Γιατί θέλετε να γίνετε δήμαρχος σε μια πόλη όπου η κυβέρνηση έχει μεγάλη δικαιοδοσία σχεδόν σε όλα τα ζητήματα;

Γιώργος Καμίνης: «Ενας λόγος είναι ακριβώς και αυτός που αναφέρετε. Μεγάλο αίτημα των πόλεων είναι να αποφασίζουν οι δήμοι για τα προβλήματά τους. Στην Αθήνα συγκεντρώνονται μεγάλα προβλήματα και μεγάλες προοπτικές για το ξεπέρασμα της κρίσης. Θέλω να συμμετέχω σε αυτή τη μάχη».

Γαβριήλ Σακελλαρίδης: «Θέλουμε να νιώσει όλη η πόλη πως έχει δήμαρχο που δεν αφήνει κανέναν μόνο του στην κρίση. Σήμερα η Αθήνα δεν έχει τέτοιο δήμαρχο. Στην Ελλάδα ο ρόλος της Αυτοδιοίκησης υποβαθμίζεται συνεχώς και συστηματικά. Ωστόσο, ο Δήμος της Αθήνας διατηρεί έναν σημαντικό θεσμικό ρόλο. Γι’ αυτό διεκδικούμε τον Δήμο της Αθήνας. Είναι ένας αγώνας και για τη χαμένη τιμή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης».

Αρης Σπηλιωτόπουλος: «Την ίδια δικαιοδοσία έχει η κυβέρνηση σε όλους τους δήμους της χώρας, αλλά αυτό δεν κάνει όλους τους δημάρχους ίδιους. Η λογική των περιορισμένων αρμοδιοτήτων γίνεται συχνά άλλοθι για να δικαιολογείται η ελάχιστη απόδοση. Σαφώς χρειάζεται να αυξηθεί η αυτονομία των δήμων, αλλά αυτή η διεκδίκηση δεν κερδίζεται με δημάρχους τυπολάτρες των «δικαιοδοσιών»».
Σε περίπτωση που ο υποψήφιος της Χρυσής Αυγής βρεθεί τη δεύτερη Κυριακή «απέναντι» σε κάποιον από τους υπόλοιπους υποψηφίους, θα στηρίξετε τον άλλον υποψήφιο;

Γ.Κ.: «Δώσαμε σκληρή μάχη απέναντι στη Χρυσή Αυγή. Στον Δήμο Αθηναίων πρωτοεκπροσωπήθηκε η Χρυσή Αυγή και ήρθε η ώρα, πρώτα από την Αθήνα, να εκριζωθεί. Οσον αφορά, τώρα, ποιον ενδέχεται να υποστηρίξω, τον χρυσαυγίτη ή οποιονδήποτε άλλον; Το έχω πει σε όλους τους τόνους: οποιονδήποτε άλλον. Περιμένω το ίδιο να δηλώσουν από τώρα οι συνυποψήφιοί μου, κάποιοι από τους οποίους φαίνεται πως σκοπεύουν να ψαρεύουν σε θολά νερά».
Γ.Σ.: «Στον δεύτερο γύρο θα είμαστε εμείς, και μάλιστα με δυναμική νίκης, όποιος και αν είναι ο αντίπαλός μας. Η σβάστικα έφυγε από την Αθήνα το 1944. Ο λαός της Αθήνας δεν θα επιτρέψει να ξαναγυρίσει».
Α.Σ.: «Για να μη νομίζει κανείς ότι υπεκφεύγω… Θα είμαι απέναντι στον Ηλία Κασιδιάρη, όπως και να έχει. Ομως όλη αυτή η κουβέντα για ένα απίθανο σενάριο, μάλλον ευνοεί τη στρατηγική της Χρυσής Αυγής: από τη μία εσείς, από την άλλη εμείς, οι «αντισυστημικοί». Γιατί το συνεχίζουμε;».
Πώς θα συμβάλετε στον επανασχεδιασμό της Αθήνας; Περιλαμβάνεται στο πρόγραμμά σας μια πρωτοβουλία στο πρότυπο του Rethink Athens;

