Cecil Beaton: 14 Ιανουαρίου 1904 –18 Ιανουαρίου 1980. Αγγλος φωτογράφος μόδας, προσώπων, πολέμου αλλά και interior designer –βραβεύτηκε πολλές φορές για τη σκηνογραφία και τα κουστούμια που υπέγραψε στον κινηματογράφο και το θέατρο.


Barbra Streisand, 1969 / Dior. S/S 1957
Κάπως έτσι είναι η εισαγωγή του wikipedia για τον Cecil Beaton, του φωτογράφου που ήξερε να αιχμαλωτίζει τη στιγμή με τον πιο ζωντανό τρόπο.
Συνοπτικά, θα μπορούσαν να ειπωθούν 4 βασικά στοιχεία που συνέβαλαν στην λαμπερή καριέρα και την πλούσια ζωή του.


Gary Cooper / Jean Cocteau and Jean Marais, 1930s

*Ειλικρίνεια. Ο Beaton μελετούσε πολύ προσεκτικά τον άνθρωπο που θα φωτογράφιζε και με αφοπλιστική ειλικρίνεια επεσήμανε τα θετικά και τα αρνητικά σημεία, όσο όμορφος ή γοητευτικός και να ήταν. «Αν και οι δύο πλευρές του προσώπου της Γκρέις Κέλι ήταν ίδιες με τη δεξιά, δεν θα μπορούσε να εμφανίζεται στην οθόνη» έγραφε ο Beaton στο ημερολόγιό του «είναι πολύ «βαρύ», σαν μοσχαροκεφαλή». Αν και σκληρός στους χαρακτηρισμούς του, ήταν πάντα πρόθυμος και ικανός να βγάλει από τον καθένα ό,τι καλύτερο είχε προσπαθώντας να εξαλείψει παράλληλα όσες ατέλειες έβρισκε.

Marilyn Monroe / Princess Elizabeth, 1942

*Τόλμη. Ανέπτυξε φιλικές σχέσεις με τους περισσότερους από εκείνους που φωτογράφιζε. Κάτι που τον βοήθησε να καθιερωθεί (έστω και ανεπίσημα) ως φωτογράφος της αγγλικής βασιλικής οικογένειας. Φωτογράφιζε και τους νεαρούς τότε κοσμικούς και fashion icons – Daisy Fellowes, Τζάκυ Κέννεντυ (Bouvier), Coco Chanel, Diana Vreeland κτλ –τους οποίους ακόμη και αρνούνταν αρχικά δεν σταματούσε να επιμένει και έτσι σιγά σιγά έγινε κομμάτι της υψηλής κοινωνίας αναβαθμίζοντας και την ίδια του τη δουλειά. «Κατάφερε να κάνει τον φωτογράφο κάποιον που δεν μπαίνει από την πλαϊνή πόρτα αλλά από την κυρίως είσοδο και συμμετέχει και στο γεύμα» σχολιάζει ο Hugo Vickers, ο συγγραφέας του «Portraits and Profiles» –του λευκώματος για τη δουλειά του.

Mrs Beaton, Nancy Beaton and Baba Beaton. 1929 / Salvador Dali and Gala, 1936
*Μαχητικότητα. Μακριά από την υψηλή κοινωνία και τους σταρ, ο Beaton είχε να επιδείξει μια σημαντική δράση στα πεδία των μαχών. Με την έναρξη του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου, η καριέρα του πήρε μια πιο σοβαρή τροπή: φωτογράφιζε σκηνές που μαρτυρούσαν τις επιπτώσεις του πολέμου –εντός και εκτός αγγλικών συνόρων –για το Υπουργείο Πληροφοριών της Βρετανίας και ταξίδεψε στην Εγγύς και Απω Ανατολή και την Ινδία. Το πορτρέτο του 3χρονου Eileen Dunne καθισμένου σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου με το κεφάλι καλυμμένο με επίδεσμο αποτέλεσε το εξώφυλλο του Life –με αφιέρωμα στα σχετικά γεγονότα του πολέμου –αποτελεί μέχρι και σήμερα μια από τις πιο δυνατές φωτογραφίες που φανερώνουν την σκληρότητα των εχθροπραξιών.

Λονδίνο, 1940

*Πολυτάλαντος. Κέρδισε ένα βραβείο Οσκαρ για τα belle époque κουστούμια του για την ταινία Gigi (1958) και ακόμη δυο για τη σκηνογραφία και τα κουστούμια της ταινίας My Fair Lady (1964). Άλλωστε, όπως έχει δηλώσει, δεν ήθελε να θεωρείται απλός ένας φωτογράφος. Αγαπούσε πολύ το θέατρο και αφού δεν κατάφερε να επιτύχει ως θεατρικός συγγραφέας επικεντρώθηκε στα κουστούμια και τα σκηνικά, όπου αποδείχθηκε ιδιαιτέρως ταλαντούχος.


Το φόρεμα που φόρεσε η Audrey Hepburn στην ταινία My Fair Lady Dress, 1964


Twiggy, 1967 / Elizabeth Taylor, 1971