Ακόμα μία απόφαση με την οποία κρίθηκε ότι δεν αποτελεί βλαπτική μεταβολή εργασίας η μονομερής αλλαγή του τόπου, του χρόνου αλλά και του τρόπου εργασίας του εργαζομένου, ο Άρειος Πάγος δικαίωσε εταιρεία, που αποφάσισε να μεταφέρει υπάλληλό της από κατάστημα στο κέντρο της Αθήνας σε άλλη περιοχή.
Σύμφωνα με την υπ’ αριθμ. 682/2017 απόφαση, «ο εργοδότης ως διευθυντής της εκμετάλλευσης έχει την εξουσία να οργανώνει και να διευθύνει την επιχείρισή του με βάση τα κρινόμενα από αυτόν ως πλέον αποτελεσματικά γι’αυτήν κριτήρια».
Χρησιμοποιώντας πάγια νομολογία των τελευταίων 15 ετών, το Β’ Πολιτικό Τμήμα του Αρείου Πάγου έκρινε πως «ο εργοδότης, ασκώντας το εκπορευόμενο από την διάταξη του άρθρου 652 Α.Κ. διευθυντικό του δικαιώμα έχει την εξουσία να προσδιορίσει το περιεχόμενο της υποχρέωσης του μισθωτού για παροχή εργασίας, καθορίζοντας τους όρους της παροχής της, τον τόπο, τον χρονο και τον τρόπο, εφόσον οι όροι αυτοί δεν έχουν προσδιοριστεί από κανόνες δικαίου ή από την εργασιακή σύμβαση».
Η υπόθεση αφορούσε σε ιδιωτικό μουσείο, στο οποίο εργαζόταν η προσφεύγουσα, μητέρα δύο ανήλικων παιδιών, ως πωλήτρια στο κέντρο της Αθήνας. Όταν ο εργοδότης της αποφάσισε να τη μεταφέρει σε άλλο κατάστημα πάλι ως πωλήτρια σε εμπορικό κέντρο μακριά από το κέντρο, εκείνη προσέφυγε στη Δικαιοσύνη.
Όπως αναφέρεται, «αφού μειώθηκαν οι δραστηριότητες του μουσείου λόγω της οικονομικής κρισης, γεγονός που επέβαλλε μειώσεις μισθών καθώς και ωρών εργασίας στους εργαζόμενους, όπως και η ενάγουσα, στο συγκεκριμένο χώρο, η εταιρία δικαιούτο στα πλαίσια του διευθυντικού της δικαιώματος και αφού το σχετικό δικαίωμά της δεν είχε αποκλεισθεί ή περιοριστεί από τη σύμβαση, να μετακινήσει την ενάγουσα, ενόψει του ότι η μετακίνηση αυτή επιβαλλόταν για την αναδιοργάνωση των υπηρεσιών της με την διατήρηση των θέσεων εργασίας, χωρίς αυτό να συνιστά μονομερή μεταβολή των όρων της υπαλληλικής της συμβάσεως». Τέλος, σε άλλο σημείο κρίνεται πως «το διευθυντικό δικαίωμα ασκήθηκε απολύτως καλόπιστα και χωρίς υπέρβαση των ορίων τα οποία διαγράφουν ο κοινωνικός και οικονομικός σκοπός του δικαιώματος».