Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η απόλυτη ανατροπή. Ο Γκουστάβο Πογέτ μέσα από την παρουσία του στην ποδοσφαιρική Ενωση κατάφερε να χαρακτηριστεί άγγελος και δαίμονας σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Οδήγησε την ομάδα σε νίκες ιδιαιτέρως σημαντικές, απέναντι σε Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ, κέρδισε τη συμπάθεια των οπαδών και την αναγνώριση της διοίκησης. Η χαρά αποδείχθηκε πρόσκαιρη, όπως έχει επαναληφθεί πολλάκις σε αντίστοιχες περιπτώσεις στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο ουρουγουανός τεχνικός έγινε αιφνιδίως ο αποδιοπομπαίος τράγος για τα κακώς κείμενα των τελευταίων εβδομάδων. Και εν τέλει, αφού ενημέρωσε ότι δεν σκοπεύει να συνεχίσει στην ΑΕΚ μετά το καλοκαίρι, ήλθε η απόλυσή του.
Τακτική «κλεφτοπολέμου»


Επειτα από λίγες εβδομάδες υπό την καθοδήγηση του κ. Γκουστάβο Πογέτ ήταν πλέον πασιφανές ότι η ΑΕΚ έχει υιοθετήσει την ταυτότητα της ομάδας που εισερχόταν στον αγωνιστικό χώρο με το σκεπτικό ότι, αν δεν υπάρξουν ιδιαίτερα ευνοϊκές συγκυρίες, το ματς θα τελειώσει στο ένα γκολ. Παρατασσόταν στα ματς για να παίξει σκεπτόμενη πρωτίστως να μη χάσει. Για ένα διάστημα της έβγαινε σε καλό. Υπάρχουν όμως και οι άγραφοι ποδοσφαιρικοί νόμοι. Ενας εκ των οποίων μας λέει ότι όταν αντιμετωπίζεις έτσι την κατάσταση είναι αυτονόητο ότι θα νικήσεις τα απογεύματα που θα έχεις περισσότερη ρέντα και ενδεχομένως θα ηττηθείς όταν ο αντίπαλος θα είναι περισσότερο τυχερός ή ικανός στην τελική προσπάθεια από εσένα. Και αυτό άρχισε σιγά-σιγά να συμβαίνει…
Η μετά τα νικηφόρα εντός έδρας ντέρμπι αγωνιστική πορεία μεγέθυνε τις αδυναμίες και προκάλεσε εντός των τειχών προβληματισμό. Η ΑΕΚ του κ. Πογέτ, με τον κυνισμό, τον δυναμισμό αλλά και την τακτική του «κλεφτοπολέμου» στη συντριπτική πλειονότητα των αγώνων της, κατάφερε να πάρει παιχνίδια τα οποία ενίσχυσαν το γόητρο και την ψυχολογία της. Κεκτημένα τα οποία δικαίως πιστώθηκε ο Ουρουγουανός. Ωστόσο η συνέχεια αποδείχθηκε δυσανάλογη και κατώτερη των απαιτήσεων. Σύντομα άρχισε να δημιουργείται η πεποίθηση ότι στην ΑΕΚ έχουν κατασταλάξει στο αν θέλουν να συνεχίσουν μαζί του ή όχι. Αρνητικά!
Λένε ότι ο προπονητής που δεν διαχειρίζεται την ομάδα ενός άλλου δεν θα πρέπει να κρίνεται αυστηρά από τα αποτελέσματα. Υπάρχει όμως και ο αντίλογος που λέει ότι μια ομάδα πρέπει να αποφασίζει για έναν τεχνικό μέσα από τη δουλειά που βλέπει. Αν την ικανοποιεί συνεχίζει μαζί του, αν όχι τότε προχωράει παρακάτω. Μοιάζει απλό αλλά δεν είναι. Και στην ΑΕΚ ήταν ξεκάθαρο ότι αμφιταλαντεύονταν καθώς ο πρώην πλέον προπονητής της ομάδας είχε αρχίσει να χάνει τον έλεγχο των αποδυτηρίων.
Το γυαλί που ράγισε


