Τι έκαναν ο Ολυμπιακός και ο Καρεμπέ στο Χάρβαρντ

Στη Βοστώνη, φορώντας το πιο καλό χαμόγελό του και εκείνη τη διακριτική καρφίτσα στο πέτο με τον «δαφνοστεφανωμένο». Εχουν περάσει προ πολλού, άλλωστε, οι εποχές που ο Κριστιάν Καρεμπέ το σήμα του Ολυμπιακού το ακουμπούσε στην καρδιά του φορώντας τη φανέλα του ποδοσφαιριστή. Πλέον το dress code, για τον τίτλο που φέρει στο ερυθρόλευκο οργανόγραμμα (σύμβουλος στρατηγικής της διοίκησης), επιβάλλει κοστούμι.

Πόσω μάλλον όταν περνάς τις πύλες σοφίας του παλαιότερου πανεπιστημίου των ΗΠΑ. Οταν βρίσκεσαι στις αίθουσες του Χάρβαρντ, ανάμεσα σε κάποια από τα πιο κοφτερά μυαλά των καιρών μας, που συγκεντρώθηκαν (ξανά) εκεί με το ίδιο κίνητρο και τον ίδιο σκοπό: Τον τρόπο με τον οποίο το ποδόσφαιρο θα τεθεί στις υπηρεσίες της ίδιας της ανθρωπότητας.

«Το ποδόσφαιρο παίζεται με το κεφάλι, τα πόδια είναι εκεί για να βοηθήσουν» όρισε κάποτε ο Γιόχαν Κρόιφ. «Πίσω από κάθε χτύπημα της μπάλας υπάρχει μια σκέψη» συμπλήρωσε ο ποδοσφαιρικός του γιος Ντένις Μπέργκαμπ, που πήρε από τον μέντορά του σχεδόν τα πάντα. Το αέρινο στυλ, τις ντρίμπλες, τα γκολ. Υπήρχαν στιγμές που πραγματικά έμοιαζε βγαλμένος από την ίδια θεϊκή έμπνευση.

Για εκείνο που καμάρωνε όμως ο Ιπτάμενος Ολλανδός κοιτάζοντας στα μάτια τον ξανθό πιτσιρικά (που εν έτει 1986 του έδωσε την ευκαιρία να κάνει ντεμπούτο στον θρυλικό Αγιαξ) δεν ήταν το ταλέντο. Ηταν το μυαλό του. Μια σκέψη πίσω από κάθε χτύπημα. Τόσο απλή και ταυτόχρονα τόσο σύνθετη ιδέα, που η προώθησή της είναι ικανή να σχηματίσει κοσμοθεωρία αν την αποσπάσεις από την καθαρά «αγωνιστική» εφαρμογή της. Γιατί μια σωστή σκέψη με αφορμή το ποδόσφαιρο, όσο και αν δεν της φαίνεται, μπορεί να κάνει καλύτερο τον κόσμο ολόκληρο. Αρκεί να κάνει κάποιος το κάδρο μεγαλύτερο. Αρκεί να το θέλει!

Αυτή τη σκέψη προσεγγίζουν και πραγματεύονται τα τελευταία χρόνια κορυφαίοι ακαδημαϊκοί, αναγνωρισμένοι διδάκτορες, μεγάλες προσωπικότητες του ποδοσφαίρου. Εναρμονίστηκαν προσπαθώντας όχι μόνο να κατανοήσουν τη δύναμη του λαοφιλέστερου των σπορ, αλλά και να την εξελίξουν σε μια μορφή ενέργειας που θα δώσει λύσεις σε προβλήματα που ίσως τελικά το γιατρικό τους να… φυτρώνει στο γρασίδι των αγωνιστικών χώρων.

Ισως τελικά είναι πιο απλό από ό,τι φαίνεται: Το ποδόσφαιρο αποτελεί την πιο ισχυρή διεθνή γλώσσα των ημερών μας. Κατανοητή όπου ο χαρακτηριστικός ήχος μιας μπάλας ηλεκτρίζει παιδιά όλων των ηλικιών. Στην ίδια εντεκάδα μπορεί να χωρέσουν άνθρωποι άλλου χρώματος στο δέρμα, άλλης θρησκείας, άλλων πολιτικών πιστεύω, άλλης κοινωνικής τάξης, άλλων γραμματικών γνώσεων.

