Ποιος φταίει για την αποτυχία του Παναθηναϊκού

Οι τελευταίες δύο εβδομάδες ήταν επίπονες για τον Παναθηναϊκό και τους οπαδούς της ομάδας που έχει κατακτήσει έξι ευρωπαϊκά τρόπαια. Επειτα από την πιο μεγάλη και δύσκολη σεζόν της Ευρωλίγκας οι Πράσινοι κατόρθωσαν να μπουν στα πλέι οφ, για πρώτη φορά μετά το 2012, με πλεονέκτημα έδρας. Μάλιστα το εντυπωσιακό 14-1 που είχαν να επιδείξουν για τους αγώνες στο ΟΑΚΑ μεγάλωσε περισσότερο την αισιοδοξία για πρόκριση στο φάιναλ φορ, με αποτέλεσμα το 3-0 της Φενέρμπαχτσε να κάνει την αποτυχία να προκαλέσει μεγαλύτερο κρότο.

Πέρυσι ο Παναθηναϊκός είχε επίσης αποκλειστεί με sweep (3-0), ωστόσο αγωνίστηκε με μειονέκτημα έδρας. Εφέτος οι προσδοκίες ήταν μεγαλύτερες. Από την αρχή της σεζόν και λίγο μετά την έναρξη της Ευρωλίγκας.

Ο Παναθηναϊκός, με προπονητή το καλοκαίρι τον Αργύρη Πεδουλάκη, έκτισε ένα ρόστερ που ακολουθούσε τις επιταγές του σύγχρονου μπάσκετ. Με κύριο χαρακτηριστικό τα αθλητικά προσόντα των παικτών. Ταχύτητα, εκρηκτικότητα, αλτικότητα, ενέργεια και έφεση στο τρίποντο ήταν οι πέντε πυλώνες πάνω στους οποίους κτίσθηκε ο νέος Παναθηναϊκός. Και όλοι γύρω από τον Νικ Καλάθη, τον ταλαντούχο πόιντ γκαρντ που οι συγκυρίες ανάγκασαν τον Παναθηναϊκό να του δώσει το υψηλότερο συμβόλαιο (2,2 εκατ.) της ομάδας. Το πρώτο λάθος ήταν ότι αποκτήθηκαν παίκτες για να παίξουν γύρω από τον Καλάθη αλλά κανένας για να τον ακολουθεί –θα αναφερθούμε σε αυτό στη συνέχεια.

Με τις μεταγραφές που ήταν όλες από τη βιτρίνα της Ευρωλίγκας και όχι απαραιτήτως από το πρώτο ράφι, ο Παναθηναϊκός παρουσίασε το πιο ισχυρό ρόστερ της τελευταίας πενταετίας. Η πρόσληψη του Τσάβι Πασκουάλ και κυρίως το τριετές συμβόλαιο που του δόθηκε αύξησαν ακόμη περισσότερο τις προσδοκίες καθώς η καθοδήγηση της ομάδας ανατέθηκε για πρώτη φορά στη μετα-Ομπράντοβιτς εποχή σε προπονητή από την κορυφογραμμή του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Με αρκετά σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του αλλά με το ΟΑΚΑ να αποτελεί «άρμα μάχης» (14-1), οι Πράσινοι ήταν σταθερά κοντά στις θέσεις που εξασφάλιζαν το πολυπόθητο πλεονέκτημα. Η απόδοσή τους όμως μακριά από την Αθήνα δεν «κλείδωνε» την πρόκριση, για την οποία υπήρχε μικρή αγωνία ως την 20ή αγωνιστική. Το τελευταίο τρίτο της κανονικής περιόδου, ο Παναθηναϊκός έκανε απίστευτο ντεμαράζ. Με 8/10 νίκες, εκ των οποίων 5/5 οι τελευταίες αγωνιστικές, με τον Τζέιμς Γκιστ να έχει επιστρέψει από τον σπάνιο τραυματισμό του (αποκόλληση προσαγωγού) και σε συνδυασμό με τα αλλεπάλληλα αποτυχημένα αποτελέσματα της Φενέρμπαχτσε, πήρε την 4η θέση και το πλεονέκτημα έδρας.

