Στις προθήκες των βιβλιοπωλείων συναντάμε τη νέα σας νουβέλα «Ο Πρωθυπουργός» (εκδ. Φερενίκη). Ποιος είναι ο ήρωάς σας; «Ο Κώστας Γερακάρης. Στα 32 του γίνεται πρωθυπουργός. Δεν εκφράζει το παλαιό κοινωνικό πάρε-δώσε. Κάνει αυτό που του υποβάλλει η εσωτερική του φωνή, ακολουθεί το προσωπικό του μονοπάτι, δεν τον ενδιαφέρει το χρήμα. Εκφράζει τη νέα γενιά που μπορεί να έρθει και να αλλάξει τα πράγματα».
Μοιάζει στον Αλέξη Τσίπρα; «Η μόνη τους ομοιότητα έγκειται στην ηλικία, γιατί δυστυχώς ο Αλέξης αυτή τη στιγμή εκφράζει ό,τι παλαιότερο. Βρίσκομαι στο παρά πέντε να απογοητευθώ και από αυτόν. Αλλά δεν έχει συμβεί ακόμη. Οσο για την υπόλοιπη κυβέρνησή του, μακάρι να εξαφανιζόταν ολόκληρη στον επόμενο ανασχηματισμό, να μην έμενε ούτε ένας».
Το δικό σας ταξίδι στη μουσική πώς ξεκίνησε;«Ο Μάνος Χατζιδάκις ήταν το αστέρι μου. Δούλευα στο Τρίτο Πρόγραμμα. Ο Μάνος εκείνη την εποχή ετοίμαζε ένα φεστιβάλ που δεν ήθελε να το λέμε με κανέναν τρόπο φεστιβάλ, γιατί σιχαινόταν το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Το ονόμαζε Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού Κέρκυρας. Στείλαμε ένα τραγούδι με τον φίλο μου τον Τάσο Μελετόπουλο. Οταν άνοιξε τους φακέλους και είδε το όνομά μου, με κάλεσε στο γραφείο του. «Γιατί δεν μου είπες ότι γράφεις στίχους;» ρώτησε. Σκεφθείτε να πήγαινα τώρα εγώ και να έλεγα τέτοιο πράγμα στον Χατζιδάκι. Την επόμενη ημέρα μού έφερε μια κασέτα με μουσικές του και μου ζήτησε να δοκιμάσω να γράψω».
Η ατμόσφαιρα τότε στο Τρίτο Πρόγραμμα πώς ήταν; «Ο Μάνος κατάφερνε να διαχέει μια ατμόσφαιρα ερωτική. Ηταν το παιχνίδι του. Αφηνε διάφορα σημειώματα σε αγόρια και κορίτσια. «Τι όμορφη που είσαι σήμερα» έγραφε σε ένα χαρτάκι και το άφηνε στη γραφομηχανή σου. Ερωτευόταν μέχρι το τέλος».
Σας ενδιέφερε να κάνετε επιτυχία με τους στίχους σας; «Οταν η Μελίνα Μερκούρη έπαιζε στο «Γλυκό πουλί της νιότης» με τον Φέρτη, της είπα: «Eχεις ομορφύνει πολύ». Θυμάμαι μου απάντησε: «Aρη μου, το σουξέ ομορφαίνει». Noμίζω ότι κάθε άνθρωπο τον απασχολεί η επιτυχία».
Γράφετε στίχους αυτόν τον καιρό; «Βρεθήκαμε ξανά με τον Χρήστο Νικολόπουλο. Το πρώτο τραγούδι ήδη έχει ηχογραφηθεί με τη φωνή της Αφροδίτης Χατζημηνά, μιας νέας τραγουδίστριας. Θέλω να δραστηριοποιηθώ ξανά σε αυτό το κομμάτι, έντονα».
Η ελληνική μουσική σκηνή πώς σας φαίνεται; «Υπάρχει αυτή η προβεβλημένη σκηνή που παρακολουθώ και μου αρέσει πολύ: ο Μαραβέγιας, ο Χαρούλης, η Ζουγανέλη, η Μποφίλιου, που είναι ήδη σταρ και θα είναι μελλοντικά η Γαλάνη και η Αλεξίου της εποχής τους. Βέβαια, ίσως δεν υπάρχει κάτι πολύ καινοτόμο. Για παράδειγμα, όπως ήταν ο Σαββόπουλος όταν πρωτοβγήκε. Ισως, βέβαια, τότε και εκείνος αγωνιζόταν για να γίνει Σαββόπουλος».
Γεννηθήκατε στην Αλεξάνδρεια. Την επισκέπτεστε πλέον; «Τελευταία φορά πήγα πριν από εννέα χρόνια. Αντιλήφθηκα ότι κάτι είχε αρχίσει να αλλάζει. Πολλή μαντίλα και αυστηρότητα σε μια πόλη που ήταν πάντα πολυπολιτισμική. Είχα μια φίλη, τη Μανάλ, τη φωνάζαμε Εμμανουέλα. Παλαιότερα ήταν ντυμένη όπως εσείς. Τότε την είδα πρώτη φορά καλυμμένη. Φοβόταν, μου είπε».
Εσείς φοβάστε το Ισλάμ; «Θα σας κάνω τον μάγκα και θα σας πω ότι δεν φοβάμαι τίποτα πλέον. «Πόλεμος πατήρ πάντων» έλεγε ο Ηράκλειτος. Tα πάντα αυτή τη στιγμή μεταμορφώνονται. Η Αφρική έχει γεμίσει φθηνά smartphones. Είναι φυσικό οι άνθρωποι αυτοί να θέλουν να μετακινηθούν».
Στη ζωή σας είστε τυχερός; «Ναι, γιατί έχω πάρα πολύ καλούς φίλους. Και για εμένα η φιλία είναι πάνω από τον έρωτα».
Γιατί; «Γιατί έτσι έζησα. Με ερωτικές φιλίες. Δεν έζησα έντονα τη σεξουαλική ζωή. Σήμερα γίνομαι φίλος με τα παιδιά των φίλων μου και τα εγγόνια. Το επιζητώ, ίσως επειδή δεν έκανα δικά μου παιδιά».

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2016

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