ΒΡΕΜΗ. Ακόμη και όταν ο Χρήστος Πατσατζόγλου πετύχαινε «το γκολ της ζωής του» στο 82΄ με απίστευτο κεραυνό και έδινε προβάδισμα (2-1) στον Ολυμπιακό τα πανηγύρια σε αγωνιστικό χώρο, πάγκο και εξέδρα ήταν έντονα αλλά συγκρατημένα. Λογικό! Τόσα και τόσα έχουν δει τα μάτια των Ερυθρολεύκων και δη στα τελευταία λεπτά των αγώνων στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ομως το πρώτο «διπλό» στην ιστορία του Θρύλου στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση έμελλε να έρθει με τρόπο απόλυτο. Λες και η μοίρα είχε ορίσει να πετύχει ο πρωταθλητής Ελλάδος την ιστορική νίκη του (3-1) σε μια χώρα που δεν είχε σκοράρει ποτέ και που την ίδια ημέρα είχε εθνική γιορτή: την επανένωση της (πρώην) Δυτικής και Ανατολικής Γερμανίας.
Κατάρα; Σύνδρομο; Οχι πια… Ο αναδομημένος Ολυμπιακός αυτή τη φορά κατάφερε να πανηγυρίσει, αφού απάντησε με τρία τέρματα στο γκολ που σημείωσε ο Ούγκο Αλμέιδα στο 32΄ του αγώνα. Και τι ειρωνεία… Οταν στο 72΄ το ταμπελάκι για την αλλαγή του Ντάρκο Κοβάτσεβιτς έδειξε το Νο 7, που σήμαινε ότι έπρεπε να αποχωρήσει ο Λουτσιάνο Γκαλέτι, οι περισσότεροι απόρησαν. Οχι γιατί η επίθεση του Ολυμπιακού δεν χρειαζόταν τόνωση έπειτα από ένα β΄ ημίχρονο στο οποίο οι Ερυθρόλευκοι είχαν καταφέρει να βρουν ρυθμό. Αλλά επειδή ο Αργεντινός, λόγω ποιότητας και προσωπικότητας, έμοιαζε να είναι ο ποδοσφαιριστής που θα μπορούσε να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την ισοφάριση.
Στο ποδόσφαιρο όμως τα πάντα κρίνονται (από το αποτέλεσμα και) από μια στιγμή. Ο μπαρουτοκαπνισμένος σέρβος φορ σούταρε αμέσως μετά την είσοδό του, υποχρέωσε τον Κρίστιαν Φάντερ σε ασθενή απόκρουση και ο Ακης Στολτίδης από κοντά έγραψε το 1-1, δίνοντας το σύνθημα για τη μεγάλη αντεπίθεση του Θρύλου. Το γκολ του Κοβάτσεβιτς στο 87΄ ήρθε να επιστεγάσει μια ιστορική ανατροπή που μπορεί να αποτελέσει εφαλτήριο για να ξεπεραστούν τα όποια κόμπλεξ κουβαλούσε η ομάδα τόσα χρόνια.
Η παρθενική εκτός έδρας νίκη του Θρύλου στο Τσάμπιονς Λιγκ δεν αποτελεί μόνο το τέλος μιας ντροπιαστικής στατιστικής (το 0-7-24 ήταν το εκτός έδρας ρεκόρ ως χθες το βράδυ), αλλά πλέον δίνει στον Ολυμπιακό πολύ μεγάλες πιθανότητες για την πρόκριση. Σίγουρα όταν ο κ. Τάκης Λεμονής δήλωνε κατά την αναχώρηση του Ολυμπιακού ότι η νίκη στο «Βέσερσταντιον» δεν σημαίνει πρόκριση και η ήττα δεν είναι καταστροφή, δεν είχε κατά νου να μετριάσει τα ξέφρενα πανηγύρια στην περίπτωση που η ομάδα του κατάφερνε να φύγει με το πολυπόθητο τρίποντο από τη Βρέμη.
Ο Ολυμπιακός δεν τράβηξε από 31 και κατάφερε να σπάσει το ταμπού στο 32ο εκτός έδρας παιχνίδι του στη διοργάνωση και αυτή η νίκη, ακριβώς επειδή άργησε… καμιά δεκαριά χρόνια να έρθει, έχει μια αναμφισβήτητη αυτοτέλεια. Αλλωστε όποιος είχε εικόνα από τα πανηγύρια των ποδοσφαιριστών μετά τη λήξη του αγώνα θα καταλάβαινε: Ειδικά για τις παλιοσειρές της ομάδας, όπως ο αρχηγός Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς ή ο Αντώνης Νικοπολίδης που σε αρκετές περιπτώσεις κράτησε «ζωντανό» τον Ολυμπιακό, ένα μεγάλο βάρος είχε μόλις φύγει από πάνω τους. Την ίδια ώρα που ο κ. Λεμονής γνώριζε ότι έγραφε το όνομά του στην ιστορία του Θρύλου, καταφέρνοντας να ισχυροποιήσει τη θέση του στον πάγκο.
Δεν χωρεί αμφιβολία ότι για να έχει πραγματική σημασία αυτή η νίκη, απαιτείται συνέχεια. Διότι αν έχει μάθει κάτι ο Ολυμπιακός όλα αυτά τα χρόνια στο Τσάμπιονς Λιγκ, είναι ότι με μία εκτός έδρας νίκη κάθε 32 ματς δεν πας πουθενά… Και ακολουθεί η αναμέτρηση με τη Ρεάλ στη Μαδρίτη (Τετάρτη 24 Οκτωβρίου).
ΒΕΡΝΤΕΡ: Φάντερ, Πασάνεν, Τόσιτς, Νάλντο, Μερτεσάκερ, Φριτς (63΄ Μπορόφσκι), Ντιέγκο, Γένσεν, Φρινκς, Ρόζενμπεργκ (77΄ Σανόγκο), Αλμέιδα.
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Νικοπολίδης, Τοροσίδης (86΄ Πάντος), Ντομί (19΄ Σέζαρ), Αντζας, Ραούλ Μπράβο, Λεντέσμα, Πατσατζόγλου, Στολτίδης, Γκαλέτι (72΄ Κοβάτσεβιτς), Τζόρτζεβιτς, Λούα Λούα.
