Από τον καλοκαιρινό «έρωτα» με τον Αργεντινό Νάνι στον Λετονό Μαρίς Βερπακόφσκις και από το πρώτο κανόνι της Μπουντεσλίγκα Βραζιλιάνο Αΐλτον(!) στον Ολλανδό Μαρκ ντε Φρίες, στον Πολωνό Μάρτσιν Μίετσελ και (τελικά) στον συμπατριώτη και συνονόματο του τελευταίου Μάρτσιν Κούζμπα. Με άλλα λόγια: οι επιθετικοί που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο απασχόλησαν τον Ολυμπιακό τους τελευταίους έξι μήνες. Από τη στιγμή που ο Αλέκος Αλεξανδρής αποφάσισε να εγκαταλείψει την ενεργό δράση, ο Ολυμπιακός αναζητεί μετά μανίας τον παρτενέρ του Τζιοβάνι στη γραμμή κρούσης. Εναν κλασικό φορ περιοχής, με ευχέρεια στο σκοράρισμα και ικανό να διασπά τις κλειστές άμυνες, αλλά ταυτόχρονα αρκούντως ταχύ και αποτελεσματικό στο παιχνίδι των αντεπιθέσεων. Ωστόσο η εποχή των ισχνών αγελάδων που διάγει το ελληνικό (αλλά και το διεθνές) ποδόσφαιρο δεν θα μπορούσε να μην επηρεάσει και τον Θρύλο, συνεπώς οι εποχές των ηχηρών και δαπανηρών μεταγραφών αποτελούν – τουλάχιστον προς το παρόν – μακρινή ανάμνηση. Τα ονόματα που είδαν το φως της δημοσιότητας ήταν (ως συνήθως) πολλά. Ποια από αυτά όμως ενδιέφεραν όντως τους παράγοντες του πειραϊκού συλλόγου; Γιατί δεν αποκτήθηκαν και ποιον ρόλο αναμένεται να παίξει η επιστροφή του Ολυμπιακού στο γήπεδο «Γ. Καραϊσκάκης»;
Τα μεταγραφικά σίριαλ αρέσουν περισσότερο από όλους στις εφημερίδες. Δημιουργούν ωραία πρωτοσέλιδα και κρατούν τον κόσμο σε εγρήγορση. Και από σίριαλ στον (και για τον) Ολυμπιακό, άλλο τίποτε. Το περασμένο καλοκαίρι οι διοικούντες την ερυθρόλευκη ΠΑΕ είχαν επικεντρώσει την προσοχή τους σε τρεις επιθετικούς: στον Αργεντινό Νάνι, στον συμπατριώτη του Φιγκερόα και στον Κύπριο Γιάννη Οκκά, ο οποίος φεύγοντας από τον ΠΑΟΚ επέλεξε να συνεχίσει την καριέρα του στην AEK, κυρίως επειδή η Ενωση του πρότεινε συμβόλαιο μικρότερης διάρκειας σε σχέση με τον Θρύλο.
Την ίδια ώρα οι δύο Αργεντινοί κρίνονταν ακριβοί για τις διαθέσεις του Ολυμπιακού και σύντομα οι προσπάθειες για την απόκτησή τους εγκαταλείφθηκαν. Ελάτε όμως που οι ανάγκες της ομάδας (και των οπαδών της) απαιτούσαν μια μεταγραφή επιθετικού… Ο τεχνικός του Θρύλου Ολεγκ Προτάσοφ πρότεινε τον Πολωνό Μάρτσιν Κούζμπα και οι διοικούντες προχώρησαν σε μια κίνηση με μικρό κόστος αλλά μπόλικο ρίσκο, αφού ο ποδοσφαιριστής προερχόταν από εγχείρηση στο γόνατο. Ο Κούζμπα όχι μόνο δεν κατάφερε να ξεπεράσει το πρόβλημα που τον ταλαιπωρούσε αλλά οδηγήθηκε για δεύτερη φορά στο χειρουργικό κρεβάτι, με αποτέλεσμα ακόμη και σήμερα να προσπαθεί να καλύψει το χαμένο έδαφος και να δίνει μάχη για να ενσωματωθεί στην ομάδα.
