Την περασμένη άνοιξη οι ευρωπαϊκοί ποδοσφαιρικοί σύλλογοι «σηκώθηκαν» με τον χειρότερο εφιάλτη με τον οποίο θα μπορούσαν να ξυπνήσουν ύστερα από ένα υπέροχο γλέντι, χρηματοδοτούμενο τόσα χρόνια από τη γενναιόδωρη τηλεόραση. Το ένα μετά το άλλο τα τηλεοπτικά δίκτυα αποδεικνύονταν είτε ανήμπορα είτε απρόθυμα να συνεχίσουν να τροφοδοτούν τη βιομηχανία του ποδοσφαίρου με ποταμούς ρευστού. Στην πρώτη κατηγορία βρίσκονταν ο όμιλος του Βαυαρού Λέο Κιρχ που κήρυσσε πτώχευση κλονίζοντας τις ομάδες της Μπουντεσλίγκα και το βρετανικό ITV που διαλυόταν απειλώντας να συμπαρασύρει μαζί του τις μικρότερες κατηγορίες των αγγλικών πρωταθλημάτων. Στη δεύτερη κατηγορία βρίσκονταν όλα τα υπόλοιπα κανάλια. Εκείνες τις ημέρες του περασμένου Μαρτίου ο βρετανικός «Guardian» έκανε λόγο για «τέλος εποχής» στο ποδόσφαιρο. Το άθλημα που απεκόμισε τεράστια ποσά μέσα από τον ανταγωνισμό των μεγάλων τηλεοπτικών δικτύων οδηγώντας έτσι στην κλιμάκωση των ποδοσφαιρικών τιμών – κυρίως δε των αμοιβών των παικτών – είχε φθάσει σε ένα κρίσιμο σημείο καμπής. Αυτός ο ανταγωνισμός της τηλεοπτικής αγοράς είχε δημιουργήσει μια «φούσκα» σαν αυτήν των επενδύσεων στο Internet και με πιθανές συνέπειες αντίστοιχες με αυτές μιας ασφυκτικής μονοκαλλιέργειας. Κάποια στιγμή τα δίκτυα δεν μπορούσαν άλλο να δανειστούν για να συνεχίσουν να πληρώνουν τις ομάδες. Κάποια στιγμή τα κανάλια αποφάσισαν ότι δεν αξίζει να ανταγωνίζονται μεταξύ τους για τα ποδοσφαιρικά συμβόλαια. Η αντίστροφη και οδυνηρή πορεία της συρρίκνωσης μόλις άρχιζε. Στην Ελλάδα η κρίση δεν θα αργήσει να έρθει. Ηδη συζητείται η συνένωση της Nova (SuperSport) και του Alpha Digital και ήδη η μεταγραφική αγορά – εν αναμονή εξελίξεων – πλήττεται από απουσία αγοραστικού ενδιαφέροντος.


Τα χαρακτηριστικά της κρίσης στο σύγχρονο ποδόσφαιρο είναι εμφανή. Μετά τα τηλεοπτικά δίκτυα ομάδες πτωχεύουν ή τίθενται σε καθεστώς εκκαθάρισης. Οι κυβερνήσεις παρεμβαίνουν για να εγγυηθούν κάποια χρήματα και να διασώσουν συλλόγους κρίνοντας ότι το επαγγελματικό ποδόσφαιρο των εισηγμένων στα χρηματιστήρια εταιρειών παραμένει τελικά ένα κοινωνικό αγαθό και πρέπει να προστατευθεί. Περιττό να αναφερθεί ότι οι ποδοσφαιρικές μετοχές καταρρίπτουν το ένα χαμηλό ρεκόρ μετά το άλλο. Από την άλλη πλευρά, μέσα σε ένα μουντιαλικό καλοκαίρι η μεταγραφική αγορά παραμένει πρωτοφανώς υποτονική, απόδειξη της έλλειψης ρευστού και της έλλειψης εμπιστοσύνης των τραπεζών να χρηματοδοτήσουν δαπανηρές μετακινήσεις παικτών, όπως συνέβη τα περασμένα καλοκαίρια με τους Λουίς Φίγκο, Ζινεντίν Ζιντάν κ.ά. Μεταγραφές που ως και πέρυσι θα ολοκληρώνονταν ταχύτατα χάρη στην ύπαρξη πλειάδας αγοραστών εφέτος βαλτώνουν. Η Μπάγερν Μονάχου έχει βγάλει πωλητήριο στον διεθνή Γερμανό Κάρστεν Γιάνκερ έναντι 8 εκατ. ευρώ και η Μίλαν με την Ουντινέζε το παζαρεύουν. Περισσότερα είχε κοστίσει πέρυσι η μεταγραφή του Μιχάλη Κωνσταντίνου στον Παναθηναϊκό από τον Ηρακλή!


