Μια εγκύκλιος η οποία επιχειρεί να ρυθμίσει τα ισχύοντα στο σχετικά καινούργιο αλλά όλο και πιο δημοφιλές θαλάσσιο σπορ του kitesurfing περνάει «δεσμά» στο άθλημα που προσελκύει εκατοντάδες τουρίστες στη χώρα μας. Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζονται αρκετοί χομπίστες και αθλητές που ασχολούνται με το σπορ.
Το kitesurfing μπορεί να θεωρηθεί συγγενές άθλημα της ιστιοσανίδας, μόνο που εδώ η ώθηση από τον αέρα δεν δίνεται σε πανί, αλλά σε έναν «αετό», ο οποίος πετάει σε αρκετό ύψος από την επιφάνεια της θάλασσας.
«Υποτίθεται ότι η εγκύκλιος ρυθμίζει τα του kitesurf όσον αφορά τη λειτουργία των σχολών και τα μέτρα ασφαλείας που πρέπει να λαμβάνονται. Ομως είναι τόσο αυστηρή που ουσιαστικά είναι σαν να απαγορεύει το σπορ», λέει ο κ. Αγγελος Καραβέλας, αθλητής και διαχειριστής της ιστοσελίδας kiteclub.gr
Μόνο σε οριοθετημένους χώρους
Το σημείο της εγκυκλίου που έχει κάνει τους ερασιτέχνες φίλους του σπορ να… χάσουν τον ύπνο τους, είναι εκείνο που αναφέρει ότι «η διενέργεια kitesurf για ατομική αναψυχή επιτρέπεται μόνο στους οριοθετημένους για εκμίσθωση χώρους παραλίων με τους όρους και προϋποθέσεις που προαναφέρθηκαν».
«Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι αθλητές χάνουν τις περισσότερες παραλίες που ως τώρα γίνεται kitesurf στην Ελλάδα, όπως ο Ωρωπός ή οι Ράχες Φθιώτιδας» λέει ο κ. Καραβέλας. «Οι λίγες σχολές βρίσκονται κυρίως στα νησιά, όπως στη Λήμνο ή στη Ρόδο, ενώ και από αυτές άλλωστε είναι ζήτημα αν τηρούνται οι πολύ αυστηρές προϋποθέσεις», ισχυρίζεται ο κ. Καραβέλας ο οποίος δεν κρύβει ότι «αρχικά θεωρούσαμε ότι είναι μια εγκύκλιος, όπως και πολλές άλλες για διάφορα θέματα, που δε θα εφαρμοστεί ποτέ. Ομως ήδη στο Αγγελοχώρι Χαλκιδικής, μια από τις πιο δημοφιλής παραλίες της βόρειας Ελλάδας, το kitesurf απαγορεύτηκε», λέει ο κ. Καραβέλας.
Τα νέα όρια
Μετά την εγκύκλιο kitesurf επιτρέπεται να γίνεται μόνο σε οριοθετημένους ειδικά για το άθλημα εκμισθώμενους χώρους. Για την εγκατάσταση απαιτείται παραλία μήκους τουλάχιστον 600 μέτρων, στην οποία δεν υπάρχουν εκμισθωτές ομπρελοκαθισμάτων. Eνας αθλητής μπορεί να «πετάξει» πάνω στα κύματα με τον αετό του μόνο εφόσον μεσολαβεί απόσταση 50 μέτρων από λουόμενο, σκάφος ή άλλο kitesurf. Σε κάθε παραλία για kitesurf μπορεί να δραστηριοποιείται μόνο ένας εκμισθωτής.
Αυτή τη στιγμή εκμισθωμένοι χώροι για αυτό τον σκοπό υπάρχουν σε έξι νησιά: σε Πάρο και Νάξο στις Κυκλάδες, στη Λήμνο στο βόρειο Αιγαίο, στη Ρόδο στα Δωδεκάνησα, στη Λευκάδα στο Ιόνιο και στην Εύβοια. Ωστόσο οι παραλίες όπου μέχρι τώρα διεξαγόταν το σπορ είναι τουλάχιστον δέκα φορές περισσότερες, σύμφωνα με τους φίλους του αθλήματος.
Το άθλημα του kitesurfing γνωρίζει ραγδαία ανάπτυξη την τελευταία τριετία. Υπολογίζεται ότι στη χώρα μας περίπου 3.000 άτομα ασχολούνται λιγότερο ή περισσότερο ενεργά με το σπορ. «Η βελτίωση που έχει γίνει στον εξοπλισμό έχει κάνει το άθλημα αρκετά πιο εύκολο για τον αρχάριο. Και επιπλέον η χώρα μας έχει ιδανικές κλιματολογικές συνθήκες για kitesurfing. Δεν απαιτούνται οι δυνατοί άνεμοι που χρειάζονται για να κάνεις ιστιοσανίδα. Αρκούν 3-4 μποφόρ. Ουσιαστικά, από τον Μάιο μέχρι τον Σεπτέμβριο μπορείς να είσαι κάθε μέρα στη θάλασσα», λέει ο κ. Καραβέλας. «Ειδικά φέτος περιμέναμε αρκετούς τουρίστες οι οποίοι συνήθως πηγαίνουν στην Αίγυπτο. Είναι κρίμα να χάνουμε πιθανούς επισκέπτες εξαιτίας παράλογων αποφάσεων».
