Απειλές «Συνωμοσίας» επιβεβαιώνουν τους φόβους για μαύρο φθινόπωρο

Απειλές για αιματηρές επιθέσεις, «εξοντωτική» κριτική στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και καταγγελίες εναντίον άλλων αναρχικών περιλαμβάνει νέο κείμενο της «Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς» που έρχεται λίγες μόλις ώρες μετά το δημοσίευμα του «Βήματος της Κυριακής» σχετικά με τους φόβους της ΕΛ.ΑΣ. για ένα «μαύρο φθινόπωρο» από τη δράση ομάδων αντιεξουσιαστών. Στο κείμενο υπάρχει ένας συνδυασμός προαναγγελιών επιθέσεων με μηδενιστικές αντιλήψεις όπως «θέλουμε ν’ ανατινάξουμε το σύγχρονο τρόπο ζωής, προκαλώντας πάταγο. Δεν χρειάζεται να ξέρεις τι θα γίνει αύριο, για να καταστρέψεις ένα σήμερα που σε κάνει να αιμορραγείς» αλλά και έκφραση της επιθυμίας «ώστε δίπλα στους ανοικτούς τάφους των δυναστών μας που θα εκτελέσουμε, να κηδέψουμε και τα εξουσιαστικά κατάλοιπα του ίδιου μας του εαυτού».

Αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. μιλούν για ένα «αξιοπρόσεκτο κείμενο των εγκλείστων μελών της ένοπλης οργάνωσης ύστερα από ένα σχετικά μεγάλο διάστημα σιωπής. Περιέχει απειλές για νέο κύκλο ενόπλων επιθέσεων που μας προβληματίζουν και επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις μας ότι το νέο μνημόνιο θα ενισχύσει τη δράση των ένοπλων ομάδων. Ωστόσο πέρα από τις απειλητικές αναφορές, τις προαναγγελίες, τις επιδιώξεις και τις προσκλήσεις για δημιουργία νέων πυρήνων δράσης φαίνεται να υποκρύπτονται οργανωτικά και επιχειρησιακά προβλήματα της «Συνωμοσίας». Και αυτό διότι μετά τον εντοπισμό του σχεδίου «Γοργοπόταμος» για την ανατίναξη των φυλακών Κορυδαλλού φέρεται να έχει αδυναμία στρατολόγησης νέων ομάδων κρούσης, καθ’ ότι έχουμε πληροφορίες και για προβλήματα της οργάνωσης σε σχέσεις που είχε αναπτύξει με ποινικούς ενώ υπάρχουν προστριβές με άλλα ένοπλα σχήματα αλλά και αναρχικούς. Κάποιος μπορεί να εντοπίσει ότι το συγκεκριμένο κείμενο των «Πυρήνων» βρίσκει ελάχιστες ομοιότητες με αυτό του καλοκαιριού του 2012 για το συγκροτημένο σχέδιο «Φοίνικας» σχετικά με την αναγέννηση του αντάρτικου πόλης. Ασφαλώς όμως οι ένοπλες οργανώσεις έχουν τη δυνατότητα της γρήγορης ανασυγκρότησης και το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού».

Οι απειλές στο νέο κείμενο της «Συνωμοσίας» είναι πολλές, όπως «φτάνοντας στο σήμερα, εκεί που κάποιοι βλέπουν την οικονομική κρίση, εμείς, ως αναρχικοί, μπορούμε να δούμε μια ευκαιρία. Μια ευκαιρία να εκτροχιάσουμε το τρένο της ιστορίας. Μια ευκαιρία να προκαλέσουμε ρωγμή στον οικονομοκεντρικό ιδεολογικό θώρακα της εξουσίας».

Στη συνέχεια τα μέλη της οργάνωσης σημειώνουν: «Οι πυροβολισμοί, τα θραύσματα των εκρήξεων, οι molotov που φωτίζουν τις νύχτες έχουν στόχο, εκτός από το να πλήξουν τον εχθρό, να ταράξουν τον ήσυχο ύπνο των βεβαιοτήτων της κοινωνίας. Η οργάνωση του μπλοκ της μαύρης αναρχίας επιδιώκει να σπάσει αυτή τη συμφωνία. Η αποσταθεροποίηση που μπορούμε να επιτύχουμε μέσα από τις αντάρτικες επιθέσεις και τη συνολική αναρχική δράση, προκαλεί κενά ασφαλείας μέσα στο σύστημα. Μέσα στα κενά αυτά, μπορούν να γεννηθούν οι αρνήσεις ενάντια σ’ αυτόν τον κόσμο».