Γ.Κ.: «Η Αθήνα είναι μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα με μεγάλα χαρίσματα, η οποία όμως έχει να λύσει αρκετά σημαντικά προβλήματα. Αυτό ήταν το σκεπτικό μας τα τρία προηγούμενα χρόνια. Να δημιουργήσουμε υποδομές. Κυρίως, βεβαίως, κοινωνικές υποδομές, γιατί αυτές μπορούσαν να έχουν άμεσα αποτελέσματα σε περίοδο κρίσης. Για τη μετάβαση της Αθήνας στο μέλλον, έχουμε δημιουργήσει δύο σημαντικά εργαλεία: το Εργο Αθήνα, που αφορά τις αστικές αναπλάσεις, και το Σχέδιο Ολοκληρωμένης Αστικής Παρέμβασης, το οποίο ολοκληρώσαμε, και είναι το στρατηγικό σχέδιο για την αναμόρφωση της πόλης, σε κάθε γειτονιά. Εχουμε πια –και μπορούμε να το πούμε σε όλους τους πολίτες –εγγυήσεις για το έργο μας».

Γ.Σ.: «Εχουμε καταθέσει ήδη το σχέδιό μας για πέντε μεγάλες αναπλάσεις. Αφορούν το πάρκο Γουδή, τον Βοτανικό, την περιοχή των Αμπελοκήπων, το κληροδότημα Προμπονά στη Ριζούπολη και την Ακαδημία Πλάτωνος. Μας ενδιαφέρουν οι στοχευμένες παρεμβάσεις στις γειτονιές. Η δε πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου σίγουρα προσφέρει χώρο σε πεζούς, ποδηλάτες και στο τραμ. Από την πλευρά μας, όμως, θα παρακολουθούμε το έργο σε όλες τις φάσεις του ώστε να διασφαλιστεί το μέγιστο κοινωνικό όφελος».

Α.Σ.: «Η προετοιμασία είναι όλο το σχέδιο που θα ανακοινώσω σύντομα. Το «rethink Athens» είναι πάνω από όλα ένα κεντρικό αίτημα. Και δικό μου. Ακόμη και αν ένα σχέδιο είναι υπερβολικά μεγάλο για τα κυβικά μας τώρα, είναι απαραίτητο. Γιατί δείχνει κατεύθυνση και οικοδομεί μια κοινωνική φιλοδοξία για μια πόλη που δεν συμβιβάζεται με το ελάχιστο. Αν δεν μπορεί η Αθήνα να αλλάξει ρότα με το ειδικό βάρος που έχει στη συνείδηση όλου του κόσμου, τότε δεν μπορεί κανείς».
Ποια είναι η θέση σας για τη συνεργασία με ιδιώτες που θέλουν να βοηθήσουν τον δήμο;

Γ.Κ.: «Συνεργαστήκαμε και θα συνεχίσουμε να συνεργαζόμαστε με τον ιδιωτικό τομέα. Ιδιωτικές εταιρείες μάς βοηθούν στην αισθητική αναβάθμιση των βασικών δρόμων του κέντρου, κορυφαίες επιχειρήσεις μας εμπιστεύονται ενισχύοντας τον Κόμβο Αλληλοβοήθειας Πολιτών, που υποστηρίζει 4.000 οικογένειες, ενώ με ιδιωτικούς πολιτιστικούς φορείς σχεδιάζουμε να δώσουμε και πάλι ζωντάνια στον Εθνικό Κήπο. Η συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα είναι επιβεβλημένη, ασφαλώς με απόλυτη διαφάνεια, με γνώμονα την προστασία του περιβάλλοντος, φυσικού και αστικού, και με οδηγό τον στρατηγικό σχεδιασμό της πόλης και του δήμου».
Γ.Σ.: «Δεν διαφωνούμε με την εμπλοκή ιδιωτών. Διαφωνούμε, όμως, με αυτό που συνέβαινε ως τώρα, δηλαδή να παραιτείται ο δήμος από τον αστικό σχεδιασμό προς όφελος ιδιωτικών συμφερόντων».

Α.Σ.: «Δεν υπάρχει περίπτωση να θέλει ιδιώτης να συνεργαστεί για το καλό της πόλης και να μη βρούμε τον τρόπο. Υπάρχουν οι Συνεργασίες Δημοσίου Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), τα χορηγικά προγράμματα, αλλά κυρίως η προτεραιότητα που θα δώσω για να βρούμε φόρμουλες συνεργασίας».
H οδός Πανεπιστημίου θα πεζοδρομηθεί ως το 2016. Πιστεύετε ότι αυτό θα δημιουργήσει προβλήματα στην κυκλοφορία;

Γ.Κ.: «Κάθε μεγάλο έργο ή παρέμβαση είναι φυσικό να δημιουργεί πρόσκαιρα προβλήματα. Ο Δήμος Αθηναίων συμμετέχει ενεργά στην εξέλιξη του έργου και οι γρήγοροι ρυθμοί στην κατασκευή του είναι για εμάς προϋπόθεση επιτυχίας».

