Ζει το ελληνικό πόλο;

Το ελληνικό πόλο προσπαθεί να αναδυθεί ξανά στον αφρό από υποβάθμιση που γνώρισε λόγω οικονομικής κρίσης, χρησιμοποιώντας την εθνική ομάδα ως υποστηρικτικό μέσο που θα δώσει την απαραίτητη ώθηση. Αλλωστε στην ερώτηση αν ζει το ελληνικό πόλο η απάντηση μπορεί να δοθεί μόνο μέσα από μια διάκριση της εθνικής ομάδας, η οποία από αύριο αγωνίζεται στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.

Σε μια δύσκολη περίοδο, με ένα εθνικό πρωτάθλημα που θυμίζει κόντρα ταχύπλοου με βαρκάκι, το άθλημα που έχει φέρει πολλές διεθνείς διακρίσεις στη χώρα μας μοιάζει να προσπαθεί να περπατήσει στην επιφάνεια του νερού.

«Το ελληνικό πόλο πλήττεται με τον δικό του τρόπο από την οικονομική κρίση» σημειώνει ο αρχηγός της εθνικής ομάδας Χρήστος Αφρουδάκης «Δεν είναι τόσο καλά οργανωμένο ώστε να μπορεί να αντιπαρέλθει όλα τα προβλήματα, δεν έχει γίνει δουλειά στο μάρκετινγκ, για να έχει πηγές εσόδων, και μοιραία στηρίζεται αποκλειστικά στις επιχορηγήσεις από την Πολιτεία».

Οταν το 2005 η Εθνική κατακτούσε το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Τορόντο, όλοι πίστευαν ότι ανέτειλε μια διαφορετική κατάσταση για το άθλημα. Είχαν προηγηθεί επιτυχίες και σε συλλογικό επίπεδο, ενώ οι αθλητές της εθνικής ομάδας αμείβονταν με εξαιρετικές –για το άθλημα –συμφωνίες που σε κάποιες περιπτώσεις ξεπερνούσαν τα 100.000 ευρώ ετησίως. Η αμοιβή ρεκόρ ήταν τα 120.000 ευρώ του Θοδωρή Χατζηθεοδώρου από τον Ολυμπιακό.

Τώρα η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική. Ενας διεθνής αθλητής μπορεί να υποστηρίξει ότι αμείβεται καλά αν η συμφωνία που έχει κάνει με το σωματείο του φθάνει τα 40.000 ευρώ, που είναι το ταβάνι των σημερινών αποδοχών.
Η συντριπτική πλειονότητα αμείβεται με ποσά που αγγίζουν τα 10.000-15.000 ευρώ, ενώ υπάρχουν φυσικά και οι περιπτώσεις αθλητών που όσα έχουν συζητήσει με την ομάδα τους είναι «αέρας», καθώς το ταμείο είναι άδειο.

Επιστροφή στο πρωτάθλημα. Μια ομάδα που φαίνεται πανίσχυρη (Ολυμπιακός), άλλη μία που προσπαθεί να ακολουθήσει (Βουλιαγμένη) και μετά το χάος. Μπορεί να υπάρξει εθνική ομάδα ή ακόμη ευρωπαϊκές συλλογικές επιτυχίες από ένα πρωτάθλημα χωρίς καθόλου ανταγωνισμό;

«Δυστυχώς, αυτό είναι ένα γενικότερο φαινόμενο στον χώρο των ομαδικών αθλημάτων και αυτό που παρατηρώ δεν είναι μόνο στο πόλο. Οχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες. Για οικονομικούς κυρίως λόγους το καλό υλικό συγκεντρώνεται σε μία-δύο ομάδες, οι οποίες διαθέτουν όχι μόνο τα χρήματα αλλά και τις υποδομές και τον κόσμο. Ετσι πρωταθλήματα διεξάγονται χωρίς ανταγωνισμό μεταξύ των ομάδων. Οι παίκτες αυτών των ομάδων έχουν μεγαλύτερο ανταγωνισμό μέσα από τις προπονήσεις, καθώς έχουν να αντιμετωπίσουν τους καλύτερους παίκτες» υποστηρίζει ο προπονητής της εθνικής ομάδας πόλο των ανδρών Σάκης Κεχαγιάς.

