Ελπίδες για την αναγέννηση του Ασωπού

Ελπίδες για ένα στοιχειωδώς ποιοτικό, υγιές και αξιοπρεπές περιβάλλον γεννήθηκαν στο Χαλκούτσι, στη Σκάλα Ωρωπού και στο Δήλεσι, περιοχές που βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή εκροής του Ασωπού ποταμού, από τη συζήτηση της προσφυγής τους στο Ε’ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Πάρα πολλοί από αυτούς, αγωνιώντας για την έκβαση της υπόθεσης που εδώ και τέσσερα χρόνια εκκρεμεί ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου και δεκαπλάσια χρόνια στην καθημερινότητά τους, προσήλθαν στο Δικαστήριο για να παρακολουθήσουν μία, όπως λένε οι ίδιοι, ενδιαφέρουσα ακροαματική διαδικασία.

Εκτός από τους προσφεύγοντες, την ακροαματική διαδικασία παρακολούθησαν ο αντιδήμαρχος Τεχνικών Υπηρεσιών και Περιβάλλοντος του Δήμου Ωρωπού κ. Ευάγγελος Ηλιάσκος και ο πρόεδρος του ΔΣ κ. Κώστας Ανυφαντής αλλά και πλήθος δικηγόρων οι οποίοι κοντοστάθηκαν μεταξύ των δικών τους νομικών υποχρεώσεων για να παρακολουθήσουν την υπόθεση.

Κατά την ακροαματική διαδικασία οι προσφεύγοντες υποστήριξαν διά του πληρεξούσιου δικηγόρου τους, επίκουρου καθηγητή Πολεοδομίας – Χωροταξίας και Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κ. Μάριου Χαϊνταρλή ότι «η Πολιτεία έχει νομική υποχρέωση αφενός να εγκρίνει τη δημιουργία κεντρικής μονάδας επεξεργασίας υγρών αποβλήτων για όλες τις βιομηχανικές περιοχές και αφετέρου να χαρακτηρίσει την περιοχή της λεκάνης απορροής του Ασωπού ζώνη ειδικών περιβαλλοντικών ενισχύσεων, σύμφωνα με την ισχύουσα περιβαλλοντική νομοθεσία».

Τα επιχειρήματα των ντόπιων

Ειδικότερα από την πλευρά των προσφευγόντων υποστηρίχθηκε ότι η υποχρέωση αυτή της Πολιτείας εδράζεται:

Κατά την άποψη των κατοίκων «δεν είναι νομικά επιτρεπτό, ενώ υπάρχει σχετικά επαρκές νομοθετικό πλαίσιο αντιμετώπισης τέτοιων προβλημάτων, να μην έχει ληφθεί ουσιαστικά κανένα μέτρο συλλογικής αντιμετώπισής του, πολύ περισσότερο μάλιστα όταν πρόκειται για τις σωρευτικές επιδράσεις στο περιβάλλον από τη λειτουργία περίπου 1.000 επιχειρήσεων που εκτείνονται σε μια de facto βιομηχανική περιοχή περίπου 20.000 στρεμμάτων».

«Η συγκεκριμένη πολυετής αδράνεια της Πολιτείας, που αποδεικνύεται από τη διαιώνιση του ίδιου του προβλήματος, θίγει» κατά τους κατοίκους των περιοχών «τον ίδιο τον πυρήνα του δικαιώματός τους να ζουν σε ένα στοιχειωδώς ποιοτικό, υγιές και αξιοπρεπές περιβάλλον».

Τι υποστήριξε το Δημόσιο

Ενδιαφέρουσα ήταν η νομική παράσταση του Δημοσίου. Ο εκπρόσωπός του πριν από την έναρξη της συζήτησης της υπόθεσης και ενώ είχε ήδη αναβληθεί τέσσεις φορές κατέθεσε αίτημα απόρριψης της προσφυγής με το επιχείρημα ότι οι προσφεύγοντες δεν είχαν λάβει αριθμό πρωτοκόλλου από τις καταθέσεις των αιτήσεών τους στα τέσσερα συναρμόδια υπουργεία, όταν με αυτές τούς ζητούσαν να αναλάβουν τις πρωτοβουλίες που όφειλαν για την αντιμετώπιση του περιβαλλοντικού προβλήματος του Ασωπού.

Ο κ. Χαϊνταρλής διαβεβαίωσε το Δικαστήριο ότι αυτά κατατέθηκαν την ίδια ημέρα σε όλα τα υπουργεία και ότι το ΥΠΕΚΑ μάλιστα πριν από περίπου δύο χρόνια, όταν χρειάστηκε καλούμενο από το ΣτΕ να διατυπώσει τις απόψεις του, ζήτησε αντίγραφο της αίτησης των κατοίκων προς τη Δικαιοσύνη με την αιτιολογία ότι την είχε χάσει.