Τη δεκαετία του ’90 το ποδόσφαιρο δεν απώλεσε τον μαζικό χαρακτήρα του. Μετατράπηκε όμως από λαϊκό άθλημα σε λαϊκό τηλεοπτικό προϊόν. Πρώτο το BSkyB του αυστραλού μεγιστάνα Ρούπερτ Μέρντοκ, o οποίος στα 80ς είχε ρίξει ένα άλλο βρετανικό κάστρο αγοράζοντας τους «Times» και τον «Sun», δαπάνησε τεράστια ποσά το 1991 για να αποκτήσει τα τηλεοπτικά δικαιώματα του αγγλικού πρωταθλήματος. Στην ουσία επρόκειτο για την ιδρυτική πράξη της Πρέμιερ Λιγκ αφού με τα χρήματα του BSkyB οι σύλλογοι βελτίωσαν τις γηπεδικές εγκαταστάσεις τους, έδιωξαν σταδιακά τους χούλιγκαν και προσείλκυσαν ακριβούς ξένους ποδοσφαιριστές ανεβάζοντας το επίπεδο.


* Η κότα της TV με τα χρυσά αβγά


Η UEFA ακολουθεί το βρετανικό παράδειγμα και αντιλαμβάνεται ότι το ποδόσφαιρο ως συνολικό τηλεοπτικό πακέτο μπορεί να αποφέρει πολλά. Οι ομοσπονδίες από διαδικαστικά όργανα μεταμορφώνονται σε διαπραγματευτές ενός προϊόντος που αυξάνει την αξία του με γεωμετρικούς ρυθμούς. Το συμβόλαιο της EBU (παλαιάς Γιουροβίζιον) με τη Διεθνή Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (FIFA) για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 ήταν αξίας 135 εκατ. δολαρίων ΗΠΑ. Το 1996 η FIFA είχε ήδη συμφωνήσει με τον γερμανικό όμιλο KirchGruppe να πουλήσει τα τηλεοπτικά δικαιώματα των Μουντιάλ του 2002 και του 2006 έναντι 2,36 δισ. δολαρίων!


Η ανακάλυψη του ποδοσφαίρου ως αποδοτικού προϊόντος για την TV συμπίπτει με την απελευθέρωση της τηλεοπτικής αγοράς στις ευρωπαϊκές χώρες. Περισσότερα κανάλια, περισσότεροι αγοραστές, περισσότερα χρήματα για τα παιχνίδια. Οι ομάδες μοιάζουν να έχουν βρει την κότα με τα χρυσά αβγά. Και συμπεριφέρονται ανάλογα – και άλογα.


Το καλοκαίρι του 1998 οι μεγάλοι σύλλογοι του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου απειλούν με αποχώρηση από τις διοργανώσεις της UEFA αν τα έσοδα από την τηλεόραση στο Τσάμπιονς Λιγκ δεν μοιραστούν «δικαιότερα», αν δηλαδή δεν πάρουν εκείνοι τη μερίδα του λέοντος.


