Κάστρα, πετρόκτιστα οικήματα,γραφικά καλντερίμια και μια πλούσια καλλιτεχνική ζωή χαρακτηρίζουν αυτήν τη γωνιά της Νότιας Γαλλίας, που θα γεμίσει τις αποσκευές σας με όμορφες εικόνες και ποικίλα ερεθίσματα.
Το Περπινιάν είναι η πρωτεύουσα του Διαμερίσματος των Ανατολικών Πυρηναίων. Απέχει μόλις 30 χιλιόμετρα από τα γαλλοϊσπανικά σύνορα και ο πληθυσμός του φτάνει τους 117.000 κατοίκους. Θα φτάσετε μέσω Βαρκελώνης, είτε με κάποιο νοικιασμένο αυτοκίνητο είτε με το τρένο από τον σταθμό Σαντς. Η διαδρομή διαρκεί περίπου τρεισήμισι ώρες, αλλά θα σας αποζημιώσει, καθώς θα περάσετε μέσα από βουκολικά τοπία στην κοιλάδα των Πυρηναίων, διασχίζοντας καταλανικά χωριά.
{{{ map }}}
Φτάνοντας στο Περπινιάν το ενδιαφέρον μετατοπίζεται. Περιηγηθείτε στα ιστορικά κτίρια, στα αββαεία και στα μπιστρό και το βράδυ καθήστε δίπλα στους μποέμ ντόπιους, στην πλατεία Ελευθερίας, και αφήστε την ατμόσφαιρα να σας συνεπάρει.
Για την ιστορία, αξίζει να ξέρετε και κάτι ακόμη από το μακρινό 1963. Ο Σαλβαντόρ Νταλί συνήθιζε να κάθεται στην αίθουσα αναμονής του σιδηροδρομικού σταθμού του Περπινιάν. Ελεγε ότι εκεί μπορούσε να συλλάβει τις πιο ωραίες ιδέες. Τότε ήταν που αναφώνησε ότι αυτός ο σιδηροδρομικός σταθμός βρίσκεται στο κέντρο του Σύμπαντος.
Το μπαλκονάκι του χαμένου στον χρόνο ξενοδοχείου Paris – Barcelona ή η βεράντα του παλιού πανδοχείου Terminus, τα οποία έχουν θέα στο ρολόι του σταθμού, αποτελούν και αυτά τόπους έμπνευσης. Στην πόλη αυτή ήρθε επίσης, όταν ήταν 10 ετών, ο νομπελίστας συγγραφέας Κλοντ Σιμόν (1913-2005).
Στο Περπινιάν οι άνθρωποι ζουν από την παραγωγή κρασιού, αλλά και από τη γεωργία, την κτηνοτροφία, τη βιοτεχνία, το εμπόριο και τον τουρισμό. Ο δρόμος από τον σταθμό προς το κέντρο της πόλης σκιάζεται από ψηλά δέντρα και περνά από την πλατεία Καταλωνίας με το σιντριβάνι και τα πολλά παγκάκια, τα οποία περιτριγυρίζουν το μεγαλοπρεπέστατο διατηρητέο κτίριο που στεγάζει το κατάστημα της Fnac.
Διασχίζουμε το γεφύρι ενός γαλήνιου, μικρού ποταμού. Ο κόσμος κάθεται είτε στα καφέ είτε στα περίτεχνα παγκάκια της πεζοδρομημένης και λουλουδιασμένης όχθης του. Η εικόνα της τη νύχτα μεταμορφώνεται σε πολύχρωμη πλατφόρμα με προσεγμένους φωτισμούς και ήχους τρεχούμενων νερών. Το γεφύρι είναι και η είσοδος στην Παλιά Πόλη. Οδηγεί στην πλατεία Βικτωρίας με το μικρό Καστιλιέ, το κάστρο-σύμβολο της πόλης, το οποίο χτίστηκε το 1368 με εντολή του Δον Χουάν της Αραγονίας. Το 1478 μετατράπηκε σε φυλακή, το 1904 γκρεμίστηκαν τα τείχη του και σήμερα στεγάζει το Μουσείο Ιστορίας και Παράδοσης. Κάθε χρόνο προσφέρει κάποιες αίθουσες στις εκθέσεις των βραβευμένων φωτορεπόρτερ (το πρώτο δεκαπενθήμερο του Σεπτεμβρίου γίνεται εδώ το φημισμένο Διεθνές Φεστιβάλ Φωτοδημοσιογραφίας).