Γ.Σ.: «Κάθε ανάπλαση τέτοιου είδους δημιουργεί προβλήματα στο κυκλοφοριακό. Η επιβάρυνση στην Αχαρνών, στη Λιοσίων και στην πλατεία Καραϊσκάκη πρέπει να αντιμετωπιστεί».

Α.Σ.: «Κάποια προβλήματα λογικά θα δημιουργηθούν. Θα εξαρτηθεί, όμως, από την οργάνωση όλων μας πόσο θα μας πάρει για να βρούμε τη νέα ισορροπία».
Ποια στοιχεία και από ποιες πρωτεύουσες του εξωτερικού θα «κλέβατε» για να τα προσαρμόσετε στην Αθήνα του μέλλοντος;

Γ.Κ.: «Εχω ζήσει αρκετά χρόνια στο εξωτερικό, σε συνθήκες όχι πάντοτε ιδεώδεις. Αλλά είναι κάποια πράγματα τα οποία ζηλεύω. Οπως, για παράδειγμα, την ανοιχτή αγορά της Βαρκελώνης, στα μέτρα της οποίας θα ήθελα να φέρω τη Βαρβάκειο Αγορά. Τη διαχείριση απορριμμάτων της Βιέννης ή τα πολιτιστικά δίκτυα και τις υποδομές που έχει το Παρίσι. Την εσωτερική οργάνωση της πολεοδομίας στο Βερολίνο. Το δίκτυο συγκοινωνιών και τους ποδηλατοδρόμους στο Αμστερνταμ. Την αποκέντρωση και τη διοίκηση του μητροπολιτικού δήμου της Νέας Υόρκης. Φαντάζομαι, όμως, ότι αν ρωτούσατε και τους δημάρχους αυτών των πόλεων κάτι αντίστοιχο, θα ήθελαν τη φιλοξενία που έχει η Αθήνα, θα ζήλευαν την πολιτιστική κληρονομιά της, θα ονειρεύονταν το κλίμα της, ενδεχομένως να τους άρεσε και η μεσογειακή «τρέλα» της».
Γ.Σ.: «Ποιότητα ζωής, όπως η Κοπεγχάγη, κοινωνικές υπηρεσίες, όπως η Βιέννη, ενσωμάτωση του πολιτισμού στη ζωή της πόλης, όπως το Βερολίνο, «έξυπνη πόλη», όπως το Αμστερνταμ. Ολα αυτά σε συνδυασμό με τη γνώση και την έμπνευση των ανθρώπων που γνωρίζουν την Αθήνα».
Α.Σ.: «Θα «έκλεβα» από πολλές: Από τη Βαρκελώνη σε ό,τι έχει να κάνει με την τουριστική προβολή και εικόνα της, από τη Ρώμη σε σχέση με την ανάδειξη του πολιτιστικού της πλούτου, από τη Στοκχόλμη για τις υποδομές στις μετακινήσεις, αλλά και από το Αμστερνταμ σε σχέση με το πόσο φιλική είναι η πόλη προς τους πολίτες της. Αν και πιστεύω ότι εδώ μπορεί να γίνει κάτι εντελώς μοναδικό, και το ίδιο λένε και ξένοι δήμαρχοι και ειδικοί με τους οποίους έχω συζητήσει κατά καιρούς».
Η πληθυσμιακή σύσταση της Αθήνας αλλάζει διαρκώς λόγω της συνεχούς μετανάστευσης, η οποία επιφέρει κάθε λογής κοινωνικές και οικονομικές παρενέργειες. Τι πιστεύετε ότι πρέπει να κάνετε ως δήμαρχος;

