Η τελευταία ευκαιρία του Σουάρες

Ηταν τέσσερις βασανιστικοί μήνες για τον ουρουγουανό επιθετικό. Η ζεστή αγκαλιά της Μπαρτσελόνα η οποία παραμέρισε χωρίς δεύτερες σκέψεις το «βίαιο» παρελθόν του Σουάρες για να τον κάνει δικό της ήταν σίγουρα αρκετή για να του προσφέρει ασφάλεια σε στιγμές που ένιωθε όλο το ποδοσφαιρικό σύμπαν να τον κατατρέχει. Η υποχρεωτική αδράνεια ωστόσο λόγω της τιμωρίας από τη Διεθνή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου (FIFA) για τη δαγκωματιά στον ιταλό κεντρικό αμυντικό Τζόρτζιο Κιελίνι κατά τη διάρκεια του Μουντιάλ έμοιαζε με το μαρτύριο της σταγόνας. Οι ημέρες φυλάκισης «έσταζαν» στο μέτωπό του ακανόνιστα, κάποιες φορές οι 24 ώρες ισοδυναμούσαν με ισάριθμες εβδομάδες. Ο χρόνος για να σκεφθεί, να μετανιώσει, να αναθεωρήσει ήταν υπερβολικά περισσότερος από όσο του χρειαζόταν για να καταλάβει τη βλακεία του.

Σε τέτοιες περιπτώσεις βέβαια το μυαλό λειτουργεί και αντίστροφα, ψάχνει τον αντίλογο. Κατά τη διάρκεια αυτής της μακράς αναμονής ο Σουάρες θα μπορούσε να σκεφθεί (αν δεν το έκανε κιόλας) ότι έγινε το θύμα μιας στημένης αυστηρότητας στον βωμό του παραδειγματισμού η οποία αγγίζει τα όρια της υποκρισίας. Ισως να αναρωτήθηκε πώς είναι δυνατόν να τιμωρείται τόσο αυστηρά για μια πράξη που επί της ουσίας περισσότερο σκανδάλισε ως εικόνα παρά κακό προξένησε στον Κιελίνι. Αλλοι ποδοσφαιριστές χτυπούν σκοπίμως χρησιμοποιώντας τις σιδερένιες τάπες των παπουτσιών τους και προκαλούν σπασίματα σε πόδια συναδέλφων τους, θέτοντας σε κίνδυνο τις καριέρες τους. Τέτοια συμβάντα ξεχνιούνται με μια κόκκινη κάρτα…

Στο κάτω-κάτω της γραφής, ο Σουάρες δεν έκοψε κομμάτι από την πλάτη του Κιελίνι ούτε άφησε την οδοντοστοιχία του ζωγραφισμένη στον ώμο του Ιταλού. Δεν του προξένησε σοβαρό τραυματισμό, δεν απείλησε την καριέρα του, ούτε του μετέδωσε θανατηφόρο ιό. Προέβη σε μια ηλιθιότητα που την είχε κάνει ξανά (και μάλιστα δις) στο παρελθόν και τη χρυσοπλήρωσε καθώς η δαμόκλειος σπάθη της FIFA πετσόκοψε και τις οικονομικές απολαβές του. Η απόφαση επηρέασε δύο βασικούς χορηγούς του (την Adidas και τη στοιχηματική εταιρεία 888poker) οι οποίοι «έσπασαν» τις συμφωνίες που είχαν συνάψει με τον 27χρονο ποδοσφαιριστή.

Η παραδειγματική –όσο επίσης και άδικη και στερούμενη κριτηρίων (έστω) ίσης αντιμετώπισης με χειρότερα περιστατικά –τιμωρία του Σουάρες εξέπνευσε το προπερασμένο Σάββατο, όταν ο πρώην επιθετικός της Λίβερπουλ φόρεσε για πρώτη φορά τη φανέλα της Μπαρτσελόνα σε επίσημο ματς, απέναντι μάλιστα στη Ρεάλ Μαδρίτης. Ηταν ένα απόγευμα που ο Ουρουγουανός περίμενε με αδημονία καθώς «η υπομονή μου είχε εξαντληθεί. Ολο αυτό το διάστημα η σκηνή με τον Κιελίνι ήταν μόνιμα εγκατεστημένη στη σκέψη μου. Δεν θα το ξανακάνω ποτέ αυτό στον εαυτό μου και στην καριέρα μου» δήλωσε σχετικά. Να τον πιστέψουμε;

Από τότε (συγκεκριμένα στις 21 Απριλίου 2013) που άρπαξε το χέρι του Μπράνισλαβ Ιβάνοβιτς της Τσέλσι και το δάγκωσε υπήρξαν προβλέψεις (ειδικών σε θέματα ψυχικής υγείας και μη) ότι θα το κάνει ξανά. Αλλωστε υπήρχε καταγεγραμμένο τηλεοπτικά κρούσμα από τον Νοέμβριο του 2010, όταν ως παίκτης του Αγιαξ είχε κάνει το ίδιο στον Οτμάν Μπακάλ της Αϊντχόφεν και τιμωρήθηκε με αποκλεισμό από επτά αγώνες του ολλανδικού πρωταθλήματος. Σύμφωνα δε με την αγγλική εφημερίδα «Daily Star», «η FIFA δεν έλαβε υπόψη της μόνο τα τρία αυτά περιστατικά για να τον τιμωρήσει τόσο αυστηρά. Στην Παγκόσμια Ομοσπονδία γνωρίζουν ότι υπάρχουν μαρτυρίες για άλλα πέντε περιστατικά από τις πρώτες ημέρες της ποδοσφαιρικής καριέρας του. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν κάνει αυτές τις καταγγελίες, έχει δαγκώσει ξανά και ξανά».