Στα κελιά της Kilmainham Gaol, που αποτέλεσε και αρχιτεκτονικό πρότυπο σωφρονιστικού ιδρύματος, γράφτηκαν σημαντικά κομμάτια της πολιτικής και κοινωνικής ιστορίας της χώρας, άλλωστε εκεί κλείστηκαν (και ενίοτε εκτελέστηκαν) εμβληματικές προσωπικότητες της νεότερης Ιρλανδίας. Το ταξίδι σας θα είναι ατελές αν δεν επισκεφθείτε αυτό το εντυπωσιακό συγκρότημα κτιρίων, το οποίο σήμερα λειτουργεί ως μουσείο. Αλλά δεν είναι καλή ιδέα να πάτε ως εκεί, χωρίς να έχετε κάνει κράτηση ξενάγησης προηγουμένως. Σχετικά κοντά βρίσκεται και η ζυθοποιία Guinness, η οποία επίσης λειτουργεί ως μουσείο και όπου θα πάτε για να πιείτε στο ποτήρι μια πιο μεθυστική αφήγηση της ιρλανδικής ιστορίας. Δεν θα φύγετε από το Δουβλίνο χωρίς να επισκεφθείτε την περιοχή Docklands, η οποία ιδίως την άνοιξη και το καλοκαίρι είναι πολλά υποσχόμενη, κυρίως για μια μεσημεριανή βόλτα. Εκεί θα περπατήσετε και στη Γέφυρα Σάμιουελ Μπέκετ του Σαντιάγο Καλατράβα, η οποία ολοκληρώθηκε το 2009, σκεπτόμενοι το αρχιτεκτονικό πόνημα ως αστική παρέμβαση που θέλει να υπογραμμίσει την κατ’ ευφημισμόν ανάπτυξη σε καιρούς ύφεσης.
*Δημοσιεύθηκε στο ΒΗmagazino την Κυριακή 21 Απριλίου 2013