Από την κορυφή του Καστιλιέ ατενίζουμε όλη την Παλιά Πόλη και δυτικά στον ορίζοντα το Κανιγκού, το ψηλότερο βουνό των Πυρηναίων. Το κεντρικό σοκάκι που ξεκινά από την πλατεία του Καστιλιέ περνά από την ιστορική πλατεία Nτε λα Λοζ, με αρχιτεκτονικό στολίδι το δημαρχείο με τις επιβλητικές σιδερένιες πόρτες, το οποίο είναι χτισμένο με πέτρες από την κοίτη του ποταμού. Τα γύρω δρομάκια είναι κατάμεστα.
Τα πιάτα καταλανικών, βασκικών, αραβικών, γαλλικών, κουβανέζικων και ασιατικών γεύσεων κρατούν τις παρέες αιχμάλωτές τους. Ο καθεδρικός ναός του Αγίου Ιωάννη εμφανίζεται στο άνοιγμα της πλατείας Γκαμπέτα, σε ένα από τα σεργιάνια στα μπερδεμένα μεταξύ τους στενάκια του Περπινιάν. Ο χάρτης μάλλον δεν σας χρειάζεται. Πρώτον, διότι σίγουρα θα χαθείτε, αφού η Παλιά Πόλη είναι ένας λαβύρινθος, και δεύτερον διότι το να χάνεσαι και να ανακαλύπτεις εντυπωσιακές προσόψεις κτιρίων, πορτρέτα αλλοτινών εποχών ή μακρινών τόπων, όπως αλγερινούς, πορτογάλους ή αιγύπτιους μετανάστες, είναι πρόκληση.
Οι βιτρίνες είναι ακόμη ένας πόλος έλξης, όχι τόσο χάρη στα αγαθά τους όσο χάρη στη φαντασία και στις μοναδικές ιδέες διακόσμησης. Ρωτήστε πώς θα οδηγηθείτε στο παλάτι των βασιλιάδων της Μαγιόρκα, ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της μεσαιωνικής αρχιτεκτονικής της Νότιας Γαλλίας (άρχισε να χτίζεται το 1276). Περιηγηθείτε στις γοτθικές στοές, στους ναούς αλλά και στη βασιλική αίθουσα με το τριπλό τζάκι. Ξαπλώστε στις πρασιές και στους κήπους του παλατιού, με θέα στην πόλη και στη Μεσόγειο θάλασσα.
Κατηφορίζοντας τα στενά από το παλάτι, το σκηνικό αλλάζει. Εκεί, στην ολοζώντανη γειτονιά των 6.000 Ρομά, οι Τσιγγάνοι κάθονται στο παζάρι ή στα πεζούλια κάτω από τις αιωρούμενες μπουγάδες των υποβαθμισμένων, δυστυχώς, σπιτιών τους. Μια γειτονιά που κάθε φωτογράφος περιδιαβάζει. Οι Γάλλοι λένε ότι σε αυτό το μέρος ο ήλιος λάμπει 2.500 ώρες τον χρόνο. Είναι ένας τόπος με διπλή προσωπικότητα, γαλλική και καταλανική.
Το καλοκαίρι οι κάτοικοι ξεχύνονται για μια βουτιά στις κοντινές παραλίες και στους βραχώδεις κολπίσκους των γραφικών χωριών Μπονιούλ και Κολιούρ. Οδηγώντας ανατολικά, σε δέκα λεπτά βρίσκονται στις χρωματιστές παλιές οικίες τους μέσα στα πέτρινα τείχη, που περιστοιχίζονται από βουνοπλαγιές κατάφυτες με αμπελώνες και κορυφές στολισμένες με κάστρα. Στα χωριά αυτά οι γοτθικές εκκλησίες συνυπάρχουν με ψαροταβέρνες γνωστές για τα θαλασσινά και τα παγκοσμίως δοξασμένα κρασιά τους. Ακολουθήστε τα βήματα των ντόπιων.
ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΙΝΕΤΕ
Ηotel de la Loge (τηλ. 0033 468 344102). Φωλιασμένη σε φιδίσιο δρομάκι του ιστορικού κέντρου, η οικία-κόσμημα του 16ου αιώνα αναστηλώθηκε, χωρίς όμως να χάσει ούτε πινελιά από την αριστοκρατική της καταλανική αίγλη. Πετρόκτιστη, με μια υπέροχη σιδερένια σκάλα, η οποία οδηγεί στα δωμάτια τα οποία βλέπουν στην εσωτερική αυλή με τις μπουκαμβίλιες, τις λεμονιές και τις μπανανιές. Στα συν και οι θαμώνες της, ανέκαθεν καλλιτέχνες.
La Villa Duflot (τηλ. 0033 468 566767). Μια βίλα μέσα στο δάσος, εσωτερικά σε στυλ αρ ντεκό, με πισίνα, γυμναστήριο και εστιατόριο μέσα σε ολάνθιστους κήπους.
Αlexander (τηλ. 0033 468 354141). Μέσα στην πόλη, οικονομικό, λιτό και ανακαινισμένο.
