Ο ΠΡΟΣΦΑΤΟΣ αιφνίδιος θάνατος της αμερικανίδας ολυμπιονίκη και κατόχου των παγκοσμίων ρεκόρ στα 100 και 200 μ. Φλόρενς Γκρίφιθ-Τζόινερ, έφερε και πάλι στο επίκεντρο των συζητήσεων τη μάστιγα του αθλητισμού που λέγεται αναβολικά. Αν και επικρατεί ο νόμος της σιωπής τόσο στους κύκλους των παραγόντων όσο και μεταξύ αθλητών και προπονητών, όπως παραδέχονται επιστήμονες που ασχολούνται χρόνια με το θέμα, οι μέθοδοι του ντόπινγκ βρίσκονται πάντα ένα βήμα μπροστά από τον έλεγχο για την εξακρίβωση της χρήσης απαγορευμένων ουσιών. Οι αθλητίατροι και άλλοι ειδικοί επιστήμονες σε ολόκληρο τον κόσμο γνωρίζουν άριστα τι μπορούν να πετύχουν οι αθλητές βασισμένοι αποκλειστικά στις δικές τους δυνάμεις και τι με φαρμακοδιέγερση.
«Ο έλεγχος ντόπινγκ με την εξέταση ούρων τις περισσότερες φορές υστερεί απέναντι στην εφευρετικότητα όσων ενισχύουν φαρμακευτικά αθλητές επιπέδου» σημειώνει ο ομοσπονδιακός προπονητής του στίβου κ. Οδυσσέας Παπατώλης και συνεχίζει: «Ορισμένοι αθλητίατροι και επιστήμονες πράγματι γνωρίζουν καλύτερα τα πράγματα γιατί αυτοί κατασκευάζουν την επόμενη παρτίδα απαγορευμένων ουσιών. Στην ουσία όσοι υποστηρίζουν ότι γνωρίζουν επακριβώς πόσο μπορεί να βοηθήσει μια απαγορευμένη ουσία δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Το ανθρώπινο σώμα είναι απρόβλεπτο και κάθε ουσία δρα διαφορετικά από αθλητή σε αθλητή».
Ο αθλητισμός έχει μεταβληθεί σε μια καλοστημένη βιομηχανία θεάματος, στην οποία κάθε χρόνο παίζονται δισεκατομμύρια δολάρια. Φαντάζεστε τι θα συνέβαινε αν κάποιος μπορούσε να αποδείξει με χειροπιαστά στοιχεία ότι η μάστιγα του ντόπινγκ έχει γίνει πλέον συνώνυμη του «αθλητισμού»; «Εγώ θα έλεγα του πρωταθλητισμού» τονίζει ο κ. Παπατώλης και εξηγεί: «Στο παρελθόν έχει γίνει πολλές φορές η συζήτηση αν πρέπει να επιτραπεί η χρήση απαγορευμένων ουσιών. Ισως με αυτόν τον τρόπο να διαπιστώναμε τι μπορεί να πετύχει ένας αθλητής με τη χρήση τους».
Υπάρχει κάτι το ηρωικό στον μοναχικό πρωταθλητή του στίβου που θέλει να δοκιμάσει τα όρια των σωματικών ικανοτήτων του πιστεύοντας ότι βρίσκονται πιο πέρα από εκεί όπου τα τοποθετεί η κοινή πείρα; «Ασφαλώς και υπάρχει», σημειώνει ο αρχιπροπονητής της ελληνικής εθνικής ομάδας στίβου, «η μαγιά όμως αρχίζει και χαλάει όταν από την ανασφάλειά του ο (πρωτ)αθλητής οδηγείται στα αναβολικά». Αυτή τη στιγμή η ευγενής άμιλλα είναι κάτι φευγαλέο σαν όνειρο. Είναι η στιγμή που ο πειρασμός του υλικού οφέλους, η ανάγκη εντυπωσιασμού της κοινής γνώμης, ο τρόμος της ήττας και η ψύχωση της νίκης οδηγούν τον πρωταθλητή στη χρήση αναβολικών ουσιών για να κερδίσει μερικούς πόντους παραπάνω στις επιδόσεις του στα αγωνίσματα ρίψεων και στα άλματα ή να βελτιώσει τον χρόνο κατά μερικά δέκατα ή εκατοστά του δευτερολέπτου στους δρόμους ταχύτητας. «Η πείρα μου με έχει διδάξει ότι στη χρήση αναβολικών οδηγούνται οι απελπισμένοι αθλητές» λέει ο κ. Παπατώλης. «Ενας νοήμων ταλαντούχος ή και μέτριος αθλητής δεν θα τα χρησιμοποιήσει. Ενας αθλητής που υποστηρίζεται ψυχολογικά δεν προβαίνει στη χρήση τους. Εχει αποδειχθεί ότι η χρήση αναβολικών εξασφαλίζει κατά 80% ψυχολογική βοήθεια στον αθλητή και κατά 20% βελτιώνει την αγωνιστική εικόνα του, όχι όμως την επίδοσή του. Απλά βοηθάει στην αύξηση του μυϊκού όγκου, της μυϊκής δύναμης και την αντοχή του αθλητή στην προπόνηση. Δεν έχει όμως την ίδια δράση σε όλους τους ανθρώπινους οργανισμούς. Επίσης όλοι οι αθλητές δεν έχουν τα ίδια οφέλη. Σε έναν άλτη μπορείς να αυξήσεις τον όγκο και τη δύναμη, θα απολέσεις όμως την αρμονία που χρειάζεται το σώμα του. Συνήθως αυτοί που συλλαμβάνονται να έχουν κάνει χρήση αναβολικών είναι οι αθλητές που κάνουν αγωνίσματα δύναμης».
