Οταν κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής προετοιμασίας της Ρόμα ο γάλλος προπονητής της ομάδας Ρούντι Γκαρσία μιλούσε για «καλύτερη διαχείριση του Φραντσέσκο Τότι» και ο ομόλογός του στην Μπαρτσελόνα Λουίς Ενρίκε ξεκαθάριζε (με το που ανέλαβε την τεχνική ηγεσία των Μπλαουγκράνα) ότι «έχω διαφορετικά σχέδια για τον Τσάβι από αυτά που είχε συνηθίσει ως σήμερα», δημιουργήθηκαν υποψίες και υπόνοιες ότι οι καριέρες των δύο σπουδαίων ποδοσφαιριστών στις ομάδες που «γεννήθηκαν» και μεγαλούργησαν θα ελάμβαναν μορφή συνταξιοδότησης.
Ωστόσο ουδείς προπονητής στον κόσμο που σέβεται τον εαυτό και τη δουλειά του θα σπεύσει να «τελειώσει» αγωνιστικά τεράστιους αστέρες της μπάλας όταν διαβλέπει ότι μπορεί να αποσπάσει από εκείνους υπηρεσίες πολύτιμες. Η δυσκολία έγκειται στο να πείσεις ποδοσφαιριστές με τεράστιο «εγώ» και πορεία στον χώρο να αναγνώσουν σωστά τη χρησιμότητά τους σε ρόλο διαφορετικό.
Ο ρόλος των προπονητών


Εκεί εντοπίζονται όμως οι επιμέρους αρετές που διακρίνουν έναν ολοκληρωμένο προπονητή και τον καθιστούν σαφώς πιο λειτουργικό (κυρίως) στις μεγάλες ομάδες από εκείνους που είναι απλώς τεχνικοί καθοδηγητές αλλά δεν έχουν τον τρόπο ή την υπομονή να πείσουν, δίχως να εφαρμόσουν το εύκολο «αποφασίζω και διατάζω». Ο εμβληματικός αρχηγός της Ρόμα (στο εκτός έδρας 1-1 με τη Μάντσεστερ Σίτι για το Τσάμπιονς Λιγκ, λίγες ημέρες μετά τον εορτασμό των 38ων γενεθλίων του έγινε ο γηραιότερος παίκτης που σκόραρε στη διοργάνωση) Φραντσέσκο Τότι ομολογεί ότι αρχικώς δυσκολεύτηκε να κατανοήσει τις προθέσεις του Ρούντι Γκαρσία. Υστερα από 21 σεζόν επαγγελματικής καριέρας με τους Τζιαλορόσι, δεν το χωνεύεις και τόσο εύκολα ότι δεν θα είσαι πάντα βασικός!
«Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι λογικό να γεννιούνται ανησυχία και απορίες. Στα 38 μου είμαι πολύ ώριμος για να ξέρω πόσα μπορεί και πόσα δεν αντέχει να κάνει το σώμα μου. Ξέρω επίσης ότι είμαι ακόμη δυνατός. Θέλω να αισθάνομαι χρήσιμος και ο Γκαρσία μου εξήγησε ότι με χρειάζεται ακμαίο στα μεγάλα ματς. Ναι, μπορώ να το καταλάβω και να το αποδεχθώ» είχε δηλώσει ο καπιτάνο της Ρόμα μετά τη σχετική συζήτηση με τον γάλλο τεχνικό και ενώ κατά τις παραμονές αυτής, η σπέκουλα για το ποδοσφαιρικό μέλλον του Τότι είχε οργιάσει. Αλλωστε στα 38 του ο άλλοτε διεθνής επιθετικός θα προτιμούσε να σταματήσει το ποδόσφαιρο παρά να αγωνιστεί σε άλλη ομάδα ή να αναζητήσει το εύκολο χρήμα σε πρωταθλήματα της Ασίας.
Ο κινητήριος μοχλός