Ιδρύουν το λόμπι των G14 και ύστερα από πιέσεις καταφέρνουν να δημιουργηθεί ένα διευρυμένο Τσάμπιονς Λιγκ με περισσότερες ομάδες, περισσότερους αγώνες και επομένως περισσότερα χρήματα. Κανένας τότε δεν σκέφτεται ότι η υπερπροβολή ποδοσφαιρικών αγώνων θα προκαλέσει κορεσμό της αγοράς. Μόλις την περασμένη Πέμπτη η UEFA αποφάσισε να «ορθολογικοποιήσει» το Τσάμπιονς Λιγκ καταργώντας τη δεύτερη φάση των ομίλων.


Την ίδια περίπου εποχή οι παίκτες αντιλαμβανόμενοι τη μεταμόρφωσή τους από ποδοσφαιριστές σε τηλεοπτικούς αστέρες απαιτούν μεγαλύτερες αμοιβές. Από τη στιγμή που τα λεφτά υπάρχουν οι σύλλογοι δεν δυσκολεύονται να τα δώσουν. Τα τελευταία τρία χρόνια το κόστος των αμοιβών των ποδοσφαιριστών στις ομάδες που έκαναν πρωταθλητισμό αυξανόταν από 15% ως 30% σε ετήσια βάση! Το περασμένο φθινόπωρο, προτού ξεσπάσει η κρίση με την πτώχευση του ομίλου του Κιρχ και έπειτα με το ITV, οι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές στην Αγγλία απειλούσαν με απεργία απαιτώντας να λάβουν το 5% από τα τηλεοπτικά δικαιώματα που εισπράττουν οι σύλλογοί τους. Τώρα δεν πολυασχολούνται. Οι δε μεγάλοι σύλλογοι, τουλάχιστον αυτοί που απαρτίζουν τον πανίσχυρο όμιλο G14, μελετούν την εφαρμογή salary cap, για να περιορίσουν τις αμοιβές, ενώ συμφώνησαν να μην ανταγωνίζονται στο εξής στις μεταγραφές.


* Κιρχ-κραχ, Μέρντοκ και Μπερλουσκόνι


Η κρίση ξεκίνησε τον περασμένο Φεβρουάριο, όταν ένας 43χρονος δικηγόρος με θέση διευθύνοντος συμβούλου στην KirchMedia, ο Αλεξάντερ Λιγκ, χαρακτήρισε «εξωφρενικά ακριβά» τα τηλεοπτικά δικαιώματα που είχε πληρώσει η εταιρεία του για τους αγώνες του γερμανικού πρωταθλήματος ως το 2005. Λίγα 24ωρα αργότερα γινόταν γνωστό ότι ο όμιλος του 75χρονου Κιρχ είχε εμφανίσει τεράστιες ζημιές αδυνατώντας πλέον να φανεί συνεπής στις οικονομικές υποχρεώσεις του προς τους προμηθευτές του, ανάμεσα στους οποίους και οι γερμανικοί σύλλογοι. Μία ημέρα μετά η «Suddeutsche Zeitung» προέβλεπε ότι «χωρίς τα λεφτά του Κιρχ η μισή Μπουντεσλίγκα θα χρεοκοπήσει». Για την ώρα η «μισή Μπουντεσλίγκα» δεν έχει χρεοκοπήσει – περισσότερο όμως χάρη στο γεγονός ότι τον Σεπτέμβριο στη Γερμανία διεξάγονται γενικές εκλογές παρά λόγω κάποιας ανάκαμψης του ποδοσφαίρου.