Παράλληλα υπάρχουν αναλύσεις όπως: «[…] ένοπλες επιθέσεις, εμπρησμοί, σαμποτάζ, ξυλοδαρμοί ενάντια σε media, δημοσιογράφους, πολιτικούς, που συνοδεύονται από ξεκάθαρο αναρχικό λόγο, δυναμιτίζουν την ατμόσφαιρα και, λόγω του έκνομου και βίαιου χαρακτήρα τους, δε μπορούν να γίνουν αφομοιώσιμα από την αριστερή ρητορική της (ψευτο)μεταρρυθμιστικής εξουσίας».

Η συγκεκριμένη ένοπλη ομάδα προτείνει: «[…] οργανωτικά, προκρίνουμε το σχηματισμό μικρών, ευέλικτων πυρήνων άμεσης δράσης, που χαρτογραφούν τη μητρόπολη, καταστρώνουν σχέδια, επιλέγουν τους στόχους και επιτίθενται. Η επικοινωνία των επιθέσεων μέσω προκηρύξεων, λειτουργεί σαν κάλεσμα δράσης προς κάθε ενδιαφερόμενο και, παράλληλα, προσκαλεί και τους υπόλοιπους πυρήνες σε έναν ευρύτερο συντονισμό επιθέσεων. Η FAI (Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία) στηρίζεται πάνω σ’ αυτό ακριβώς το οργανωτικό μοντέλο. Ούτε αρχηγοί, ούτε κεντρικές επιτροπές, ούτε αιώνια αναμονή μαζικής αφύπνισης, ούτε προσμονή ευνοϊκών συγκυριών».

Παράλληλα ασκείται κριτική στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και σε ομάδες αναρχικών. Όπως σημειώνεται, «στην Ελλάδα, ο ερχομός της αριστερής κυβέρνησης κουβαλάει μαζί του ψευδαισθήσεις και οράματα κοινωνικής δικαιοσύνης, για ένα πρόθυμο καταναλωτικό κοινό, που αγωνιά να καταναλώσει ελπίδες. Πολλοί ξεχνούν πως ο πιο δραστικός τρόπος για να απελευθερωθείς, είναι να απελευθερωθείς πρώτα από τους αυτόκλητους σωτήρες και «απελευθερωτές» σου… Δυστυχώς, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, υπήρξε εκκωφαντική αδράνεια από πλευράς αναρχικών. Κάποιοι έγιναν ακολουθητές του αριστερού μοτίβου της εξουσίας και άλλοι βυθίστηκαν στη σιωπή και στην εκ του ασφαλούς κριτική».

Για να συμπληρωθεί αμέσως μετά: «Μία ευκαιρία χάθηκε. Μερικοί αναρχικοί, από αφέλεια και αδυναμία, θεωρούν ότι η «προοδευτική αριστερή» εξουσία θα δημιουργήσει τις ευκαιρίες για μία ριζοσπαστικοποίηση εντός του συστήματος, ενώ άλλοι καιροσκόποι εμφανίζονται ως οι πιο «σοβαροί» του κινήματος, μεταλλάσσονται σε κομμουνιστές και αναλαμβάνουν το ρόλο της ακροαριστερής αντιπολίτευσης, εντός των ορίων της νομιμότητας και του συμβολικού ακτιβισμού».

Τέλος, εντυπωσιάζει και η κριτική στην ομάδα των αντιεξουσιαστών που συμμετείχαν σε επεισόδια στη διάρκεια της συγκέντρωσης στο Σύνταγμα για το «ναι» στο δημοψήφισμα. Όπως σημειώνεται, «είπαμε και πριν ότι η πλειοψηφία των φιλοερωπαϊστών του Συντάγματος είναι σάρκα απ’ τη σάρκα των μικροαστών, των συντηρητικών χαμηλών κοινωνικά τάξεων και των ψηφιακών καριεριστών και καρικατούρων… Μπορεί, λοιπόν, να μην είναι οι σύγχρονοι «Μπουραντάδες», ούτε οι παραστρατιωτικοί του Δεξιού Τομέα, μπορούν, όμως, να αντιδράσουν με τη βία του όχλου όταν 30 άτομα πάνε να κάνουν προκλητική παρέμβαση μέσα στη συγκέντρωσή τους, που αριθμεί 8.000… Τα αποτελέσματα είναι γνωστά, καθώς οι συλλογικότητες που έκαναν την παρέμβαση, αντιμετωπίστηκαν εχθρικά, ορισμένοι χτυπήθηκαν από τη βία ενός ηλίθιου όχλου και, στο τέλος, συνελήφθησαν από τους μπάτσους. Φυσικά, το πρόβλημα δεν είναι η επιχειρησιακή «ήττα», αλλά η αστοχία της ίδιας της αντίληψης, που προσδοκούσε ότι θα συναντήσει την κοσμική συγκέντρωση της αριστοκρατίας της Εκάλης και βρέθηκε με τον όχλο των εθελόδουλων απέναντί της».