Στην πραγματικότητα, ο ρατσισμός, ο εθνικισμός, ο κάθε λογής διαχωρισμός των ανθρώπων είναι… βουνά που δεν φαίνονται μπροστά στο μπόι του ποδοσφαίρου. Πόσω δε μάλλον στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, όταν ένα παιδί με πλαστικές σακούλες φτιάχνει μια φανέλα του Μέσι και τη φοράει σαν το ακριβότερο δώρο του κόσμου μέσα στις λάσπες που παίζει ποδόσφαιρο. Εψαξε ο ίδιος ο αργεντινός σουπερστάρ να βρει αυτό το παιδί, κινητοποιήθηκε η παγκόσμια δύναμη των social media, αλλά δεν το εντόπισε. Λογικό. Θα μπορούσε να είναι παντού. Στο Ιράκ ή στη Συρία. Σε κάποια από τις χώρες της Αφρικής, της Λατινικής Αμερικής ή ακόμη και στην Ευρώπη. Παντού υπάρχουν οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα. Παντού υπάρχουν λάσπες. Παντού υπάρχουν παιδιά και όνειρα που γίνονται με μια μπάλα ποδοσφαίρου για παρέα.

Ναι, σε αυτό το περίφημο think tank συμμετέχει ενεργά ο Ολυμπιακός. Πρωτοπόρος. Πρεσβευτής του ελληνισμού. Μια μεγάλη αθλητική δύναμη, μεγαλύτερη –υπολογίζοντας το εύρος των σπορ όπου πρωταγωνιστεί –από ό,τι υποθέτει κανείς, στις υπηρεσίες της παγκόσμιας κοινότητας. Με μια μόνιμη ανησυχία αλλά και αίσθηση ευθύνης. Η επιβεβαίωση του «συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε» που αποτελεί το μότο της σύγχρονης εποχής της. Δεν σταματά να ονειρεύεται, μέσα από το ποδόσφαιρο, για νίκες και τρόπαια, αλλά τελικά δεν σταματά να ονειρεύεται για έναν καλύτερο κόσμο ο ισχυρότερος ελληνικός σύλλογος. Αυτό άλλωστε δεν είναι το νόημα, όταν κρατάς στα χέρια σου μια δύναμη; Να μπορείς να τη μοιραστείς με τους άλλους. Παλεύοντας στη Μάνδρα για να επαναφέρεις την κανονικότητα στη ζωή μιας πόλης που χτυπήθηκε από τις δυνάμεις της φύσης. Προσφέροντας μια κουβέρτα, λίγο ζεστό φαΐ και ένα χέρι βοήθειας στους πρόσφυγες που η τύχη τους έβγαλε στο φιλόξενο λιμάνι του Πειραιά. Φτάνοντας ως τη Ψέριμο. Βοηθώντας για τον εμβολιασμό χιλιάδων παιδιών.

Για αυτό βρίσκονται στη Βοστώνη ο Κριστιάν Καρεμπέ αλλά και τα υπόλοιπα μέλη της ερυθρόλευκης αντιπροσωπείας ανταλλάσσοντας ιδέες στις αίθουσες του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ. Γιατί ο Ολυμπιακός δεν σταματά να ονειρεύεται ένα καλύτερο αύριο. Για τον λόγο αυτόν βρέθηκε εκεί για πρώτη φορά προ διετίας. Για τον λόγο αυτόν ανέπτυξε την ισχυρή αυτή συμμαχία με το κορυφαίο πανεπιστήμιο. Για τον λόγο αυτόν φιλοξένησε τον Σεπτέμβριο στην Αθήνα το Παγκόσμιο Συνέδριο του Χάρβαρντ, με τίτλο «Ενδυναμώνοντας, περνώντας και υπερβαίνοντας τα σύνορα: Το ποδόσφαιρο στον κόσμο της παγκοσμιοποίησης», οι ζυμώσεις του οποίου γέννησαν το ταξίδι «της Αρχής των Αθηνών» που πρώτος υπέγραψε ο Βαγγέλης Μαρινάκης, μιας μεγάλης αθλητικής ιδέας που ήδη βρήκε συνοδοιπόρους την Μπαρτσελόνα, τη Ρεάλ Μαδρίτης, τη Euroleague κ.λπ. Για τον λόγο αυτόν συμμετέχει τούτες τις ώρες στο συνέδριο «Συμμετοχή, ένταξη και κοινωνική ευθύνη στον παγκόσμιο αθλητισμό». Ο παρονομαστής είναι πάντα ο ίδιος. Και είναι σπουδαίος.