Ερ.: Κύριε Δημήτρη Χαραλάμπη, ως καθηγητής πολιτικής επιστήμης στο πανεπιστήμιο Αθηνών παρακολουθείτε και επαγγελματικά τις εξελίξεις στην πατρίδα σας. Στην Ελλάδα πολύς λόγος γίνεται για τον κίνδυνο μιας λαϊκής εξέγερσης.

Απ.: Δεν βλέπω να υπάρχει τέτοιος κίνδυνος. Άλλωστε μια επανάσταση απαιτεί μια νέα ιδέα, για την οποία να αξίζει ο αγώνας. Ο ίδιος όμως ο Αλέξης Τσίπρας, επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, ομολογεί στο μεταξύ πίστη στο ευρώ. Σ’ αυτό όλοι συμφωνούν.

Ερ.: Μόλις πέρασε από τη Βουλή ένα δρακόντειο πακέτο λιτότητας. Οι άνθρωποι είναι οργισμένοι.

Απ.: Γι’ αυτό μπορώ να φανταστώ ότι του χρόνου σχεδόν κανείς δεν θα πληρώσει φόρους. Άλλοι γιατί δεν θα μπορούν και άλλοι για διαμαρτυρία. Φοβάμαι μια αργή κατάρρευση του κράτους και μια σήψη του κοινωνικού συστήματος.

Ερ.: Δεν καταλαβαίνει ο κόσμος ότι ένα κράτος χωρίς φορολογικά έσοδα δεν λειτουργεί;

Απ.: Όχι, όταν η φορολογική αδικία συνεχώς αυξάνει. Αν το φορολογικό νομοσχέδιο πάει στη Βουλή έτσι όπως είναι τώρα, άνθρωποι με εισόδημα κάτω των 60.000 ευρώ θα πληρώνουν από του χρόνου περισσότερους φόρους, ενώ όποιος βγάζει περισσότερα από 100.000 ευρώ θα πληρώνει λιγότερους. Αυτό είναι παράλογο. Στην Ελλάδα το 75% των φόρων εισπράττεται από μισθωτούς και συνταξιούχους. Αυτή η ομάδα αποτελεί το 50% των φορολογουμένων. Οι άλλοι μισοί είναι ελεύθεροι επαγγελματίες, δικηγόροι, γιατροί και οι λεγόμενοι εισοδηματίες, που διαχειρίζονται μόνο ακίνητη περιουσία. Αυτή η αναμφίβολα πλουσιότερη ομάδα πληρώνει μόνο το 25% των φόρων. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, υπάρχουν 9 Έλληνες, οι οποίοι κερδίζουν άνω των 700.000ευρώ ετησίως. Εδώ κάτι δεν πάει καλά.

Ερ.: Τουλάχιστον καθιερώθηκαν φορολογικά τεκμήρια. Όποιος π.χ. διαθέτει ακριβό αυτοκίνητο, αυτόματα θα υπάγεται σε συγκεκριμένο φορολογικό κλιμάκιο.

Απ.: Αυτά τα τεκμήρια είναι αστεία. Υποτίθεται ότι κάποιος με μια 500άρα Μερτσέντες κερδίζει τον χρόνο 28.000 ευρώ. Όταν είδα τη λίστα με τα τεκμήρια, είπα στη γυναίκα μου: ‘Αγάπη μου, είμαστε πλούσιοι και δεν το ξέρουμε’. Μπορούμε να έχουμε δύο σπίτια τουλάχιστον 350 τ.μ., μια πισίνα 40 τ.μ., σκάφος 7 μέτρων, δύο αυτοκίνητα των 2000 κυβικών και να προσλάβουμε μια οικιακή βοηθό. Όλα αυτά με ετήσιο εισόδημα 60.000 ευρώ περίπου.

Ερ.: Γιατί το κράτος δεν αλλάζει επιτέλους κάτι σ’ αυτές τις αδικίες;

Απ.: Επειδή έτσι οι κυβερνώντες εξασφαλίζουν την εξουσία τους. Οι πολιτικοί – σ’ αυτήν την περίπτωση κυρίως αυτοί της ΝΔ του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά – συνεχίζουν να χορηγούν στην ‘πελατεία’ τους φορολογική αμνηστία. Περίπου ένα εκατομμύριο άτομα δεν έχουν πληγεί σχεδόν καθόλου ή καθόλου από τα μέτρα λιτότητας. Αυτοί οι άνθρωποι εξυπηρετούν νοικοκυριά με 3 εκατομμύρια άτομα περίπου, που είναι πολλοί ψηφοφόροι.