«Καταλάβαμε όλοι τι έχει συμβεί με τις υπηρεσίες του Δημοσίου» σχολίασε ο πρόεδρος του Ε’ Τμήματος κ. Χρήστος Ράμμος, ενώ την ίδια ώρα ο κ. Χαϊνταρλής επιδείκνυε στο Δικαστήριο τα τέσσερα χαρτιά με τους αντίστοιχους αριθμούς πρωτοκόλλου που είχαν λάβει οι ισάριθμες αιτήσεις των ενδιαφερομένων προς τη Διοίκηση.

Πολύπλοκο πρόβλημα

Κατόπιν αυτών και αφού το Δικαστήριο μπήκε στην ουσία της υπόθεσης, η πλευρά του Δημοσίου υποστήριξε ότι η Διοίκηση έχει λάβει σήμερα πολλαπλά μέτρα για την αντιμετώπιση του προβλήματος αλλά ότι η πολυπλοκότητά του είναι τέτοια ώστε απαιτείται η εντατικοποίηση των προσπαθειών, οι οποίες, όπως επιχείρησε να διαβεβαιώσει το Δικαστήριο, «θα συνεχιστούν και θα ενταθούν με την εκπόνηση σχετικών προγραμμάτων το προσεχές διάστημα».

Ο πρόεδρος του Ε’ Τμήματος και η εισηγήτρια κυρία Αικατερίνη Σακελλαροπούλου ζήτησαν επανειλημμένα διευκρινίσεις από τον νομικό εκπρόσωπο του Δημοσίου για τα συγκεκριμένα μέτρα που έχουν ως σήμερα ληφθεί από τότε που κατατέθηκε η αίτηση των κατοίκων ή και σε προγενέστερο χρονικό διάστημα.

Εκείνος αναφέρθηκε γενικά και αόριστα σε μέτρα τα οποία δεν απαρίθμησε και δεν συγκεκριμενοποίησε.

Κοινωνική εγρήγορση

Ο εκ των 85 προσφευγόντων και επικεφαλής της Ομάδας Κοινωνικής Εγρήγορσης που μαζί με τη Συντονιστική Επιτροπή Ασωπού είχαν την πρωτοβουλία για την κατάθεση της προσφυγής κ. Βασίλης Αναστασόπουλος δήλωσε μιλώντας στο «Βήμα της Κυριακής»: «Αγωνιζόμαστε εδώ και περίπου είκοσι χρόνια για μια αξιοπρεπή λύση στο πρόβλημα του Ασωπού και η αντίδραση της Πολιτείας σε αυτό το μείζον περιβαλλοντικό και δημόσιας υγείας πρόβλημα είναι πάντοτε παραπάνω από απογοητευτική. Παρακολουθήσαμε την ακροαματική διαδικασία και έχουν μέσα μας αναπτερωθεί οι ελπίδες ότι κάτι καινούργιο μπορεί να σημαίνει η εκδίκαση αυτής της υπόθεσης, καθώς το Δικαστήριο βρήκε εξαιρετικά ενδιαφέροντα τα αιτήματά μας και ο πρόεδρος είπε ότι συνιστούν νομική πρόκληση για τους δικαστές».

Τι μέλλει γενέσθαι

Η απόφαση αναμένεται τους προσεχείς μήνες, ενώ ως τις 15 Μαΐου, οπότε και παραμένει ανοιχτή η διαδικασία της προσκόμισης αποδεικτικών στοιχείων, οι προσφεύγοντες διά του πληρεξούσιου δικηγόρου τους προτίθενται να καταθέσουν υποστηρικτικά της προσφυγής τους μελέτες του ΕΜΠ αλλά και άλλων φορέων, οι οποίες αναφέρονται στο επίκαιρο του χρόνιου προβλήματος και, όπως υποστηρίζουν, αποδεικνύουν ότι η κατάσταση δεν έχει βελτιωθεί και παραμένει η ίδια. Το ότι δεν έχει χειροτερέψει οφείλεται στην οικονομική κρίση, καθώς πολλές από τις ρυπογόνες βιομηχανίες έχουν κλείσει.

Υποστηρικτικό υπόμνημα υπέρ της προσφυγής των «85» θα καταθέσουν ο Δήμος Ωρωπού και ο Εξωραϊστικός Σύλλογος Αγίας Παρασκευής Ωρωπού.

Ο αντιδήμαρχος Τεχνικών Υπηρεσιών και Περιβάλλοντος του Δήμου Ωρωπού κ. Ευάγγελος Ηλιάσκος, ο οποίος προσυπόγραψε την προσφυγή και έφερε το θέμα στο Δημοτικό Συμβούλιο, το οποίο και ομόφωνα αποφάσισε την παρέμβαση υπέρ των προσφευγόντων, δήλωσε μιλώντας στο «Βήμα της Κυριακής»: «Το πρόβλημα του Ασωπού απασχόλησε και απασχολεί τη Δημοτική Αρχή και θα ασκήσουμε κάθε νόμιμο μέσο έτσι ώστε να εξαναγκάσουμε τη Διοίκηση να εφαρμόσει τον νόμο και να ασχοληθεί κάποια στιγμή σοβαρά με μία από τις μεγαλύτερες παράνομες βιομηχανικές ζώνες της Ευρώπης».