Ο KirchGruppe βρέθηκε σε δεινή θέση προς το τέλος του περασμένου έτους, όταν αδυνατώντας να πουλήσει τα δικαιώματα των δύο Μουντιάλ (του 2002 και του 2006) τουλάχιστον όσο τα πλήρωσε στη FIFA έχασε την εμπιστοσύνη των τραπεζών. Τελικά κήρυξε πτώχευση και ο πανικός που ακολούθησε ήταν χωρίς προηγούμενο. Η υπόθεση ότι τις επιχειρήσεις του Κιρχ θα τις εξαγόραζε είτε ο όμιλος του ιταλού πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι είτε το BSkyB του Μέρντοκ τρομοκράτησε τους Γερμανούς, οι οποίοι πίστεψαν ότι στην πρώτη περίπτωση η χώρα τους θα υποταχθεί από τα ιταλικά συμφέροντα και στη δεύτερη θα γεμίσουν με τηλεοπτικά προϊόντα-σκουπίδια! Η γερμανική κυβέρνηση έσπευσε να δηλώσει ότι μελετά το ενδεχόμενο να δαπανήσει 200 εκατ. ευρώ ώστε να καλύψει αυτή τα χρήματα που αδυνατεί να δώσει στους συλλόγους ο Κιρχ. Το ποδόσφαιρο είναι πράγματι πολύ πιο σοβαρή υπόθεση από μια απλή βιομηχανία θεάματος και η κρατική παρέμβαση αιτιολογείται. Παραμένει όμως μια κίνηση παράδοξη αφού εδώ και χρόνια το ποδόσφαιρο πασχίζει να απεγκλωβιστεί από το κράτος, ενώ τώρα «οι φορολογούμενοι καλούνται να πληρώσουν την Porsche του Εφενμπεργκ», όπως θα σχολιάσει πικρόχολα εκείνες τις ημέρες γερμανική εφημερίδα.


* Προς συγχωνεύσεις σε Γαλλία, Ισπανία


Στη Γαλλία η είσοδος του δικτύου TPS τον Μάρτιο του 1999 στη διεκδίκηση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων του γαλλικού πρωταθλήματος εκτόξευσε την τιμή του νέου συμβολαίου με τη λίγκα (LFP) στο τριπλάσιο της προηγούμενης συμφωνίας, όταν το Canal Plus απολάμβανε ένα καθεστώς μονοπωλίου. Η νέα σύμβαση έκανε τις ποδοσφαιρικές μεταδόσεις ασύμφορες. Για το Canal Plus το κόστος της μετάδοσης τετραπλασιάστηκε, ενώ οι συνδρομητές του παρέμειναν στάσιμοι. Ηδη πλέον συζητείται η συνεργασία ή και η συγχώνευση των δύο ανταγωνιστών.


Στην Ισπανία το ενδεχόμενο συγχώνευσης των δύο ψηφιακών πλατφόρμων, της Via Digital και του Canal Satelite Digital, που κατέχουν τα τηλεοπτικά δικαιώματα των δύο βασικών πρωταθλημάτων ως την επόμενη άνοιξη συζητήθηκε σε μια δραματική γενική συνέλευση των συλλόγων της Πριμέρα Ντιβιζιόν και της Σεγκούντα Λίγκα. Για την ώρα την κατάσταση περισώζει η παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που έχει ζητήσει να εξετασθεί το θέμα παραβίασης των αντιμονοπωλιακών νόμων.


Ανάλογα νομικά κωλύματα φαίνεται ότι εμποδίζουν προς το παρόν τη συγχώνευση στην Ιταλία του Telepiu με το Stream, παρ’ ότι ο ιδιοκτήτης του δεύτερου Ρούπερτ Μέρντοκ έχει δηλώσει ανοιχτά την πρόθεσή του να επιμείνει σε αυτή την κίνηση, τη μόνη που θα σώσει τα δύο δίκτυα. Ακόμη και αυτή η είδηση της συγχώνευσης όμως προκάλεσε την κατρακύλα της τιμής της μετοχής της News Corporation, της εταιρείας του αυστραλού μεγιστάνα, αποδεικτικό στοιχείο ότι ελάχιστοι πιστεύουν πλέον ότι το ποδόσφαιρο μπορεί να γίνει προσοδοφόρο. Και πώς να γίνει όταν Telepiu και Stream έχουν επενδύσει 530 εκατ. ευρώ για τα τηλεοπτικά δικαιώματα του Καμπιονάτο και μετρούν ήδη ζημιές 410 εκατ. ευρώ!


