ΤΟ ΕΡΧΟΜΕΝΟ Σάββατο, 24 Οκτωβρίου, στο «Αλεξάνδρειο» της Θεσσαλονίκης θα βρεθούν αντιμέτωπες δύο από τις ιστορικότερες ομάδες του ελληνικού μπάσκετ. Αρης εναντίον ΑΕΚ (19.00, SuperSport) ή, αλλιώς, οι δύο «κίτρινες» αυτοκρατορίες πρόσωπο με πρόσωπο. Και οι δύο αποφάσισαν να κάνουν εφέτος μια νέα αρχή, αναζητώντας μεγαλεία που χάνονται σε δωμάτια του παρελθόντος.
Νέοι προπονητές και ανανέωση έμψυχου δυναμικού αποτέλεσαν τις βασικές παραμέτρους που ακολούθησαν οι δύο διοικήσεις. Ανάμεσα στα νέα πρόσωπα υπάρχουν δύο παίκτες με μεγάλη ιστορία στα ευρωπαϊκά γήπεδα που ήρθαν να «μπολιάσουν» με την εμπειρία τους την προσπάθεια για διάκριση. Ο Μιχαήλ Μιχαήλοφ, βασικός σέντερ της Εθνικής Ρωσίας, ανήκει από εφέτος στον Αρη, ενώ ο Αμερικανός Τζο Αρλούκας στην ΑΕΚ. Κοινό σημείο τους; Προηγούμενη ομάδα τους υπήρξε η «βασίλισσα» του ευρωπαϊκού μπάσκετ Ρεάλ Μαδρίτης, την οποία άφησαν για να… «πάνε σ’ άλλες πολιτείες».
Η γνώση τους σχετικά με την κρισιμότητα τέτοιων αγώνων διαγράφεται καθαρά από τις δηλώσεις τους. «Πρόκειται για έναν αγώνα ανάμεσα σε δύο νεανικές, παθιασμένες και φιλόδοξες ομάδες» επισημαίνει ο αθλητής του Αρη, και συμπληρώνει: «Θα κερδίσει όποιος καταφέρει να χαλιναγωγήσει τον ενθουσιασμό του και τον υποτάξει στο καλό της ομάδας». Από την άλλη πλευρά, ο Τζο Αρλούκας παρατηρεί ότι «σε παιχνίδια έντονης πίεσης τα σχέδια των προπονητών δεν μπορούν να αποτυπωθούν στο παρκέ. Επομένως, θα μετρήσουν η θέληση για τη νίκη και η ισχυρή προσωπικότητα των βασικών παικτών κάθε ομάδας».
Στις συνεντεύξεις που παραχώρησαν οι δύο κορυφαίοι καλαθοσφαιριστές στο «Βήμα» μιλούν για τις ομάδες τους και τις δικές τους φιλοδοξίες τόσο στο ελληνικό πρωτάθλημα όσο και στην ευρωπαϊκή διοργάνωση (Κύπελλο Σαπόρτα) όπου συμμετέχουν ΑΕΚ και Αρης. ΜΙΧΑΗΛ ΜΙΧΑΗΛΟΦ
ΕΥΡΩΜΠΑΣΚΕΤ ’97, Ισπανία. Η Εθνική Ελλάδος αγωνίζεται για μία ακόμη φορά στον μικρό τελικό της διοργάνωσης. Ολοι περιμένουν ότι αυτή τη φορά, με αντίπαλο τη Ρωσία, θα «σπάσει το ρόδι» και θα κατακτήσει το χάλκινο μετάλλιο. Κάποιος άλλος όμως έχει διαφορετική άποψη. Ο σέντερ της ρωσικής ομάδας Μιχαήλ Μιχαήλοφ προσγειώνει ανώμαλα τους έλληνες παίκτες και με 35 πόντους οδηγεί τη Ρωσία στη νίκη (97-77). Ο νέος ψηλός του Αρη θεωρείται σήμερα ένας από τους κορυφαίους στη θέση του στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Δυνατός, ομαδικός και έμπειρος (λόγω της θητείας του στη Ρεάλ Μαδρίτης) υπόσχεται να τιμήσει την εμπιστοσύνη που του έδειξε ο νέος του σύλλογος.
