Η πρωτεύουσα της Μαλαισίας είναι γεμάτη αντιθέσεις, που μπλέκονται με αριστουργηματικό τρόπο και τελικά δημιουργούν ένα ομοιόμορφο μείγμα. Αν επισκεφθείτε αυτό το στολίδι της ασιατικής ενδοχώρας, σε πρώτο επίπεδο κάπως έτσι ενδέχεται να την περιγράψετε: «Εκεί που τελειώνουν οι ουρανοξύστες αρχίζει η παραγκούπολη. Εκεί που τελειώνει η παραγκούπολη ξεκινά η ζούγκλα».
Και δεν θα είναι λάθος. Αλλά αν σταθείτε μόνο στις απότομες αλλαγές της μαλαισιανής «χωροταξίας», θα είναι σφάλμα. Διότι τη στιγμή που θεωρείτε ότι έχετε ανακαλύψει την αυτονομία της καθεμιάς, ξεχωριστής, ιδιαιτερότητας που εντοπίζετε, παράλληλα αντιλαμβάνεστε ότι οι ποικίλες αντιθέσεις της περιοχής και της ζωής μπλέκονται μεταξύ τους με τρόπο που τελικά συγκροτούν ένα ομοιόμορφο μείγμα, λες και ο τόπος είναι δέσμιος της διαφορετικότητας.
Η πρωτεύουσα του ομόσπονδου κράτους της Μαλαισίας βρίσκεται στη συμβολή των ποταμών Κλανγκ και Κομπάκ και ιδρύθηκε από Κινέζους οι οποίοι κατά κύριο λόγο εκμεταλλεύονταν τα κοιτάσματα κασσίτερου στο Σελάνγκορ. Αποτελεί ένα διαρκώς αναπτυσσόμενο οικονομικό, εταιρικό, εμπορικό κέντρο και τουριστικό προορισμό και γι’ αυτό χαρακτηρίζεται από πολλούς ως μία από τις «τίγρεις» της Νοτιοανατολικής Ασίας.
{{{ map }}}
Στο κέντρο της Κουάλα Λουμπούρ η σύγχρονη μοντέρνα αρχιτεκτονική παντρεύεται με τα περίτεχνα παραδοσιακά κτίρια, τα εκθαμβωτικά μουσουλμανικά τεμένη, τους κατανυκτικούς βουδιστικούς και ινδουιστικούς ναούς. Οι πελώριοι ουρανοξύστες, τα υπερπολυτελή ξενοδοχεία, οι φουτουριστικές κατασκευές και τα οικοδομικά αριστουργήματα, που μοιάζουν να έχουν έρθει από το (δυτικό) μέλλον, συνθλίβουν τα στερεότυπα για τη φτώχεια της Ασίας και συνδυάζονται άριστα με την απανταχού εντυπωσιακά περιποιημένη βλάστηση και τη βαθιά ριζωμένη μαλαισιανή κουλτούρα.
Τα σχεδόν 66 εμπορικά κέντρα, τερατώδη σε μέγεθος αλλά κομψά σε σχεδιασμό, συνυπάρχουν με τις παραδοσιακές τοπικές αγορές, όπου βασιλεύουν τα ντόπια υφάσματα, οι «έθνικ» μικροκατασκευές, τα χειροποίητα γλυπτά από ξύλο, τα κοσμήματα, το άφθονο τσάι και τα λαχταριστά μπαχαρικά.
Αν κάποιος Μαλαισιανός έχει κληρονομήσει από τον πατέρα ή τον παππού του ένα οικόπεδο στο κέντρο, θα προτιμήσει να στήσει μια παράγκα (ένα κομμάτι νάιλον με καφάσια για θεμέλια) και να μείνει σε αυτή παρά να επενδύσει στην περιφέρεια φτιάχνοντας ένα σπίτι της προκοπής, «επειδή στο κέντρο της Κουάλα Λουμπούρ η γη έχει πολύ μεγάλη αξία», θα εξηγήσουν όσοι ξέρουν.
Οι πολυάσχολοι επιχειρηματίες που πηγαινοέρχονται διαρκώς και μένουν στην πρωτεύουσα της Μαλαισίας μόνο για τρεις-τέσσερις ημέρες συνυπάρχουν με τα φτηνά εργατικά χέρια: τους ντόπιους που πολλές φορές μπορεί να σπουδάζουν ή να εργάζονται στο υψηλών προδιαγραφών δυτικοποιημένο κέντρο της πόλης αλλά να μένουν στην παραγκούπολη ακριβώς έξω από αυτό, πιστεύοντας ότι επιστρέφουν καθημερινά όχι στη μιζέρια αλλά στο δικό τους «lifestyle».