Γ.Κ.: «Η συσσώρευση μη νόμιμων μεταναστών και η σκόπιμη διοχέτευσή τους από τα σύνορα στο κέντρο της Αθήνας, έφερε τις οικονομικές και κοινωνικές παρενέργειες στις οποίες αναφέρεστε. Εμείς μιλήσαμε καθαρά από την πρώτη στιγμή. Θέλουμε τους νόμιμους μετανάστες με δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις. Γι’ αυτό, άλλωστε, είμαστε από τους πρώτους δήμους που συστήσαμε το Συμβούλιο Ενταξης Μεταναστών και από την άλλη παίρνουμε μέρος στην προσπάθεια για επαναπροώθηση των παράνομων μεταναστών στις χώρες τους, εμπράκτως, αποδεχόμενοι να δημιουργηθεί Κέντρο Επαναπροώθησης στα όρια του δήμου μας. Ο λαϊκισμός και τα μισόλογα δεν είναι για εμάς».
Γ.Σ.: «Αυτό που χρειάζεται είναι συγκεκριμένα μέτρα που θα διευκολύνουν την ενσωμάτωση των μεταναστών στη ζωή της πόλης και της γειτονιάς. Αυτή είναι η καλύτερη απάντηση στον ρατσισμό και στην ξενοφοβία».
Α.Σ.: «Ως δήμαρχος θα απαιτήσω καλύτερη αστυνόμευση και μηδενική ανοχή σε κάθε μορφής παραβατικότητα, αλλά και θα δρομολογήσω δράσεις που θα ανεβάσουν την αξία της πόλης ως προορισμού επίσκεψης, κατοικίας και επιχειρείν».
Συμφωνείτε ότι ο δήμαρχος Αθηναίων πρέπει να έχει θέση για κοινωνικά και οικονομικά θέματα χωρίς να είναι απαραίτητα δική του αρμοδιότητα;

Γ.Κ.: «Ηδη το έχουμε κάνει πράξη. Εχουμε καταθέσει νομοθετικές πρωτοβουλίες για τις διαδηλώσεις, για τη λειτουργία των οίκων ανοχής, για την οργάνωση και τη λειτουργία των θεάτρων. Ομως πιστεύω ότι πρέπει να υπάρχουν και θεσμικά όρια. Δεν πρέπει ο δήμαρχος να μετατραπεί σε θεσμικό «μαϊντανό»».

Γ.Σ.: «Μα πάντοτε συμβαίνει αυτό. Για παράδειγμα, όταν ο κ. Καμίνης ζητούσε την υπερψήφιση του δεύτερου Μνημονίου, αυτό ακριβώς έκανε. Η δική μας άποψη είναι ότι ο δήμαρχος μπορεί και πρέπει να διατυπώνει άποψη για όλα τα ζητήματα που επηρεάζουν τη λειτουργία της πόλης, αλλά να στέκεται απέναντι στην εκάστοτε εξουσία, εκπροσωπώντας τους δημότες».
Α.Σ.: «Προφανώς. Ο δήμαρχος είναι πολιτικό πρόσωπο. Οι πολιτικές παρεμβάσεις είναι μέρος της δουλειάς που του ανέθεσαν οι πολίτες. Κομματικό φερέφωνο δεν πρέπει να είναι. «Φωνή» της πόλης του, και μάλιστα δυνατή, οφείλει να είναι».
Σε ποιον βαθμό θεωρείτε τον Δήμο της Αθήνας «θύμα» του Μνημονίου; Σχετίζονται τα σημερινά προβλήματα της πόλης με τη μνημονιακή διακυβέρνηση ή, κατά την αντίθετη εκδοχή, με το «πάρτι» που προηγήθηκε;

Γ.Κ.: «Την Αθήνα δεν τη βλέπω ως «θύμα» κανενός. Η Αθήνα έζησε και ζει τη χειρότερη μεταπολεμική της κρίση. Ο δήμος πάλεψε με τις κοινωνικές επιπτώσεις του Μνημονίου, στάθηκε όρθιος και σε πολλές περιπτώσεις βγήκε νικητής: 20.000 άνθρωποι στηρίζονται στις κοινωνικές δομές μας. Το Μνημόνιο δημιούργησε κοινωνική κρίση, αναταραχή στη διοίκηση, ανασφάλεια στους εργαζομένους με τις οριζόντιες απομακρύνσεις. Συρρικνώθηκε και η οικονομική μας δυνατότητα, λόγω του κλεισίματος των μαγαζιών και της υπερφορολόγησης των πολιτών, εξαιτίας της πόλωσης στους δρόμους και πολλών άλλων. Αλλά το Μνημόνιο το «χτυπήσαμε» στην πράξη. Αλίμονο, όμως, αν περιμέναμε να τελειώσει το Μνημόνιο ή να ανατραπεί για να κάνουμε τη δουλειά μας».
Γ.Σ.: «Υπήρξαμε για δύο τετραετίες η πραγματική αντιπολίτευση στις θητείες Κακλαμάνη και Καμίνη. Αναδείξαμε τα προβλήματα που σήμερα χαρακτηρίζονται «πάρτι». Οι παιδικοί σταθμοί, όμως, κλείνουν εξαιτίας των Μνημονίων. Για τον ίδιο λόγο καταργήθηκε η Δημοτική Αστυνομία και απολύθηκαν οι σχολικοί φύλακες. Η πόλη έμεινε χωρίς κάδους, χωρίς άσφαλτο για τις λακκούβες, χωρίς λάμπες για ηλεκτροφωτισμό. Οι επιπτώσεις των Μνημονίων δεν αφορούν μόνο το εισόδημα, αλλά και την ποιότητα ζωής στην πόλη. Ο κ. Καμίνης υπήρξε ένας αόρατος δήμαρχος».
Α.Σ.: «Η κρίση βρήκε την Αθήνα με βαθιά προβλήματα, που δεν περίμενε κανείς ότι θα λύνονταν τώρα. Αυτό, όμως, που περιμέναμε ήταν να υπάρξουν προτεραιότητες και το «κάτι παραπάνω», έστω «κάτι περισσότερο» από τη λογιστική εποπτεία των οικονομικών ρητρών που έκανε ο απερχόμενος δήμαρχος. Αν αυτό είχε γίνει, η Αθήνα δεν θα είχε πληρώσει την κρίση τόσο ακριβά».
Ποιον από τους σημερινούς αντιπάλους σας θεωρείτε τον «ιδανικό αντιδήμαρχο» δίπλα σας;