Παρ’ όλα αυτά η εθνική ομάδα φαίνεται να μην πτοείται. Οχι φυσικά πως δεν έμεινε κλεισμένη στο λιμάνι, καθώς για μία εξαετία είχε να αντιμετωπίσει «απαγορευτικό» για τα διεθνή ύδατα. Οι διοργανώσεις στο πόλο (Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, Ολυμπιακοί Αγώνες και προολυμπιακά τουρνουά) είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Αν δεν μπορέσει μια ομάδα να συμπεριληφθεί στην οκτάδα ενός Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, δεν μπορεί να αγωνιστεί στο Παγκόσμιο.

Για όλα αυτά φυσικά χρειάζονται δουλειά και υποδομές. Το ελληνικό πόλο έχει δείξει στο παρελθόν ότι οι μικρές εθνικές ομάδες μπορούν να στέλνουν παίκτες και στη μεγάλη εθνική.

«Παίκτες βγαίνουν, χωρίς αμφιβολία» υποστηρίζει και πάλι ο αρχηγός της Εθνικής Χρήστος Αφρουδάκης. «Και αυτό παρά το γεγονός ότι στην κρίσιμη ηλικία, και επειδή δεν υπάρχουν πλέον κίνητρα, οι αθλητές προτιμούν να στραφούν στην προσπάθεια εισαγωγής στις Ανώτατες Σχολές. Στη νέα γενιά έχουν αλλάξει οι ισορροπίες, καθώς όλο και περισσότεροι αθλητές προσπαθούν να συνδυάσουν σπουδές και πρωταθλητισμό».

Ο Αφρουδάκης επισήμανε πάντως και κάτι ακόμη: «Η Βουλιαγμένη παραδοσιακά τροφοδοτεί την ανδρική ομάδα, αλλά και τις εθνικές, με δικά της παιδιά, από τις σχολές της. Κάτι ανάλογο κάνει και ο Ολυμπιακός. Παραδοσιακές ομάδες με ακαδημίες, όπως η Χίος, τα Χανιά ή ο ΝΟ Πάτρας, έχουν σταματήσει λόγω της κρίσης. Σε αυτή τη φάση μια καλή σχολή είναι το Π. Φάληρο, ενώ παραμένει και ο Πανιώνιος».

Για την εθνική ομάδα λοιπόν αρχίζει αύριο το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Βουδαπέστης. Μια ομάδα η οποία αρχίζει από την πρωτεύουσα της Ουγγαρίας το μακρινό ταξίδι με στόχο να αντικρίσει ύστερα από δύο χρόνια τις παραλίες του Ρίο ντε Τζανέιρο όπου θα διεξαχθούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες.

«Είναι μια ομάδα που χτίζεται εδώ και ενάμιση χρόνο και ως τώρα έχει δείξει καλά δείγματα» λέει ο Αφρουδάκης.
«Είναι μια ομάδα που έχει τις προϋποθέσεις για να πρωταγωνιστήσει. Η προσπάθεια άρχισε μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, έγινε σημαντική ανανέωση και θεωρώ ότι η ομάδα έχει καλά στοιχεία και ταλέντο».

Ποιοι είναι οι στόχοι της εθνικής ομάδας στη Βουδαπέστη;

«Ο αθλητισμός μερικές φορές είναι όπως η μετεωρολογία. Οσο πιο μακριά προσπαθείς να προβλέψεις τόσο ο κίνδυνος λάθους μεγαλώνει. Πάμε λοιπόν παιχνίδι με παιχνίδι. Θεωρώ ότι η ομάδα είναι σε καλό δρόμο και μπορεί να παλέψει για το καλύτερο. Ξεκινάμε λοιπόν με βασικό στόχο να είμαστε του χρόνου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και στη συνέχεια πάμε για το καλύτερο» πρόσθεσε ο ομοσπονδιακός τεχνικός Σάκης Κεχαγιάς.