Ενα στοιχείο της ελληνικής ποδοσφαιρικής ιδιοσυγκρασίας που συνειδητοποίησε πολύ γρήγορα ο νέος ομοσπονδιακός τεχνικός της Εθνικής κ. Μίχαελ Σκίμπε γίνεται αμέσως όπλο του. Ο γερμανός προπονητής δεν δίστασε μετά τη σημαντική (και ιστορική καθώς ήταν η πρώτη ελληνική στην ιστορία των δύο χωρών) εκτός έδρας φιλική νίκη επί της Ολλανδίας να χαρακτηρίσει την ποιότητα αρκετών παικτών του «παγκόσμιας κλάσης».
Δεν το έπραξε τυχαία, άσχετα αν το πιστεύει ή όχι απόλυτα. Αυτό που ήθελε να τους θυμίσει είναι ότι ενωμένοι μπορούν να πετύχουν σπουδαία πράγματα, αλλά και να τους υπερτονίσει ότι όσοι επιλέγονται χαίρουν της απόλυτης εμπιστοσύνης του. Κάπως έτσι ξεκίνησε τη θητεία του ο κ. Οτο Ρεχάγκελ διαχωρίζοντας την ήρα από το στάρι.

Τι του είπε ο Ρεχάγκελ
Οι δυο τους έχουν μιλήσει. Ο κ. Μίχαελ Σκίμπε ζήτησε την άποψη του ανθρώπου που οδήγησε την Εθνική στον άθλο του 2004 και ο κ. Οτο Ρεχάγκελ του έδωσε τα φώτα του.
Η συζήτηση δεν αφορούσε τεχνικές αναλύσεις αλλά τρόπους διαχείρισης της κατάστασης, συμβουλές χρήσιμες για το πώς ο έλληνας ποδοσφαιριστής αντιμετωπίζει το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα όταν αντιλαμβάνεται ότι αυτός που διαφεντεύει είναι δίκαιος, πειθαρχικός, αυστηρός, συνάμα όμως και συζητήσιμος. Ο Ελληνας γουστάρει τα ενωτικά λόγια, πωρώνεται με το κλίμα συσπείρωσης και θυσιάζει τον εγωισμό του για τον κοινό στόχο. Αρκεί να υπάρχει εκείνος που θα τον πείσει ότι όλα τα προαναφερθέντα είναι εφικτά, αυτός που θα είναι ένας αυθεντικός leader.
Ο κ. Σκίμπε τα έβαλε κάτω και άρχισε να διαλέγει ό,τι στο μάτι του ξεχώριζε ως ποιοτικό. Εξαρχής έχει βάλει ως στόχο τον καταρτισμό ενός κορμού ποδοσφαιριστών ο οποίος θα μείνει ίδιος και απαράλλαχτος για μεγάλο χρονικό διάστημα –εξυπακούεται με τις απαραίτητες προσθαφαιρέσεις όταν αυτό θα είναι απαιτητό. Μακριά όμως από επαναστατικές αλλαγές στην περίπτωση που ένα αποτέλεσμα στραβώσει. «Θέλω να γίνουμε σύνολο αρμονικό, να είστε ομάδα και να σκέφτεστε ως ένας. Αυτό θα είναι το μυστικό μας» τους είπε στην ομιλία τους πριν από το φιλικό με τους Οράνιε, το τελευταίο πριν από την έναρξη των προκριματικών αγώνων (την Τρίτη απέναντι στο Γιβραλτάρ) με έπαθλο μια θέση στο Μουντιάλ του 2018 στη Ρωσία.

