Το 1948 το BBC πλήρωσε 3.000 αμερικανικά δολάρια για να αποκτήσει τα πλήρη δικαιώματα της τηλεοπτικής κάλυψης των Ολυμπιακών Αγώνων, τους οποίους μετέδωσε σε μία χώρα, που ήταν φυσικά η Μεγάλη Βρετανία. Ήταν η πρώτη φορά που συνέβαινε κάτι τέτοιο. Από τότε μπήκε πολύ νερό στο αυλάκι και η τηλεόραση μπήκε για τα καλά στη «ζωή» των Αγώνων…

Το 1960 η Eurovision φροντίζει να μεταδοθούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες σε 21 χώρες ταυτόχρονα, μάλιστα από το 1968 η εικόνα αυτή ήταν πλέον έγχρωμη. Το 1976 ξεπεράστηκε το «φράγμα» των 100 χωρών (124), για να φτάσουμε στο Σίδνεϊ το 2000 και στην Αθήνα το 2004, όπου περισσότερα από 300 κανάλια, μετέδωσαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες σε 220 χώρες. Ο αριθμός των τηλεθεατών έφτασε στα 3,9 δισεκατομμύρια και ανάμεσά τους για πρώτη φορά και οι κάτοικοι του Αζερμπαϊτζάν.

Στο Πεκίνο το 2008 οι τηλεθεατές ανήλθαν στα 4,3 δισεκατομμύρια και στο Λονδίνο το 2012 μισό δισ. περισσότεροι, ενώ στην εποχή πλέον της διαδικτυακής ενημέρωσης, πέρα από τα 506 τηλεοπτικά κανάλια παγκοσμίως που είχαν ολικά ή μερικά δικαιώματα, υπήρξαν και 190 websites, που απέκτησαν δικαίωμα μετάδοσης συγκεκριμένων αθλημάτων.

Η εξέλιξη αυτή της απευθείας μετάδοσης των Αγώνων είχε ως εξής:

ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΧΩΡΕΣ ΜΕΤΑΔΟΣΗΣ
Λονδίνο-1948 1
Ελσίνκι-1952 2
Μελβούρνη-1956 1
Ρώμη-1960 21
Τόκιο-1964 40
Μεξικό-1968 40
Μόναχο-1972 98
Μόντρεαλ-1976 124
Μόσχα-1980 111
Λος Άντζελες-1984 156
Σεούλ-1988 160
Βαρκελώνη-1992 193
Ατλάντα-1996 214
Σίδνεϊ-2000 220
Αθήνα-2004 220
Πεκίνο-2008 220
Λονδίνο-2012 220

Ανάλογη είναι και η αύξηση των ποσών που «πέφτουν στο τραπέζι» για την απόκτηση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων. Το 1976 το κανάλι ABC πλήρωσε 25 εκατομμύρια δολάρια, για να μεταδώσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες στις Η.Π.Α., ενώ το 1992 το NBC πλήρωσε 401 εκατομμύρια δολάρια για τον ίδιο λόγο και το 2004 πλήρωσε 793,50 εκατομμύρια. Το 1992 το ποσό σε αμερικανικά δολάρια στον Καναδά ήταν 16,50 εκατομμύρια για το CTV και το 2004 έφτασε στα 37 εκατομμύρια για το CBC.

Στην Κεντρική και Νότια Αμερική το ποσό για το OTI (Organizacion de la Television Iberoamericana) το 1992 ήταν 3,55 εκατομμύρια δολάρια και το 2004 ήταν 18 εκατομμύρια. Στην Ασία για το ABU (Asian-Pacific Broadcasting Union) το ποσό ήταν 2,20 εκατομμύρια δολάρια το 1992 και 15,10 εκατομμύρια το 2004. Ειδικότερα στη Σαουδική Αραβία για το ASBU (Arab States Broadcasting Union) το 1992 το ποσό ήταν 550.000 δολάρια και το 2004 έφτασε στα 5,50 εκατομμύρια, ενώ στην Ιαπωνία για το Japan Pool το 1992 ήταν 19 εκατομμύρια δολάρια και το 2004 ήταν 155 εκατομμύρια δολάρια. Στην Αυστραλία το Channel 10 το 1984 πλήρωσε 10,60 εκατομμύρια αμερικανικά δολάρια, το 1992 το TV Olympics 34 εκατομμύρια, το 2000 που οι Αγώνες έγιναν στο Σίδνεϊ, το Channel 7 πλήρωσε 45 εκατομμύρια και το 2004 το ίδιο κανάλι 50,50 εκατομμύρια δολάρια.

Στην Ευρώπη η EBU (European Broadcasting Union) το 1960 απέκτησε τα δικαιώματα για 700.000 αμερικανικά δολάρια, το 1984 το ποσό αυτό πήγε στα 20 εκατομμύρια δολάρια, το 1996 ανέβηκε στα 240 εκατομμύρια και το 2008 έφτασε στα 442 εκατομμύρια δολάρια.

Για Η.Π.Α. και Ευρώπη τα συνολικά ποσά (πάντα σε αμερικανικά δολάρια) των τηλεοπτικών δικαιωμάτων, από το 1972 έως και το 2012, που οι Ολυμπιακοί Αγώνες έγιναν στο Λονδίνο, έχουν ως εξής:

ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ Η.Π.Α. ΕΥΡΩΠΗ
Μόναχο-1972 13.5 εκατομμύρια 1.745 εκατομμύρια
Μόντρεαλ-1976 25.0 εκατομμύρια 4.550 εκατομμύρια
Μόσχα-1980 72.3 εκατομμύρια 5.652 εκατομμύρια
Λος Άντζελες-1984 225.0 εκατομμύρια 19.450 εκατομμύρια
Σεούλ-1988 300.0 εκατομμύρια 28.000 εκατομμύρια
Βαρεκλώνη-1992 401.0 εκατομμύρια 75.000 εκατομμύρια
Ατλάντα-1996 456.0 εκατομμύρια 240.000 εκατομμύρια
Σίδνεϊ-2000 725.0 εκατομμύρια 350.000 εκατομμύρια
Αθήνα-2004 793.0 εκατομμύρια 394.000 εκατομμύρια
Πεκίνο-2008 894.0 εκατομμύρια 442.000 εκατομμύρια
Λονδίνο-2012 1.182.0 εκατομμύρια (*)

(*) Οι Αγώνες του Λονδίνου δόθηκαν ως «πακέτο» με τους Χειμερινούς του Βανκούβερ 2010 και το συνολικό ποσό ανήλθε στα 2.200.000 δολάρια για την Αμερική και στα 746.000.000 για την EBU.