Ηδη κέρδισε την αγάπη των οπαδών του Αρη με την απόδοσή του στον προημιτελικό του Κυπέλλου Ελλάδος απέναντι στον πρωταθλητή Παναθηναϊκό. Με 16 πόντους και 12 ριμπάουντ ο ρώσος σέντερ του κυπελλούχου Ελλάδος ήταν ένας από τους στυλοβάτες της νίκης με 79-69 και της πρόκρισης στο φάιναλ φορ της διοργάνωσης. Εντυπωσιακή ήταν η παρουσία του Μιχαήλοφ και στο πρώτο ευρωπαϊκό παιχνίδι του Αρη για το Κύπελλο Σαπόρτα όπου ο ρώσος σέντερ με απόλυτη ευστοχία (10/10) στα δίποντα οδήγησε την ομάδα της Θεσσαλονίκης σε εύκολη νίκη με 92-60 επί της σουηδικής Πλάνια.
Δεν προλάβατε να φύγετε από την Ελλάδα και επιστρέψατε…
«Από την εποχή του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος είχα επαφές με ελληνικές ομάδες και συγκεκριμένα με τον ΠΑΟΚ. Το ενδιαφέρον ατόνησε μετά το τέλος της διοργάνωσης, αλλά ευτυχώς ήρθε η πρόταση του Αρη. Την αποδέχθηκα αμέσως γιατί δεν είναι καλό να μένεις ως την τελευταία στιγμή ξεκρέμαστος».
Επιμένετε μεσογειακά πάντως…
«Οταν έχεις μεγαλώσει μέσα στο κρύο, η ζέστη δεν σε στενοχωρεί! Η Ελλάδα είναι πολύ όμορφη χώρα και οι άνθρωποι σε αντιμετωπίζουν με οικειότητα. Το ίδιο συνέβαινε και στην Ισπανία όπου αγωνιζόμουν προτού έρθω εδώ».
Ποια είναι η γνώμη σας για τη νέα σας ομάδα;
«Με υποδέχθηκαν λες και με ήξεραν από παλιά. Ειδικά με τους καινούργιους συμπαίκτες μου είμαι πολύ ευχαριστημένος. Κανένας δεν κοιτά την προσωπική του προβολή και όλοι αγωνίζονται για το σύνολο. Ο Σιγάλας, ο Λιαδέλης, ο Αγγελίδης, ο Γκραντ είναι έμπειροι και καταλαβαίνουν τη σημασία της συνεργασίας».
Ποιος είναι ο στόχος του εφετεινού Αρη;
«Πρωταθλητισμός χωρίς στόχους είναι φαγητό χωρίς αλάτι! Από την αρχή της περιόδου πρέπει να θέτεις τους στόχους και να συγκεντρώνεσαι στην εκπλήρωσή τους. Εμείς έχουμε το Κύπελλο Ελλάδος, το Κύπελλο Σαπόρτα και το Πρωτάθλημα Ελλάδος. Σε ό,τι με αφορά θέλω το απόλυτο! Στοχεύω σε… τρίποντο με τον Αρη, να κατακτήσω δηλαδή και τους τρεις τίτλους, όσο δύσκολο και αν ακούγεται αυτό».
Πόσο δύσκολη είναι η ευρωπαϊκή αποστολή του Αρη;
«Η ισχύς των αντιπάλων στο Κύπελλο Σαπόρτα δεν αποτελεί φόβητρο. Υπάρχουν όμως άλλες δυσκολίες που όσοι δεν ζουν το μπάσκετ από μέσα δεν μπορούν να τις εντοπίσουν. Οι ομάδες είναι άγνωστες και δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσουν. Οι αγώνες είναι πολλοί και τα περιθώρια απώλειας βαθμών περιορισμένα. Ολα αυτά μετρούν σε έναν σύλλογο με φιλοδοξίες όπως ο Αρης».
