Το εγχείρημα Solo Houses δημιουργήθηκε το 2010 από τον Christian Bourdais επιδιώκοντας μέσα από αυτό να δοθεί βήμα σε δημιουργικούς αρχιτέκτονες να πειραματιστούν σχεδιαστικά και κατασκευαστικά ενσωματώνοντας σε κάθε κατοικία τις επιθυμίες και τις προσδοκίες της οικογένειας του 21ου αιώνα. Μια διαφορετική αρχιτεκτονική εμπειρία που εξελίσσεται στην περιοχή Mattaranya, έξω από την Βαρκελώνη. 

 
Το νέο project «Solo Office» – το οποίο αναμένεται να ολοκληρωθεί μέσα στο 2014 – έχει αναλάβει το βελγικό γραφείο Kersten Geers David Van Severen και ξεχωρίζει για την ολοστρόγγυλη και πολύ λεπτή στέγη του, τη μελέτη του ώστε να αξιοποιεί πλήρως το άπλετο φυσικό φως αλλά και για την ανάπτυξη μιας διαδραστικής σχέσης με τον περιβάλλοντα χώρο.

Η οροφή στηρίζεται από κολώνες τοποθετημένες σε 4 διαφορετικές ομάδες και η ίδια παίζει τελικά το ρόλο ενός κουρτινόξυλου: οι εξωτερικές όψεις αποτελούνται από ελαφριά πάνελς τα οποία σύρονται και ανοίγουν πλήρως. Και κάπως έτσι η φύση εισβάλλει στο εσωτερικό του σπιτιού. Όλος ο σκελετός πάνω στον οποίο αναπτύχθηκε το Solo Office βασίστηκε στον ίδιο το χαρακτήρα του φυσικού τοπίου με τη μόνη παρέμβαση μια τεχνητή «λίμνη» στο εσωτερικό χώρου του ολοστρόγγυλου σπιτιού.

Το αρχιτεκτονικό δίδυμο λέει σχετικά «Στόχος μας ήταν να δοκιμάσουμε τις ίδιες μας τις δυνάμεις, πόσο μπορούμε να αποκλίνουμε από της συμβατική εικόνας περί άνεσης και δομής σπιτιού που έχουμε όλοι στο μυαλό μας. Θέλαμε να σχεδιάσουμε ένα σπίτι που να βρίσκεται σε απόλυτη αρμονία με το φυσικό περιβάλλον, χωρίς περιορισμούς ή όρια μεταξύ τους, ένα σπίτι που σχεδόν θα χάνεται χωρίς να “εξαφανίζεται”».

**********

Το πρώτο ολοκληρωμένο σπίτι της Solo House, το Solo Pezo, σχεδιάστηκε από το χιλιανό αρχιτεκτονικό γραφείο Pezo Von Ellrichshausen και πρόκειται για μια υπερυψωμένη, οριζόντια κατασκευή ενιαίας και μονολιθικής δομής με το ένα τμήμα της ορατό από απόσταση και το άλλο κρυμμένο σε φυλλώματα. Περιμετρικά αποτελείται από 16 εμφανείς κολώνες σε ίσες αποστάσεις η αλληλουχία των οποίων διαμορφώνουν μια σειρά δωματίων χωρίς τοίχους αλλά με τζαμαρίες και χωρίς απόλυτα καθορισμένο ρόλο. Στον πυρήνα όλης αυτής της σύνθεσης βρίσκεται ένας χώρος γεμάτος νερό – μια άλλη εκδοχή της αγαπημένη πισίνας – χωρίς οροφή και επιπλέον παράθυρα προς και στις 4 κατευθύνσεις του ορίζοντα. Εκεί που όπως λένε οι αρχιτέκτονες του «πάντα υπάρχει κάποιος τρόπος ο ουρανός να κατεβαίνει κάτω στη γη».