Στην οδό Φυλής οι επόμενες ημέρες μετά το γεγονός της αποκάλυψης της ρωσίδας ιερόδουλης που έπασχε από AIDS παραπέμπουν, εν μέρει, στα γρήγορα αλλά μικρής διάρκειας αντανακλαστικά που επιδεικνύει η ελληνική κοινωνία κάθε φορά που ένα θέμα έρχεται στην επικαιρότητα. Λες και δεν βρίσκεσαι στη γειτονιά όπου παραδοσιακά στεγάζονται οι οίκοι ανοχής στην Αθήνα, αλλά σε πάρκο σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης. Σε ένα από τα σπίτια υπάρχει κρεμασμένο το κόκκινο φιογκάκι που συμβολίζει τον αγώνα ενάντια στο AIDS. Σε αίθουσες αναμονής άλλων σπιτιών μοιράζονται και φυλλάδια που εξηγούν για τους κινδύνους μολύνσεων από το σεξ χωρίς προφυλακτικό, «τα οποία άφησε το Υγειονομικό που πέρασε το πρωί».
Σε μία άλλη αίθουσα αναμονής, τρεις έλληνες πελάτες συζητούν για την περίπτωση της ρωσίδας ιερόδουλης. Κανένας από τους τρεις δεν θα έκανε ποτέ σεξ χωρίς προφυλάξεις με ιερόδουλη. «Το θέμα είναι ότι γενικά στις σεξουαλικές επαφές η χρήση του προφυλακτικού έχει μειωθεί πολύ» λένε. Στη συζήτηση παρεμβαίνει η υπεύθυνη του οίκου ανοχής. «Σε αρκετές από τις κοπέλες προσφέρουν περισσότερα χρήματα για να κάνουν σεξ χωρίς προφυλάξεις, κρυφά από εμάς, και όλες αρνούνται» λέει.

Ανταγωνισμοί και εκβιασμοί

Μιλώντας με τους ανθρώπους που κατοικοεδρεύουν ανάμεσα στην οδό Φυλής και στη λεωφόρο Λιοσίων θα ακούσεις πολλά. Για διαμερίσματα που λειτουργούν ως οίκοι ανοχής και μυστηριωδώς αδειάζουν μόλις προβλέπεται οποιαδήποτε «επιχείρηση αρετής» της Αστυνομίας. Για περιπτώσεις συγκεκριμένων ιδιοκτητών με πολλά «σπίτια» στην κατοχή τους, τους οποίους πολλές φορές ακόμη και οι υπάλληλοι δεν γνωρίζουν προσωπικά. Για την ΕΛ.ΑΣ. η οποία κινείται ύστερα από καταγγελίες που πιο πολύ έχουν να κάνουν με τους ανταγωνισμούς των ιδιοκτητών. Για σπίτια που σφραγίζονται και αποσφραγίζονται και ξανασφραγίζονται. Για τους άνδρες της Υπηρεσίας Εσωτερικών Υποθέσεων της Αστυνομίας που πέρυσι τέτοια εποχή βρέθηκαν στην περιοχή ύστερα από καταγγελίες ιερόδουλων ότι εκβιάζονταν από αστυνομικούς, ρώτησαν, δεν έμαθαν τίποτα σπουδαίο(;) και αποχώρησαν.
«Αν δεν ασχοληθεί η πολιτεία με το καθεστώς των οίκων ανοχής και δεν νομιμοποιήσει αρκετούς από αυτούς, ώστε να ελέγχονται καλύτερα, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα» λέει η Μάρθα, γραμματέας του Σωματείου Εκδιδόμενων Προσώπων Ελλάδας (ΣΕΠΕ). Εκπροσωπεί περίπου 1.200 δηλωμένες ιερόδουλες και σχεδόν 2.000 άτομα βοηθητικό προσωπικό στους οίκους ανοχής. Στην πραγματικότητα δηλαδή ένα πολύ μικρό ποσοστό του φαινομένου πορνεία στη χώρα μας. «Εγώ εργάζομαι νομίμως, το ίδιο και οι κοπέλες που απασχολώ. Εξετάζομαι από γιατρούς και ο πελάτης έχει το δικαίωμα να δει το βιβλιάριο υγείας μου. Αντιθέτως, ούτε εγώ ούτε και καμιά άλλη κοπέλα δεν μπορούμε να ζητήσουμε το ίδιο από τους πελάτες μας» λέει.
Ο συγκεκριμένος χώρος, όπως και σχεδόν κανένας άλλος στην περιοχή, δεν τηρεί τις αυστηρές νόμιμες προϋποθέσεις λειτουργίας, όπως π.χ. την απόσταση από ναούς και σχολεία. «Επομένως η Αστυνομία μπορεί να ταλαιπωρεί εμένα για τέτοιου είδους ζητήματα και την ίδια στιγμή τα κυκλώματα της παράνομης πορνείας να δρουν ανενόχλητα» επισημαίνει.
Στις προτάσεις του ΣΕΠΕ περιλαμβάνονται μέτρα όπως η μείωση της απόστασης του οίκου ανοχής από σχολεία και ναούς στα 50 από τα 200 μέτρα. «Πολλοί από τους οίκους ανοχής θα μπορούσαν να λειτουργούν κανονικότατα και νόμιμα σήμερα» λέει η πρόεδρος του ΣΕΠΕ Δήμητρα Κανελλοπούλου. Παρατηρεί ότι η κρίση δεν έχει αφήσει ανεπηρέαστο και το δικό της επάγγελμα: «Την τελευταία διετία η πτώση αγγίζει ακόμη και το 70%. Ο αριθμός των πελατών παραμένει ο ίδιος, απλώς έρχονται σπανιότερα».