* Από τη Λετονία με αγάπη
Εχοντας διαγράψει, σχεδόν από το ξεκίνημα της αγωνιστικής περιόδου, τον Λάμπρο Χούτο, ο οποίος τιμωρήθηκε με διακοπή συμβολαίου για την απειθαρχία του προς τον προπονητή στο εναρκτήριο ματς του Τσάμπιονς Λιγκ με τη Ρεάλ Σοσιεδάδ στο «Ανοέτα» του Σαν Σεμπαστιάν, οι Ερυθρόλευκοι άρχισαν να συμβιβάζονται με την ιδέα ότι στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο θα έπρεπε να κινηθούν οπωσδήποτε για έναν επιθετικό. Ως τότε το μόνο που απέμενε στον κ. Προτάσοφ ήταν να χρησιμοποιήσει στο πλευρό του Τζιοβάνι τον 19χρονο Νέρι Καστίγιο. Ο νεαρός Ουρουγουανός άρπαξε την ευκαιρία της καθιέρωσης, ο Χούτος και ο Κούζμπα ξεχάστηκαν και οι ιθύνοντες έπαψαν να «καίγονται» για μεταγραφή. Απλώς την επιθυμούσαν.
Πλησιάζοντας προς τον Ιανουάριο, προέκυψε ενδιαφέρον για τον Λετονό Μάρις Βερπακόφσκις. Ο 24χρονος φορ είχε προταθεί από τον Νοέμβριο σε άνθρωπο της διοίκησης, συνοδευόμενος από ιδιαίτερα κολακευτικές συστάσεις, και οι Ερυθρόλευκοι άρχισαν να τον παρακολουθούν στενά. Τρεις φορές άνθρωποι του Θρύλου «κατασκόπευσαν» τον (τότε) ποδοσφαιριστή της Σκόντο Ρίγα, επιβεβαιώνοντας τις ικανότητές του, ωστόσο οι αγώνες μπαράζ μεταξύ της Λετονίας και της Τουρκίας για την πρόκριση στην τελική φάση του Euro 2004 ουσιαστικά έβαλαν τέλος στις επιδιώξεις των πρωταθλητών.
Ο Βερπακόφσκις σκόραρε σε αμφότερες τις αναμετρήσεις με τους Τούρκους χαρίζοντας στην εθνική ομάδα της χώρας του το παρθενικό εισιτήριο για τα τελικά μιας τόσο σημαντικής διοργάνωσης και αυτομάτως μετατράπηκε σε εθνικό ήρωα της Λετονίας. Ασφαλώς οι μάνατζέρ του δεν θα άφηναν την ευκαιρία να πετάξει. Οι αθλητικές ιστοσελίδες γέμισαν με το όνομά του και το κασέ του εκτοξεύθηκε σε απλησίαστα – για το μπάτζετ του Θρύλου – ύψη. Ποσά που άγγιζαν τα 3 εκατ. ευρώ άρχισαν να κυκλοφορούν, μεγαθήρια τύπου Μπαρτσελόνα, Αρσεναλ, Ρόμα και Μπάγερν Μονάχου εμφανίστηκαν να ενδιαφέρονται για τον Βερπακόφσκις και ο Ολυμπιακός (φυσιο)λογικά έβαλε την όπισθεν. Τελικώς ο «διάττων» Λετονός δεν πήρε τον δρόμο προς τη Δύση και ξεκίνησε για ένα κοντινό ταξιδάκι ως το Κίεβο. Οχι και κακή επιλογή πάντως, αφού κατέληξε στη σχεδόν μόνιμη πρωταθλήτρια Ντινάμο. Οι «νεόπλουτοι» από την ουκρανική πρωτεύουσα αποδείχθηκαν για δεύτερη φορά ανίκητοι στη διελκυστίνδα με τον Ολυμπιακό, αφού εκεί είχε καταλήξει και ο Νάνι.
* Κινήσεις απογοήτευσης
Ο Ολυμπιακός άρχισε να κινείται νωχελικά για τις εναλλακτικές λύσεις, καθώς η χρυσή ευκαιρία είχε χαθεί. Επανήλθε το όνομα του Φιγκερόα, ο οποίος πάλευε ανεπιτυχώς να βρει μια θέση στην αγγλική Μπέρμιγχαμ, ακούστηκε ο ολλανδός φορ της σκωτσέζικης Χαρτς Μαρκ ντε Φρίες, φήμες από τη Θεσσαλονίκη υποστήριζαν ότι ο «εκλεκτός» θα ήταν ο πολωνός επιθετικός του Ηρακλή Μάρτσιν Μίετσελ. Τελικώς μηδέν εις το πηλίκον, αφού οι διοικούντες τον Ολυμπιακό εκτίμησαν ότι το (όγδοο σερί) πρωτάθλημα μπορεί να κατακτηθεί χωρίς ενίσχυση στη γραμμή κρούσης, ενώ για ακόμη μία χρονιά η ευρωπαϊκή περιπέτεια τελείωσε νωρίς…
Οπως εύκολα μπορεί να αντιληφθεί κανείς, το θέμα δεν είναι τα ονόματα αλλά η γενικότερη αλλαγή στη στάση και στη φιλοσοφία της ερυθρόλευκης διοίκησης. Και αν δεχθούμε ότι οι μεγάλες ομάδες λειτουργούν με τη λογική των συγκοινωνούντων δοχείων και επηρεάζονται ή συμπαρασύρονται από τις κινήσεις του αντιπάλου, τα νέα δεν είναι ευχάριστα για τον Ολυμπιακό. Φυσικά οι οπαδοί της ομάδας δεν ενδιαφέρονται για το γενικότερο καλό, αλλά αδημονούν για αεροδρόμια και ένθερμες υποδοχές, όπως είχαν κάνει για τον Τζιοβάνι, τον Ζλάτκο Ζάχοβιτς και τον Κριστιάν Καρεμπέ.
