Τα δύο πρόσωπα του Ρένου Χαραλαμπίδη

Το 1997 ο νεαρός τότε Ρένος Χαραλαμπίδης εμφανίστηκε στην ταινία του Νίκου Περάκη «Προστάτης οικογενείας». Ο γνωστός σκηνοθέτης τού περιέγραψε τον ρόλο που θα έπαιζε λέγοντάς του: «Αυτός, Ρένο, είναι ένας βλάκας, ένας άνθρωπος χαμηλού νοητικού επιπέδου, ένα τσόλι». Ο συμπαθής ηθοποιός προσπάθησε να δουλέψει τον ρόλο του. Υστερα από δύο μήνες ο Νίκος Περάκης, ξεχνώντας προφανώς την πρώτη περιγραφή του χαρακτήρα που είχε κάνει, του είπε απλά: «Ρένο, παίξε τον εαυτό σου». Την παραπάνω ιστορία αρέσκεται να διηγείται ο ίδιος ο Ρένος Χαραλαμπίδης αποδεικνύοντας ότι διαθέτει αυτοσαρκασμό. Και ο αυτοσαρκασμός, αν μη τι άλλο, αποτελεί θετικό στοιχείο για μια πολιτική καριέρα. Το πρόβλημα είναι να μη διαθέτει κανείς μόνο αυτό…

Ο Ρένος Χαραλαμπίδης είναι μια συμπαθής φιγούρα της ελληνικής σόουμπιζ. Λίγο μποέμ, αφόρητα ευγενικός σε σημείο που θυμίζει ρόλο ενός ξεχασμένου δανδή, διαθέτει ένα ιδιότυπο χιούμορ, το οποίο ενίοτε φλερτάρει με τα όρια του κρύου, παραμένοντας όμως γοητευτικό και ασυνήθιστο. Μπαίνοντας στο ελληνικό θέατρο με ένα ψέμα –όλες οι δραματικές σχολές τον απέρριπταν –κέρδισε τον πρώτο του ρόλο λέγοντας ότι έχει τελειώσει μια σχολή στις ΗΠΑ. Εκτός από τη συμπαθητική απάτη, η μεγάλη αγάπη του όμως ήταν ανέκαθεν το σινεμά.

Κέρδισε την προσοχή το μακρινό 1997 με το φιλότιμο «Νο budget story». Συνέχισε με τα «Φθηνά τσιγάρα», την καλύτερη ίσως ταινία του, στη συνέχεια ήρθε η «Καρδιά του κτήνους», αλλά και τα «Τέσσερα μαύρα κουστούμια». Οι κακεντρεχείς τον κατηγορούν ότι γυρίζει αέναα την ίδια ταινία: καλτ ατμόσφαιρα, περιθωριακοί χαρακτήρες, αμερικανικές ατάκες, τσιγάρα, ανδροπαρέες, γοητευτικοί απατεωνίσκοι. Και όμως, ο κινηματογράφος του έχει κάτι το πρωτότυπο και ρομαντικό, το οποίο άλλοι συνάδελφοί του με το διπλάσιο μπάτζετ δεν το καταφέρνουν.

Των δύο Ρένων

Ο Ρένος διένυσε με μεγάλη ταχύτητα την απόσταση απο την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά στη ΝΔ. Οι λόγοι οι οποίοι τον οδήγησαν στη γαλάζια παράταξη είναι αρκετοί. Εν αρχή ήταν η μεγάλη εμπιστοσύνη του στο πρόσωπο του Αντώνη Σαμαρά, τον οποίο κολάκεψε πολλάκις σε όποια εκπομπή και αν βρέθηκε καλεσμένος. Ενα δεύτερο επιχείρημα που χρησιμοποίησε έμοιαζε σαφώς πιο ευφάνταστο και ομολογουμένως πρωτότυπο: «Πρέπει να ξέρουμε ότι προέρχομαι από μια λαϊκή οικογένεια, ο πατέρας μου ήταν εργάτης και αγρότης. Ετσι, μοιραία, το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας είναι το μόνο κόμμα που έχει ιδρυθεί από γόνο αγροτικής οικογένειας, από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. (…) Αρα, λοιπόν, μοιραία ταξικά είναι το μόνο κόμμα το οποίο πραγματικά ανήκει στις “κοινωνικές μου καταβολές”». Το ιδεολογικό μίξερ δεν έχει πρόβλημα να συνδυάσει την παλαιοκομματική αριστερή συνθηματολογία με μια δεξιά επιλογή.

Επίσης, έκπληξη προκάλεσε και η υιοθέτηση εκ μέρους του της περίφημης θεωρίας των δύο άκρων, την οποία ανέλυσε καθισμένος σε πολυθρόνα πρωινής εκπομπής, φτάνοντας στο σημείο να πει ότι ο Αλέξης Τσίπρας ανήκει στην ίδια παράταξη με τον Ηλία Κασιδιάρη, εξισώνοντάς τους επειδή εκφράζουν αντιμνημονιακές απόψεις. «Στη συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι ο ΣΥΡΙZA και η Χρυσή Αυγή έχουν πολλές κοινές θέσεις» εξήγησε στη συνέχεια προσπαθώντας μάλλον να παραμείνει politically correct. Aπό έναν μάλλον κωμικό καλλιτέχνη είναι φυσικό να περιμένεις δογματισμό και υπεραπλουστεύσεις.

Οπως φαίνεται, θα είναι υποψήφιος και στη μεγάλη μάχη της Αθήνας, στο πλευρό του Αρη Σπηλιωτόπουλου. Του ευχόμαστε ολόψυχα να εκλεγεί. Ο δήμος της Αθήνας έχει παράδοση στις προσωπικότητες με ταμπεραμέντο. Μην ξεχνάμε ότι ο Ηλίας Ψινάκης εξελέγη δημοτικός σύμβουλος πρώτος σε σταυρούς στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές, με τον Νικήτα Κακλαμάνη. Γιατί να μην «αριστεύσει» τώρα και ο Ρένος;

Αδέκαστη

*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino το Σάββατο 19 Απριλίου 2014