«Καθαρό» και …εθνικό σεξ

Η Ελισάβετ, γύρω στα 60, ασκεί καμιά δεκαπενταριά χρόνια το επάγγελμα της υπεύθυνης στον οίκο ανοχής. Στο παρελθόν έχει εργαστεί, όπως λέει, σε μέρη που οποιαδήποτε κουβέντα περί υγειονομικών ελέγχων μόνο γέλια προκαλεί. «Οι κοπέλες έμεναν εκεί για λίγο καιρό και άλλαζαν με απίστευτη συχνότητα. Υποθέτω ότι καμιά τους δεν θα μπορούσε να έχει χαρτιά» εξηγεί. Το πρωί της ίδιας ημέρας πέρασαν από το μαγαζί που εργάζεται τώρα «δύο ασφαλίτες που εμφανίστηκαν ως πελάτες και ζήτησαν να κάνουν σεξ χωρίς προφυλακτικό αντί 500 ευρώ. Τους καταλάβαμε αμέσως. Ούτως ή άλλως η κοπέλα δεν θα δεχόταν» μας αναφέρει. Κάποια στιγμή ένας αλλοδαπός μπαίνει στο δωμάτιο. «Greeks only» του λέει, σημάδι και αυτό προφανώς της «καθαρής» εικόνας που θέλει να δώσει στο συγκεκριμένο κατάστημα.
Σε πρόσφατη ανακοίνωσή του για το ζήτημα ο Δήμος Αθηναίων κάνει λόγο για 315 παρανόμως λειτουργούντες οίκους ανοχής εντός των ορίων του. Το 2011 οι υπηρεσίες του δήμου, σε συνεργασία με την ΕΛ.ΑΣ. που είναι αρμόδια για τον έλεγχο, εξέδωσαν αποφάσεις για τη σφράγιση 87 τέτοιων οικημάτων. Σφραγίστηκαν 82, ενώ χρειάστηκε να γίνουν και 196 επανασφραγίσεις κτιρίων.
Τον περασμένο Φεβρουάριο, το Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας ενέκρινε την εισήγηση της δημοτικής αρχής για τροποποιήσεις στο υφιστάμενο νομικό πλαίσιο με προτάσεις προς την κυβέρνηση που περιλαμβάνουν και εδώ τη μείωση της απόστασης από ευαίσθητα σημεία, τη μετακύλιση της ευθύνης στον ιδιοκτήτη του ακινήτου για την παράνομη λειτουργία του πορνείου, αλλά και τη διακοπή της ηλεκτροδότησης και της υδροδότησης. Σύμφωνα με κύκλους του Δήμου Αθηναίων, το ζήτημα πρέπει να τεθεί σε άμεση πολιτική προτεραιότητα μετά τις εκλογές.
Ο φόβος και οι ταρίφες
«Περνούσαν και ρωτούσαν αν δούλευε εδώ»

Η (ας την πούμε) Νατάσα από τη Ρωσία εργάζεται ως υπεύθυνη σε έναν από τους οίκους ανοχής σε κάθετο δρόμο της οδού Φυλής. Παραδέχεται ότι «ως πριν από λίγες ημέρες το στοματικό σεξ χωρίς προφυλάξεις προσφερόταν από το κατάστημα. Εδώ και λίγες ημέρες όχι πια. Αλλά ούτως ή άλλως αυτές τις ημέρες δεν πατάει κανείς, προφανώς όλοι φοβήθηκαν από το συγκεκριμένο περιστατικό. Πέρασαν και κάποιοι που κρατούσαν τη φωτογραφία της κοπέλας όπως δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες». Ρωτούσαν αν δούλευε εδώ. Θυμούνταν το σπίτι, όχι όμως το πρόσωπο που έκαναν σεξ μαζί του. Στην ίδια φαίνεται ανεξήγητο το ότι κάποιος θέλει να έρθει σε χωρίς προφυλάξεις σεξουαλική επαφή με μια γυναίκα που δεν γνωρίζει. «Ούτως ή άλλως όσοι έρχονται εδώ κάποιο πρόβλημα έχουν στο μυαλό τους. Αν ήταν εντάξει, θα κάθονταν με τις γυναίκες τους».
Οι οίκοι ανοχής στο Μεταξουργείο θεωρούνται ταπεινότεροι από εκείνους της οδού Φυλής. Εδώ θα βρεις περισσότερους αλλοδαπούς πελάτες, χαμηλότερες τιμές (10, το πολύ 15 ευρώ, ενώ στη Φυλής η ταρίφα είναι συνήθως 20-25 ευρώ) και αρκετά ανοιχτά το πρόγραμμα έχει και «χωρίς προφυλακτικό». «Μάλιστα για να το κάνουν αυτό συνήθως δεν χρειαζόταν να δώσεις καν περισσότερα χρήματα» λέει ένας από τους έλληνες πελάτες. «Πάντως κακώς η όλη ιστορία εντοπίζεται σε συγκεκριμένους οίκους ανοχής ή περιπτώσεις» λέει μια από τις γυναίκες που έχουν πολλά χρόνια στην περιοχή. «Η ίδια γυναίκα μπορεί να εργάζεται ή να έχει εργαστεί σε οίκο ανοχής, μόνη της, σε στούντιο ή δεν ξέρω πού αλλού. Δεν φτάνει μόνη της, εδώ τη φέρνουνε. Και αυτός που τη φέρνει ξέρει συνήθως πολύ καλά ποια είναι, πόσων χρόνων είναι και ποια είναι η κατάσταση της υγείας της».

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