ΟΡιχάρδος Γ′, στο ομώνυμο έργο του Σαίξπηρ που παρουσιάζεται αυτή την περίοδο στο Εθνικό Θέατρο και στο οποίο υποδύεστε τη βασίλισσα Μαργαρίτα, πατά επί πτωμάτων για να αναρριχηθεί στην εξουσία. Αναγνωρίζετε τέτοιους ανθρώπους γύρω μας; «Μόνο γύρω µας; Βρίσκονται παντού. Σε αυτό το έργο ο Σαίξπηρ αποτυπώνει τη διαφθορά της εξουσίας. Ανθρωποι που δεν αξίζουν ανεβαίνουν στην κορυφή µε δολοπλοκίες και ίντριγκες. Ψεύδονται και πατούν επί πτωµάτων».
Θεωρείτε ότι οι συνθήκες στις οποίες ζούμε σήμερα εντείνουν αυτή την ανθρωποφαγική συμπεριφορά; «Δεν νοµίζω. Ανέκαθεν οι άνθρωποι λειτουργούσαν έτσι µπροστά στην εξουσία. Και οι κοινωνίες ενθαρρύνουν αυτή τη συµπεριφορά, ακόµη και η ίδια η εκπαίδευση».
Τι εννοείτε; «Είναι δυνατόν µια δασκάλα να ρωτάει την τάξη «Ποιος έκανε την τάδε αταξία;» και να ζητάει από τα παιδιά να µαρτυρήσουν; Το ίδιο το σχολείο να ενθαρρύνει τον κακό ανταγωνισµό και τη δολοπλοκία;».
Ακούγεστε απογοητευμένη από τους ανθρώπους… «Εσείς δεν είστε; Πέρα από αυτό το ανελέητο κυνήγι της εξουσίας βλέπουµε γύρωµας τη φανερή έλλειψη σεβασµού προς τη φύση, προς τον πλανήτη. Και όλα αυτά θα τα βρούµε µπροστά µας».
Το καταφύγιό σας ποιο είναι; «Ενα βιβλίο που θα διαβάσω. Μια συζήτηση που θα κάνω. Αγαπώ τη ζωή. Υπάρχει ένα µικρό ξενοδοχείο στην Καρδαµύλη όπου οι άνθρωποι δεν κόβουν ούτε ένα χορταράκι αν δεν το σκεφτούν πρώτα. Στον κήπο τους υπάρχουν φίδια, αλλά δεν τα διώχνουν γιατί ζουν µια εναρµονισµένη ζωή µε τη φύση. Και νοµίζω ότι αυτό οι περισσότεροι το έχουµε χάσει».
Το θέατρο δεν είναι η ζωή σας; «Οχι. Είναι απλώς ένα µεγάλο κοµµάτι της. Δεν ξέρω αν είµαι γεννηµένη για το θέατρο, απλώς όταν µπήκα στη σχολή ένιωσα ότι χωρούσα ολόκληρη εκεί. Αν, όµως, αύριο κάποιος µου πει «Θα πάψεις να είσαι ηθοποιός, διάλεξε κάτι άλλο», θα µπορούσα να το κάνω. Γιατί είµαι περίεργη για τη ζωή, για τους ανθρώπους. Απλώς πραγµατικά θα ήθελα να ζούσα σε µια άλλη χώρα, λιγότερο συντηρητική».
Το κοινό είναι συντηρητικό; «Ναι. Δεν δίνει χώρο στο καινούργιο. Ερχεται και θέλει να δει αυτό που έχει βάλει στο µυαλό του ότι πρέπει να δει. Δηλαδή, δεν µπορείς να λες µόνο «Τι ωραίος που ήταν ο παλιός ελληνικός κινηµατογράφος, η Βουγιουκλάκη και ο Φωτόπουλος». Τα πράγµατα προχωράνε. Αλλά σε αυτό φταίει και η τηλεόραση που είναι βαθιά συντηρητική, χωρίς σύγχρονη γλώσσα. Μα δείτε τις αµερικανικές σειρές, πόσο απενοχοποιηµένες είναι».
Εδώ λογοκρίναμε το φιλί μεταξύ δύο ανδρών… «Μη µου το θυµίζετε. Είναι δυνατόν να συζητάµε αυτά τα πράγµατα; Να γίνεται τόση συζήτηση για να ψηφίσουµε το σύµφωνο συµβίωσης για τα οµόφυλα ζευγάρια; Να µην επιτρέπεται στην Ελλάδα η καύση των νεκρών; Πάντα ένιωθα ότι ζούσα σε έναν τόπο περιορισµένο. Ισως γι’ αυτό έφυγα στην Αµερική και παντρεύτηκα έναν Αµερικανό».
Φαντάζομαι μετανιώσατε που επιστρέψατε στην Ελλάδα. «Οχι. Δεν µπορώ να παρελθοντολογώ. Tότε πίστευα ότι αυτό ήταν το σωστό και γι’ αυτό το έπραξα. Χώθηκα πραγµατικά µέσα στη ζωή, έζησα έντονα. Το µόνο που µε τροµάζει τώρα είναι ότι δεν βρίσκω πλέον συνοδοιπόρους».
Αλήθεια, ποιο είναι το πιο περίεργο πράγμα που έχετε κάνει στη ζωή σας; «Αχ δεν ξέρω! Που έχω κατέβει τον Νείλο µε φελούκα; Που έχω ανέβει τα Ιµαλάια µε µηχανή; Δεν ξέρω…».
Τον έρωτα τον έχετε απομυθοποιήσει; «Είναι ένα υπέροχο συναίσθηµα όταν συµβαίνει, αλλά νοµίζω ότι είναι και λίγο υπερεκτιµηµένο. Περισσότερο µε ενδιαφέρει σήµερα να συναντήσω ανθρώπους που να επικοινωνώ µαζί τους και ο έρωτας να έρθει µέσα από τη γνώση και την οικειότητα. Δεν ξέρω, ίσως και να µεγάλωσα και να µη µε αφορά πλέον και πολύ».
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
