Θάνος Ζακόπουλος, Katia Μeneghini
•Πίσω από το περίεργο όνομα του στούντιο – με έτος ιδρύσεως το 2008 – κρύβονται τα αρχικά των μελών της ομάδας, αλλά και η εντολή «αναίρεσης» που πραγματοποιείται με τον συνδυασμό των πλήκτρων Ctrl+Z στον υπολογιστή. «Κάθε project είναι μια ευκαιρία να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να δούμε τα πράγματα με πιο καθαρή ματιά. Αυτή είναι και η μαγεία του ντιζάιν, η εναλλαγή και η συνεχής έρευνα».
•Οι δραστηριότητές τους μοιράζονται σε Ελλάδα και Ιταλία, ενώ λόγω της σειράς Hybrid στο παιχνίδι έχει μπει και η Κίνα. «Στην Ελλάδα μπορείς να βγάλεις πολλά χρήματα, αν σε ενδιαφέρει να κάνεις μαγαζιά, για παράδειγμα. Αν όμως θέλεις να επικεντρωθείς στο ντιζάιν και στην τέχνη, οι δυνατότητες που σου δίνονται είναι πιο περιορισμένες».
•«Μας αρέσει να προκαλούμε. Με την ουσιαστική όμως έννοια. Να προκαλούμε το ενδιαφέρον και μετά να ανακαλύπτει κανείς σε κάθε
δημιουργία μας έναν ολόκληρο κόσμο».
•Μέσα από την καλλιτεχνική πλευρά της συλλογής CeramiX προέκυψε η εμπορική σειρά Hybrid, η οποία μάλιστα κρύβει μια λεπτή ειρωνεία: την «κυκλικότητα» της κινεζικής και ευρωπαϊκής παράδοσης. Κάποτε οι Ευρωπαίοι αντέγραφαν τους Κινέζους, σήμερα γίνεται το αντίστροφο και η ιστορία συνεχίζεται.
•Τα όρια τέχνης και ντιζάιν δεν είναι σαφή. Οι ίδιοι, ωστόσο, φιλτράρουν τις δημιουργίες τους μέσα από την τέχνη. «Η art προσέγγιση είναι αυτή που μας προβληματίζει, που μας βάζει σε διαδικασία σκέψης».
Κωνσταντίνος Χούρσογλου
•Ενα πλούσιο βιογραφικό με αρκετά highlights, μεταξύ άλλων η δίχρονη θητεία του στη θέση του design director στο στούντιο του Karim Rashid, ο σχεδιασμός των βάθρων για τους Ολυμπιακούς και τους Παραολυμπιακούς της Αθήνας, αλλά και η ανάδειξή του το 2006 ως «Walker of Tomorrow» από την Johnnie Walker.
•Το στούντιό του, Chd, δημιουργήθηκε το 2002 και πέντε χρόνια αργότερα η έδρα του μεταφέρθηκε στη Γενεύη, όπου και παραμένει ως σήμερα.
•«Στο εξωτερικό υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες, αλλά σκληρότερος ανταγωνισμός. Η δημιουργικότητα μπορεί να λάμψει όπου κι αν βρίσκεσαι, αρκεί να μη βάλλεται από τη ρουτίνα και την γκρίνια».
•Αν έτυχε να περπατήσετε πέρυσι στον χώρο του Ecomuseum στο Σύνταγμα, στο πλαίσιο του Green Design Festival, αξίζει να γνωρίζετε ότι ο σχεδιασμός του έφερε την υπογραφή του Κωνσταντίνου.
•«Οι τάσεις είναι για τους μη δημιουργικούς. “Design for life, not magazine covers”, όπως χαρακτηριστικά έχει πει ο Jasper Morrison».
Κώστας Συρταριώτης
•Ελαμψε διά της παρουσίας του στην έκθεση Euroluce 2009, στο Μιλάνο, με το επιδαπέδιο φωτιστικό Sit-up για το οποίο χρειάστηκαν δύο χρόνια έρευνας και πειραματισμών. Εφέτος επέστρεψε στην ίδια διοργάνωση, τη μεγαλύτερη γιορτή του ντιζάιν, με τη βιβλιοθήκη Booktree.
