Ανατρέχοντας στο πρόσφατο παρελθόν τη ιστορίας των τελικών του Κυπέλλου Ελλάδας, ο θαυμασμός διεγείρεται από εκείνη τη σαγηνευτική αναμέτρηση του 2009, όταν ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ διεκδίκησαν για τελευταία (έως το ερχόμενο Σάββατο) φορά το τρόπαιο. Αναγνωρίστηκε ως ο καλύτερος σε θέαμα, εξέλιξη και σασπένς τελικός (και αγώνας γενικότερα) στην ιστορία του θεσμού και διεξήχθη μπροστά στα μάτια δεκάδων χιλιάδων φιλάθλων και οπαδών. Επτά χρόνια μετά η ποδοσφαιρική μοίρα τους φέρνει εκ νέου αντιμέτωπους. Μόνο που αυτή τη φορά οι κερκίδες θα είναι κενές, ο παλμός ανύπαρκτος και η πιθανότητα να συμβεί ξανά εκείνο το 4-4 (σε κανονική διάρκεια και παράταση), το οποίο ολοκληρώθηκε με το 15-14 στα πέναλτι υπέρ των Ερυθρολεύκων, φαντάζει ως απίθανη.
Αυτός ο τελικός ωστόσο, παρά τις αντιποδοσφαιρικές ιδιαιτερότητες, κρύβει μεγάλο ενδιαφέρον και μία ολοένα και αυξανόμενη αντιπαλότητα ανάμεσα στις δύο ομάδες. Οχι ότι είχαν αγαστές σχέσεις ποτέ, ωστόσο η πέτρινη τετραετία (2009-2013) της ΑΕΚ, αυτή που τη βύθισε στις χαμηλότερες κατηγορίες με την παράλληλη άνοδο του Ολυμπιακού σε ευρωπαϊκό επίπεδο, είχε δημιουργήσει μια χαώδη απόσταση ανάμεσα στους δύο. Πλέον η Ενωση επέστρεψε και με τη σταθερότητα της διοίκησής της να αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της νέας προσπάθειας, επιχειρεί να διεκδικήσει τίτλους. Το ερχόμενο Σάββατο θα έχει την πρώτη ευκαιρία στη νέα εποχή της, απέναντι σε μια ομάδα που δεν κρύβει ότι διψάει για ρεβάνς!
Τη μοναδική ήττα του στο πρωτάθλημα το οποίο κατέκτησε με τεράστιες βαθμολογικές διαφορές από τους (υποτιθέμενους, όπως στην πορεία αποδείχθηκε) διώκτες του, ο Ολυμπιακός την υπέστη στο ΟΑΚΑ από την ΑΕΚ. Εκτοτε αρκετά από τα μέλη του, με πρωτοστάτη όπως πάντοτε σε τέτοιες περιπτώσεις τον δ’ αντιπρόεδρό του κ. Σάββα Θεοδωρίδη, μιλούν για εκδίκηση και σιγουριά ότι ο Ολυμπιακός όχι απλώς θα κατακτήσει το τρόπαιο αλλά και θα «τιμωρήσει» την Ενωση με μια ευρεία δική του νίκη. Γεγονός το οποίο από μόνο του αποδεικνύει τα υψηλά μεγέθη αντιπαράθεσης που απλώνονται πάνω από τον τελικό της 7ης Μαΐου.
Το φαβορί


Η ποιοτική ανωτερότητα του Ολυμπιακού είναι αδιαμφισβήτητη. Διαθέτει ποδοσφαιριστές με σπουδαίες δεξιότητες, σκληρή μεσαία γραμμή, αποτελεσματικούς μεσοεπιθετικούς. Χωλαίνει ελαφρώς στην άμυνα, ωστόσο τα περισσότερα προβλήματα της συγκεκριμένης γραμμής παρουσιάστηκαν κυρίως στους αγώνες του Τσάμπιονς Λιγκ, απέναντι σε φορ και επιθετικογενείς παίκτες της ανώτατης κλίμακας του συλλογικού ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Μόνιμα τα τελευταία χρόνια αγωνίζεται με την αύρα του υπέρτερου, αίσθηση η οποία έχει αποδειχθεί σε πολλές περιπτώσεις από μόνη της ικανή να λυγίσει τα γόνατα των αντιπάλων μπροστά στον φόβο της νίκης. Διαθέτει περισσότερες λύσεις από τον πάγκο και ασφαλώς είναι στα υπέρ του ότι ο προπονητής κ. Μάρκο Σίλβα παραμένει στο τιμόνι της ομάδας από την αρχή της σεζόν.
Το αουτσάιντερ


