Είναι αναμφίβολα ο πιο δύσκολος ποδοσφαιριστής για έναν προπονητή. «Ο Μάριο» εξήγησε ο ομοσπονδιακός τεχνικός της Ιταλίας κ. Τσέζαρε Πραντέλι μετά την αναμέτρηση με το Εϊρε και το ξέσπασμα του επιθετικού του «ο Μάριο έχει πολλά να μάθει ακόμη, ωστόσο το πρώτο πράγμα που επιβάλλεται να μάθει είναι ότι δεν μπορεί να λύνει όλα τα προβλήματα μόνος του». Αποδεικνύεται όμως, ότι ο Μάριο Μπαλοτέλι είναι… ανεπίδεκτος μάθησης και στον ημιτελικό του Euro 2012 έλυσε μόνος του όλα τα προβλήματα της εθνικής Ιταλίας. Με δύο υπέροχα γκολ ξάπλωσε την εθνική Γερμανίας στο καναβάτσο και έστειλε τη «Σκουάντρα Ατζούρα» στον τελικό.
Στο ματς με το Εϊρε το ξέσπασμα του Μπαλοτέλι μετά το γκολ που σημείωσε με γυριστό σουτ σταμάτησε ο συμπαίκτης του Λεονάρντο Μπονούτσι φράσσοντάς του το στόμα. Την Πέμπτη στον ημιτελικό ο 21χρονος επιθετικός φαινόταν ότι είχε ακόμη οργή μέσα του κι έτσι μόλις πέτυχε το 2-0 πέταξε τη φανέλα και πόζαρε σαν μποντιμπίλντερ. Ο Σούπερ Μάριο, ένας Σούπερμαν για την εθνική Ιταλίας… Ισως μάλιστα, αυτή η σκηνή να ξεπεράσει σε δημοφιλία το κωμικό στιγμιότυπο από την προθέρμανση σε αγώνα του Γιουρόπα Λιγκ όπου δεν μπορεί να φορέσει το φανελάκι προπόνησης (δείτε εδώ το σχετικό βίντεο).
Το δεύτερο παιδί της οικογένειας μεταναστών από τη Γκάνα Μπάργουα γεννήθηκε στο Παλέρμο στις 12 Αυγούστου του 1990. Το εκ γεννετής πρόβλημα υγείας ανάγκασε τον πατέρα του κ. Τομάς να δουλεύει σχεδόν όλη ημέρα προκειμένου να μπορεί να νοσηλευτεί. «Τον βαφτίσαμε στο νοσοκομείο γιατί φοβόμασταν ότι δεν θα τα κατάφερνε» αποκάλυψε αργότερα η μητέρα του κυρία Ρόουζ. Στη συνέχεια αναγκάστηκαν να τον παραδόσουν στην πρόνοια, καθώς δεν άντεχαν οικονομικά το βάρος. Δόθηκε σε ανάδοχη οικογένεια, όπου μεγάλωσε μέχρι την ενηλικίωσή του, ωστόσο παράλληλα διατηρούσε άριστες σχέσεις με τα αδέρφια του. Την κατά δύο χρόνια μεγαλύτερή του Αμπιγκεϊλ και τους μικρότερους Ινοχ και Εϊντζελ. Ωστόσο δεν συγχώρεσε ποτέ τους γονείς του για το γεγονός ότι τον παρέδωσαν στην πρόνοια, μολονότι εκείνοι υποστηρίζουν ότι «υποτίθεται ότι η ανάδοχη οικογένεια θα τον είχε μόνο για έναν χρόνο, ωστόσο εκείνοι πήγαιναν και ανανέωναν την υιοθεσία του, χωρίς εμάς να μας ρωτήσει κανείς».
Ετσι ο Μάριο μεγάλωσε με την οικογένεια Μπαλοτέλι που ζούσε στα προάστια της Μπρέσια και είχε τρία παιδιά. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που είχε να λύσει όμως, ήταν ο ρατσισμός τον οποίο βίωνε σε κάθε φάση της ζωής του. «Δεν ήμουν σε παρέες, δεν με ήθελαν. Ηξεραν ότι είμαι Ιταλός, ότι γεννήθηκα στην Ιταλία, ωστόσο έχουν πρόβλημα με το χρώμα του δέρματός μου» είπε ο ίδιος ο οποίος βρήκε διέξοδο στο ποδόσφαιρο όπου έδειξε από την αρχή το ταλέντο του, το οποίο μάλιστα τον οδήγησε και στην περίφημη «Masia», τις ακαδημίες της Μπαρτσελόνα. Το μπέξιμο με την υπηκοότητά του, καθώς δεν είχε ενηλικιωθεί και δεν είχε αποκτήσει την ιταλική, αλλά και οι αυξημένες απαιτήσεις του ατζέντη του ναυάγησαν τη μεταγραφή στους Μπλαουγκράνα και τον έστειλαν στην Ιντερ. Όταν σε ηλικία 17 ετών πέτυχε δύο γκολ εναντίον της Γιουβέντους «πίστεψα ότι μπορώ να τα καταφέρω, ότι μπορώ να κάνω καριέρα».
Ο Μπαλοτέλι έγινε ο πρώτος ποδοσφαιριστής που ανάγκασε ακόμη και τον κ. Ζοζέ Μουρίνιο να σηκώσει ψηλά τα χέρια. «Δεν μπορείς να τον βάλεις σε ποδοσφαιρικά καλούπια, δεν μπορείς να συνεργαστείς μαζί του» είπε ο πορτογάλος προπονητής συνηγορώντας στην πώλησή του στη Μάντσεστερ Σίτι το καλοκαίρι του 2010. Έναν χρόνο αργότερα σε φιλικό προετοιμασίας στις ΗΠΑ θα επιχειρήσει να σκοράρει σε τετ α τετ με τακουνάκι εξοργίζοντας τον κ. Ρομπέρτο Μαντσίνι, ο οποίος τον αντικατέστησε αμέσως. Οι τρέλες του θα τον μετατρέψουν σε αγαπημένο των αδηφάγων βρετανικών ταμπλόιντ που παρακολουθούν κάθε κίνησή του.
Στον χθεσινό ημιτελικό εναντίον της Γερμανίας, ο εγωμανής Μπαλοτέλι παρέδωσε σεμινάριο ποδοσφαιρικής τελειότητας. Δεν ήταν άψογη η κίνησή του και η εκτέλεσή του στα δύο γκολ που σημείωσε, όσο καθόλη τη διάρκεια των 70 λεπτών που αγωνίστηκε. Κράτησε τη μπάλα όταν έπρεπε, κέρδισε φάουλ, επέστρεφε ακόμη και στην άμυνα της Ιταλίας για να βοηθήσει τους συμπαίκτες του και κυρίως τρομοκρατούσε τη γερμανική άμυνα όποτε του δινόταν η ευκαιρία. Πλέον ο Σούπερ Μάριο είναι ο μόνος από τους παίκτες που έχουν πετύχει τρία γκολ στη διοργάνωση (Μάριο Γκόμεζ, Κριστιάνο Ρονάλντο) να πετύχει ακόμη ένα στον τελικό και να αναδειχθεί πρώτος σκόρερ του Euro 2012.