Ας πρόσεχαν τις (μεταγραφικές) σπατάλες τους οι αγγλικοί σύλλογοι


Οι νόμοι της αγοράς είναι απόλυτοι και δέχονται μόνο νίκες ή ήττες. Στην Αγγλία οι μικροί σύλλογοι έχουν ήδη χάσει. Τον περασμένο Μάρτιο το ITV Digital, που κατείχε τα τηλεοπτικά δικαιώματα των αγγλικών πρωταθλημάτων πλην της Πρέμιερ Λιγκ, μπήκε σε καθεστώς εκκαθάρισης αδυνατώντας να πληρώσει το υπόλοιπο της τριετούς συμφωνίας με την ένωση των ομάδων. Ηταν το θλιβερό τέλος μιας σειράς λαθών. Μέσα στην ευδαιμονία των αριθμών της Πρέμιερ Λιγκ το ITV Digital υπερεκτίμησε την αξία των μικρότερων πρωταθλημάτων και συνήψε μια τριετή συμφωνία αξίας 315 εκατ. στερλινών.


Οταν ανακοινώθηκε ότι τίθεται σε καθεστώς εκκαθάρισης οι εφημερίδες άρχισαν να φωνάζουν ότι οι μικροί σύλλογοι, οι ρίζες του αγγλικού ποδοσφαίρου, απειλούνται με εξαφάνιση και ζήτησαν την παρέμβαση της βρετανικής κυβέρνησης. «Δεν είναι στον ρόλο της κυβέρνησης να παρεμβαίνει και να ξελασπώνει το ποδόσφαιρο. Οι σύλλογοι έπρεπε να είναι προσεκτικοί και να μη δαπανούν τόσα λεφτά αγοράζοντας ποδοσφαιριστές» ήταν η απάντηση της Τέσα Τζούελ, κυβερνητικής εκπροσώπου σε θέματα αθλητισμού και ΜΜΕ.


Η Τζούελ είχε δίκιο. Οι σύλλογοι έπρεπε να ξέρουν ότι οι προβλέψεις του ITV Digital ήταν απελπιστικά αισιόδοξες. Οπως σχολίασε χαρακτηριστικά ο Τσαρλς Γκριν, πρόεδρος της Carlton Communications, μητρικής του ITV Digital, «τόσα λεφτά ήταν τρέλα. Θα μας ερχόταν φθηνότερα αν παίρναμε τον κάθε τηλεθεατή, τον πηγαίναμε στο γήπεδο με ταξί, του αγοράζαμε το εισιτήριο και έπειτα τον κοιμίζαμε σε ξενοδοχείο»!


Η καταπληκτική συμφωνία με το ITV Digital κατέρρευσε εντυπωσιακά. Το ότι οι σύλλογοι κατέληξαν στα δικαστήρια με το δίκτυο δεν τους έλυσε το οικονομικό πρόβλημα. Υπολογίζεται ότι 30-50 σύλλογοι των μικρότερων κατηγοριών κινδυνεύουν με πτώχευση. Η κατάσταση είναι τόσο δραματική που υπάρχουν σχέδια για συγχωνεύσεις ακόμη και αιώνιων εχθρών, όπως η Νότιγχαμ Φόρεστ με τη Νοτς Κάουντι, που χωρίζονται από 500 γιάρδες λάσπης και έναν ποταμό, τον Τρεντ, μίσους. Και όμως θα πουλήσουν το ένα από τα δύο γήπεδα για 5 εκατ. στερλίνες και θα ξελασπώσουν προς το παρόν.