Ωστόσο, ακόμη και το καλό του διάστημα ο Παναθηναϊκός παρουσίαζε προβλήματα. Σε κανένα ματς δεν είχε διάρκεια στην απόδοση, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να χάσει αγώνες που είχε στα χέρια του και επίσης ήταν εμφανείς οι αδυναμίες στη δημιουργία και στο παιχνίδι κοντά στο καλάθι. Από την αρχή του έτους, όταν ο Πασκουάλ είχε ξανά στη διάθεσή του τον Μάικ Τζέιμς, ο Νικ Καλάθης εμφάνισε αγωνιστική καθίζηση. Ο Καταλανός προσπάθησε και κατόρθωσε σε μεγάλο βαθμό να τους συνταιριάξει στην περιφέρεια ενώ με την επιστροφή του Γκιστ ο Καλάθης βρήκε έναν παίκτη για να συνεργάζεται (pick’n’roll).

Επίσης ο καταλανός προπονητής έδινε σιγά-σιγά μεγαλύτερο χρόνο στον Γιάννη Μπουρούση. Είτε γιατί είχε αρχίσει να τον εμπιστεύεται περισσότερο, είτε γιατί αντιλήφθηκε πως δεν υπήρχε άλλη εναλλακτική λύση για τη δημιουργία (ασίστ και πάσες που δημιουργούσαν προϋποθέσεις για extra πάσα) μετά τον Καλάθη αλλά και ουδείς άλλος παίκτης για να βάλει το κορμί του για post-up παιχνίδι (πλάτη στο καλάθι).

Η έλλειψη δεύτερου πόιντ γκαρντ, δεύτερου σέντερ και δεύτερης επιλογής του Νικ Καλάθη για συνεργασίες pick’n’roll ήταν οι τρεις αδυναμίες που έκρυβαν οι νίκες αλλά η αλεπού των πάγκων Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς τις «διάβασε» και τις εκμεταλλεύτηκε. Ξεκλειδώνοντας την εξαιρετική άμυνα του Παναθηναϊκού (καλύτερη όλων στην κανονική περίοδο), η υπόθεση πρόκριση για τη Φενέρμπαχτσε έγινε πιο εύκολη.

Στον Παναθηναϊκό όμως η αισιοδοξία οδήγησε σε λάθος εκτιμήσεις. Ισως ξεγέλασε και το γεγονός ότι η Φενέρμπαχτσε στα τελευταία έξι ματς είχε εικόνα ομάδας που βρίσκεται υπό κατάρρευση. Ομως δεν αξιολογήθηκε ότι η Φενέρ που έχει το πιο μικρό rotation από τις ομάδες πρώτης γραμμής (7-8 παίκτες ουσιαστικά) αγωνιζόταν χωρίς τρεις βασικές μονάδες. Τον ασταμάτητο Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς, τον σημαντικό και καθοριστικό Κώστα Σλούκα και τον υπερπολύτιμο Τζίτζι Ντατόμε.

Με αυτούς ετοιμοπόλεμους και στην άκρη του πάγκου τον καλύτερο προπονητή για την προετοιμασία τέτοιων αγώνων, η Φενέρμπαχτσε θα έπρεπε να είναι βέβαιο ότι θα παρουσιαζόταν με διαφορετικό πρόσωπο, έτοιμη να κτυπήσει κάθε αδυναμία του Παναθηναϊκού. Η τουρκική ομάδα που προπονήθηκε για μία εβδομάδα με τις ιαχές από το ΟΑΚΑ να ακούγονται στη διαπασών στην «Ulker Arena» δεν φοβήθηκε, ούτε καν ενοχλήθηκε από την «καυτή» ατμόσφαιρα και το #this_is_OAKA που αναγραφόταν και στα μπλουζάκια που μοίρασε η ΚΑΕ Παναθηναϊκός δεν απέτρεψε το διπλό break που συνέβη για πρώτη φορά στην ιστορία των πλέι οφ.