«Φτιάχνω τον πρωινό καραβίσιο καφέ μου στην αγαπημένη μου σπασμένη κούπα, χαζεύω τον Λυκαβηττό από το παράθυρο της κουζίνας μου και έχει ήδη φτιάξει η μέρα μου. Εδώ είναι μαζεμένα σουβενίρ και μπιμπελό από ταξίδια, τσολιαδάκια και μπουκαλάκια ούζου από βόλτες στην Αθήνα, όλα μου θυμίζουν στιγμές και χαμόγελα. Δεν θα μπορούσα να έχω μια γκρι κουζίνα με ανθρακί πλακάκια. Λατρεύω τα χρώματα! Η κουζίνα μου δεν έχει το τεράστιο τραπέζι με τις έξι καρέκλες που θα ήθελα, ούτε το μαγικό διπλό ψυγείο, ούτε καν διπλό νεροχύτη. Είναι μόλις 4 τ.μ., έχει υγρασία στο ταβάνι, αλλά είναι το βασίλειό μου!». 

Βασίλης  Καλλίδης
σεφ

  


«Οταν αγοράσαμε το σπίτι, η πρώτη κίνηση ήταν να γκρεμίσουμε την κουζίνα, που μέχρι τότε ήταν ένας ξεχωριστός χώρος, και να δημιουργήσουμε ένα open space. Για εμένα είναι πολύ σημαντικό η κουζίνα να είναι ένας χώρος με ζωή. Εδώ, έχω τις πιο όμορφες αναμνήσεις, έχω κάνει τις πιο ωραίες συζητήσεις και νομίζω ότι έχω περάσει και το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου μου στο σπίτι. Εδώ ταΐζουμε το μωρό μας καθημερινά ή πίνουμε ένα ποτήρι κρασί με φίλους γύρω από τη νησίδα. Απολαμβάνω την κουζίνα μας, ιδιαίτερα όταν μαγειρεύουμε μαζί με τη γυναίκα μου, τουλάχιστον μία με δύο φορές την εβδομάδα. Εγώ λατρεύω να φτιάχνω πίτσες και μακαρονάδες, ενώ η Μελίσσα είναι πολύ καλή στην ινδική κουζίνα και στις σαλάτες. Αυτή την περίοδο είμαι στη φάση που “ζηλεύω” τους ανθρώπους που μαγειρεύουν αβίαστα πολύ καλά, αλλά θα τους φτάσω».

Αλέξανδρος  Βαρβέρης
Moda Bagno

 

  


«Οταν μου ζητήσατε να συμμετέχω στο σχετικό αφιέρωμα, απάντησα αυτοστιγμεί “ευχαρίστως”, διότι πράγματι η κουζίνα είναι για μένα πηγή διασκέδασης, ευχαρίστησης και ξεκούρασης. Ξεκούρασης, επειδή μου προσφέρει την ευκαιρία τις ώρες που ασχολούμαι με κάτι σχεδόν μηχανικό, όπως το ξεφλούδισμα και ξεκουκούτσιασμα του σταφυλιού για γλυκό του κουταλιού, ο νους μου να αρμενίζει ελεύθερος χωρίς άγχος, φόβο και πάθος. Διασκέδασης, γιατί το μαγείρεμα είναι λίγο, σαν την προετοιμασία μιας θεατρικής παράστασης. Η απόφαση του τι θα μαγειρέψεις (επιλογή έργου, ενίοτε απαιτείται και συγγραφή), η αγορά των υλικών (κάστινγκ), το μαγείρεμα αυτό καθαυτό, η δημιουργία όπου εσύ είσαι αυτοδιορισμένος μεν, αλλά αναμφισβήτητος και απόλυτος σκηνοθέτης, η παρουσίαση του φαγητού (σκηνογραφία, κοστούμια κτλ.) και τέλος το μεγάλο χειροκρότημα, η ευχαρίστηση του να προσφέρεις στους φίλους-συνδαιτυμόνες και στον εαυτό σου απόλαυση. Και αν καμιά φορά δεν πετύχει απολύτως το φαγητό, μένει το καλό κρασί και η καλή παρέα».

Λίνα Φανουράκη
σχεδιάστρια κοσμημάτων

 

  


«Στη ζωή μου έχω μπει για να μαγειρέψω σε πολλές κουζίνες, και σπιτικές και επαγγελματικές. Η κουζίνα, όμως, του σπιτιού μου είναι αυτή που αγαπάω περισσότερο, αν και δεν μαγειρεύω τόσο συχνά εφόσον τις περισσότερες ώρες της ημέρας τις περνάω στην κουζίνα του χώρου σεμιναρίων που έχω, το Studio Sidayes. Εδώ βρίσκω την ηρεμία μου, έχω εργαλεία και υλικά που μου θυμίζουν στιγμές, ταξίδια, αλλά και αξέχαστες γεύσεις. Τη χαίρομαι κυρίως τα Σαββατοκύριακα, όταν έρχονται φίλοι και φυσικά με τα παιδιά μου, τα οποία κάθονται συνήθως επάνω στον πάγκο για να δοκιμάζουν ό,τι φτιάχνω ή ανοίγουν τα συρτάρια και κάνουν τα πάντα άνω-κάτω. Την κουζίνα μου τη θέλω, σε γενικές γραμμές, τακτοποιημένη, να είναι το καθετί στη θέση του. Από την άλλη, ακόμη και αν είχα μια κουζίνα 400 τ.μ., δεν θα μου έφτανε, γιατί έχω μανία να αγοράζω για να δοκιμάσω νέα πράγματα που αφορούν τη δουλειά μου. Η κουζίνα μας είναι σημείο αναφοράς στο σπίτι: εδώ τρώμε όλοι μαζί το πρωινό μας, προτού ξεκινήσουμε για τα σχολεία και τις δουλειές μας. Μου αρέσει πολύ που είναι φωτεινή και βλέπει πράσινο και αν άλλαζα κάτι θα ήταν το πάτωμα – το ξύλο δεν είναι και τόσο πρακτικό. Η συμβουλή μου είναι: Φτιάξτε την κουζίνα σας, εξοπλίστε τη σωστά και θα μαγειρεύετε με μεγαλύτερη όρεξη και αγάπη για τους δικούς σας».

Αλεξάνδρος Παπανδρέου
σεφ

  


«Η κουζίνα είναι ο τόπος παραγωγής δώρων που απευθύνονται στις αισθήσεις αξιολάτρευτων υπάρξεων. Είναι το εργαστήριο όπου “ψήνονται” ή “μαγειρεύονται” οι σχέσεις των ονείρων και της νύχτας. Επιβάλλεται αυτή η εργαστηριακή δοκιμασία, η έκβαση της οποίας θα έχει τις αντίστοιχες επιπτώσεις, αισθητικές, αισθησιακές, σε κάποιες ιδιαίτερες συναντήσεις. Χρειάζονται καλές πρώτες ύλες και γνώση μιας διαρκούς αυξομείωσης της φλόγας και του πάθους. Μια φλόγα είναι αρκετή. Τα ηλεκτρικά ή τα ηλεκτρονικά μάτια και ένα υπερσύγχρονο design που παραπέμπουν σε πολυτελή WC είναι κατάλληλα μόνο για σουφλέ ξεφούσκωτα».

Ανδρέας ΣταΪκος
συγγραφέας