Τις δραματικές στιγμές που βίωσαν περιγράφουν οι επιβάτες του Norman Atlantic.
«Φαινόταν σαν τον Τιτανικό» είπαν δύο έφηβες αδελφές από την Ελλάδα που διασώθηκαν και νοσηλεύονται σε νοσοκομείο στο Πρίντιζι, όπως και πολλοί ακόμη επιβάτες που μεταφέρθηκαν σε νοσοκομεία σε κατάσταση σοκ.
Το χάος που επικρατούσε μέσα στο πλοίο περιγράφει η Θεοδώρα Δούλη, σύζυγος του 67χρονου επιβάτη, Γιώργου Δούλη, ο οποίος έχασε τη ζωή του στο Norman Atlantic.
O άτυχος 67χρονος και η σύζυγός του στην προσπάθειά τους να βρουν τρόπο διαφυγής από το φλεγόμενο πλοίο και ενώ επιχειρούσαν να μπουν στη σωστική λέμβο, εγκλωβίστηκαν στη γλίστρα και παγιδεύτηκαν. Οι διασώστες προσπάθησαν να τους προσεγγίσουν, η γυναίκα διασώθηκε, αλλά ο άνδρας δεν τα κατάφερε.
Η κ. Δούλη μιλώντας σε ιταλικά μέσα ενημέρωσης ανέφερε ότι η ίδια αντελήφθη πρώτη ότι κάτι δεν πάει καλά, από την μυρωδιά που γέμισε την καμπίνα όπου βρισκόταν, μαζί με τον σύζυγό της.
«Ήταν μια καταστροφή. Ο κόσμος δεν ήξερε που να πάει» είπε η κ. Δούλη. «Ο άντρας μου κοιμόταν, εγώ μύρισα τη φωτιά».
Τις τελευταίες ημέρες ο Γιώργος και η Θεοδώρα Δούλη βρίσκονταν στην Ελλάδα για διακοπές, σύμφωνα με την ανιψιά τους. «Οι θείοι μου είχαν έρθει στην Ελλάδα για διακοπές και επέστρεφαν στη Ζυρίχη για να κάνουν Πρωτοχρονιά με τα παιδιά τους. Η θεία μου ήταν πολύ χαρούμενη που ήρθε στην Ελλάδα για να είναι με τους συγγενείς της. Δεν έχουμε καταφέρει ακόμη να επικοινωνήσουμε μαζί της» δήλωσε η ανιψιά τους.
«Ήμασταν έξω στο κατάστρωμα, αγκαλιασμένοι ο ένας με τον άλλο για να μπορέσουμε να κρατηθούμε ζωντανοί. Αν δεν πνιγόμασταν, θα πεθαίναμε από το κρύο» δήλωσε έλληνας ταξιδιώτης.
Η σοπράνο Δήμητρα Θεοδοσίου περιέγραψε τις χαοτικές σκηνές που εκτυλίχθηκαν το βράδυ της Δευτέρας. Μιλώντας σε δημοσιογράφους, είπε ότι δεν ήχησε συναγερμός και ότι πάνω στο πλοίο έκανε τρομερό κρύο. «Είδα τα πάντα: από αλληλεγγύη μέχρι οργή. Μπροστά στον φόβο αντιδρούμε με τρόπους πολύ διαφορετικούς. Είδα άνδρες να χτυπούν γυναίκες και να τις σπρώχνουν για να περάσουν μπροστά (κατά την επιχείρηση διάσωσης). Είδα όμως και σκηνές αλληλεγγύης, είδα ανθρώπους μόνους να τους πιάνουν από το χέρι και να τους λένε: «έλα, πάμε μαζί, θα τα καταφέρουμε».
«Δεν ήχησε κανένας συναγερμός, ξύπνησα από τον καπνό στην καμπίνα» είπε.
«Το πλοίο έχει πάρει κλίση, είμαστε σε κίνδυνο, θα καούμε σαν τα ποντίκια, δεν ξέρω πως να σωθούμε» έλεγε το βράδυ της Δευτέρας έλληνας επιβάτης.