Γ.Κ.: «Οι συγκλίσεις και οι συνεργασίες έχουν πάντα ενδιαφέρον. Αυτό, όμως, προϋποθέτει και προγραμματικές συγκλίσεις, για να ξέρουν οι πολίτες ποιος εκπροσωπεί τι και τι σχέδιο έχει για την πόλη, αν έχει».

Γ.Σ.: «Για εμάς «ιδανικός αντιδήμαρχος» είναι η ίδια η κοινωνία, οι πολύμορφες συλλογικότητες, οι ομάδες πρωτοβουλίας».

Α.Σ.: «Ο «ιδανικός αντιδήμαρχος», έτσι όπως το περιγράφετε, θα πρέπει να θέλει επίσης παρά πολύ να έχει εμένα δήμαρχο! Πιστεύω ότι πρέπει να είναι ένας νέος άνθρωπος. Ωστόσο, είναι αλήθεια πως τον Νικήτα Κακλαμάνη θα τον ήθελα δίπλα μου σε αυτή τη μάχη».
Ποια θα είναι η αντιμετώπιση του δήμου απέναντι στις κοινωνικές ομάδες που θα «διεκδικήσουν» το κέντρο της πόλης μέσω διαδηλώσεων, ταραχών κ.τ.λ.;

Γ.Κ.: «Οταν το 2011 έδωσα στη δημοσιότητα την πιο πλήρη, και φιλελεύθερη νομοθετική πρόταση που έχει παρουσιαστεί για το καθεστώς των διαδηλώσεων, ελάχιστοι ήταν οι πολιτικοί που τόλμησαν να την υποστηρίξουν. Με την πρόταση αυτή εφαρμόζεται η συνταγματική πρόβλεψη της αναλογικότητας για τις πολύ μικρές διαδηλώσεις, οι οποίες, λόγω και του κακού σχεδιασμού της Αστυνομίας, νεκρώνουν επί ώρες την Αθήνα. Το δικαίωμα στη διαμαρτυρία δεν επιτρέπεται να παρακωλύει υπέρμετρα άλλα, θεμελιώδη δικαιώματα».

Γ.Σ.: «Το συνταγματικό δικαίωμα της ελεύθερης συνάθροισης και της διαδήλωσης πρέπει να διεκδικεί συμμαχία με την πόλη και όχι να έρχεται σε σύγκρουση μαζί της. Αλλά δεν μπορούμε να δεχτούμε μέσα από μια τέτοια συζήτηση να ανοίξει ο δρόμος για την απαγόρευση διαδηλώσεων».