Για την ώρα οι αγγλικές ομάδες μπορούν μόνο να αναπωλούν τις χρυσές εποχές που πέρασαν και να ελπίζουν για κάτι καλύτερο ή έστω λιγότερο οδυνηρό στο μέλλον. Αλλωστε και το BSkyB ελπίζει ότι, μολονότι χάνει ακόμη και από την Πρέμιερ Λιγκ, κάποια στιγμή θα φθάσει τη συνδρομητική βάση του στα 7 εκατομμύρια άτομα και θα αρχίσει να έχει κέρδη.


Ηδη πάντως ο Ρούπερτ Μέρντοκ έχει ξεκαθαρίσει ότι περαιτέρω αύξηση στο κόστος των τηλεοπτικών δικαιωμάτων αποκλείεται να υπάρξει. Στις αρχές του Ιουλίου πουλήθηκαν εκ νέου τα δικαιώματα των τριών μικρών κατηγοριών στο BSkyB για 95 εκατ. στερλίνες για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Είναι λιγότερα χρήματα από την αντίστοιχη συμφωνία του 1996! Τότε που ακόμη δεν είχε ξεκινήσει η φούσκα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου…


* ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΧ Δύσκολοι καιροί για άφραγκους που υποδύονται τα αφεντικά


Το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν πρόλαβε να χαρεί την απελευθέρωση της αγοράς και τους ποταμούς δισεκατομμυρίων των καναλιών. Στην ουσία η εποχή των παχιών αγελάδων ήταν μόνο το περυσινό καλοκαίρι, όταν οι ομάδες μπορούσαν πλέον να διαπραγματευτούν μόνες τους τα τηλεοπτικά δικαιώματα των αγώνων τους και στο μονοπώλιο της Nova είχε προστεθεί το ανταγωνιστικό και γενναιόδωρο Alpha Digital. Η προδιαγραφόμενη όμως συγχώνευση των δύο ψηφιακών πλατφόρμων εφέτος ανατρέπει το ονειρικό σκηνικό που δημιουργήθηκε πέρυσι και ήταν πολύ ωραίο (για προέδρους και παίκτες) για να κρατήσει. Η ανυπαρξία μεταγραφών αντίστοιχων με των περυσινών είναι άμεση συνέπεια του γεγονότος ότι εφέτος δεν έχει ανανεωθεί καμία από τις περυσινές συμφωνίες για τα τηλεοπτικά δικαιώματα. Και πέρυσι ήταν αυτά τα λεφτά που είχαν χρηματοδοτήσει τις δαπανηρές μεταγραφές.


Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι η μεταγραφή του Μιχάλη Κωνσταντίνου από τον Ηρακλή στον Παναθηναϊκό, για την οποία λέγεται ότι τα χρήματα που συμφώνησε να πάρει η αθηναϊκή ΠΑΕ από τον Alpha Digital πήγαν κατ’ ευθείαν μέσω των τραπεζικών λογαριασμών στον Γηραιό χάρη στον δίαυλο-μάνατζερ του παίκτη, Πασχάλη Παπαδόπουλου, ο οποίος διαπραγματευόταν παράλληλα και την τηλεοπτική συμφωνία των Πρασίνων! Εφέτος τέτοια ποσά δεν υπάρχουν. Θεωρείται απίθανο ένα κανάλι, χωρίς να βρίσκεται σε διαδικασία πλειστηριασμού, να προσφέρει 4,5 δισ. δρχ. σε ευρώ στον Ολυμπιακό – τόσο είχαν πει οι παράγοντες της ΠΑΕ ότι ήταν η συμφωνία πέρυσι με τον Alpha Digital. Είναι ακόμη πιο απίθανο η ΠΑΕ ΑΕΚ να εισπράξει κάποια χρήματα από τη Nova αφού οι σχέσεις της με τη Netmed είναι χείριστες μετά την περυσινή «απόδρασή» της προς τον Alpha Digital. Οσο για τις μικρότερες ΠΑΕ, οι οποίες βασίζονται μόνο στα έσοδα από τα τηλεοπτικά δικαιώματα -στον ΠΑΣ Γιάννινα για παράδειγμα τα λεφτά του Alpha Digital αντιπροσώπευαν το 95% των συνολικών εσόδων της ομάδας!-, τώρα θα πρέπει να βασίζονται και να ελπίζουν στην ελεημοσύνη κάποιου καναλιού. Δύσκολοι καιροί για προέδρους. Ειδικά γι’ αυτούς που υποδύονταν τα αφεντικά με «δανεικά» λεφτά.