Η πλευρά της ΑΕΚ μετέφερε ότι δεν ήταν αρνητική στο να γίνει μια κουβέντα με τον Ουρουγουανό μετά το πέρας των αγωνιστικών υποχρεώσεων της ομάδας (Κύπελλο και πλέι οφ). Οταν όμως η μία πλευρά κρίνει ότι κάτι δεν στέκει, κάτι δεν της πηγαίνει καλά, ουδείς μπορεί να την αναγκάσει να χορέψει στον ρυθμό του. «Αν δεν σεβόμουν τον Πογέτ ως προσωπικότητα αλλά και ως προπονητή της ΑΕΚ, θα του ζητούσα να αποχωρήσει τώρα» ήταν η ατάκα που στην ουσία αφόπλισε τον εκπρόσωπο του κ. Πογέτ κατά τη διάρκεια της συνάντησης με τον εξωδιοικητικό ηγέτη της ομάδας. Ο κ. Δημήτρης Μελισσανίδης έδωσε το στίγμα. Την επόμενη ημέρα ο προπονητής ανακοίνωσε την αποχώρησή του μετά το τέλος της σεζόν
Ηταν ένα διαζύγιο το οποίο, όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, δεν θα μπορούσε να αποφευχθεί. Εν τέλει αμφότερες οι πλευρές το επεδίωξαν. Ο προπονητής δεν μπορούσε να δεχθεί ότι θα κριθεί στα επόμενα ματς θεωρώντας πως η Ενωση θα έπρεπε να γνωρίζει ή όχι αν επιθυμεί να συνεχίσει μαζί του, αν δηλαδή της κάνει για προπονητής. Η ομάδα, από την πλευρά της, ήθελε περισσότερο χρόνο και ο κ. Πογέτ δεν είχε καμία επιθυμία να της τον δώσει. Επήλθε το μοιραίο, που δεν θα μπορούσε να είναι κάτι διαφορετικό από ένα διαζύγιο.


Λάθη και διαφωνίες
Τι λένε εντός των τειχών
Ο κ. Πογέτ έκανε πολλές επιλογές που τον δικαίωναν, όλοι είχαμε παρατηρήσει ότι είναι καλός στο κοουτσάρισμα, ότι διάβαζε σωστά τους αγώνες την ώρα που διεξάγονταν και υπήρχαν φορές που γινόταν ιδανικός συμπαίκτης (ή στρατηγός, αν προτιμάτε) από τον πάγκο αλλάζοντας πράγματα με τις αποφάσεις του. Ωστόσο έκανε και λάθη. Κάποια από αυτά μάλιστα προκαλούν εύλογες απορίες. Οπως επί παραδείγματι η επιμονή στον τερματοφύλακα Αλάιν Μπαρόχα που σχεδόν σε κάθε ματς έκανε δώρο μία φάση για γκολ στον αντίπαλο (ασχέτως αν αυτό επιτυγχανόταν ή όχι). Αδίκως εκπαραθυρώθηκε ο Γιάννης Ανέστης, ακόμη πιο αδίκως ο κ. Πογέτ συνέχιζε να εμπιστεύεται τον Βενεζουελάνο.
Λανθασμένος επίσης ήταν ο χειρισμός του Ραφίκ Τζεμπούρ σε πολλά παιχνίδια. Σαφώς και υπήρχαν από το καλοκαίρι εκπεφρασμένες ενστάσεις για την αναγκαιότητα προσθήκης του συγκεκριμένου ποδοσφαιριστή, πόσω μάλλον όταν αποκτήθηκε με το σκεπτικό να είναι και ο πρώτος της επίθεσης. Από τη στιγμή που υπήρχε όμως στο ρόστερ, είτε τον αγνοείς αν δεν σου κάνει είτε τον χρησιμοποιείς σε χώρους που έχει μάθει να παίζει. Δεν τον κάνεις στα 32 του λάστιχο εναλλάσσοντάς τον τρεις φορές στις πτέρυγες της επίθεσης. Παράπονα είχαν για τη μεταχείρισή τους αρκετοί ακόμη ποδοσφαιριστές, Ελληνες και ξένοι.

ΑΛΛΑΓΗ ΚΛΙΜΑΤΟΣ
Η ΑΕΚ του κ. Πογέτ, με τον κυνισμό, τον δυναμισμό αλλά και την τακτική του «κλεφτοπολέμου» στη συντριπτική πλειονότητα των αγώνων της, κατάφερε να πάρει παιχνίδια τα οποία ενίσχυσαν το γόητρο και την ψυχολογία της.

Στην ΑΕΚ αμφιταλαντεύονταν καθώς ο πρώην πλέον προπονητής της ομάδας είχε αρχίσει να χάνει τον έλεγχο των αποδυτηρίων.

«Αν δεν σεβόμουν τον Πογέτ ως προσωπικότητα αλλά και ως προπονητή της ΑΕΚ, θα του ζητούσα να αποχωρήσει τώρα» ήταν η ατάκα που στην ουσία αφόπλισε τον εκπρόσωπο του κ. Πογέτ κατά τη διάρκεια της συνάντησης με τον εξωδιοικητικό ηγέτη της ομάδας.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