Μια ήσυχη βόλτα, ένα καυτό μεσημέρι, στο Κάστρο. Στη συνέχεια, ένα απόγευμα με το βλέμμα καρφωμένο στο πέλαγος που απλώνεται στα πόδια σου. Ο – στην κυριολεξία – Πλατύς Γιαλός που τον Αύγουστο μετατρέπεται σε πολύβουο τουριστικό μελίσσι. Οι εκκλησίες, οι τόσο πολλές εκκλησίες. Η παραδοσιακή ρεβιθάδα την οποία λάτρεψα, παρ’ όλο που ως τότε σιχαινόμουν τα ρεβίθια. Μια μπαντάνα που θάφτηκε στην άμμο του Φάρου. Και η μυρωδιά από τα κρασοκούλουρα που ξεγλιστρούσε από τους φούρνους. Οι κυρίαρχες μνήμες από το πρώτο ταξίδι στη Σίφνο συμπληρώνονται από τις επόμενες, κάθε φορά που ο επισκέπτης (δικαίως) επιστρέφει.

Περίπατος στο Κάστρο

Παραδοσιακός, οχυρωμένος οικισμός. Σκαρφαλωμένος στο υψηλότερο σημείο ενός λόφου που φλερτάρει με το πέλαγος. Το Κάστρο ήταν η πρωτεύουσα του νησιού ως το 1836. Απέχει περίπου μισή ώρα από το λιμάνι, τις Καμάρες, διατηρεί την αμυντική, γοητευτική δόμησή του – και χάρη σ’ αυτό δεν κερδίζει πόντους μόνο η Σίφνος, αλλά ολόκληρες οι Κυκλάδες. Η εμπειρία του περίπατου στο Κάστρο είναι από αυτές που σφηνώνουν στο μυαλό και γίνονται νοσταλγικές αναμνήσεις. Tο σκηνικό περιλαμβάνει τα ασβεστωμένα καλντερίμια, τα σπίτια με τις μικρές αυλές και τις βουκαμβίλιες, τα παλιά βενετσιάνικα αρχοντικά που μαρτυρούν τις λαμπερές πτυχές της Ιστορίας, τις έξι στοές («λότζιες»), οι οποίες διακόπτουν το τείχος και αποτελούν τις εισόδους του οικισμού, και τα εξωτερικά, διώροφα σπίτια με τα μικρά παράθυρα ως πολεμίστρες. Από τον περιφερειακό πεζόδρομο, η θέα στο βαθύ μπλε της θάλασσας κόβει την ανάσα, όπως και η ανατολή του ήλιου. Μάλιστα, από την ανατολική έξοδο, θα έχετε στα πόδια σας το εκκλησάκι των Επτά Μαρτύρων όπου μπορείτε να φτάσετε από τα (πάρα) πολλά, και καλά συντηρημένα, σκαλοπάτια. Μη φύγετε από το Κάστρο χωρίς καφέ – συνοδεία παραδοσιακού αμυγδαλωτού ή μελόπιτας.

Από χωριό σε χωριό

Ανάσκελα στην παραλία, σε απόλυτη ραστώνη. Αυτό είναι το καλοκαιρινό όνειρο – και τότε είναι που ο χρόνος φεύγει σαν κυνηγημένος. Τώρα, όμως, κυλάει λίγο πιο αργά, η άσφαλτος δεν είναι ακόμη πυρωμένη και ο ανοιξιάτικος ήλιος είναι σύμμαχός μας. Αυτές είναι οι κατάλληλες συνθήκες για να ανακαλύψετε, όχι σαν απεγνωσμένοι τουρίστες, αλλά σαν πραγματικοί ταξιδιώτες, τα χωριά της Σίφνου: Την πρωτεύουσα Απολλωνία, για τους τρεις λόφους επάνω στους οποίους είναι χτισμένη, για το περπάτημα στα πλακόστρωτα σοκάκια και για το ήσυχο νυχτερινό ποτό. Τον Αρτεμώνα, που ακόμη και το καλοκαίρι ενδείκνυται για ήσυχες διακοπές, προτού συνεχίσετε τον δρόμο σας για τη Χερρόνησο, το βορειότερο ακρωτήριο της Σίφνου. Στη στενή λωρίδα γης που συνδέει το ακρωτήριο με το υπόλοιπο νησί, θα (αμπελο)φιλοσοφήσετε περί του τι εστί ελευθερία και, στα δυτικά της, θα ανακαλύψετε τον προστατευμένο από τον καιρό κόλπο της Χερρονήσου, ένα γραφικό ψαροχώρι με αγκυροβολημένες βάρκες και ψαροκάικα. Στο νότιο τμήμα του νησιού θα πάτε για τα Εξάμπελα, τον οικισμό με τις εκκλησίες (και πού δεν υπάρχουν στη Σίφνο;) και τους ανεμόμυλους όπου, μεταξύ άλλων, γεννήθηκε ο διάσημος Νικόλαος Τσελεμεντές. Επειτα, θα περάσετε από το γραφικό φυσικό λιμάνι του Φάρου, το πολυφωτογραφημένο ακρωτήριο της Χρυσοπηγής με το ομώνυμο μοναστήρι και την απολαυστική θέα, τον «οικογενειακό» Πλατύ Γιαλό και το Βαθύ, από τις αγαπημένες παραλίες του νησιού με τα ταβερνάκια για ούζο «επάνω στο κύμα».

Ο Ιούδας καιγόταν υπέροχα

Σε περίπτωση που σας φαίνεται ότι είναι ακόμη νωρίς για να βρεθείτε στην αγκαλιά του Αιγαίου, τότε κοιτάξτε το ημερολόγιο. Το Πάσχα δεν είναι τόσο μακριά – για την ακρίβεια, κοντοζυγώνει. Και ένα τετραήμερο στη Σίφνο είναι ό,τι πρέπει για την περίσταση: τη Μεγάλη Πέμπτη θα φωτογραφίσετε και στη συνέχεια θα δοκιμάσετε τα «πουλιά της Λαμπρής», πασχαλινές κουλούρες σε σχήματα ζώων και πουλιών, στολισμένες με κόκκινα αβγά και «φιλοτεχνημένες» από τις ντόπιες νοικοκυρές. Το απόγευμα, όσοι από εσάς πάτε στην εσπερινή ακολουθία θα δείτε, μετά το έκτο ευαγγέλιο, τους νέους και τις νέες να φεύγουν – όχι επειδή πιάστηκαν τα πόδια τους, αλλά για να φτάσουν στα ξωκλήσια και να ανάψουν τα καντήλια τους. Η Μονή της Παναγίας της Βρυσιανής, αλλά και η Παναγία η Κόχη στον Αρτεμώνα φημίζονται για την κατανυκτική, αναστάσιμη ατμόσφαιρά τους. Ανήμερα το Πάσχα, θα απολαύσετε το αρνί στο μαστέλο (πήλινο δοχείο-σήμα κατατεθέν της σιφνέικης κουζίνας), θα πιείτε δυο ποτηράκια παραπάνω κόκκινο κρασί και θα τιμήσετε δεόντως τη σπιτική ξινομυζήθρα και την παραδοσιακή μελόπιτα που θα δεσπόζουν στο τραπέζι. Αργά το απόγευμα, στην κεντρική πλατεία της Απολλωνίας, θα δείτε ομοίωμα του Ιούδα να παραδίδεται στις φλόγες για να ξεκινήσει η γιορτή με βιολί και λαούτο.

*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 14 Απριλίου