Ερ.: Τι μπορεί να γίνει για να αλλάξει αυτό;

Απ.: Αυτή τη δύναμη την έχει μόνον η Τρόικα. Ή καλύτερα η κ.Μέρκελ ως επικεφαλής της Ευρώπης. Κάθε φορά πριν από την εκταμίευση μιας νέας δανειακής δόσης η κυβέρνησή μας δέχεται πιέσεις για περισσότερη λιτότητα. Κι αυτό γίνεται εις βάρος των απλών μισθωτών και συνταξιούχων, που δεν έχουν πολλές δυνατότητες να φοροδιαφύγουν, δηλαδή δεν φταίνε για την κρίση. Η Τρόικα θα έπρεπε να χαλαρώσει τη λιτότητα και αντ’ αυτής να θέσει το εξής τελεσίγραφο: «Έχετε ένα χρόνο καιρό να μεταρρυθμίσετε το φορολογικό σας σύστημα και να καθιερώσετε ένα λειτουργικό σύστημα ελέγχου. Αν δεν το κάνετε, θα σταματήσουν οι πληρωμές». Κάτι τέτοιο θα έφερνε χρήματα, θα δημιουργούσε τη βάση για νέες επενδύσεις και θα αφαιρούσε την τεράστια πίεση από την κοινωνία. Πολλοί άνθρωποι τότε θα υποστήριζαν την Τρόικα.

Ερ.: Και τότε γιατί δεν γίνεται;

Απ.: Γιατί, λένε, τότε η Τρόικα θα αναμειγνυόταν στην εθνική κυριαρχία. Ωστόσο, με τις απαιτήσεις της για λιτότητα αναμειγνύεται πρακτικά στον προσδιορισμό των κατώτατων μισθών. Δεν βλέπω εδώ καμία διαφορά.

Ερ.: Υπάρχει λοιπόν κίνδυνος μάχης των φτωχών εναντίον των πλουσίων.

Απ.: Αυτή η μάχη έχει αρχίσει προ πολλού. Η Αθήνα συνεχίζει να αποτελεί μια ακριβή ευρωπαϊκή μητρόπολη. Οι τιμές στις καφετέριες και στα σουπερμάρκετ είναι ψηλότερες απ’ ό,τι στο Βερολίνο ή στη Βιέννη, πράγμα που αποδεικνύει ότι υπάρχει ακόμα πολύ χρήμα. Από την άλλη, μπορεί να παρατηρήσει κανείς τον σχηματισμό αληθινών ‘γκέτο’. Ολόκληρες γειτονιές φτωχαίνουν. Δεν θα μου προκαλούσε έκπληξη το να ζήσουμε σύντομα μια έκρηξη τυφλής βίας όπως στο Παρίσι ή το Λονδίνο. Μόνο που δεν θα μπορέσει να την αντιμετωπίσει η αστυνομία μας. Ή μήπως πιστεύετε ότι ένας αστυνομικός, που πρέπει να βελτιώσει το εισόδημά του των 780 ευρώ μοιράζοντας το βράδυ πίτσες, θα έχει διάθεση να τον δείρουν; Η κοινωνία μας εκτραχύνεται. Τα προηγούμενα τρία χρόνια είχαμε 3000 αυτοκτονίες. Οι εφημερίδες γράφουν μόνο λίγες γραμμές για τις ληστείες και τα μαχαιρώματα. Το ότι οι οπαδοί του φασιστικού κόμματος της Χρυσής Αυγής κυνηγούν μετανάστες έχει γίνει καθημερινό φαινόμενο.

Ερ.:Μα αυτό ακούγεται σαν κίνδυνος επανάστασης.

Απ.: Μπορώ να φανταστώ κάτι ακόμα χειρότερο. Τη δημιουργία μιας τρομοκρατικής οργάνωσης, όπως είχαμε παλιότερα.

Ερ.: Εννοείτε την αριστερή οργάνωση «17 Νοέμβρη», που από το 1975 μέχρι το 2002 πραγματοποίησε πολλές βομβιστικές επιθέσεις και 22 δολοφονίες.

Απ.: Αυτοί οι τρομοκράτες είχαν μεγάλη απήχηση στον λαό. Σας λέω: Όταν πέσει η πρώτη μολότοφ σε μια Πόρσε-Καγιέν, τότε τα πράγματα θα γίνουν πολύ επικίνδυνα