* ΤΟΥΡΝΟΥΑ ΑΝΕΡΓΩΝ Ενα μοντέρνο σκλαβοπάζαρο με 640 ευρώ το κεφάλι


Η κρίση δεν έχει όρια. Σε μια λούμπεν προβολή, το ποδόσφαιρο δείχνει πλέον ικανό να δημιουργήσει τους δικούς του ανέργους, παίκτες που δεν βρίσκουν πια ομάδες να τους πληρώσουν. Από πρόπερσι κιόλας η Ενωση Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών στην Αγγλία είχε υπολογίσει ότι περίπου 500 βρετανοί παίκτες απειλούνταν να βρεθούν στην ανεργία εξαιτίας της αθρόας εισαγωγής «φθηνών» κοινοτικών στα τοπικά πρωταθλήματα. Τον περασμένο Μάιο όλα ήταν πια έτοιμα για να διοργανωθεί στο Λονδίνο το πρώτο τουρνουά «ανέργων».


Με την επωνυμία «Euro Bosman Challenge», μια καινοφανής ποδοσφαιρική διοργάνωση φιλοξενούσε ποδοσφαιριστές από τη Βόρεια Ευρώπη οι οποίοι θα έπαιζαν σε κάποια φιλικά ματς με την ελπίδα ότι οι ατζέντηδες που κάθονταν στις κερκίδες θα τους εντόπιζαν και θα τους πρότειναν σε ομάδα! Ενα μοντέρνο σκλαβοπάζαρο με αμφιτρύωνα δύο εταιρείες, τη γαλλική Mylesis και τη σκωτσέζικη Prostar Management, που νοίκιασαν για μία ημέρα το γήπεδο της Λούτον και απέστειλαν ανοικτή πρόσκληση σε κάθε πικραμένο. Ο άνεργος ποδοσφαιριστής καλούνταν να πληρώσει 640 ευρώ για δικαίωμα συμμετοχής συν μια διανυκτέρευση στο Λονδίνο.


Από την άλλη, οι μάνατζερ που κάθονταν στις εξέδρες αποδέχονταν κατά την είσοδό τους στο γήπεδο τους όρους διεξαγωγής των αγώνων: στην πιθανή περίπτωση που ένας ποδοσφαιριστής του τουρνουά έβρισκε ομάδα, η προμήθεια για το επαγγελματικό συμβόλαιο θα μοιραζόταν στη μέση: 50% στον ατζέντη, 50% στη γαλλοσκωτσέζικη κοινοπραξία. Οι ποδοσφαιριστές απλώς πλήρωναν τα 640 ευρώ αγοράζοντας το δικαίωμα να ονειρεύονται μια καριέρα. Οπως γνωστοποίησαν οι διοργανωτές, 50 συνολικά παίκτες συμμετείχαν στο τουρνουά, ενώ δεν γίνονταν αποδεκτές συμμετοχές ποδοσφαιριστών μικρότερων των 19 ετών, για να μη θεωρηθούν ποδοσφαιρικοί «προαγωγοί». Οι ενήλικοι χωρίζονταν σε τέσσερις ομάδες: Α, Β, C και D. Επειτα προσεύχονταν και έμπαιναν στον αγωνιστικό χώρο του γηπέδου της Λούτον.