Α.Σ.: «Αλλο η άσκηση αναφαίρετων πολιτικών δικαιωμάτων, όπως οι διαδηλώσεις, άλλο η αυθαίρετη κατάληψη δημόσιου χώρου. Μπορούμε να συζητήσουμε λύσεις για να μην παραλύει το κέντρο, όπως ο περιορισμός σε συγκεκριμένες λωρίδες κυκλοφορίας, αλλά διαφωνούμε κάθετα με την αυθαιρεσία».
Η ιστορία της Διπλής Ανάπλασης και της Λεωφόρου Αλεξάνδρας βρίσκεται και πάλι στο προσκήνιο. Πώς θα σταθείτε απέναντι στον Παναθηναϊκό που εξακολουθεί να μην έχει αποφασίσει σχετικά; Ποια ομάδα υποστηρίζετε, αλήθεια;

Γ.Κ.: «Φάνηκε σύντομα ότι η στοχοποίηση του Δήμου στο ζήτημα του γηπέδου του ΠΑΟ ήταν εκτός πραγματικότητας. Δυστυχώς, κάποιοι φίλαθλοι της ομάδας προς στιγμήν παρασύρθηκαν, αλλά πλέον όλοι έχουν καταλάβει. Η Λεωφόρος δεν κινδυνεύει από κανέναν. Ο Δήμος της Αθήνας στάθηκε δίπλα στον ΠΑΟ όσο λίγοι στο ζήτημα της επιστροφής του στην ιστορική έδρα του. Εκτός των προσωπικών μου φίλαθλων αισθημάτων, έχουμε θεσμική υποχρέωση, ως δήμος, να είμαστε δίπλα στην ομάδα της πόλης».

Γ.Σ.: «Αν είχε προχωρήσει η Διπλή Ανάπλαση, σήμερα θα είχαμε δύο τεράστια γιαπιά, στον Ελαιώνα και στην Αλεξάνδρας και ο Παναθηναϊκός δεν θα είχε γήπεδο. Απαιτείται μια διαφορετική λύση για το γήπεδο. Μέχρι να ολοκληρωθεί, το γήπεδο της Λεωφόρου θα πρέπει να ανακαινιστεί και να λειτουργεί σύμφωνα με τις κατάλληλες προδιαγραφές, στο πλαίσιο μίας ευρύτερης ανάπλασης της περιοχής. Είμαι Παναθηναϊκός, αλλά προτιμώ να μην εμπλέκω τις ποδοσφαιρικές μου προτιμήσεις με αυτό το ζήτημα».
Α.Σ.: «Σε σχέση με τη διπλή ανάπλαση, ασφαλώς είμαι θετικός. Μέχρι να ξεκαθαριστεί αυτό το θέμα, η θέση του Παναθηναϊκού είναι στη Λεωφόρο και θεωρώ αδιανόητο το ενδεχόμενο έξωσης ή κατεδάφισης του γηπέδου. Και αυτό δεν έχει σχέση με το αν είμαι με τον Παναθηναϊκό, αλλά με το ότι είμαι με την Αθήνα, που η Ιστορία της είναι δεμένη και με την ομάδα και με το γήπεδο της Λεωφόρου».
Ενδεχομένως να είστε ο πρώτος δήμαρχος που θα επικυρώσει, μέσω του ληξιαρχείου, σύμφωνο συμβίωσης για ομόφυλα ζευγάρια. Ποιες είναι οι σκέψεις σας;

Γ.Κ.: «Από την περίοδο που ήμουν Συνήγορος του Πολίτη είχα υποστηρίξει σε όλους τους τόνους ότι θέματα που έχουν λυθεί από την ίδια τη ζωή πρέπει να τα υιοθετεί, χωρίς ηθικολογίες, και ο νομοθέτης. Θα χαρώ να επικυρώσω, αν το επιτρέψει η νομοθεσία, σύμφωνο συμβίωσης για κάθε ζευγάρι που επιθυμεί να μοιραστεί τη ζωή του».

Γ.Σ.: «Θα αποτελεί εξαιρετική τιμή για εμένα να είμαι ο πρώτος δήμαρχος της Αθήνας που θα αναγνωρίσει το δικαίωμα συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια. Τα θέματα των ελευθεριών και των δικαιωμάτων είναι αδιαπραγμάτευτα για μια πόλη που θέλει να είναι ευρωπαϊκή, σύγχρονη και δημοκρατική».

Α.Σ.: «Σε κάθε περίπτωση θα εφαρμόσω ό,τι προβλέπει ο νόμος. Στην περίπτωση που η Βουλή θεσμοθετήσει το δικαίωμα αυτό, θα το επικυρώσω».
Υπάρχει ένα σημείο της πόλης στο οποίο αισθάνεστε οικειότητα και ασφάλεια, κάπου όπου επιστρέφετε συχνά;

Γ.Κ.: «Εχω αδυναμία στα ταβερνάκια πίσω από το δημαρχείο, στα καφενεία του Κεραμεικού και του Μεταξουργείου, αλλά και σε εκείνα στο Παγκράτι, καθώς και στα νεανικά μαγαζιά που πλημμύρισαν το παλιό εμπορικό κέντρο, από το Σύνταγμα ως το Μοναστηράκι. Θα σας συνιστούσα, επίσης, ένα καφεδάκι στην πλατεία Βικτωρίας».