Απόσταση ασφαλείας
«Αν εφαρμοστεί η εγκύκλιος, αυτό σημαίνει ότι εφόσον εγώ πάω να κάνω kitesurf σε μία παραλία εντελώς μόνος μου θα είμαι παράνομος», λέει ο 25χρονος κ. Γιάννης Ταμβάκης, ένας από τους δεξιοτέχνες του αθλήματος στη χώρα μας.
Κατά καιρούς ο κ. Ταμβάκης έχει να αντιμετωπίσει τις αντιδράσεις των λουόμενων όταν θέλει να κάνει το αγαπημένο του χόμπι. «Θα καταλάβαινα μια οριοθέτηση μεγάλης απόστασης από τους λουόμενους, ακόμα και υπερβολική. Προσωπικά όταν υπάρχει αντίδραση από τους ανθρώπους που κάνουνε μπάνιο στην ίδια παραλία αποφεύγω να κάνω kite surf».
Παρόμοια άποψη εκφράζει και ο Δημήτρης, ιδιωτικός υπάλληλος, ο οποίος όποτε οι υποχρεώσεις το επιτρέπουν παίρνει τη σανίδα, τη στολή και τον αετό του και πηγαίνει για kitesurf. «Προφανώς και υπάρχει κίνδυνος για τον λουόμενο αν έρθει σε επαφή με τη σανίδα την ώρα που είναι εν κινήσει. Αυτός ο κίνδυνος όμως εξανεμίζεται αν ο αθλητής βρίσκεται σε απόσταση 100 μέτρων» επισημαίνει.
«Θεωρώ ότι η συγκεκριμένη ρύθμιση είναι παράλογη, αν δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα των λίγων ιδιωτικών σχολών. Είναι σαν να λέμε ότι το ποδήλατο είναι παράνομο παντού εκτός ποδηλατοδρόμων, όταν οι ποδηλατοδρόμοι είναι ελάχιστοι». Αναφέρει μάλιστα και τη δική του εμπειρία.
«Τα σημεία που πηγαίνω εγώ στην Πελοπόννησο, είναι ουσιαστικά… χωματερές. Κανένας δεν πηγαίνει για μπάνιο εκεί, ειδικά τον χειμώνα. Ομως αυτή η εγκύκλιος δίνει το δικαίωμα στον καθένα να με καταγγείλει και να με αναγκάσει να πληρώσω αρκετές εκατοντάδες ευρώ πρόστιμο».
Αξιωματικοί του Λιμενικού Σώματος/ Ελληνικής Ακτοφυλακής παραδέχονται πως οι αντιδράσεις από την πλευρά τον αθλητών είναι εν μέρει δικαιολογημένες, καθώς ο χώρος διενέργειας του αθλήματος περιορίζεται και αυτός θα καθορίζεται από αρμόδια επιτροπή που θα συσταθεί στα κατά τόπους λιμενικά τμήματα.
Ωστόσο, όπως παρατηρούν, το kitesurfing θεωρείται extreme sport και η εγκύκλιος εκδόθηκε, μεταξύ άλλων, για να καθοριστούν όροι ασφαλείας και για τους λουόμενους και για όσους ασχολούνται με άλλες θαλάσσιες δραστηριότητες και για τους αθλητές.
Αναγκαία η ρύθμιση
Η θέσπιση κανόνων για τη διενέργεια του αθλήματος φαίνεται πάντως αναγκαία, αφού το σπορ κερδίζει όλο και περισσότερους οπαδούς στη χώρα μας. Οι διαμάχες μεταξύ λουόμενων και φίλων του kitesurf είναι ένα καινούργιο μεν, αλλά σύνηθες φαινόμενο στις ελληνικές ακτές. Και μόνο η παρουσία «αετών» πάνω από την πλαζ είναι αρκετή για να αποτρέψει κάποιον, ειδικότερα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, από το να κολυμπήσει.
«Η εγκύκλιος έχει αναμφισβήτητα κάποια θετικά σημεία, όπως η πρόβλεψη για την απόσταση του αθλητή από τον λουόμενο», λέει ο κ. Γιάννης Δούνσιος από το Surf Club Keros στη Λήμνο. Αν και ο ίδιος εκμισθώνει το κομμάτι της παραλίας που χρησιμοποιεί, δεν συμφωνεί με την ολική απαγόρευση του σπορ στις υπόλοιπες, ελεύθερες, παραλίες.
«Θεωρώ ότι η εγκύκλιος είναι πρόχειρη και αποσπασματική. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 50 σημεία που γίνεται το σπορ στη βόρεια Ελλάδα, κανένας όμως εκμισθωμένος χώρος. Μια λύση θα ήταν να οριστούν οι χρήσεις κάθε παραλίας είτε είναι για λουόμενους, είτε για θαλάσσια σπορ, όπως γίνεται π.χ. στην Αυστραλία, όπου υπάρχουν ακόμη και παραλίες ειδικά για σκύλους».
Το μεγαλύτερο πρόβλημα, πάντως, σύμφωνα με τον κ. Δούνσιο είναι η τήρηση των κανόνων ασφαλείας. Το ίδιο το σπορ δεν είναι επικίνδυνο, λέει. «Το θέμα είναι να τηρούνται οι προδιαγραφές ασφαλείας που ορίζονται σε διεθνές επίπεδο, κάτι που δυστυχώς δεν γίνεται πάντα στη χώρα μας. Σε αυτό βέβαια συντελεί ότι οι προυποθέσεις της εκμάθησης και της λειτουργίας των σχολών δεν ορίζονται με ακρίβεια από τη νομοθεσία».