•Μέχρι το 1993, όταν αποφοίτησε από το Κέντρο Τεχνών Πλάκα, κυκλοφορούσε σε ελληνικό έδαφος. Επειτα τον πλάνεψε η Βενετία, όπου πήγε για να σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο Iuav και το 2003 ίδρυσε εκεί το δικό του στούντιο. «Τα πράγματα ήρθαν κατά κάποιον τρόπο μόνα τους: φιλίες, πρώτα επαγγελματικά βήματα, οικογένεια. Εξάλλου, η καρδιά του παγκόσμιου ντιζάιν χτυπάει ακόμη στην Ιταλία».
•Οπως παραδέχεται ο ίδιος, η πορεία του ως σήμερα τον έχει διδάξει ότι «ο επιμένων νικά»!
•Η προσέγγισή του στον σχεδιασμό είναι πειραματική – «μάλλον επειδή ήμουν καλός στη χημεία». Δεν ακολουθεί κανένα στυλ, αλλά εναύσματα τα οποία εξελίσσονται και καταλήγουν σε προϊόν, πρωτότυπο ή έργο τέχνης.
•«Νομίζω ότι ο ρόλος του ντιζάιν σήμερα, όπως και της τέχνης, είναι να προσφέρει αφορμές διαλόγου μεταξύ μας, να μας ταρακουνήσει και να μας ξυπνήσει, αν χρειαστεί».
Σέργιος Φωτιάδης
•Εχει ιδιαίτερη αδυναμία στα παιχνίδια. To 1996 ξεχώρισε σχεδιάζοντας – μέσα σε μόλις έξι εβδομάδες – το πρώτο παιδικό έλκηθρο για την αμερικανική εταιρεία Rubbermaid. Το 2006 σχεδίασε μια σειρά ζωάκια από πλέξιγκλας – τα οποία διετίθεντο στο Πωλητήριο του Μουσείου Μπενάκη –, ενώ στο εφετινό Green Design Festival επανήλθε με το Aurora Craft: ένα χαρτονένιο, ανακυκλώσιμο σπιτάκι.
•Μαζί με τη γραφίστρια Θεανώ Πετρίδου και τον αρχιτέκτονα αδελφό του, Φίλιππο, ίδρυσαν το 2001 το δημιουργικό γραφείο W/E design.
•Από το 2005 διδάσκει στο Τμήμα Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων του Πανεπιστημίου Αιγαίου, ενώ ο ίδιος σπούδασε βιομηχανικό σχεδιασμό στο Rhode Island School of Design της Αμερικής.
•Αγαπημένο του υλικό στέφεται το ακρυλικό, τις χάρες του οποίου αξιοποιεί στο έπακρο για να δημιουργήσει από δαχτυλίδια μέχρι φωτιστικά.
•«Ο σχεδιασμός ενός προϊόντος θεωρείται πετυχημένος μόνο όταν ανταποκρίνεται στις ανάγκες της χρήσης για την οποία προορίζεται. Το καλό ντιζάιν δεν είναι απαραίτητα ακριβό. Χρειάζεται εμπειρία, έρευνα και καλοί συνεργάτες για να βγει στην αγορά ένα ανταγωνιστικό ελληνικό προϊόν».
Αλέξανδρος Διδασκάλου
•Δεν εμμένει στις απόψεις περί «μεγαλύτερων δυσκολιών στην Ελλάδα», προτιμά να αντιμετωπίζει ρεαλιστικά την όποια πραγματικότητα. «Είμαι σίγουρος ότι όλοι αυτοί που θαυμάζουμε και ζηλεύουμε έχουν κοπιάσει το ίδιο, αν όχι περισσότερο, για να ξεχωρίσουν μέσα από έναν υπαρκτό ανταγωνισμό».
•Η αρχή της πορείας του τοποθετείται επίσημα το 1998 με την ίδρυση του μελετητικού γραφείου fortywaves. Στη συνέχεια, το 2007 θα τον βρει να συνιδρύει και να διευθύνει την εταιρεία edg designlab, με στόχο τη δημιουργία καινοτόμων ιδέων μέσα από χρηστικά αντικείμενα και συστήματα. «Η επένδυση στον σχεδιασμό είναι επένδυση στο ίδιο το προϊόν, στην καθημερινή αξία του».
•«Επίκαιρο είναι ό,τι δοκιμάζεται επιτυχώς μέσα από μια αλλαγή συνθηκών και αποδεικνύει το εύστοχο όραμα και την προσέγγιση του δημιουργού».