Στην Κουάλα Λουμπούρ μπορείτε να μπείτε ανά πάσα στιγμή σε ένα καλό εστιατόριο για να φάτε αστακούς, καραβίδες και άλλα «πρωτοκλασάτα» εδέσματα (πληρώνοντας συχνά όχι περισσότερο από 10 ευρώ το άτομο) ώστε να ξαποστάσετε από το τροπικό της κλίμα – τη ζέστη, την υγρασία, που συχνά αγγίζει το 97%, και τις βροχοπτώσεις οι οποίες είναι συχνές και έντονες.
Στην πλειονότητά τους οι κάτοικοι της Κουάλα Λουμπούρ, όπως και της χώρας, είναι Μαλαισιανοί και Κινέζοι (οι οποίοι πρωταγωνιστούν στην επιχειρηματική ανάπτυξη της περιοχής), ενώ το πολύχρωμο εθνολογικό μωσαϊκό συμπληρώνουν πολλοί Ινδονήσιοι, Φιλιππινέζοι, Ινδοί, Βιετναμέζοι και άλλοι μετανάστες. Μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα κατά κύριο λόγο, αλλά και ινδουιστές, βουδιστές και κάποιοι χριστιανοί. Θα ποζάρουν ευχαρίστως στον φωτογραφικό φακό σας και θα αποτελέσουν με ευχαρίστηση μέρος του τουριστικού σας κάδρου.
Η επιρροή των Αγγλων που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή γύρω στο 1870 είναι εμφανής, τόσο από τα αγγλικά που μιλούν μεταξύ τους οι ντόπιοι – αντί για μαλαισιανά ή άλλες τοπικές διαλέκτους – όσο και από την εμμονή τους για το αγγλικό ποδόσφαιρο. Το 1957 υψώθηκε για τελευταία φορά η αγγλική σημαία στην πλατεία Μερντέκα, την «Πλατεία της Ανεξαρτησίας», δίνοντας τη θέση της στη μαλαισιανή.
Από πλευράς αξιοθέατων, το Εθνικό Θέατρο αποτελεί ένα πραγματικό κομψοτέχνημα που δεν πρέπει να χάσετε, όπως και το Εθνικό Μουσείο, το Κοινοβούλιο, το Τζαμί Τζάμεκ, το Ισλαμικό Μουσείο Τεχνών και το Βασιλικό Παλάτι, που βρίσκεται στην Κουάλα Λουμπούρ, περιστοιχιζόμενο από ευφάνταστους ασιατικούς κήπους, οι οποίοι είναι διακοσμημένοι με γλυπτά από όλη την Ασία.
Επιβάλλεται να κάνετε μια οργανωμένη εκδρομή στα σπήλαια Μπατού με τους ινδουιστικούς ναούς για να παρακολουθήσετε ανάμεσα σε σταλαγμίτες και σταλακτίτες τη θρησκευτική τελετουργία – εφόσον καταφέρετε να ανεβείτε βεβαίως τα σχεδόν 300 σκαλοπάτια. Αν αποφασίσετε ένα σύντομο ταξίδι ως το θέρετρο Πενάνγκ, το λεγόμενο «μαργαριτάρι της Μαλαισίας», θα μείνετε άφωνοι από τα σμαραγδένια του νερά, την πυκνή βλάστηση και τη γοητευτική Τσάινα Τάουν.
Πίσω στο κέντρο της Κουάλα Λουμπούρ, το σήμα κατατεθέν της, οι επιβλητικοί – 88 ορόφων έκαστος – δίδυμοι πύργοι Πετρόνας (που έχουν πάρει το όνομά τους από τη γνωστή μαλαισιανή εταιρεία πετρελαίου και φυσικού αερίου, τα γραφεία της οποίας στεγάζονται εκεί) αποδεικνύουν κάθε δευτερόλεπτο ότι βρίσκονται στο σημείο όπου «χτυπά η καρδιά της πρωτεύουσας». Ανεβείτε στην αερογέφυρα που τους ενώνει, σταθείτε, κοιτάξτε γύρω σας και χαρτογραφήστε στο μυαλό σας κάθε γωνιά της πληθωρικής πρωτεύουσας.
ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΙΝΕΤΕ
Ξενοδοχείο Renaissance Kuala Lumpur (Jalan Sultan Ismail και Jalan Ampang, τηλ. 60 3 2162 2233), Shangri-La Kuala Lumpur (Jalan Sultan Ismail 11, τηλ. 60 3 2032 2388), Hilton (Jalan Stesen Sentral 3, τηλ. 60 3 2264 2264).
ΠΟΥ ΝΑ ΦΑΤΕ
Bon Ton (Jalan Conlay 8, www.bontonkl.com, τηλ. 60 3 2141 3848) για ασιατική και μαλαισιανή κουζίνα. Gonbei (Jalan Bukit Bintang 181, Starhill Gallery, τηλ. 60 3 2782 3801), με γιαπωνέζικες σπεσιαλιτέ. Li Yen (Jalan Imbi 168, The Ritz Carlton, τηλ. 60 3 2142 8000), με ειδίκευση στην κινέζικη κουζίνα.
