Ο Λουίς φαν Γκάαλ δεν έχει αποφασίσει ακόμη να δοκιμάσει το ιδιαίτερα δημοφιλές τον τελευταίο καιρό Ice Bucket Challenge (παγωμένο μπουγέλο για φιλανθρωπικό σκοπό). Η πρεμιέρα του όμως ως τεχνικού της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στην απαιτητική Πρέμιερ Λιγκ περιελάμβανε μια ψυχρολουσία από την εντός έδρας ήττα από τη Σουόνσι.
Οι «Μπέμπηδες» έχασαν αγώνα στο «Ολντ Τράφορντ» σε πρεμιέρα πρωταθλήματος έπειτα από 42 χρόνια και την περίοδο 1972-73, με τον ολλανδό τεχνικό να προσγειώνεται ανώμαλα. Και όλα αυτά έπειτα από ένα «καυτό» καλοκαίρι που οδήγησε την Ολλανδία ως την τρίτη θέση του Μουντιάλ της Βραζιλίας και τη νέα του ομάδα, τη Μάντσεστερ, σε ένα εντυπωσιακό σερί φιλικών νικών επί μεγάλων αντιπάλων.
Η Πρέμιερ Λιγκ όμως είναι άλλο φρούτο και ο ιδιαίτερα έμπειρος τεχνικός το κατάλαβε με το… καλησπέρα.Είναι ένα από τα πιο αμφίρροπα πρωταθλήματα της Ευρώπης, ίσως το μόνο όπου μπορούν να διεκδικήσουν σχεδόν ως το τέλος τον τίτλο ακόμη και 4-6 ομάδες, με τον ανταγωνισμό να είναι έντονος ως το φινάλε. Εδώ οι φλεγματικοί Βρετανοί και τα βρίσκουν μπαστούνια, πόσω μάλλον οι ξένοι προπονητές που χρειάζονται και έναν –λογικό –χρόνο προσαρμογής στα νέα δεδομένα.
Ισως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο Αλσατός Αρσέν Βενγκέρ, που μπορεί να μετέτρεψε την Αρσεναλ σε έναν οικονομικό κολοσσό αλλά όσον αφορά τις αγωνιστικές επιτυχίες τα… ακούει αρκετά χρόνια από τους οπαδούς της ομάδας του.

Με μόλις τρία πρωταθλήματα σε σχεδόν μία εικοσαετία (και μάλιστα χωρίς η Λίβερπουλ να είναι ανταγωνιστική εκείνες τις περιόδους) είναι λογικό να ακούει μουρμουρητά, αν και η διοίκηση και οι ποδοσφαιριστές τού πιστώνουν άλλα πράγματα.

Ηταν ο άνθρωπος που έφερε την ανάλυση στατιστικών, άλλαξε τη διατροφή των παικτών, ενώ είχε την ικανότητα να ανακαλύπτει μεγάλα ταλέντα (χαρακτηριστικότερη περίπτωση αυτή του Γουεά), αγόραζε φθηνά και πουλούσε ακριβά, τοποθετώντας την Αρσεναλ σε άλλο οικονομικό επίπεδο. Ακόμη και τα τελευταία χρόνια αντιμετωπίζει προβλήματα αγωνιστικά, όπως έδειξε η ήττα με 8-2 από τη Μάντσεστερ Γ. το 2011.
Τουλάχιστον αυτός κατάφερε να στεριώσει, διότι ο απίθανος Βραζιλιάνος Λουίς Φελίπε Σκολάρι (που με τη Βραζιλία στο Μουντιάλ κατέρριψε κάθε αρνητικό ρεκόρ) δεν έκλεισε ούτε χρόνο στην Τσέλσι, όταν διαδέχθηκε τον Αβραάμ Γκραντ.
Είχε πάει με τουπέ, έπειτα από μια άνυδρη πενταετία στην Εθνική Πορτογαλίας, ξεκίνησε με ένα Λιγκ Καπ, αλλά στη συνέχεια έσπασε τα μούτρα του και έφυγε αποτυχημένος.