Μεσοεπιθετική ελευθερία
Κατά εποχές τα ατού της Εθνικής Ελλάδας διαφοροποιούνται. Κάποτε δέσποζαν οι κεντρικοί χαφ που συνδύαζαν εξαιρετική τεχνική κατάρτιση, ικανότητα στην πάσα και στο σκοράρισμα, αδιάκοπο τρέξιμο και ιδανική ανασταλτική συμπεριφορά.
Ηρθε όμως το πλήρωμα του χρόνου για παίκτες όπως οι Κατσουράνης, Μπασινάς, Καραγκούνης και Ζαγοράκης. Η νέα φουρνιά ξεχωρίζει περισσότερο για την ικανότητά της στους χώρους όπου το παιχνίδι παίζεται πάνω από τη μεσαία γραμμή, προς την περιοχή του αντιπάλου. Ο κ. Σκίμπε δεν είχε ποτέ το δίλημμα για το αν οι άκρως χαρισματικοί και ταλαντούχοι Κώστας Φορτούνης και Πέτρος Μάνταλος «χωρούν» στο βασικό σχήμα.
Οπως και στους δύο ανέφερε, «εκμεταλλευτείτε την ευκαιρία που σας δίνετε να βρίσκεστε ταυτόχρονα στην ίδια ενδεκάδα και πάρτε τα καλύτερα ο ένας από τον άλλον, βοηθήστε ο ένας τον άλλον. Μαζί μπορεί να κάνετε σπουδαία πράγματα». Η α λα Ρεχάγκελ προσέγγιση ήταν αυτό που οι δύο νέοι μαέστροι της Εθνικής ήθελαν να ακούσουν.
Οχι επειδή θα μπορούσε να ευδοκιμεί κάποια βουβή μεταξύ τους αντιπαλότητα (ως απόρροια της θεριεύουσας αντιπαράθεσης ΑΕΚ και Ολυμπιακού σε διοικητικό επίπεδο) όσο διότι συνειδητοποίησαν πόσο εποικοδομητική θα αποδειχθεί η συνεργασία τους για τους ίδιους και ασφαλώς το σύνολο. «Εχετε μπροστά σας μια μεγάλη ευκαιρία να παίξετε σε Μουντιάλ και το πιστεύω απόλυτα ότι μπορείτε» έκλεισε την κουβέντα ο προπονητής.

Επιλογές και ευκαιρίες

Αμυντική υπεροχή και εύκολο γκολ
Αν και ο διάδοχος του Αντώνη Νικοπολίδη δεν έχει ακόμα βρεθεί στον βαθμό που ο παλαίμαχος γκολκίπερ επηρέαζε θετικά την ανασταλτική συμπεριφορά της ομάδας (όχι μόνο με τις αποκρούσεις που προσέδιδαν σιγουριά αλλά και τις σωστές κατευθύνσεις της αμυντικής λειτουργίας), εν τούτοις πίσω από τον κατά τα φαινόμενα βασικό Ορέστη Καρνέζη έρχεται μια εξαιρετική φουρνιά τερματοφυλάκων (Καπίνο, Ανέστης, Μπάρκας, Τσιντώτας). Η υπεροπλία ωστόσο εντοπίζεται στις θέσεις των κεντρικών αμυντικών.

Οι Σωκράτης Παπασταθόπουλος, Κώστας Μανωλάς, Κυριάκος Παπαδόπουλος, Γιώργος Τζαβέλλας συνθέτουν μια ομάδα κεντρικών αμυντικών που δύσκολα συναντάς σε άλλες ευρωπαϊκές ομάδες, αν όχι σε διεθνές επίπεδο. Στα άκρα της άμυνας οι Τοροσίδης (ειδικά τώρα που θα αρχίσει και πάλι να έχει ενεργό ρόλο στην Μπολόνια, μετά την αδρανοποίηση των τελευταίων μηνών στη Ρόμα), Σταφυλίδης (παίζοντας όχι μόνο δεξιά αλλά και αριστερά στις πτέρυγες) και Χολέμπας έχουν ποιότητα και παραστάσεις για να αντεπεξέλθουν στο πιο απαιτητικό επίπεδο.
Οσο για την επίθεση, ο Κώστας Μήτρογλου είναι εκεί για να τελειώσει με γκολ ό,τι του «σερβιριστεί» σωστά. Αλλού εντοπίζεται ο προβληματισμός… Ασκείται κριτική κατά του κ. Σκίμπε για το γεγονός ότι επανδρώνει τον ανασταλτικό άξονα της μεσαίας γραμμής της Εθνικής με παίκτες οι οποίοι δεν αγωνίζονται στις ομάδες τους, όπως οι Μανιάτης (Ολυμπιακός), Σάμαρης (Μπενφίκα) και Τζιόλης (πλέον στην ανεργία). Είναι ανεδαφικές οι προσεγγίσεις. Στη μεσαία γραμμή των μεγαλυτέρων ελληνικών ομάδων αγωνίζονται ξένοι. Στην ΑΕΚ οι Σιμόες – Γιόχανσον, στον Ολυμπιακό οι Μιλιβόγεβιτς – Καμπιάσο (οσονούπω και ο Ρομάο), στον ΠΑΟΚ οι Σακχόβ – Τσίμιροτ – Κάνιας (πού και πού ο Χαρίσης) και στον Παναθηναϊκό οι Ζέκα – Λεντέσμα – Λουντ. Δεν αδικεί κάποιον ο Σκίμπε, η εξήγηση κρύβεται αλλού: η Ελλάδα βρίσκεται σε παραγωγική έλλειψη κεντρικών χαφ με ανασταλτικά προσόντα. Οπότε αυτούς έχει, αυτούς εμπιστεύεται…

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