Ο Αποχαιρετισμός είναι μια έκθεση – παράσταση – πείραμα που πραγματοποιείται στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, στην οποία καλούνται να συνεργαστούν 10 ηθοποιοί με 10 εικαστικούς καλλιτέχνες, προκειμένου να παράγουν έναν αριθμό ζωντανών δράσεων με θεματικό πλαίσιο την αίσθηση του αποχαιρετισμού.
Η εποχή που διανύουμε βιώνεται ως προκλητικά δύσκολη, σα μια καμπή (παρόμοιες με την οποία έχουν επαναληφθεί ιστορικά), η οποία θα φέρει αλλαγές ίσως προς ένα καλύτερο μέλλον, ή και ίσως όχι. Όπως όμως κάθε αλλαγή, ακόμα και εάν στο βάθος της εγκυμονούν ελπίδες, έτσι και αυτή είναι μια ανακατάταξη, μια ανακολουθία, ένας εκτοπισμός από το οικείο, ένας επαναορισμός των δεδομένων όπως τα ξέραμε, ένα ταξίδι προς έναν τόπο που δεν γνωρίζουμε, ένας αποχαιρετισμός.
Ίσως να είναι λοιπόν αυτή μια από τις αισθήσεις που να ταιριάζει καλύτερα σε αυτό το πλαίσιο στο οποίο καλούμε ένα σύνολο δημιουργών από διαφορετικούς τομείς να αντιδράσουν άμεσα, συνεργαζόμενοι σε μη προεπιλεγμένες ομάδες ή ζευγάρια από κάποιον τρίτο σκηνοθέτη ή επιμελητή. Η μόνη προϋπόθεση: η συνεργασία με κάποιον δημιουργό από διαφορετικό εκφραστικό τομέα. Ενδιαφέρον θα έχει τελικά όχι μόνο η διαμόρφωση των διαφορετικών συνεργασιών, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο η μια παρουσίαση θα εισχωρεί μέσα στην άλλη (κάτι που επιβάλλει σχεδόν η αρχιτεκτονική) και θα συμπληρώνουν τελικά τον χώρο.
Ο «αποχαιρετισμός» στην προκειμένη περίπτωση γίνεται υλικό για μια διευρυμένη επεξεργασία του μυστικού που ο ίδιος φέρει ως συναισθηματική συνθήκη. Τα δίπολα χαράς και πίκρας, ελευθερίας και χωρισμού, λύτρωσης και φόβου, αναμονής και νοσταλγίας, ελπίδας και απογοήτευσης, συνήθειας και αλλαγής, παλιού και καινούργιου κόσμου (σε ατέρμονη εναλλαγή), ζωής και θανάτου, τελικά είναι κάποιες από τις πρωταρχικές «εικόνες» που μοιάζει να εμπεριέχονται στην αρχετυπική «χειρονομία» του αποχαιρετισμού -στην αίσθηση του αποχαιρετώ και άρα αποχωρίζομαι.
Στόχος όλων των συμμετεχόντων είναι τα «έργα» να αποκαλύπτουν τόσο τις συναισθηματικές όσο και τις κοινωνικοπολιτικές διαστάσεις του αποχαιρετισμού σε όλο του το εννοιολογικό φάσμα, μια καλλιτεχνική ανάγκη η οποία θα απορρεύσει οργανικά από τη ζωντανή ζύμωση μεταξύ τους. Ο θάνατος, οι ερωτικές σχέσεις, οι οικογενειακές σχέσεις, το έγκλημα, οι πολιτικές και κοινωνικοπολιτικές αναταράξεις, το πέρασμα του χρόνου, η μετανάστευση, ο βίαιος εκτοπισμός, η περιήγηση, το ταξίδι, ο περίπατος, η επίσκεψη, οι τάσεις φυγής, είναι ορισμένες από τις εικόνες που πιθανά να βρεθούν στο επίκεντρο των τελικών «δημιουργιών» που θα παρουσιάζονται ζωντανά στον χώρο για δύο συνεχόμενες ημέρες, και για πέντε ώρες κάθε μέρα. Οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες θα είναι εκεί μαζί μας, σε όλους αυτούς τους εφήμερους κόσμους που θα προκύψουν από τη σύμπραξή τους, από τους «μεγάλους» και αδιαπραγμάτευτους αποχαιρετισμούς μέχρι τους λανθάνοντες και ανεπαίσθητους που μας διαφεύγουν μέσα στην καθημερινότητά μας.
O χώρος που επιλέγεται για τις παρουσιάσεις είναι και ο χώρος που ενέπνευσε τη Θέμιδα Μπαζάκα για την σύλληψη αυτής της ιδέας, ένα μισο-εγκαταλελειμμένο νεοκλασσικό, το οποίο φέρει έντονα τα σημάδια της ιστορίας του, ένα κτίριο χαρακτηριστικό τόσο για την αρχιτεκτονική του όσο και για την παρούσα χρήση του ως ένα ιδιόμορφο κέντρο τέχνης, την Kunsthalle Athena, το οποίο ήδη έχει περάσει στο συλλογικό της καλλιτεχνικής νεολαίας στην Αθήνα ως μια ελεύθερη ζώνη έκφρασης και παραγωγής.
Σε όλη την έκταση του χώρου του κτιρίου θα παρουσιάζονται αποσπασματικά τα διαφορετικά ζωντανά έργα, είτε σε συνέχειες που θα διαρκούν πέντε ώρες και θα εξελίσσονται ταυτόχρονα, είτε σε δράσεις που θα επαναλαμβάνονται σε καθορισμένους χρονικούς κύκλους. Οι θεατές θα μπορούν να διαλέγουν την πορεία τους στο χώρο. Θα λειτουργεί χώρος ανάπαυσης και μπαρ στην ταράτσα.
Δευτέρα 13 & Τρίτη 14 Ιουνίου, Είσοδος ελεύθερη, Επιμέλεια: Θέμις Μπαζάκα, Μαρίνα Φωκίδη
Κεραμεικού 28, Κεραμεικός – Μεταξουργείο, Αθήνα
