Κρις Χέμσγουορθ: «Φοβάμαι τη βαρεμάρα»

Στην πραγματικότητα ο Κρις Χέμσγουορθ είναι Αυστραλός. Είναι επίσης ένας από τους πολλά υποσχόμενους ηθοποιούς της γενιάς του, παρότι όταν πήγε στο Χόλιγουντ έγραψαν για αυτόν «πολύ ψηλός, πολύ ξανθός και πολύ μυώδης για να τα καταφέρει». Αποδείχθηκε ηθοποιός με όλα τα φόντα για να υποδυθεί υπερήρωες της Marvel όπως τον «Thor», τον κυβερνήτη Κερκ στο «Star Trek» του Τζέι Τζέι Εϊμπραμς, τον οδηγό της Formula 1 Τζέιμς Χαντ στο «Rush» του Ρον Χάουαρντ και τώρα, τον Οουεν Τσέις, ύπαρχο του φαλαινοθηρικού «Eσσεξ» στη ναυτική περιπέτεια εποχής –επίσης του Χάουαρντ –με τίτλο «Στην καρδιά της θάλασσας»· την αφορμή για αυτή τη συνάντηση στις αρχές του τρέχοντος Δεκεμβρίου.

«Για να είμαι ειλικρινής, δεν μου άρεσαν ποτέ τα καράβια, αλλά ούτε και το ψάρεμα» είπε ο Χέμσγουορθ σε ερώτηση σχετική με τη σχέση του με το νερό –και αυτό ακούστηκε όντως περίεργο λαμβανομένου υπόψη ότι στην ταινία υποδύεται έναν αποφασιστικό ναυτικό που ανεβαίνει στα κατάρτια λες και περπατά επάνω σε κυλιόμενες σκάλες. «Στην πραγματικότητα, όσο ηρωικός έδειχνα ψηλά στο κατάρτι, άλλο τόσο χεσμένος ήμουν. Δεν μπορούσα να ισορροπήσω και το ελικόπτερο από όπου τραβούσαν συμπληρωματικές σκηνές έκανε κύκλους από πάνω μου. Παραδέχομαι, όμως, ότι η θέα ήταν φανταστική!».

Χρονολογικά η ταινία «Στην καρδιά της θάλασσας» τοποθετείται στον χειμώνα του 1820, όταν το «Εσσεξ», θρυλικό φαλαινοθηρικό της Νέας Αγγλίας, έπεσε θύμα μιας φάλαινας τεραστίων διαστάσεων που βρισκόταν στον στόχο του. Πρόκειται για την αληθινή τραγωδία που ενέπνευσε τον Χέρμαν Μέλβιλ για το αριστούργημά του, το «Μόμπι Ντικ».

To σενάριο, που είναι βασισμένο στο ομότιτλο μπεστ σέλερ (Εκδόσεις Ωκεανίδα) του πρώην διευθυντή του Ινστιτούτου Θαλασσίων Μελετών Ιγκαν, Ναθάνιελ Φίλμπρικ, κυκλοφορούσε στο Χόλιγουντ από το 2002. Οταν έφτασε στα χέρια του Χέμσγουορθ, εκείνος λέει ότι το λάτρεψε. «Μου άρεσε ο συνδυασμός μιας επικής ιστορίας στην ανοιχτή θάλασσα και στον γαλανό ουρανό, με το δράμα που βρίσκεται στην καρδιά της ιστορίας» είπε.

Το νησί Ναντάκετ, βάση του «Eσσεξ», ήταν το κέντρο της βιομηχανίας λαδιού, αφού το λίπος της φάλαινας φυσητήρας παρήγαγε έλαιο του χρησιμοποιούνταν ως φωτιστικό μέσο. Από εκεί ξεκίνησε το εμπόριο ενέργειας που για την εποχή εκείνη σήμανε μια οικολογική καταστροφή, την εξολόθρευση φαλαινών. Eνας λόγος για τον οποίο η ταινία αδυνατούσε να προχωρήσει ήταν ο φόβος της αντίδρασης των οικολογικών οργανώσεων που θα διαμαρτύρονταν για το θέμα της –ασχέτως από το αν στην πραγματικότητα η ταινία το καταδικάζει. Οπως σημείωσε ένας βρετανός συνάδελφος: «Το μόνο σίγουρο με το «Στην καρδιά της θάλασσας» είναι ότι άμα τη δεις έχεις δει όλους τους λόγους για να μην κυνηγήσεις ποτέ φάλαινα!».

Για τον Χέμσγουορθ, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια της ιστορίας είναι το δεύτερο μέρος, μετά το ναυάγιο. «Ολοι οι άνδρες θα περάσουν από μια πνευματική αφύπνιση, θα κατανοήσουν καλύτερα τη σχέση τους με το περιβάλλον». Οι άνδρες θα περάσουν μήνες ολόκληρους μέσα στις βάρκες «σωτηρίας», θα φτάσουν στα άκρα, θα κάνουν ακατονόμαστα πράγματα, θα γίνουν κανίβαλοι. «Το δεύτερο μέρος μάς φέρνει μπροστά σε καίρια ερωτήματα» είπε ο Χέμσγουορθ. «Και το βασικότερο: Γιατί, στ’ αλήθεια, βρισκόμαστε εδώ; Τι είναι σημαντικό στη ζωή;».

Ο,τι και να πεις για την ταινία, δεν μπορείς να τη χαρακτηρίσεις βαρετή. «Η βαρεμάρα με φοβίζει» είπε ο Χέμσγουορθ, ο οποίος δηλώνει ότι έγινε ηθοποιός γιατί ήξερε ότι σε αυτό το επάγγελμα δεν θα βαριόταν ποτέ. «Είναι ένα επάγγελμα που σε έχει διαρκώς στην κίνηση, αλλαγές σκηνικών, καινούργιες εμπειρίες, ταξίδια, διαφορετικοί άνθρωποι. Θυμάμαι ότι στο σχολείο ανησυχούσα, τρόμαζα με την ιδέα τού να σηκώνομαι κάθε πρωί από το κρεβάτι μου για να κάνω το ίδιο πράγμα, μισώντας τελικά τη δουλειά μου».