Ασφαλώς και η οικονομική πρόταση που του κατατέθηκε το περασμένο καλοκαίρι από τον Ολυμπιακό ήταν ακαταμάχητη (δύσκολα θα έβρισκε κάπου αλλού κλειστό διετές συμβόλαιο με συνολικές αποδοχές 3,8 εκατ. ευρώ και ομάδα που θα αγωνιζόταν στο Τσάμπιονς Λιγκ), ωστόσο ένας ποδοσφαιριστής που έχει φορέσει (μεταξύ πολλών ακόμη σπουδαίων συλλόγων) τις φανέλες των Μπαρτσελόνα και Ρεάλ Μαδρίτης πολύ δύσκολα στα 32 χρόνια του μπορεί να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι θα έρχεται συνήθως από τον πάγκο μιας ελληνικής ομάδας.
Στην περίπτωση του σπουδαίου Αργεντινού Χαβιέρ Σαβιόλα (και βάσει των όσων έχουν διαπιστωθεί ως σήμερα από τις συμπεριφορές του) ο Ολυμπιακος έκανε διάνα σε δύο μέτωπα. Αφενός απέκτησε έναν ποδοσφαιριστή που, παρά τις ζηλευτές εμπειρίες του, διατηρεί μέσα του τη φλόγα του να είναι πρωταγωνιστής και μάλιστα ικανός, αφετέρου όμως δείχνει ότι είναι και καλός χαρακτήρας.
Ενας σωστός και κατασταλαγμένος επαγγελματίας, ο οποίος σέβεται τις αποφάσεις του προπονητή, κατανοεί το ότι σε τούτη τη φάση της καριέρας του πρέπει να παίζει περισσότερο ο Κώστας Μήτρογλου και όχι εκείνος, ένας παίκτης που ενδιαφέρεται για το κοινό όφελος και δεν βάζει εγωιστικές παγίδες στην ίδια την ομάδα όπου ανήκει.
Σίγουρα δεν είναι εύκολο αυτό για τον Σαβιόλα. Δεν θα βρισκόταν στη βασική ενδεκάδα του Ολυμπιακού αν ο Μήτρογλου δεν είχε τραυματιστεί και ενδεχομένως δεν θα εξελισσόταν σε βασικό πρωταγωνιστή της πρόκρισης του Ολυμπιακού στη φάση των «16» του Τσάμπιονς Λιγκ για τέταρτη φορά στην ιστορία του θεσμού, σκοράροντας δύο φορές απέναντι στην Αντερλεχτ. Ο ποδοσφαιριστής εκείνος που είναι σπουδαίος σε αξία και το αναγνωρίζει αλλά παράλληλα αποδέχεται ότι στο επάγγελμά του υπάρχουν και ανατροπές δεν χάνει ποτέ την ψυχραιμία και την υπομονή του. Συνεχίζει να δουλεύει σκληρά και προσηλωμένα, αναγνωρίζει την αξία του συμπαίκτη του που προτιμάται αντί για εκείνον και συνεχίζει την προσπάθειά του περισσότερο εντατικά με σκοπό να παρουσιαστεί έτοιμος τη στιγμή που η ομάδα θα τον καλέσει για να βοηθήσει.
Ο Σαβιόλα ζούσε (δικαίως και αναπόφευκτα) εδώ και αρκετούς μήνες στη σκιά του Μήτρογλου (τον οποίο ως το καλοκαίρι δεν πρέπει καν να γνώριζε ως ποδοσφαιρική ύπαρξη), και ας πρόκειται για ένα από τα σπουδαιότερα ονόματα που έχουν φορέσει τη φανέλα του Ολυμπιακού και έχουν πατήσει το πόδι τους στην ποδοσφαιρική Ελλάδα.
Αποδέχθηκε την κατάσταση και προσπάθησε να κερδίσει τον δικό του χώρο στη βασική ενδεκάδα του Ολυμπιακού. Κάποιες φορές το κατάφερε, άλλες όχι. Ωστόσο, όταν η ομάδα είχε πραγματικά ανάγκη την αναγνωρισμένη κλάση του και τις αδιαμφισβήτητες δεξιότητές του, ήταν εκεί για να τις προσφέρει σε υπερθετικό βαθμό, σαν να ήταν εκείνος ο βασικός σε όλα τα προηγούμενα ματς. Αν υπάρχουν ποδοσφαιρικές ιστορίες που πρέπει να χωρέσουν σε ένα εγχειρίδιο επαγγελματισμού, η συγκεκριμένη σίγουρα αξίζει μία θέση ανάμεσά τους.

Δημοσιεύτηκε στο HeliosPlus στις 11 Δεκεμβρίου 2013

HeliosPlus