Στη γενιά των ποδοσφαιριστών που παρέμειναν (ως σήμερα τουλάχιστον) πιστοί σε μία και μόνο ομάδα ανήκει και ο Τσάβι Ερνάντεθ. Ωστόσο η δική του υπόθεση ήταν σαφώς πιο περίπλοκη. Είναι μόλις 34 ετών, είχε μάθει (το ίδιο και ο υπόλοιπος ποδοσφαιρικός πλανήτης) να αποτελεί το σημείο αναφοράς και να λογίζεται ως ο κινητήριος μοχλός της Μπαρτσελόνα και η ξεκάθαρη θέση του Λουίς Ενρίκε για τον τρόπο χρησιμοποίησής του ασφαλώς και τον ταρακούνησε. Σε τέτοια ηλικία δεν σκέφτεσαι να κόψεις την μπάλα. Αλλά από την άλλη, πώς ένα παιδί της Μασία, μαθημένο να αναπνέει τον αέρα της από το 1991, όταν πέρασε για πρώτη φορά το κατώφλι της, θα μπορούσε να προσφέρει σε σύλλογο ανταγωνιστικό και να βρεθεί αντιμέτωπός της (γράφτηκε ότι αν έμενε ελεύθερος, θα ενδιαφερόταν η Ρεάλ);
Στην περίπτωση του Τσάβι μέτρησε περισσότερο το συναίσθημα, ενώ τη συνέχιση της σχέσης με τους Μπλαουγκράνα καθόρισε ο συμβιβασμός. Δεν υπήρχε άλλος δρόμος για εκείνον, ούτε μπορεί να πει κανείς με βεβαιότητα ότι μέσα από τη συζήτησή του με τον προπονητή προκύπτει ότι έμεινε απόλυτα ικανοποιημένος με όσα άκουσε, ασχέτως αν σχολίασε ότι «ο Ενρίκε είναι ένας ειλικρινής άνθρωπος». Ο 44χρονος προπονητής πάντως δείχνει εμπράκτως ότι δεν έχει ξεγράψει τον Τσάβι και ας του έχει στερήσει πλέον θέση βασικού. Γνωρίζει ότι θα προκύψουν πολλά σημαντικά ματς στα οποία θα του είναι απαραίτητος, άλλωστε παραμένει σε εξαιρετική φυσική κατάσταση και με τη διαχείριση που έχει αποφασιστεί από τον Ενρίκε, θα έρθουν τα ματς που θα αγωνίζεται ξανά ως βασικός (όπως συνέβη για πρώτη φορά εφέτος στο 6-0 επί της Γρανάδα).
Υποχώρηση… εμπρός


Τα πράγματα είναι σημαντικά καλύτερα για τον 34χρονο Στίβεν Τζέραρντ, ακόμη έναν ποδοσφαιριστή που σε όλη την καριέρα του (27 συναπτά χρόνια, από την ηλικία των 7 ετών!) αγωνίζεται με την ίδια φανέλα, εν προκειμένω της Λίβερπουλ. Ακόμη και αυτός όμως αναγκάστηκε να υποχωρήσει προκειμένου να διατηρήσει σταθερή θέση στην ενδεκάδα, αγωνιζόμενος πλέον ως «κόφτης» μπροστά από τους δύο σέντερ μπακ, ώστε να μειωθεί το χάντικαπ το οποίο δημιουργεί στη μεσαία γραμμή της ομάδας η έλλειψη των τρεξιμάτων που είχε παλαιότερα. Ο διεθνής μέσος εξοικειώθηκε πολύ γρήγορα στον νέο ρόλο του, αποδίδει καλά και δείχνει έτσι να κερδίζει τουλάχιστον ακόμη δυο-τρία χρόνια μπάλας σε υψηλό επίπεδο.
Κάνουν τη διαφορά


Αλλωστε ο Φρανκ Λάμπαρντ στα 36 του έγινε πολύ γρήγορα απαραίτητος στη Μάντσεστερ Σίτι. Είναι βασικός στην πρωταθλήτρια Αγγλία και επίδοξη της Ευρώπης η οποία βρίθει από παίκτες παγκόσμιας κλάσης, παραδίδοντας μαθήματα επαγγελματικής συνέπειας και ικανότητας να κάνει ακόμα τη διαφορά.
Αλλοι αστέρες «προχωρημένης» ηλικίας που παραμένουν σημεία αναφοράς σημαντικών ομάδων και εκπλήσσουν με τη διάρκεια και τη συνέπεια στην καριέρα τους είναι οι Τιερί Ανρί (37, Νιου Γιορκ Ρεντ Μπουλς), Σιλβέν Ντιστέν (37, Εβερτον), Λούκα Τόνι (37, Βερόνα), Αντόνιο ντι Νατάλε (37, Ουντινέζε), Ρικάρντο Καρβάλιο (36, Μονακό) κ.ά. Ασφαλώς δεν μπορούν να συμπεριληφθούν στην ίδια κατηγορία πρώην σταρ του ποδοσφαίρου που θα βγάλουν το… παντεσπάνι τους για δύο μήνες στη νεοσύστατη Σούπερ Λίγκα της Ινδίας, όπως οι Ανελκά, Ντελ Πιέρο, Καπντεβίλα, Μούτου κ.ά.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