Πώς νιώθετε μετά την επίτευξη της συμφωνίας; «Η Ευρώπη είναι φασιστική πλέον. Ενιωσα βαθιά ταπεινωμένος, θυμωμένος και παρά πολύ στεναχωρημένος για τον άνθρωπο που φτιάχνει αυτό το σύστημα και εγκλωβίζεται σε αυτό. Δεν υπήρξε χαραμάδα ελπίδας. Νομίζω ότι η Ιστορία κατέγραψε το ράγισμα του γυαλιού».
Η ελληνική κυβέρνηση σας απογοήτευσε; «Εγιναν λάθη. Αισθάνομαι ωστόσο ότι αυτή τη στιγμή στην καρέκλα του πρωθυπουργού κάθεται ένας άνθρωπος με αγνές προθέσεις, ίσως ο πιο ειλικρινής που έχει περάσει από αυτήν τα τελευταία 30 χρόνια. Του εύχομαι να γίνει ο νέος Καποδίστριας και να φέρει εις πέρας το δύσκολο έργο του. Τώρα πρέπει να τον στηρίξουμε και να τον προστατέψουμε για να μπορέσουμε να αλλάξουμε επιτέλους αυτόν τον τόπο».
Θα προτιμούσατε μήπως μια ρήξη με την Ευρώπη; «Για να επιθυμείς ρήξη με αυτή την Ευρώπη πρέπει να έχεις αυτοκτονικές τάσεις, γιατί η Ευρώπη αυτή θα σε πατήσει, θα σε εξαφανίσει. Αυτό που θα ήθελα όμως είναι να υπάρχει και ένα σχέδιο από τη μεριά μας, αν υποθετικά κάποια στιγμή μια κυβέρνηση συνασπισμού ή εθνικής ενότητας αποφασίσει ότι είναι καλύτερο να βγούμε».
Πρωταγωνιστείτε στην «Αντιγόνη». Είναι επίκαιρο το έργο; «Νομίζω είναι το πρώτο που μας αγγίζει όταν αντιμετωπίζουμε τον φασισμό, τον αυταρχισμό, την αλαζονεία της εξουσίας».

Την εξουσία που διαφθείρει. «Φυσικά. Ο Σοφοκλής με την «Αντιγόνη» ήθελε να πει και κάτι πιο ουσιαστικό και μοιραίο: ο άνθρωπος από τη φύση του δεν είναι σε θέση να διαχειριστεί την εξουσία γιατί τον απομακρύνει από τον δρόμο της σοφίας όπως την περιέγραψε ο Αριστοτέλης. Μια σοφία που έχει γενναιότητα και δικαιοσύνη».



Το χειροκρότημα το έχετε ανάγκη; «Πολύ. Αν ο κόσμος δεν ανταποκριθεί, το θέατρο δεν συμβαίνει».
Υπάρχουν όμως δουλειές που μπορεί να είναι καλλιτεχνικά άρτιες και να μη βρουν ανταπόκριση. «Και ποιος ορίζει ότι κάτι είναι καλλιτεχνικά άρτιο; Οι κριτικοί; Οι ηθοποιοί; Δηλαδή, αν εγώ αισθάνομαι καλά με τον εαυτό μου, αυτό δεν σημαίνει ότι αυτό που κάνω είναι απαραίτητα καλό, σημαίνει μόνο ότι εγώ εκφράζομαι».
Τον διαχωρισμό μεταξύ εναλλακτικού και mainstream στην τέχνη τον πιστεύετε; «Δεν τον καταλαβαίνω και με εκνευρίζει κιόλας. Ως ηθοποιός προσπαθώ να κάνω καλές δουλειές και θα δουλέψω και στον κινηματογράφο και στο θέατρο και στην τηλεόραση. Αυτός ο διαχωρισμός μόνο στην Ελλάδα υπάρχει. Δεν κοιτάμε τι κάνει ο άλλος αλλά πού το κάνει. «Aυτός κάνει τηλεόραση. Είναι μπασκλασαρία»».
Στο θέατρο πάντως υπάρχουν οι λεγόμενες εμπορικές σκηνές και οι σαφώς πιο off-Broadway χώροι… «Μπορείς όμως να κάνεις καλές παραστάσεις και στο εμπορικό και στο λεγόμενο off-Broadway θέατρο, λαμβάνοντας υπόψη ότι πρέπει να επιβιώσεις κιόλας. Και ξέρετε κάτι, πέρασαν δεκαετίες που στο εμπορικό θέατρο της Αθήνας έβλεπες τις καλύτερες παραστάσεις. Μετά άλλαξαν τα πράγματα και το εμπορικό θέατρο έπεσε σε χέρια ακατάλληλων οι οποίοι το κατάντησαν μπουζούκια».
Αν ήσασταν σήμερα 20 χρόνων, θα φεύγατε από την Ελλάδα; «Φυσικά. Θα έφευγα παρά πολύ θυμωμένος. Είμαστε μια τριτοκοσμική χώρα με μεγαλομανία που υποκρίνεται ότι δεν βρωμούν οι μασχάλες και τα πόδια της».
Αυτό το συνειδητοποιήσατε τα τελευταία χρόνια; «Οχι. Με την παρέα μου ανέκαθεν από τη δεκαετία του 1990 και μετά είμαστε θυμωμένοι για την κατρακύλα του ήθους, για την υπερκατανάλωση, για την εξάπλωση της κακής συμπεριφοράς. Θυμωμένοι για τον ευτελισμό της μουσικής, της γλώσσας, για τη Βουλή στην οποία έμπαιναν μανεκέν και αναγνωρίσιμοι καλλιτέχνες».
Φως δεν βλέπετε; «Κατά την ταπεινή μου άποψη ο άνθρωπος την έχει πατήσει με την παγκοσμιοποίηση και μέσα από αυτήν θα πλησιάζει περισσότερο στην κτηνωδία του. Εφτασε ο νόμος του ισχυρότερου να είναι απόλυτα αποδεκτός. Μπορώ να σε πατήσω; Θα σε πατήσω. Δεν μπορώ να σε πατήσω πολύ, θα σε πατήσω λιγότερο. Και αν δεν μπορώ να σε πατήσω καθόλου, θα γίνουμε και φίλοι».

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 19 Ιουλίου 2015

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