Μήπως ελλοχεύει και ο εφησυχασμός;
«Είναι ο χειρότερος σύμβουλος! Το… πρόβλημα μαζί του είναι ότι καταλαβαίνεις πόσο κακό σου κάνει αφού «την πατήσεις»».
Επιτρέψτε μου να σας πω πάντως ότι εκ πρώτης όψεως το ελληνικό πρωτάθλημα δείχνει πιο… απαιτητικό.
«Επειδή παρακολουθώ όσα συμβαίνουν γνωρίζω ότι το ελληνικό πρωτάθλημα είναι σκληρό. Η καλύτερη απόδειξη για τη δυναμικότητα των ελληνικών συλλόγων είναι η συνεχής παρουσία τους σε φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας από το 1993 και μετά. Ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός, ο ΠΑΟΚ, ο Αρης και η ΑΕΚ είναι οι πιο γνωστές ομάδες στην Ευρώπη και λογικά θα είναι και οι επικρατέστερες για τον τίτλο του πρωταθλητή».
Θεωρείτε ότι ισχύει ο χαρακτηρισμός «το καλύτερο πρωτάθλημα της Ευρώπης;».
«Η Ελλάδα είναι μια χώρα όπου στον χώρο του μπάσκετ έχουν επενδυθεί σημαντικά ποσά τα τελευταία δέκα χρόνια. Η έλευση πολλών καλών και ακριβών παικτών, αμερικανών και ευρωπαίων, ανέβασε αισθητά το επίπεδο του ελληνικού πρωταθλήματος. Επομένως η αναβάθμιση του επιπέδου λειτουργεί ελκυστικά για αθλητές κλάσης οι οποίοι δεν κοιτούν μόνο το οικονομικό αλλά και το αγωνιστικό μέρος. Κανένας δεν διακινδυνεύει τη φήμη του πηγαίνοντας σε χώρα όπου το μπάσκετ βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας».
Στην Ελλάδα αγωνίζονται από εφέτος δύο πρώην συμπαίκτες σας στη Ρεάλ Μαδρίτης, ο Μποντιρόγκα στον Παναθηναϊκό και ο Αρλούκας στην ΑΕΚ. Πιστεύετε ότι θα προσφέρουν τα αναμενόμενα;
«Εκπληκτικοί παίκτες και οι δύο. Αν ήμουν προπονητής και είχα να διαλέξω ανάμεσα στους δύο, θα είχα τεράστιο πρόβλημα. Οι ομάδες που τους απέκτησαν είναι πολύ τυχερές. Εχουν πολύ καλό όνομα και είναι έμπειροι στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Ο Μποντιρόγκα είναι ίσως το κορυφαίο ταλέντο στην Ευρώπη και η απόδοσή του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ήταν άψογη. Ο Αρλούκας από την άλλη πλευρά έχει αμερικανική μπασκετική παιδεία».
Σταθμίζοντας τα προσόντα σας, τι μπορείτε να προσφέρετε στην καινούργια σας ομάδα;
«Με τους αριθμούς δεν είχα ποτέ σχέσεις… στοργής. Γι’ αυτό και απεχθάνομαι τη στατιστική. Δεν με ενδιαφέρει αν θα επιτύχω πολλούς πόντους ή θα μαζέψω πολλά ριμπάουντ. Εμένα με νοιάζει να φύγει η ομάδα μου νικήτρια από το γήπεδο και όχι να έχω 10/10 δίποντα και να χάσω. Πιστεύω ότι το ζητούμενο είναι η ομαδικότητα. Αυτό είναι το μυστικό του ρωσικού μπάσκετ και ανταποκρίνεται στη γενικότερη φιλοσοφία του αθλήματος».