Η συγκεκριμένη ομάδα μετά τον Μουρίνιο (στην πρώτη του θητεία) ήταν από τις πιο δύσκολες για τους ξένους προπονητές, ακόμη και για πιο καταξιωμένους από τον Σκολάρι, όπως π.χ. ο Ολλανδός Γκους Χίντινγκ και ο Ιταλός Κάρλο Αντσελότι. Ακόμη και ο συμπατριώτης του τελευταίου Ρομπέρτο Ντι Ματέο, που ως υπηρεσιακός ουσιαστικά πήρε Τσάμπιονς Λιγκ στο Μόναχο κόντρα στην Μπάγερν, δεν στέριωσε ούτε χρόνο στο «Στάνφορντ Μπριτζ», όπως και ο Ισπανός Ράφα Μπενίτεθ, λες και το φάντασμα του Μουρίνιο (που πλέον έχει επιστρέψει) στοίχειωνε κάθε νέα απόπειρα.
Μια άλλη λονδρέζικη ομάδα που αποδεικνύεται δύσκολο σταυρόλεξο για τους αλλοδαπούς προπονητές είναι η Τότεναμ. Ο Αργεντινός Οσβάλντο Αρντίλες είχε γράψει χρυσές σελίδες ως παίκτης, αλλά στη μοναδική του θητεία ως προπονητή (1993-94) έφυγε κακήν κακώς, με τους «Πετεινούς» να μάχονται για τη σωτηρία σε μπαράζ!
Ο Ελβετός Κρίστιαν Γκρος είχε πάει στις δόξες του στην Τότεναμ (έχοντας κάνει μεγάλη πορεία με τη Βασιλεία), αλλά μία ήττα από την Τσέλσι (6-1) και άλλες δύο στο ξεκίνημα της σεζόν 1998-99 αποτέλεσαν το κύκνειο άσμα του.
Ο Ισπανός Χουάντε Ράμος δοκίμασε και αυτός στην Τότεναμ (2007-08) αλλά, παρά το ελκυστικό ξεκίνημα με την κατάκτηση του Curling Cup, η πώληση των Μπερμπάτοφ και Ρόμπι Κιν είχε αποδυναμώσει την ομάδα.
Το σερί οκτώ αγώνων χωρίς νίκη, η χειρότερη αρχή που είχε η ομάδα του Λονδίνου εδώ και χρόνια, στοίχισε στον Ράμος την απόλυσή του.
Φεύγοντας ως ένας από τους πιο επιτυχημένους τεχνικούς στην ιστορία της Τσέλσι, ο Ιταλός Τζιανλούκα Βιάλι υπέγραψε συμβόλαιο τριών χρόνων με τη Γουότφορντ ελπίζοντας σε ανάλογη συνέχεια. Εξάντλησε μετά βίας τον πρώτο χρόνο (2001-02) έχοντας αφήσει την ομάδα του στη 14η θέση.
Ο Σλοβάκος Γιόζεφ Βέγκλος ήταν ο πρώτος μη Βρετανός ή Ιρλανδός που ανέλαβε μία από τις κορυφαίες ομάδες της Πρέμιερ Λιγκ, την Αστον Βίλα, την περίοδο 1991-92. Ηταν από τις πιο οδυνηρές εμπειρίες του και δεν έκλεισε καν χρόνο αφήνοντάς την οριακά πάνω από τη γραμμή των μπαράζ για τον υποβιβασμό.
Παρά το γεγονός ότι οδήγησε τη Μάντσεστερ Σίτι στο πρώτο της πρωτάθλημα έπειτα από 44 χρόνια, το 2012 (αν και χρειάστηκαν τα δύο γκολ στις καθυστερήσεις του τελευταίου αγώνα-θρίλερ με την ΚΠΡ), ο Ιταλός Ρομπέρτο Μαντσίνι ποτέ δεν «έδεσε» με τους «Πολίτες» στην τετραετία που έμεινε εκεί, διαχειριζόμενος ιδιαίτερα την τελευταία διετία ένα πολύ πλούσιο υλικό.
Οσο για τον Σουηδό Σβεν Γκόραν Ερικσον, αυτός δεν τα κατάφερε ούτε σε εθνικό επίπεδο με την Αγγλία στο νησί.
Συνεπώς ο Λουίς φαν Γκάαλ έχει μπροστά του μια πολύ μεγάλη πρόκληση στην οποία θα επιχειρήσει να φανεί αντάξιος. Η κληρονομιά του «Φέργκι» είναι και εκεί πολύ βαριά.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