Ένας πολιτικός μηχανικός από τον Βόλο λέει: «Να μην τύχει σε κανέναν άνθρωπο. Κατά τις 5 το ξημέρωμα, το καράβι είχε τυλιχτεί στις φλόγες. Άρχισαν να γίνονται ανατινάξεις, έλιωναν λαμαρίνες. Έβγαινε από μέσα φωτιά. Ψάχναμε να βρούμε μέρος χωρίς φωτιά. Μέσα στη θύελλα, πανικός… Έβγαλαν πρώτα τα παιδιά, μετά τις μητέρες. Χαίρομαι που σώθηκε η οικογένεια μου. Το αυτοκίνητο καταστράφηκε- πηγαίναμε διακοπές. Όλα τα παιδάκια ήταν συνεργάσιμα, συμπεριφέρθηκαν σαν μεγάλοι. Δεν γνωρίζαμε εάν θα αντέξει το σκάφος. Ήταν συνεχόμενη αγωνία. Ελευθερώθηκα, όταν σώθηκαν τα παιδιά μου, 9 και 14 ετών. Είναι καλά, τους έσωσε ιταλικό ελικόπτερο. Θα τους συναντήσω στην Πάτρα.
» Ήταν ο χειρότερος καιρός που μπορούσες να φανταστείς. Έλιωναν τα πάντα. Όλη την νύχτα τα ελικόπτερα επιχειρούσαν. Ένας ιταλός διασώστης κόντεψε να πέσει τρεις φορές στη θάλασσα. Να ευχαριστήσω τον Άλεξ. Εκείνος έβγαλε την οικογένεια μου από το πλοίο. Ανακουφιστήκαμε όταν είδαμε ελληνικό ελικόπτερο. Είμαστε από τους τελευταίους. Μας έσωσε το ελληνικό ελικόπτερο. Ήταν οι καλύτεροι, γιατί δεν έστειλαν περισσότερους; Προσέγγιζαν τέλεια, έβγαζαν περισσότερους. Όταν βλέπεις ανθρώπους από την πατρίδα σου συγκινείσαι».
Ένας οδηγός νταλίκας, ο κ. Ανδρέας, εμφανώς σοκαρισμένος υποστηρίζει ότι διασώστες στο πλοίο «ήταν το ελληνικό πλήρωμα, ο καπετάν Παύλος και οι οδηγοί». Όπως περιγράφει, βοήθησαν τα παιδιά τις γυναίκες και τους ηλικιωμένους. Χρειάστηκε, όπως λέει, οι ίδιοι οι οδηγοί «να δεθούν με σχοινιά για να σώσουν μια γυναίκα και ένα παιδί που εγκλωβίστηκαν στην φυσούνα».
Την ώρα που ξέσπασε η φωτιά κοιμόταν. «Ήταν κλειδωμένες πολλές πόρτες. Υπήρχε ένα πυρωμένο σίδερο. Οι σόλες μας έλιωσαν. Σπάσαμε τη γέφυρα να μην σκάσουμε από την κάπνα. Λιποθύμησαν άνθρωποι από υποθερμία» αναφέρει.
Ένας άλλος οδηγός, εξέφρασε την αγωνία του για κάποιους συναδέλφους του που είχαν κοιμηθεί μέσα στα φορτηγά τους, γιατί από τη στιγμή που ξέσπασε η πυρκαγιά μέχρι τη διάσωσή του δεν τους είδε.
Στιγμές αγωνίες ζουν και οι συγγενείς των μελών του πληρώματος του Norman Atlantic.
«Ανυπομονούμε να αγκαλιάσουμε τον πατέρα μου» λέει η κόρη του 62χρονου καπετάνιου, Αγκρίλιο Τζιακομάτσι. «Είναι πολύ δύσκολες στιγμές για την οικογένειά μας, αλλά είμαι σίγουρη ότι ο πατέρας μου θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να διασώσει το πλήρωμα και τους επιβάτες» είπε στο ιταλικό πρακτορείο Ansa η κόρη του, Τζούλια.
«Ο πατέρας μου είναι καπετάνιος με πολύχρονη εμπειρία. Μίλησα μαζί του το βράδυ πριν τη φωτιά και ήταν πολύ ήρεμος» τόνισε η κόρη του, η οποία πληροφορήθηκε από τις ειδήσεις για την πυρκαγιά στο πλοίο. «Μόλις το μάθαμε προσπαθήσαμε να επικοινωνήσουμε μαζί του αρκετές φορές αλλά δεν υπάρχει σήμα».
