Νίκος Ψαρράς: Οικογενειακή υπόθεση

Kammerspielσηµαίνει στα γερµανικά θέατρο δωµατίου, αν και πρόκειται επίσης για την έκφραση που χρησιµοποιείται στην ίδια γλώσσα για να αποδώσει την έννοια του θεατρικού παιχνιδιού. Δεν αποτελεί έκπληξη λοιπόν που αποφάσισαν να ονοµατίσουν έτσι τη νεότευκτη οµάδα τους ο ηθοποιός Νίκος Ψαρράς µε τη θεατρολόγο και σκηνοθέτιδα Ελενα Καρακούλη, σύζυγο και συνεργάτιδά του. Το έργοµε το οποίο θα µετρήσουν για πρώτη φορά τις δυνάµεις τους λέγεται «Η γυναίκα απ’ τα παλιά»και ξεκινά σαν µπουλβάρ, µε ένα σχεδόν κωµικό τρίο, για να εξελιχθεί στη συνέχεια σε τραγωδία. Την οµάδα συµπληρώνει η στενή φίλη του ζευγαριού Στεφανία Γουλιώτη αλλά και τρεις ακόµη αξιόλογοι ηθοποιοί, η Μαρία Ζορµπά, ο Χάρης Τζωρτζάκης και η Ηλιάνα Μαυροµάτη.

«Οταν αρχίσαµε να ψάχνουµε ένα έργο για να ανεβάσουµε µαζί, ένα έργο που να µας εκφράζει δηλαδή, αυτό ήταν το πρώτο που µας κέντρισε το ενδιαφέρον. Εχει όµως από γραφής ένα απαιτητικό σκηνικό και θίασο πέντε ατόµων, και γι’ αυτό το αφήσαµε για λίγο στην άκρη, εξετάζοντας άλλες επιλογές λιγότερο δύσκολες από πλευράς παραγωγής. Υστερα από καιρό επιστρέψαµε σε αυτό το κείµενο. Αποφασίσαµε ότι µας αφορούσε πιο πολύ» εξηγεί ο γνωστός πρωταγωνιστής. Συγγραφέας αυτής της «ανήθικης αντιπρότασης στον συµβιβασµό», όπως το έχει αποκαλέσει ο ίδιος, ο Γερµανός Ρόλαντ Σίµελπφενιχ, «ένας πενηντάρης δραµατουργός που στη χώρα του τον σέβονται πολύ, θεωρείται µεγάλος».Τελευταία φορά που είδαµε έργο του στην Ελλάδα ήταν το καλοκαίρι –πρόκειται για τον «Ιδοµενέα» που σκηνοθέτησε η Κατερίνα Ευαγγελάτου.

Στη «Γυναίκα απ’ τα παλιά», ένα ζευγάρι αποφασίζει να µετακοµίσει έπειτα από 20 χρόνια συµβίωσης, όµως µια γυναίκα που επιστρέφει από το παρελθόν ανατρέπει τα σχέδια και, τελικά, τη ζωή τους ολόκληρη. Οι αθετηµένες υποσχέσεις της νιότης, η ρουτίνα της καθηµερινότητας, οι συµβιβασµοί που φέρνει η ωριµότητα, κάποια από τα βασικά θέµατα που θίγονται. Ο Ψαρράς, που υποδύεται αυτόν τον καιρό τον Γιάννη στην υπερεπιτυχηµένη θεατρική προσαρµογή της «Μεγάλης χίµαιρας», συµπληρώνει: «Αυτή είναι µια οµαδική δουλειά µε την Ελενα επικεφαλής και η ίδια ήθελε να κάνουµε τις πρόβες µας όπως ακριβώς τις ονειρευόµαστε. Το θέατρο είναι ρίσκο, τζόγος, µπορεί να περνάµε εξαιρετικά και να µας αφορά η διαδικασία και αυτό να µην περνάει στους θεατές. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάµε πως αυτό που κάνουµε δεν γίνεται για εµάς, αλλά για το κοινό».