Γ.Σ.: «Οι παιδικές χαρές στον Νέο Κόσμο. Η ιστορική οικειότητα της παιδικής ηλικίας, καθώς σε αυτή την περιοχή πήγαινα περνώντας χρόνο με τη γιαγιά μου. Επίσης, το κέντρο της Αθήνας. Ζω στο κέντρο από επιλογή και μετακινούμαι είτε πεζός είτε χρησιμοποιώντας τα μέσα μαζικής μεταφοράς».

Α.Σ.: «Το Κέντρο, το παλιό Κέντρο. Αλλωστε για αυτό το Κέντρο ήρθα φοιτητής στην πόλη και, όσο και αν δεν θυμίζει αυτό που ήταν τότε, εγώ δεν το ξεπέρασα ποτέ. Και στον Λυκαβηττό, που είναι η γειτονιά μου και μπορώ πιο εύκολα να έχω παρέα και τα σκυλιά μου στη βόλτα».
Ποιο έργο τέχνης πιστεύετε ότι αντανακλά πιστά τη φυσιογνωμία της Αθήνας διαχρονικά;

Γ.Κ.: «Το «Κυριακάτικο ξύπνημα» του Μιχάλη Κακογιάννη».

Γ.Σ.: «To βιβλίο της Άλκης Ζέη «Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο». Μέσα από τις σελίδες του ο αναγνώστης συναντιέται με τον Γκάτσο, τον Σεφέρη, τον Κουν, τον Σεβαστίκογλου, τον Ελύτη, τον Βασιλείου, τον Χατζηκυριάκο Γκίκα, την Ελένη Βακαλό, την Ζωρζ Σαρρή, την Έλλη Λαμπέτη, τον Γιάννη Τσαρούχη, τον Μάνο Χατζιδάκι. Μία παρέα εμβληματική που άφησε την σφραγίδα της στην πόλη σε σκληρές εποχές».

Α.Σ.: «Διαχρονικά, στην κυριολεξία, τα Γλυπτά του Παρθενώνα. Ο,τι πιο βαρύ σε ιστορικό αποτύπωμα και εντυπωσιακό σε ομορφιά. Από τη σύγχρονη Ελλάδα, η απολύτως «αθηναϊκή» μουσική του Μάνου Χατζιδάκι. Για εμένα το «Μια πόλη μαγική»… περισσότερο και από το «Αθήνα». Ομως, ξέρετε, πιστεύω πως ήρθε η ώρα, κρατώντας αυτό το νήμα, να αναζητήσουμε τη νέα έκφραση της Αθήνας. Κάπου γεννιέται τώρα, σε κάποια γειτονιά, σε κάποια παρέα, και θέλει να της δώσουμε σημασία…».
Από ποιον Αθηναίο που δεν βρίσκεται πια στη ζωή θα ζητούσατε συμβουλές για τη σημερινή Αθήνα;

Γ.Κ.: «Θα έλεγα ότι θα ήθελα να το συζητούσα με τον Τρίτση, τον Δημήτρη Μπέη, τον Εβερτ και τον Λέοντα Αυδή. Κυρίως, όμως, θα ήθελα να έχω την ευκαιρία να συμβουλευτώ την τριάδα των μεγάλων μας δημιουργικών αρχιτεκτόνων, Πικιώνη, Δοξιάδη, Χατζημιχάλη».

Γ.Σ.: «Αυτές τις ημέρες, που προέκυψε το θέμα των προσφυγικών, ξανάρθε στο μυαλό μου η Αννη Βρυχέα. Μια σπουδαία δασκάλα αρχιτεκτονικής. Θα ήταν εξίσου πολύτιμη και σήμερα. Επίσης, σκεφτόμουν τον καθηγητή Νίκο Κιτσίκη, έναν κορυφαίο επιστήμονα και διανοούμενο που επελέγη από τους Αθηναίους πριν από 50 χρόνια, αλλά ο εκλογικός νόμος τον εμπόδισε να γίνει ο πρώτος αριστερός δήμαρχος της Αθήνας».
Α.Σ.: «Από τον Δημήτρη Πικιώνη για την «ποίηση» του χώρου και από τον Αντώνη Τρίτση για τα «μαθηματικά» της πόλης».
Μπορείτε να παραδεχθείτε δημοσίως κάποια αδυναμία σας; Για παράδειγμα, μπορείτε να πείτε ότι σε κάποια περίοδο της ζωής σας έχετε εγκλωβιστεί σε έναν εθισμό;

Γ.Κ.: «Αναμφισβήτητα, στο τσιγάρο. Είχα φτάσει τα τρία πακέτα την ημέρα. Το έχω κόψει αρκετά χρόνια. Ισως, τώρα που το σκέφτομαι πιο ψύχραιμα, από τότε που μπήκαν στη ζωή τη δική μου και της συζύγου μου οι κόρες μας».

