Πηγή: Τάσος Θώμογλου

Επειτα από χρόνια σταθερής συνεργασίας µε µια, πάνω-κάτω, συγκεκριµένη οµάδα ηθοποιών (Γιώργος Χρυσοστόµου, Αννα Καλαϊτζίδου), ο σκηνοθέτης Θωµάς Μοσχόπουλος αλλάζει τα δεδοµένα και µας συστήνει έναν νέο πρωταγωνιστή. Αν ζούσαµε στην Αµερική, θα λέγαµε ότι ο ρόλος του στην παράσταση «Η δίκη του Κ.» (βασισµένη στο εµβληµατικό µυθιστόρηµα «Η δίκη» του Φραντς Κάφκα) θα µπορούσε να γίνει το «big break» του Μιχάλη Συριόπουλου (στη φωτό επάνω, µε την Ειρήνη Μπούνταλη), η ευκαιρία του, δηλαδή, για να ξεχωρίσει. Ο θεσσαλονικιός ηθοποιός δεν αρκείται, όµως, στις προκλήσεις της υποκριτικής.
Θα μας πείτε λίγα λόγια για τον Γιόζεφ Κ., τον ήρωα που έχετε κληθεί να υποδυθείτε στη «Δίκη του Κ.»; «Ο Γιόζεφ Κ. είναι ένας ήρωας χωρίς επίθετο! Ενας τραπεζοϋπάλληλος με τη ρουτίνα του, με το μικρό του δωμάτιο, κάπου στην Πράγα. Ενας συνηθισμένος άνθρωπος –όχι καημένος –που ένα ωραίο πρωινό, την ημέρα των γενεθλίων του, χωρίς να έχει κάνει τίποτα κακό, συλλαμβάνεται, αλλά συλλαμβάνεται διαφορετικά: παρότι ένοχος, του επιτρέπεται να συνεχίσει κανονικά τη ζωή του! Αρχίζει, λοιπόν, μια διαδικασία αναζήτησης του πώς θα απεμπλακεί, μια δίκη που –όπως λέει και ο κύριος Μοσχόπουλος –δεν πραγματοποιείται ποτέ αλλά συμβαίνει διαρκώς, αφού όλοι τον ενοχοποιούν με κάθε τρόπο. Σ’ αυτή τη διαδικασία, σ’ αυτόν τον εφιάλτη, δεν βοηθά ούτε η αναζήτησή του στην επιστήμη, ούτε στην τέχνη, ούτε στη θρησκεία. Ενας τεράστιος λαβύρινθος, ένας εφιάλτης στον οποίο ο Κ. δεν παίρνει ποτέ μια συναισθηματική απόφαση, πρωταγωνιστεί χωρίς να θέλει, χωρίς να ξέρει γιατί, και προσπαθεί να καταλάβει τι συνέβη».
Πολλοί χρησιμοποιούν τον όρο «καφκικός» για να περιγράψουν την ελληνική πραγματικότητα… «Πολλές φορές χαρακτήρισα κι εγώ καφκική την ελληνική πραγματικότητα, ώσπου κατάλαβα ότι το μυθιστόρημα με τον τίτλο «Η δίκη» αφορά έναν άνθρωπο και τον κόσμο, όχι έναν καλό άνθρωπο και έναν κακό κόσμο. Πήρα, λοιπόν, ένα ωραίο μάθημα! Αυτή η καφκική πραγματικότητα, αυτή η καφκική κοινωνία, απαρτίζεται από εσάς, εμένα, εκείνον που διαβάζει τώρα τις σκέψεις μου… Αρα, μήπως θα ήταν προτιμότερο να αναλάβουμε την ευθύνη για το ότι είμαστε κομμάτι αυτής της πραγματικότητας και να δούμε τι μπορούμε να αλλάξουμε εμείς ως μονάδες; Πού ξέρεις; Μπορεί και να συντονιστούμε αρκετοί».
Είστε και καλλιτεχνικός διευθυντής σε δραµατική σχολή. Τι διδάσκετε; «Εχω τη χαρά να διευθύνω καλλιτεχνικά από φέτος τη δραµατική σχολή Σύγχρονο Θέατρο Βασίλης Διαµαντόπουλος στη Θεσσαλονίκη, από όπου αποφοίτησα κι εγώ, αλλά και να διδάσκω στον Ιασµο στην Αθήνα. Ξέρετε, δεν µου ταιριάζει το ρήµα «διδάσκω», προτιµώ το «µοιράζοµαι», το «ψάχνω» ή καλύτερα το πρώτο πληθυντικό «ψάχνουµε». Αγαπώ την ετυµολογία της λέξης «ηθοποιός», πιστεύω πως αν µάθεις να ποιείς ήθος εντός και εκτός σκηνής, µόνο να επικοινωνήσεις µπορείς, µόνο να νιώσεις το µαζί, µόνο να αφεθείς και να σε γνωρίσεις θα καταφέρεις. Αντιµετωπίζω, λοιπόν, τους σπουδαστές µε ειλικρίνεια, προσπαθώντας να επικοινωνήσω µαζί τους ουσιαστικά, και τους καµαρώνω που «ανθίζουν» ανακαλύπτοντας τα όριά τους, ακουµπώντας τις ψυχές τους στην οµάδα».
«Η δίκη του Κ.»: Θέατρο Πόρτα (λεωφ. Μεσογείων 59), από τις 18 Νοεµβρίου.

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2016

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