«Η υπέροχη φίλη μου», Έλενα Φερράντε (εκδ. Πατάκη)

Το πρώτο βιβλίο της τετραλογίας της Νάπολης ομολογουμένως προκάλεσε μια δυσφορία στους αναγνώστες της: επειδή κυκλοφόρησε μόνο κι έρημο στα ελληνικά και δεν μπορούσαν να διαβάσουν αμέσως τη συνέχειά του. Οι περιπέτειες της Λενού και της Λίλας, των δύο φιλενάδων οι οποίες ξεκινώντας από τη δύσκολη παιδική ηλικία στην εξαθλιωμένη Ιταλία του Νότου προχωρούν στην (εξίσου δύσκολη) ζωή τους με φόντο τις κοινωνικοπολιτικές αλλαγές στη χώρα, προκαλούν μια πολύ ευχάριστη εξάρτηση. Ωστόσο προσοχή: είναι δύσκολο να αγνοήσεις το κολοσσιαίων διαστάσεων hype για τα βιβλία της Φερράντε αλλά είναι κρίμα να τα αφήσεις να συνθλιβούν από το βάρος των προσδοκιών που αυτό δημιουργεί αναπόφευκτα. Η «γειτόνισσα» συγγραφέας με τη λιτή γραφή χτίζει τόσο στέρεους και ζωντανούς ήρωες που ξεπηδούν από τις σελίδες και τους νιώθεις να ανασαίνουν δίπλα σου. Και το κάνει σαν να πρόκειται για την πιο απλή (συγγραφική) δουλειά στον κόσμο, γεγονός που οδηγεί πολλούς να αναφωνήσουν «σιγά τα ωά, έτσι μπορώ να γράψω κι εγώ». Κοπιάστε και θα χαρούμε να σας διαβάσουμε.

«Τότε που ήταν καλό κορίτσι», Φίλιπ Ροθ (εκδ. Πόλις)

Δύο χρόνια προτού γνωρίσει την επιτυχία με το απολαυστικό «Σύνδρομο Πορτνόι», ο Φίλιπ Ροθ έγραφε το βιβλίο που έμελλε να τον φέρει «κατηγορούμενο» για μισογυνισμό. Η ηρωίδα είναι ολίγον από ξερόλας, ηθικά άτεγκτη και βεβαίως οργισμένη. Την αντιπαθείς αλλά και τη συμπονάς γιατί τελικά είναι ένα βαθιά πληγωμένο άτομο που δεν μπόρεσε να ξεφύγει από τη μέγγενη των οικογενειακών βιωμάτων του. Είναι ένας πολύ ανθρώπινος και αναγνωρίσιμος χαρακτήρας που τυχαίνει να είναι γυναίκα.

«Η μαγική πνοή των γυναικών», Ετζέ Τεμελκουράν (εκδ. Καστανιώτη)

Η Τουρκάλα συγγραφέας προκάλεσε αίσθηση με αυτό το μυθιστόρημα όπου διηγείται μια ιστορία που εκτυλίσσεται στη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή, στον απόηχο της αραβικής άνοιξης, με πρωταγωνίστριες τέσσερις γυναίκες, μία από την Αίγυπτο, μία από την Τυνησία, μία από την Τουρκία και μία που έχει ζήσει στην Ευρώπη, οι οποίες μας προσκαλούν να ανακαλύψουμε πώς αγαπιέται μια γυναίκα.

«Ανατολικά της Δύσης», Μιροσλάβ Πένκοφ (εκδ. Αντίποδες)

Από τον ήρωα της πρώτης ιστορίας του, ο οποίος έχει γεννηθεί το 18…, έως και σήμερα ο Πένκοφ σκιαγραφεί (γράφει, μιλά για) την ιστορία της πατρίδας του, της Βουλγαρίας. Ακροβατώντας μεταξύ συγκίνησης και χιούμορ, νοσταλγίας και ρεαλισμού, οι ήρωές του αναμετρώνται με τα όνειρά τους, τις ελπίδες και τους φόβους γι’ αυτά που έχασαν αλλά και αυτά που προσδοκούν.

«Το πέρασμα», Κωνσταντίνος Τζαμιώτης (εκδ. Μεταίχμιο)

Ο Τζαμιώτης αποδίδει ανάγλυφα ένα θέμα που παρακολουθούμε συνήθως από απόσταση και στις δύο διαστάσεις του. Τι συμβαίνει όταν ένα καράβι με πρόσφυγες εξοκείλει σε ένα νησάκι στο Αιγαίο και ξαφνικά οι κάτοικοι βρίσκονται να είναι η μειονότητα στον ίδιο τους τον τόπο; Ένα μωσαϊκό χαρακτήρων που είναι ικανοί για όλα, από την πιο ποταπή έως την πιο μεγαλόθυμη πράξη, σε ένα κείμενο που συνομιλεί με τη δύσκολη επικαιρότητα.

«Οι χυδαίες ορχιδέες», Έλενα Μαρούτσου (εκδ. Κίχλη)

Με αφορμή την περιέργεια για την τύχη του καρπού του παράφορου έρωτα της Λαίδης Τσάτερλι και του κηπουρού της, η Έλενα Μαρούτσου ανθοφορεί έντεκα διηγήματα. Σε καθένα από αυτά συνομιλεί με ένα γνωστό λογοτεχνικό έργο, από τη «Σαλώμη» του Όσκαρ Γουάιλντ έως τη «Μεταμόρφωση» του Κάφκα, και σκιαγραφεί γυναίκες σε τολμηρές ιστορίες που αναζητούν θραύσματα της ταυτότητάς τους.