Γ.Σ.: «Ολοι οι άνθρωποι έχουν αδυναμίες. Ωστόσο δεν ζω με εξαρτήσεις. Κάνω κανονική ζωή για τα δεδομένα της ηλικίας μου, όπου το σωστό και λογικό είναι να αποφεύγεις τις συχνές υπερβολές. Το «συχνές» υπογραμμισμένο».
Α.Σ.: «Ημουν πολλά χρόνια καπνιστής, αλλά απαλλάχτηκα από αυτό εδώ και έξι χρόνια. Ποτέ, όμως, δεν αποφάσισα να οδηγήσω. Μόνο ποδήλατο. Στο αυτοκίνητο είμαι αυτός που κρατάει τον χάρτη και αλλάζει σταθμούς στο ραδιόφωνο».
Πολλοί πιστεύουν ότι η πολιτική είναι ασυμβίβαστη με τον έρωτα επειδή εθίζει τον άνθρωπο σε γραφειοκρατικά θέματα, εντελώς «αντιποιητικά». Συμφωνείτε ή διαφωνείτε;

Γ.Κ.: «Διαφωνώ ριζικά. Δεν υπάρχει πολιτική για μένα χωρίς συναισθηματική ωριμότητα. Τι διαχείριση να κάνεις αν δεν μπορείς να σκεφτείς τους ανθρώπους, τη ζωή τους και τις ανάγκες τους;».

Γ.Σ.: «Διαφωνώ. Διαφωνώ, όμως, και με το να χρησιμοποιεί κάποιος την εξουσία και την αναγνωρισιμότητα για να αποκομίζει οφέλη στην προσωπική του ζωή».

Α.Σ.: «Διαφωνώ. Η πολιτική, όταν δεν την ασκούν πολιτικάντηδες ή απλώς τεχνοκράτες, αλλά πραγματικοί πολιτικοί, έχει μέσα της τόση δημιουργική ένταση, τόση συμπυκνωμένη ζωή, που είναι πολύ κοντά στο αίσθημα το οποίο εκλύεται και στον έρωτα και στην ποίηση».
Στην Ελλάδα συνηθίζεται οι πολιτικοί να πεθαίνουν «στην καρέκλα». Εσείς έχετε θέσει κάποιο όριο πέρα από το οποίο θα αποσυρθείτε;

Γ.Κ.: «Να σας πω την αλήθεια, δεν το έχω σκεφτεί. Βρίσκομαι λιγότερο από τριάμισι χρόνια σε πολιτική θέση. Πράγματι, πιστεύω ότι πρέπει να υπάρξουν θεσμικά όρια που θα βοηθούν στην ανανέωση του πολιτικού προσωπικού. Αλλά ποτέ μου δεν είχα θερμή σχέση με τις «καρέκλες», έτσι όπως το εννοείτε».
Γ.Σ.: «Με πηγαίνετε κατευθείαν στο τέλος, προτού καν αρχίσω. Αλλά είναι και αυτό ένα σοβαρό αξιακό θέμα για εμάς. Οχι, δεν έχω στόχο να καθήσω εσαεί σε καμιά καρέκλα. Στον πολιτικό μου χώρο μιλάμε για συγκεκριμένες θητείες σε κάθε αξίωμα».

Α.Σ.: «Eχοντας πλέον παραιτηθεί από το βουλευτικό αξίωμα και έχοντας αναστείλει την όποια κομματική μου ιδιότητα, ξεκινάω με στόχο να έχω μια καλή πρώτη θητεία ως δήμαρχος στην Αθήνα. Αν μετά τη θητεία μου οι Αθηναίοι με επανεκλέξουν, που σημαίνει ότι τα πήγα καλά, θα μείνω και για μια δεύτερη θητεία. Αν χάσω, το μήνυμα για εμένα θα είναι σαφές και θα αποσυρθώ από την πολιτική».

*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 30 Μαρτίου 2014

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