Από την άλλη πλευρά, η ΑΕΚ έχει για δεύτερη φορά μέσα στη σεζόν (τον ίδιο) υπηρεσιακό τεχνικό, τον κ. Στέλιο Μανωλά. Προσπαθεί εκ νέου να αλλάξει πράγματα στο παιχνίδι της εν συγκρίσει με την αμυντικοκεντρική φιλοσοφία του κ. Γκουστάβο Πογέτ αλλά γνωρίζει ότι απέναντι στον Ολυμπιακό δεν είναι φρόνιμο να αγωνιστεί με πολλές ελευθερίες στο παιχνίδι της, να δώσει χώρους και να έχει την άμυνά της ψηλά. Το καλό για την Ενωση είναι ότι με τον συγκεκριμένο τεχνικό στον πάγκο της απέκτησε σταθερή ενδεκάδα, καλύτερη ψυχολογία και επιπλέον κίνητρο για να προσπαθήσει να νικήσει τους Ερυθρολεύκους για δεύτερη φορά εφέτος. Είναι μεν το αουτσάιντερ, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα υπολείπεται σε άγχος καθώς είναι ο πρώτος τίτλος που διεκδικεί ύστερα από 5 χρόνια φαγούρας (Κύπελλο 2011), με πληθώρα παικτών στην ενδεκάδα της να μην έχουν κατακτήσει το παραμικρό τρόπαιο στην καριέρα τους.
Οι καταλύτες


Ο Κώστας Φορτούνης είναι ο ποδοσφαιριστής που έχει εντυπωσιάσει όσο κανένας στις εγχώριες διοργανώσεις κατά τη διάρκεια της τρέχουσας σεζόν. Η απόδοσή του κυμαίνεται σχεδόν πάντα σε υψηλά επίπεδα, εξαιρουμένου εκείνου του αγώνα πρωταθλήματος στο ΟΑΚΑ απέναντι στην ΑΕΚ, στο οποίο δεν φάνηκε και έγινε αλλαγή. Από τα πόδια του περνά όλο το παιχνίδι του Ολυμπιακού και η εξουδετέρωσή του αποτελεί το μεγάλο στοίχημα που καλείται να κερδίσει ο κ. Μανωλάς, όπως τότε είχε καταφέρει ο κ. Πογέτ.
Στην αντίπερα όχθη, ο Πέτρος Μάνταλος αν και δεν έχει καταφέρει να πλησιάσει σε επίπεδα απόδοσης τον συμπαίκτη του στην Εθνική Ελλάδας, βρίσκεται σε ανοδική πορεία έχοντας επιστρέψει στη φυσική θέση του (ελεύθερος πίσω από τον επιθετικό) και παραμένει ένας από τους ελάχιστους παίκτες της ΑΕΚ που έχουν την ικανότητα να μεταφέρουν την μπάλα προς την επίθεση με τρόπο απειλητικό για τον αντίπαλο. Από τη δική του απόδοση θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό το κατά πόσο η Ενωση θα καταφέρει να γίνει απειλητική για την εστία του Ρομπέρτο.

Η προϊστορία των τελικών

17.5.1953
Ολυμπιακός – ΑΕΚ 3-2 (20’ Κοπανίδης, 37’ Κανσός, 79’ Δαρίβας – 83’ Χ. Σεραφείδης, 88’ Κανάκης).

24.6.1956
ΑΕΚ – Ολυμπιακός 2-1 (11’ Χανιώτης, 67’ Κανάκης – 26’ Δαρίβας).

Σεζόν 1965-66
ΑΕΚ – Ολυμπιακός 2-0 (άνευ αγώνος).

27.4.2002
ΑΕΚ – Ολυμπιακός 2-1 (52’ Κωνσταντινίδης, 83’ Ιβιτς – 70’ Τζιοβάνι).

10.5.2006
Ολυμπιακός – ΑΕΚ 3-0 (61’ Κωνσταντίνου, 70’ Τζόρτζεβιτς, 88’ Καστίγιο).

2.5.2009
ΑΕΚ – Ολυμπιακός 4-4, 14-15 στα πέναλτι (4’ Μπλάνκο, 8’ Μπλάνκο, 89’ Σκόκο, 107’ Σκόκο – 47’ Ντάρμπισιρ, 70’ Ντουντού, 90’ Ντάρμπισιρ, 102’ Γκαλέτι).

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