Ο πρόεδρος του Θρύλου Σωκράτης Κόκκαλης απέφυγε να ξανοιχτεί στο χειμερινό μεταγραφικό παζάρι, ωστόσο τα πλάνα για το καλοκαίρι (μοιάζουν να) είναι ελπιδοφόρα. H μεγάλη επιστροφή της ομάδας στη φυσική έδρα της, στο υπό ανέγερσιν γήπεδο «Γ. Καραϊσκάκης», προϊδεάζει (και) για μεταγραφικές στιγμές ανάλογες του παρελθόντος. Οι ενδείξεις συγκλίνουν στην απόκτηση δύο ποδοσφαιριστών (ο ένας επιθετικός) σε ρόλο «κράχτη», ώστε οι οπαδοί να έχουν ακόμη έναν λόγο για να γεμίζουν το γήπεδο. Ιδωμεν…
H επιστροφή του Γεωργάτου έλυσε τα χέρια του Προτάσοφ
Κάθε μεταγραφική περίοδος χαρακτηρίζεται από παρέλαση ονομάτων, σενάρια, εικασίες, αλληλοσυγκρουόμενες πληροφορίες. Από όλα είχε ο μπαξές και για τον Ολυμπιακό, όμως οι Ερυθρόλευκοι αρκέστηκαν μόνο σε δύο κινήσεις: τον «επαναπατρισμό» του Γρηγόρη Γεωργάτου που έλυσε τη συνεργασία του με την AEK και την απόκτηση του Γιάννη Ταραλίδη από τον Πανηλειακό.
Αρχικώς η επανένταξη του 31χρονου ακραίου στον Θρύλο έμοιαζε να διαταράσσει τα παγιωμένα πλάνα του προπονητή Ολεγκ Προτάσοφ. Πώς θα χωρούσε ο Γεωργάτος στην αριστερή πτέρυγα, δεδομένης της παρουσίας του Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς και του Στέλιου Βενετίδη σε αυτήν; H πορεία των πραγμάτων έδειξε ακριβώς το αντίθετο. Οχι επειδή ο Γεωργάτος σκόραρε στο (τρίτο) ντεμπούτο του με τον Ολυμπιακό, βοηθώντας την ομάδα να νικήσει (1-0) την Ξάνθη στον πρώτο αγώνα Κυπέλλου, αλλά επειδή η αριστερή πλευρά της ομάδας έμελλε να απογυμνωθεί εντελώς. Στον επαναληπτικό ο Τζόρτζεβιτς υπέστη ρήξη του έσω πλαγίου συνδέσμου και τέθηκε νοκ άουτ για περίπου 25 ημέρες, ενώ λίγες ημέρες αργότερα, στον αγώνα πρωταθλήματος με τον Πανηλειακό την περασμένη Κυριακή, την ίδια ζημιά έπαθε και ο Βενετίδης.
Οσοι δεν μπορούσαν να αποφασίσουν αν η επιστροφή του Γεωργάτου (θα) ήταν ευλογία ή κατάρα για τον Ολυμπιακό, μάλλον έκλιναν προς την πρώτη άποψη. Τουλάχιστον ώσπου να επιστρέψουν οι δύο τραυματίες αναγκάζοντας τον κ. Προτάσοφ να επεξεργαστεί εκ νέου τα πλάνα του για την ενδεκάδα. Γιατί όσο και αν ο ουκρανός τεχνικός επαναλαμβάνει το κοινότοπο «όλοι οι καλοί χωράνε», τρεις είναι πολλοί για την ίδια πτέρυγα…
