Γιατί έφυγε ο Montezemolo, ο άνθρωπος των οκτώ τίτλων στη F1

Το Σαββατοκύριακο 6-7 Σεπτεμβρίου ήταν ένα ακόμη απογοητευτικό διήμερο για τη Ferrari στη Formula 1. H Scuderia μέσα στη Monza δεν κατάφερε να φτάσει στη νίκη για 13η φορά την εφετινή περίοδο, «αναγκάζοντας» τον επικεφαλής του ομίλου Fiat Sergio Marchionne να χαρακτηρίσει «απαράδεκτη» την απόδοση της ομάδας στην ιταλική πίστα, αναφέροντας ότι η ήττα είναι κάτι «απολύτως μη διαπραγματεύσιμο» για τη Ferrari.

Το ποτήρι της σχέσης του με τον πρόεδρο της Scuderia Luca Cordero di Montezemolo ξεχείλισε και στον επόμενο τόνο αναποδογύρισε. «Τα οικονομικά αποτελέσματα είναι πολύ καλά, αλλά στην περίπτωση της Ferrari ο επικεφαλής της πρέπει επίσης να κρίνεται και από τα αγωνιστικά αποτελέσματα. Πάνε έξι χρόνια που δεν κερδίζουμε στη F1, παρά το γεγονός ότι έχουμε πιλότους δύο παγκόσμιους πρωταθλητές».

Ο Montezemolo σήκωσε το γάντι και αποχαιρέτησε δηλώνοντας την πρόθεσή του να αποχωρήσει από τη Ferrari στις 13 Οκτωβρίου 2014, μετά τον εορτασμό για τη συμπλήρωση 60 ετών από την είσοδο της ιταλικής αυτοκινητοβιομηχανίας στις ΗΠΑ και ταυτόχρονα με την είσοδο του ενοποιημένου πλέον ομίλου Fiat-Chrysler στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης. Ωστόσο το Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου είχε δηλώσει στον ιταλικό Τύπο ότι επιθυμεί να παραμείνει για ακόμη τρία χρόνια.

Η δήλωση του Μarchionne ήταν απλώς η αφορμή για το «αντίο» του επί 23 χρόνια προέδρου της Ferrari. Η πραγματική αιτία αφορά τις διαρκείς και θεμελιώδεις διαφωνίες τους για τον ρόλο που πρέπει να διαδραματίσει η Ferrari στο πλαίσιο του ομίλου Fiat στη νέα τάξη πραγμάτων.

Την ώρα που ο Marchionne ήθελε να χρησιμοποιήσει τη Scuderia ως εργαλείο επέκτασης της Fiat στην πολυτελή κατηγορία ώστε να ανταγωνιστεί τη VW στην οποία ανήκει η Lamborghini, ο Montezemolo υποστήριζε την αυτονομία της Ferrari μέσα στον όμιλο και κυρίως τη διατήρηση του αποκλειστικού χαρακτήρα των αυτοκινήτων της. Γι’ αυτό και δεν θεωρούσε σωστή την παραγωγή περισσότερων από 7.000 Ferrari ετησίως.

«Αν η αγορά χρειάζεται 7.000 Ferrari κάθε χρόνο, εμείς πρέπει να διαθέτουμε 6.999 αυτοκίνητα ώστε να υπάρχει πάντοτε η ανεκπλήρωτη επιθυμία» τόνιζε γι’ αυτό το θέμα.

Παράλληλα ο Montezemollo διαφωνούσε κάθετα με την παροχή τεχνογνωσίας της Ferrari στα σπορ αυτοκίνητα του ομίλου Chrysler, όπως π.χ. στο Dodge Viper, την οποία προωθεί ο Marchionne στο πλαίσιο της πλήρους εκμετάλλευσης των διαθέσιμων πόρων που διαθέτουν οι δύο πλευρές.

Η αποχώρηση του επί χρόνια στενού συνεργάτη του Gianni Agnelli από την ηγεσία της Scuderia ανοίγει πλέον τον δρόμο στον Marchionne για την κατάληψη της κορυφαίας θέσης σε αυτήν και την υλοποίηση των σχεδίων του, σκιάζει ωστόσο το προφίλ του στην κοινωνία και την επιχειρηματική κοινότητα της Ιταλίας.

«Παλιό τζάκι» της ιταλικής βιομηχανίας και εξαιρετικά ικανός μάνατζερ –κατακτώντας οκτώ παγκόσμια πρωταθλήματα στη F1, δεκαπλασιάζοντας τα έσοδα και τριπλασιάζοντας τις πωλήσεις -, ο Montezemollo ανέδειξε τη Ferrari σε ένα από τα σημαντικότερα brands παγκοσμίως, διατελώντας ταυτόχρονα επί σειρά ετών επικεφαλής της Confidustria, της Ενωσης Ιταλών Βιομηχάνων, αλλά και πρόεδρος της Fiat από το 2004 έως το 2010.

Η ουσία της δήλωσης του Marchionne βρίσκεται στην τελευταία φράση καθώς ο Montezemollo αξιοποιώντας τα ισχυρά ερείσματα που διαθέτει στην ιταλική κοινωνική και πολιτική ζωή λειτουργούσε ως κυματοθραύστης στις αντιδράσεις που προκαλούσαν οι αποφάσεις του πρώτου σχετικά με τη μεταφορά της παραγωγής αυτοκινήτων εκτός Ιταλίας, τις σχέσεις του με τα συνδικάτα και τους εργαζομένους της Fiat και βέβαια με τις τράπεζες και τους δανειστές του ομίλου.

Διαθέτοντας ένα ιδιαίτερο πολιτικό αισθητήριο και απολαμβάνοντας την τυφλή εμπιστοσύνη του Agnelli και των διαδόχων του, ο Montezemollo λειτούργησε διαχρονικά και ως παράγοντας ισορροπίας στις σχέσεις του ομίλου Fiat εντός και εκτός Ιταλίας.

Η αποχώρησή του με τον τρόπο που συντελέστηκε αφήνει ελεύθερο πεδίο δράσης στον Marchionne αλλά αποτελεί πλήγμα για το κύρος του ομίλου και δημιουργεί ερωτηματικά για την προϊοντική πορεία της Ferrari στο μέλλον.