Την Τετάρτη 12 Μαρτίου ο υποψήφιος περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας Μάρκος Μπόλαρης μίλησε στους Μπάμπη Παπαπαναγιώτου και Άρη Ραβανό.{{{ audio1 }}}

Για την υποψηφιότητά του:

«Η απόφαση ήταν συλλογική και όχι προσωπική. Σε αυτές τις περιπτώσεις πάντα κάποιος βγαίνει μπροστά, αλλά υπάρχουν πολλοί, ενεργοί, δημοκρατικοί πολίτες, που συζητούμε όλα αυτά τα χρόνια και παρεμβαίνουμε στα ζητήματα που αφορούν τον τόπο- τη Θεσσαλονίκη, την Κεντρική Μακεδονία. Η υποψηφιότητα είναι έκφραση μιας συλλογικής διαδικασίας αυτών, των ενεργών πολιτών, που πιστεύουμε ότι οι τοπικές κοινωνίες μπορούν να διαχειριστούν τα πράγματα.

Κατεβαίνουμε ανεξάρτητοι. Και ευχαριστούμε τον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ που σέβεται αυτό το «ανεξάρτητο». Η πρόσκληση και η πρόκληση αφορά τους πολίτες της Κεντρικής Μακεδονίας και όχι τα κόμματα.»

Για το ΠαΣοΚ

«Δεν αφορά μόνο το ΠαΣοΚ αυτό που θα πω. Θεωρώ ότι στη χώρα έκλεισε ένας κύκλος πολιτικής και πολιτικών που άνοιξε το 1974. Αυτός ο κύκλος αφορούσε μια μεγάλη περίοδο δημιουργίας για τη χώρα, αλλά είχε μέσα του και διαλυτικά σπέρματα, μειονεκτήματα τα οποία οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση.»

Για το διχασμό «μνημονιακοί-αντιμνημονιακοί»

«Η αντίληψη που διχάζουμε τον κόσμο σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς είναι παλιά ιστορία και έχει να κάνει με την αίρεση του μανιχαϊσμού –υπάρχει στον κόσμο το φως και το σκότος. Στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στην νεότερη πολιτική ιστορία την έχουμε ασπαστεί πολλές φορές αυτή τη θεωρία. Τώρα επιχειρήθηκε ένας καινούριος διχασμός μανιχαϊκού τύπου, μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί. Εγώ θέλω να πω ότι τα κόμματα υπάρχουν και λειτουργούν για να εκφράζουν τα προβλήματα και τις αγωνίες που έχουν οι πολιτικές και κοινωνικές ομάδες, οι πολίτες, η χώρα. Δεν είναι ούτε θεολογικές ακαδημίες ούτε επιστημονικά ινστιτούτα για να μάχονται για την θεολογική ή επιστημονική ή φιλοσοφική αλήθεια. Αν ένα κόμμα σφάλει, θα πρέπει να έχει τη λεβεντιά που είχε ο Ανδρ. Παπανδρέου και να πει mea culpa –έκανα λάθος. Όποιος με τις πολιτικές του έρχεται σε αντίθεση με τους πολίτες που τον εμπιστεύτηκαν και τον στήριξαν, και εμμένει στο λάθος του, τότε πλέον δεν κάνει λάθος αλλά έχει αλλάξει πολιτική τοποθέτηση.»