Είστε οπαδός του θεαματικού ή του λεγόμενου ουσιαστικού μπάσκετ;
«Κατ’ αρχήν το μυαλό σου χρειάζεται να είναι συγκεντρωμένο στη νίκη. Μετά πρέπει να εκμεταλλευτείς τα πλεονεκτήματά σου για να την πετύχεις. Εγώ νομίζω ότι το πρωταρχικό είναι η καλή άμυνα. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Αμερικανοί, οι οποίοι ανακάλυψαν το άθλημα, δίνουν έμφαση στον αμυντικό τομέα. Ειδικά στη Ρωσία δεν είχαμε συνήθως επιθετικό πρόβλημα γιατί επιτυγχάναμε εύκολα πολλούς πόντους».
Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας…
«Και εγώ σας ευχαριστώ (στα ελληνικά)».
Δεν ήξερα ότι μιλάτε ελληνικά…
«Στο σχολείο όποιος ήθελε μπορούσε να πάρει ως μάθημα επιλογής (και) τα ελληνικά. Εγώ ήμουν από τους λίγους και μπορώ να πω μερικές απλές φράσεις».
Εύχομαι να βελτιώσετε τις επιδόσεις σας ώστε να συζητήσουμε κάποια στιγμή στα ελληνικά…
«Το ελπίζω». ΤΖΟ ΑΡΛ(Α)ΟΥΚΑΣ Το όνομά μου είναι Αρλούκας
ΕΙΝΑΙ ο άνθρωπος που κατέχει το ρεκόρ περισσότερων πόντων σε αγώνα ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης. Το βράδυ της 15ης Φεβρουαρίου 1996 η Ρεάλ Μαδρίτης συνέτριψε με 115-96 την (τότε) Μπάκλερ Μπολόνια, αλλά η είδηση δεν ήταν αυτή. Ο Τζον Τζόζεφ Αρλούκας (όπως είναι το πλήρες όνομά του), ο αμερικανός φόργουορντ της ισπανικής ομάδας, έγραψε το όνομά του στην ιστορία επιτυγχάνοντας 63 πόντους. Ο λιθουανικής καταγωγής καλαθοσφαιριστής ανήκει από εφέτος στο έμψυχο δυναμικό της ΑΕΚ και οι φίλαθλοι της αθηναϊκής ομάδας βλέπουν στο πρόσωπό του τον νέο ηγέτη.
Τελικά το όνομά σας είναι Αρλάουκας ή Αρλάουσκας; Δεν φαντάζεστε τι πρόβλημα αντιμετωπίζουν οι έλληνες δημοσιογράφοι…
«Ούτε το ένα ούτε το άλλο! Εγώ το προφέρω από μικρός «Αρλούκας». Οσα χρόνια όμως αγωνίζομαι στην Ευρώπη καθιερώθηκε να με φωνάζουν «Αρλάουκας». Σταμάτησα λοιπόν να τσακώνομαι με τον καθένα που το προφέρει λάθος ώστε να αποφεύγονται οι παρεξηγήσεις».
Υστερα από τον πρώτο καιρό παραμονής στη χώρα μας, ποιες είναι οι εντυπώσεις σας;
«Για να είμαι ειλικρινής, στην αρχή είχα πολλές αμφιβολίες για την ορθότητα της απόφασής μου. Οταν ερχόμουν στη χώρα σας ως αντίπαλος ελληνικών συλλόγων δεν απεκόμιζα την καλύτερη δυνατή εντύπωση, ενώ η ιδέα να εγκαταλείψω την Ισπανία και τη Ρεάλ Μαδρίτης με φόβιζε. Ως τώρα όμως τα πάντα έχουν πάει κατ’ ευχήν. Ολη η ομάδα, από τον πρόεδρο ως τους αθλητές, με υποδέχθηκε πολύ ζεστά και με βοήθησε να βρω τον δρόμο μου. Το σημαντικότερο για μένα ήταν ότι η οικογένειά μου δεν είχε πρόβλημα προσαρμογής».