Αυτά είναι τα οφέλη της φαρμακοδιέγερσης. Και όταν οι παράνομες ουσίες δεν ανιχνεύονται στα ούρα, οι «Φρανκενστάιν του αθλητισμού» αποθρασύνονται. Είναι ανεύθυνοι οι αθλητές; Οι περισσότεροι είναι συνένοχοι. Οχι σπάνια ζητούν οι ίδιοι «ενίσχυση». Η ορμή της νιότης τούς επιτρέπει το ρίσκο και τους κάνει να αψηφούν οποιαδήποτε απειλή. «Στην ουσία η χρήση απαγορευμένων ουσιών μπορεί να βοηθήσει για μια συγκεκριμένη περίοδο έναν αθλητή και στη συνέχεια το πιο πιθανόν είναι να ρίξει κατά 40% την απόδοσή του. Γι’ αυτό και εμφανίζονται οι αθλητές-κομήτες, που είναι και οι πλέον ύποπτοι. Οι έλληνες αθλητές, με βάση τις επιδόσεις τους, δεν έχουν μεγάλες αυξομειώσεις. Αυτό δείχνει ότι στην Ελλάδα τουλάχιστον δεν έχουμε μεγάλο πρόβλημα» υποστηρίζει ο κ. Παπατώλης.
Ντοπαρισμένο κάλτσιο
ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ντόπινγκ που ξέσπασε το καλοκαίρι στους κόλπους του ιταλικού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου, κατόπιν δηλώσεων του προπονητή της Ρόμα Ζντένεκ Ζέμαν, καλά κρατεί. Η υποβολή παραίτησης του προέδρου της Ιταλικής Ολυμπιακής Επιτροπής (CONI), Μάριο Πεσκάντε, την περασμένη Πέμπτη, αποτελεί το πιο πρόσφατο επεισόδιο στο σίριαλ.
Ο Πεσκάντε, πρόεδρος της CONI από το 1993, είχε δεχθεί κατά το τελευταίο διάστημα έντονη κριτική από αξιωματούχους του αθλητικού και πολιτικού χώρου της γειτονικής χώρας, επειδή, σύμφωνα με δημοσιεύματα του ιταλικού Τύπου, πολλοί από τους ελέγχους ντόπινγκ δεν είχαν διεξαχθεί σωστά. Συγκεκριμένα, στον αγώνα της περασμένης Κυριακής, 27 Σεπτεμβρίου, Ρόμα – Ουντινέζε (1-2) δύο ποδοσφαιριστές της φιλοξενούμενης ομάδας, Φραντσέσκο Στατούτο και Αλεσάντρο Καλόρι, υποβλήθηκαν σε έλεγχο ντόπινγκ. Ενας εκ των δύο, το όνομα του οποίου δεν ανακοινώθηκε, βρέθηκε να έχει κάνει χρήση απαγορευμένης ουσίας, αλλά το εργαστήριο αλλοίωσε τα αποτελέσματα του ελέγχου! Το ομολόγησε ο χημικός που ήταν υπεύθυνος του αντιντόπινγκ ελέγχου στον ανακριτή της υπόθεσης Ραφαέλε Γκουαρινιέλο, αποκαλύπτοντας ότι ενήργησε κατόπιν εντολής ανωτέρου αξιωματούχου.
Υστερα από όλες αυτές τις αποκαλύψεις, ο αντιπρόεδρος της ιταλικής κυβέρνησης Βάλτερ Βελτρόνι διέταξε τη διεξαγωγή έρευνας σχετικά με την αυθεντικότητα των ελέγχων που διενεργεί η CONI.
