Ευριπίδης Λασκαρίδης: «Η μεταμόρφωση είναι χαραγμένη στο DNA μας»

Τι ακριβώς είναι η παράσταση «Relic»; «»Relic» σημαίνει λείψανο, από το λατινικό relinque που θα πει «ό,τι απομένει». Η παράσταση «Relic» είναι μια καταβύθιση στη συνείδηση με στόχο τη λύτρωση. Πρόκειται για μία performance που δανείζεται στοιχεία από το ευτελές θέαμα, το τσίρκο, τον χορό, ακόμη και τα καρτούν, με στόχο την αναθεώρηση κάθε γνώριμου σχήματος. Δεν θέλω να περιγράψω το περιεχόμενο γιατί αυτομάτως θα το κλειδώσω σε ένα νόημα, και δεν θα έπρεπε».

Το στοιχείο της μεταμόρφωσης φαίνεται να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο σε ό,τι δημιουργείτε. Γιατί; «Γιατί δεν υπάρχει τίποτα που να μη μεταμορφώνεται, να μη μετασχηματίζεται. Η μεταμόρφωση είναι μια διαδικασία χαραγμένη στο DNA μας. Για αυτόν τον λόγο πέρα από τη φύση και την επιστήμη συναντάμε τη μεταμόρφωση στους μύθους και στη θρησκεία. Εγώ διευκολύνομαι μέσα από τη μεταμόρφωση και μπορώ να κάνω αναγωγές ώστε να αντιμετωπίζω την τέχνη σαν ένα ανοιχτό ποίημα του οποίου οι ερμηνείες είναι τόσες όσοι και οι θεατές. Αν δεν χρησιμοποιούσα τη μεταμόρφωση στις δουλειές μου, θα ήμουν ένας βαλσαμωμένος καλλιτέχνης».

Σε αυτή τη δύσκολη και μπερδεμένη περίοδο ποια θα έπρεπε να είναι η βασική λειτουργία της τέχνης; «Η τέχνη δεν νομίζω ότι οφείλει να έχει κάποια λειτουργία ούτε στις δύσκολες ούτε στις εύκολες στιγμές. Αν ίσχυε κάτι τέτοιο, οι όροι της δημιουργίας της θα την αναιρούσαν. Στη δύσκολη περίοδο που ζούμε είναι ωραίο να κρατάμε ζωντανή και ειλικρινή τη σύνδεση με την ύπαρξή μας, και είναι βέβαιο ότι η τέχνη μπορεί να βοηθήσει σε αυτό».

Ξαφνιάζονται οι άνθρωποι βλέποντας πόσο επιθυμείτε να χρησιμοποιείτε ως εργαλείο το χιούμορ σε ένα, εν πολλοίς, σοβαροφανές πεδίο όπως η performance art; «Νομίζω το απολαμβάνουν γιατί βλέπουν ξεκάθαρα πως παίζω με αυτήν ακριβώς τη σοβαροφάνεια που περιβάλλει ένα μεγάλο κομμάτι της κουλτούρας. Είναι επικίνδυνο να παίρνει κανείς πολύ στα σοβαρά τον εαυτό του μέσα στην τέχνη κι όταν συμβαίνει αυτό βρίσκω πως έχει πάρα πολλή πλάκα! Σχεδόν με ενδιαφέρει περισσότερο αυτή η γελοία παρεξήγηση παρά ένας καλοανεβασμένος Στρίντμπεργκ».

«Το έργο ξεδιπλώνεται σαν ένα ταξίδι μεταμορφώσεων και η ιστορία του είναι τόσο η ιστορία ενός προσώπου όσο και ενός τόπου» λέτε στο σημείωμά σας. Ο τόπος αυτός είναι η Ελλάδα;
«Ο τόπος αυτός είναι κάθε τόπος –άρα και η Ελλάδα. Αλλά και ο τόπος της φαντασίας, ο τόπος του έρωτα, ο τόπος της θλίψης και, κυρίως, ο τόπος της απορίας.