Η ΑΕΚ στην Ελλάδα φέρει το προσωνύμιο «βασίλισσα». Πώς αποφασίσατε να εγκαταλείψετε τη «βασίλισσα της Ευρώπης» για τη «βασίλισσα της Ελλάδας»;
«Η περυσινή χρονιά αποτελεί μια περίοδο της ζωής μου που θέλω γρήγορα να ξεχάσω. Το βασικότερο πρόβλημα ήταν ένας τραυματισμός στην πατούσα του δεξιού μου ποδιού που με δυσκόλευε αφάνταστα ακόμη και στο περπάτημα. Οι πολλές υποχρεώσεις που είχε η Ρεάλ δυσχέραιναν ακόμη πιο πολύ την κατάσταση. Ακολούθησε η αμφισβήτηση. Πολλοί έλεγαν ότι ξόφλησα και παραμένω στην ομάδα μόνο για τα χρήματα. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη ποτέ. Απλώς, όσο περνούν τα χρόνια δεν μπορείς να ανταποκρίνεσαι με τον ίδιο τρόπο σε σοβαρές υποχρεώσεις. Δεν ξέχασα το μπάσκετ από τη μια στιγμή στην άλλη και αυτό ήρθα να αποδείξω στην ΑΕΚ».
Η ΑΕΚ αποτελεί για σας το ιδανικό καταφύγιο;
«Αν επιθυμούσα να εισπράξω πολλά χρήματα, θα επέλεγα μια ομάδα του βεληνεκούς της Ρεάλ Μαδρίτης. Προτίμησα την ΑΕΚ γιατί είναι «μικρότερη» ομάδα, μου προσφέρει τη δυνατότητα να βρω τον εαυτό μου μέσα σε συνθήκες λιγότερης πίεσης και έχει φιλοδοξίες. Περνάει μια μεταβατική περίοδο γιατί άλλαξε προπονητή και πολλοί παίκτες έφυγαν. Είναι όμως θετικό ότι λειτουργούμε με αισιόδοξο πνεύμα και αυτοπεποίθηση».
Η Μαδρίτη δεν σας λείπει;
«Δεν φαντάζεστε πόσο! Η πόλη αυτή είχε γίνει το δεύτερο σπίτι μου. Ο κόσμος με αγάπησε και οι φίλοι που απέκτησα αποτελούν πια μέρος της οικογένειάς μου. Οταν όμως κάνεις πρωταθλητισμό αποκτάς ένα πολύτιμο δίδαγμα για τη ζωή: οφείλεις να κοιτάς μπροστά αναζητώντας νέες προκλήσεις».
Σίγουρα θα σας λείψουν και τα συγκλονιστικά ευρωπαϊκά ντέρμπι. Στο Κύπελλο Σαπόρτα (σ.σ.: πρώην Ευρωπαϊκό Κύπελλο) δεν πρόκειται να αντιμετωπίσετε ομάδες όπως η Ρεάλ, ο Ολυμπιακός ή η Μπαρτσελόνα…
«Δεν παύει όμως να είναι μια από τις τρεις κορυφαίες ευρωπαϊκές διοργανώσεις, έτσι δεν είναι; Αν ένας σύλλογος επιθυμεί να χτίσει ένα όνομα, οφείλει να αγωνισθεί με όλες του τις δυνάμεις ανεξαρτήτως δυναμικότητας των αντιπάλων. Η ΑΕΚ έχει ένα επιπλέον κίνητρο γιατί παρέμεινε πολλά χρόνια «εκτός νυμφώνος» στις ευρωπαϊκές διακρίσεις. Πριν από δύο χρόνια η Ρεάλ Μαδρίτης συμμετέσχε στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο. Αυτό δεν σήμαινε ότι έπρεπε να αδιαφορήσει. Ο στόχος ήταν το τρόπαιο και πραγματικά καταφέραμε να το κατακτήσουμε».
