«Αν τα χρήματα που προορίζονταν για τους ανάπηρους πήγαιναν τελικά σε αυτούς, οι υγιείς θα πηδούσαν από τα μπαλκόνια για απολαμβάνουν αυτές τις παροχές». Η ατάκα αυτή του κ. Γιώργου Ρεθυμνωτάκη, έστω και αν ακούγεται προκλητική, εξηγεί γιατί αυτός και οι συνεργάτες του προχώρησαν το 2002 στη δημιουργία του Κέντρου Εργασίας Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες (ΚΕΑΝΑ). «Το χαρακτηριστικό μας είναι ότι όλα τα μέλη είναι οι ίδιοι ΑΜΕΑ» λέει ο κ. Ρεθυμνιωτάκης ο οποίος σε ηλικία δυόμισι ετών ασθένησε από πολιομυελίτιδα. «Έχω περάσει πάνω από 30 χειρουργεία στη ζωή μου, θεωρώ πως το νούμερο ένα πράγμα όταν έχεις να αντιμετωπίσεις ένα τέτοιο πρόβλημα είναι να μην τα παρατάς. Αυτό λέω και σε όσους έρχονται εδώ».
Στο ΚΕΑΝΑ που λειτουργεί στα Λιόσια εδώ και πάνω μια δεκαετία εργάζονται καθημερινά δεκάδες άτομα. Κατασκευάζουν ξυλόγλυπτα γύψινα, ημερολόγια πήλινα βαζάκια και άλλα αντικείμενα. Η πιο σημαντική συνεισφορά του κέντρου εργασίας είναι ότι από την δουλειά τους εδώ οι άνθρωποι συμπληρώνουν το εισόδημα τους. «Παλιότερα υπήρχαν άνθρωποι που έβγαζαν έως και 400 ευρώ το μήνα από εδώ, πλέον οι πωλήσεις μας, σε μπαζάρ που διοργανώνουμε ή ακόμα και καταστήματα, έχουν μειωθεί και τα ποσά αυτά είναι αρκετά μικρότερα. Ο κόσμος θέλει να βοηθήσει, όμως δε μπορεί».
