Αλλοι σε φωνάζουν Παύλο, άλλοι Πολ. Ποιο προτιμάς; «Και τα δύο. Και Πάμπλο παίζει και Πάουλ παίζει. Επικοινωνία είναι».
Δεν έχεις κινητό, κυκλοφορείς με ποδήλατο, δεν φοράς γραβάτα. Θέλεις να ανατρέπεις την εικόνα του επιχειρηματία; «Να την ανατρέψω; Γιατί; Οχι. Οπως είναι ο καθένας είναι. Γεννήθηκα έτσι, περνάω καλά με αυτό το λινό παντελόνι που φοράω. Δεν θέλω να μιλάει το παντελόνι για εμένα, θέλω να μιλάω εγώ».
Η Coco-Μat έχει δώσει bonus στους εργαζόμενους που έρχονται στη δουλειά με το ποδήλατο, σε αυτούς που κόβουν το κάπνισμα. Η επένδυση στο ανθρώπινο κεφάλαιο είναι στρατηγική μάρκετινγκ; «Ξέρω ‘γώ… είναι η καθημερινότητά μας. Δεν πρέπει να περνάμε καλά; Δεν είναι μάρκετινγκ, πρέπει να αλλάξουμε τις συνήθειες των ανθρώπων για να περνάνε καλύτερα».
Σύμφωνοι. Αλλά δεν πρέπει να υπάρχει και κέρδος για τον επιχειρηματία; «Οποιος ασχολείται με το κέρδος, με το χρήμα, δεν έχει ποτέ χρήματα. Πρέπει να ασχολείσαι με όλα τα άλλα και μετά αυτά έρχονται μόνα τους».
Οι πλούσιοι είναι παρεξηγημένη φυλή στην Ελλάδα; «Ποιος είναι πλούσιος και ποιος φτωχός; Εγώ θεωρώ πλούσιο όποιον κάνει αυτό που γουστάρει και όχι πλούσιο εκείνον που ό,τι γουστάρει το κάνει. Λέμε ο πλούσιος πήγε σε ένα ακριβό εστιατόριο και έφαγε χαβιάρι. Και πρέπει να τον ζηλέψεις για αυτό; Για να φτιάξεις μια ντομάτα πρέπει να σκάψεις, πρέπει να χαρείς».
Ως άνθρωπος είσαι ολιγαρκής. Από την άλλη πλευρά, είσαι ο εμπνευστής μιας πολυεθνικής. Δεν είναι αντίφαση; «Οταν πηγαίνω μπροστά σε ένα κτίριο της Coco-Μat δεν λέω ότι είναι δικό μου, λέω τι ωραίο που είναι. Δεν είμαι ιδιοκτήτης, είμαι δημιουργός. Βλέπεις να έχω τίποτα επάνω μου; Ούτε κινητά, ούτε βέρες, ούτε τίποτα».
Στην Ελλάδα μιλάμε για επιχειρηματικότητα, για επενδύσεις. Αλλά μάλλον δεν τα καταφέρνουμε. «Δεν πάμε και πολύ άσχημα, απλώς επικεντρωνόμαστε στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη. Στην επαρχία περνάει καλά ο κόσμος, εξάγει τα προϊόντα του κ.τ.λ. Είμαστε τουριστική και γεωργική χώρα, όχι βιομηχανική. Εχουν μαζευτεί όλοι στην Αθήνα και περιμένουν. Τι επιχειρηματίες να βγάλει η Αθήνα; Εμείς έχουμε άλλα πράγματα, ήλιο, θάλασσα –εκεί πάνω να επενδύουμε. Τουρισμό έχουμε πάρα πολύ καλό, βελτιωνόμαστε. Και μάλιστα, πριν από τέσσερα-πέντε χρόνια που ξεκίνησε η κρίση, έλεγα ότι είναι το καλύτερο δώρο και με έβριζαν οι δικοί μου. Μου έλεγαν μη λες χαζομάρες».
Υπάρχει, όμως, ανεργία. Η οικοδομή πέθανε. Τι να κάνουν οι νέοι που δεν έχουν δουλειά, να φύγουν από την Ελλάδα; «Χτίζαμε, χτίζαμε και χτίζαμε τον τάφο μας που είναι η Αθήνα. Με τίποτα. Γιατί να φύγει ο νέος; Να φύγει μόνο για να δει και να γνωρίσει. Αν θέλει δουλειά, να φύγει από την Αθήνα, να πάει στο χωριό του».
Αν ήσουν για μία ημέρα πρωθυπουργός, τι θα έκανες; «Δεν πρόκειται να με ψήφιζε κανένας».
Δεν νομίζω. Πολλοί ίσως θα ήθελαν να δουν έναν άνθρωπο σαν και εσένα ακόμη και Πρόεδρο της Δημοκρατίας... «Απίστευτο. Πρέπει να στείλω φρούτα σε αυτόν που το σκέφτηκε. Τι θα έκανα; Θα πήγαινα εκεί που θα μου έλεγαν να πάω με το ποδηλατάκι μου και θα έλεγα τα δικά μου, θα προσπαθούσα να κάνω τον κόσμο να χαρεί λίγο τη ζωή. Επίσης, θα έπιανα τον Σαμαρά και τον Τσίπρα και θα τους έλεγα «μη λες πως ό,τι λέει ο συνάδελφός σου είναι λάθος». Δεν γίνεται να τα λέει όλα λάθος. Δεν λέω, μαζί δεν μπορούν να κυβερνήσουν, γιατί ο καθένας έχει τις απόψεις του, αλλά οι πολιτικοί έχουν γενικότερα απαξιώσει ο ένας τον άλλον».
Ποια είναι η μεγαλύτερη επαγγελματική σου αποτυχία; «Που δεν κατάφερα να φτιάξω νωρίτερα τα ξύλινα ποδήλατα, κάτι που το παλεύω εδώ και δέκα χρόνια. Τώρα θα γίνει το όνειρό μου πραγματικότητα. Επειτα από πολλά χρόνια, αυτά τα ξύλινα ποδήλατα θα είναι το έμβλημα της Ελλάδας, όπως το έμβλημα της Ελβετίας είναι ο σουγιάς».
Ο γιος σου o Tζέιμς παίζει ποδόσφαιρο στον Αγιαξ. Θα ήθελες να τον δεις στο ελληνικό πρωτάθλημα; «Αμέ! ΑΕΚάρα είμαστε».
*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2014
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