Ο ίδιος ο Τζο Αρλούκας τι νομίζει ότι μπορεί να προσφέρει στην ΑΕΚ;
«Κατ’ αρχήν την εμπειρία μου. Μπορεί όλα αυτά τα χρόνια να με βλέπατε να σημειώνω πόντους και να μαζεύω ριμπάουντ, αλλά κατάλαβα ότι το μπάσκετ δεν είναι μόνο αυτά. Η Ρεάλ ήταν μια μεγάλη ομάδα και για να ανταποκριθείς έπρεπε να τα δίνεις πάντοτε όλα. Αυτό αυξάνει την ευθύνη και την εμπειρία. Πιστεύω όμως ότι όσοι παίκτες θεωρούνται μεγάλοι οφείλουν να δείχνουν την αξία τους στα δύσκολα παιχνίδια. Ελπίζω να ανταποκριθώ στον ρόλο αυτόν όταν οι συνθήκες το απαιτήσουν».
Εξακολουθείτε να παραμένετε λάτρης της επίθεσης;
«Μα, αυτή δεν είναι η πεμπτουσία του μπάσκετ; Μπορεί να ακούγομαι ως κάποιος της παλιάς σχολής, αλλά δεν θέλω ν’ αλλάξω. Οι προπονητές θεωρούν ότι η άμυνα είναι το σπουδαιότερο πλεονέκτημα για μια ομάδα. Κανένας δεν αμφισβητεί τη σημασία της, αλλά αν δεν βάλεις περισσότερους πόντους θα φύγεις χαμένος από το γήπεδο. Η χρυσή τομή βρίσκεται στον συντονισμό άμυνας και επίθεσης. Δεν μπορείς να διαλέξεις ανάμεσα σε άσπρο και μαύρο. Το χρώμα που κερδίζει είναι το γκρι».
Τι προβλέπετε για το εφετεινό ελληνικό πρωτάθλημα;
«Οπως το ισπανικό, έτσι και το ελληνικό πρωτάθλημα είναι πολύ δύσκολο και ανταγωνιστικό. Οι πρωταγωνιστές δεν αλλάζουν εύκολα. Ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ και ο Αρης είναι εκ προοιμίου οι κύριοι διεκδικητές του πρωταθλήματος και των θέσεων που οδηγούν στην Ευρωλίγκα. Τόσο από πλευράς έμψυχου δυναμικού όσο και λόγω ευνοϊκής παράδοσης έχουν προβάδισμα έναντι των υπολοίπων».
Διακρίνετε την πιθανότητα κάποιας έκπληξης;
«Η έκπληξη ελλοχεύει παντού. Εδώ στην Ελλάδα δεν προλαβαίνει να αρχίσει το πρωτάθλημα και όλοι μιλούν για το ποιος θα το κατακτήσει. Οταν είσαι απ’ έξω μπορείς να λες πολλά. Από τη θεωρία στην πράξη όμως η απόσταση είναι αφάνταστα μεγάλη. Το μπάσκετ είναι ένα άθλημα όπου συνήθως ο καλύτερος κερδίζει· πρέπει όμως να αποδείξει την ανωτερότητά του εντός των γραμμών του γηπέδου».
Ονειρεύεστε πρωτάθλημα ή μια νέα ευρωπαϊκή διάκριση;
«Προέχει να είμαστε καλά στην υγεία μας. Είμαστε ένα σύνολο με πολλούς νεαρούς παίκτες και απαιτείται να ωριμάσουμε μέσα από τις συνεχείς αναμετρήσεις. Εξάλλου κανένας τίτλος δεν κρίνεται από τώρα. Το κρίσιμο διάστημα ξεκινάει από τον Φεβρουάριο και τελειώνει τον Μάιο, όταν διεξάγονται τα πλέι οφ. Κατά τη διάρκεια των διοργανώσεων μπορείς να διορθώσεις ένα αρνητικό αποτέλεσμα, αλλά τότε τα λάθη απαγορεύονται».