•Στο Royal College of Art του Λονδίνου, από όπου πήρε Master of Arts / Design Products, μαθήτευσε δίπλα στον Ron Arad. «Εκεί έμαθα ότι αν αξίζεις, κερδίζεις. Βαριόταν πολύ, αλλά αν κάτι το έβρισκε ενδιαφέρον, έλαμπε το βλέμμα του».
•Για τον Αλέξανδρο σημασία έχει ο άνθρωπος και κάθε δημιουργία του θέλει να ανταποκρίνεται σε πραγματικές ανάγκες. «Εφέτος βρέθηκα σε παραλία της Χαλκιδικής. Φυσούσε απίστευτα. Είχε σηκώσει όλες τις ομπρέλες. Το σκίαστρο παραλίας Kite που σχεδιάσαμε για την Terra παρέμεινε ακλόνητο. Αυτή είναι η ικανοποίηση για εμένα. Η καλύτερη επιβράβευση».
Αλίκη Ροβίθη, Foad Ashour
•Οπως λένε και οι ίδιοι με χιούμορ, όταν η Αλίκη τελείωνε το λύκειο, ο Foad έπαιζε στις κούνιες. Η ζωή τούς ένωσε όταν βρέθηκαν συμμαθητές στη σχολή Akto και αργότερα συνάδελφοι σε ένα στούντιο ντιζάιν. Το 2007 δημιουργήθηκαν οι Dede.
•«Η καινοτομία, το χιούμορ και η εννοιολογική προσέγγιση – η οποία και δεν αντιγράφεται – μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Μας ενδιαφέρει η δημιουργία ουσιαστικής σχέσης ανάμεσα στο αντικείμενο και στον χρήστη».
•Αποτέλεσαν τη μοναδική ελληνική συμμετοχή στο Salone Satellite 2010, στη μεγάλη ντιζάιν συνάντηση του Μιλάνου.
•Τελικά, το 2010 αποδείχθηκε η χρονιά τους: Απέσπασαν το διεθνές βραβείο Red Dot Αward στην κατηγορία Design Concept 2010 για το coffee table This Side Up και το πρώτο βραβείο Platinum A’ Design για τη χάρτινη τσάντα Get the Hang of It με ενσωματωμένες κρεμάστρες.
•«Η σωστή συνεργασία δεν έρχεται από την απόλυτη συμφωνία. Είμαστε δύο διαφορετικοί άνθρωποι με αλληλοσεβασμό, αλλά και με διαφορετική ματιά. Αυτό μας εξελίσσει».
Γιάννης Γκίκας
•Πρακτικό πνεύμα, τοποθετεί τον άνθρωπο στις προτεραιότητες του ντιζάιν. «Προσπαθώ να σχεδιάζω πράγματα λειτουργικά χωρίς να παραμελώ την αισθητική τους».
•Το αεικίνητο και με άψογη ισορροπία σκαμπό του Monarchy – το οποίο θυμίζει ανάποδη κορόνα – βραβεύτηκε το 2010 με RedDot Design Award, στην κατηγορία DesignConcept. «Βρίσκω εξαιρετικά γοητευτικό το κομμάτι εκείνο του ντιζάιν που αφορά την ιδέα η οποία κρύβεται πίσω από κάθε αντικείμενο».
•«Δεν νομίζω ότι έχω καταφέρει επιτυχώς να προσεγγίσω μια μεγάλη εταιρεία. Ζώντας στην Αθήνα, είναι πρακτικά αδύνατον να γνωρίσω ανθρώπους από κοντά ή να γίνω μέρος μιας ντιζάιν σκηνής, γεγονός που θα βοηθούσε σημαντικά προς αυτήν την κατεύθυνση».
•Eπειτα από μια «γνωριμία» με το έργο του Γιάννη θα μπορούσε κανείς να διαπιστώσει ότι οι καθαρές φόρμες οι οποίες προκύπτουν μέσα από καθαρές γραμμές είναι η χαρακτηριστική, δημιουργική υπογραφή του.
•«Δεν θέλω να προσεγγίζω το ντιζάιν, τουλάχιστον συνειδητά, ως τάση ή ως μόδα που πρέπει να ακολουθήσω. Πρακτικά ίσως στο τέλος συμβαίνει, αλλά θέλω να ξεκινώ με ένα μυαλό όσο το δυνατόν πιο καθαρό».
