Φανταστείτε μια δαιδαλώδη διαδρομή επί χάρτου η οποία θα κάνει χιλιάδες ζιγκ ζαγκ, θα πέσει σε εμπόδια όπως τα βουνά και κατά πάσα πιθανότητα δεν θα καταλήξει πουθενά. Τι θα γίνει όμως αν «καταργηθεί» η παραδοσιακή γεωμετρία και μετασχηματιστεί το χαρτί σε μια άλλη όπου ο χώρος είναι καμπυλωτός, παρόμοια με τη γεωμετρία του Σύμπαντος, όπως στη θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν; Η πληροφορία θα φθάσει στον προορισμό της πολύ πιο γρήγορα και εγγυημένα. Αυτό πέτυχε η επιστημονική ομάδα ενός κύπριου ερευνητή, του κ. Φρ. Παπαδόπουλου, καθώς χρησιμοποιώντας τη λεγόμενη «υπερβολική» γεωμετρία στις δομές του Διαδικτύου κατάφερε να εγγυηθεί γρήγορα και εγγυημένα την αποστολή των δεδομένων αποφεύγοντας τα εμπόδια του φλοιού της Γης αλλά και των κόμβων που διανέμουν τα δεδομένα.
Η μελλοντική εφαρμογή της ανακάλυψης μπορεί να επιφέρει ραγδαίες αλλαγές σε ό,τι συσχετίζεται με τα πολύπλοκα δίκτυα. Ακόμη, το σταδιακό «μπούκωμα» του Διαδικτύου θα καταστήσει τέτοιες λύσεις μάλλον αναπόφευκτες. «Οταν χρησιμοποιήσαμε τη γεωμετρία της γης για να κατευθύνουμε την πληροφορία πιο κοντά στον προορισμό της, η αποτελεσματικότητα στην αποστολή πληροφοριών ήταν μόλις 14%-15%. Με άλλα λόγια,μόνο 14%-15% των μηνυμάτων μας κατάφερνε να φθάσει. Αντίθετα, όταν εφαρμόσαμε την υπερβολική γεωμετρία, φθάσαμε στο 97%! Η αποτελεσματικότητα στην αποστολή της πληροφορίας επταπλασιάστηκε. Σίγουραόμωςθα θέλαμε να φθάσουμε στο 100%» σημειώνει ο κ. Παπαδόπουλος. Ενας υπερβολικός, όπως λέγεται στη γεωμετρία, κύκλος που εμπεριέχει όλες τις συνδέσεις μεταξύ των συστημάτων του Διαδικτύου, εξασφαλίζει την ταχεία και σίγουρη παράδοση της πληροφορίας.
«Αν και το θέμα είναι περίπλοκο, η βασική ιδέα είναι μάλλον απλή. Πήραμε τον γρίφο του Ιnternet, δηλαδή ένα σύνολο από κόμβους, ο καθένας εκ των οποίων αποτελεί ένα αυτόνομο σύστημα, που πιθανόν να απαρτίζεται από πολλαπλά υποδίκτυα» σημειώνει ο κύπριος ερευνητής, επισκέπτης καθηγητής στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Κύπρου. «Σε κάθε τέτοιον κόμβο βρήκαμε τις συντεταγμένες του σε έναν υπερβολικό χώρο τις οποίες μπορεί να χρησιμοποιήσει ένα “πακέτο” δεδομένωνπροκειμένου να βρει εγγυημένα και με τον ταχύτερο δυνατόβ τρόπο τον προορισμό του μέσα στο Ιnternet» εξηγεί. Σ ύμφωνα με τον καθηγητή, ο όγκος της πληροφορίας που απαιτείται για να γίνει σωστή δρομολόγηση με τα σημερινά πρωτόκολλα θα μεγαλώνει όσο θα αυξάνεται το μέγεθος του δικτύου, το οποίο σε σχέση με πέρυσι είναι κατά 2.500 κόμβους περίπου μεγαλύτερο. Ετσι τα σημερινά πρωτόκολλα δρομολόγησης ενδέχεται να μην μπορούν να λειτουργήσουν ικανοποιητικά. «Αυτό που προτείναμεείναι μια δρομολόγηση που δεν υποφέρει από το πρόβλημα της κλιμάκωσης και δεν θα παρουσιάζει πρόβλημα όσο το Ιnternet εξαπλώνεται» συμπληρώνει.
Σε ό,τι αφορά την υλοποίηση του επιστημονικού τους πρότζεκτ ο κ. Παπαδόπουλος τονίζει ότι για την πραγματοποίησή του ενδέχεται να χρειαστούν ως και δέκα έτη, ενώ επισημαίνει ότι το πώς θα εφαρμοστεί αποτελεί αντικείμενο έρευνας εκ μέρους της ομάδας του. «Ο πιο εύκολος τρόπος να εφαρμοστεί είναι να γίνουν αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο δουλεύουν τα μηχανήματα, δηλαδή οι δρομολογητές. Ερευνάμε και πιο πολύπλοκες τεχνικές σταδιακής ανάπτυξης της προτεινόμενης λύσεις, που δεν χρειάζονται όμως σημαντικές αλλαγές στα υπάρχοντα μηχανήματα» εξηγεί ο κ. Παπαδόπουλος.
Πεδίον δόξης λαμπρόν
Για την ανακάλυψη της επιστημονικής ομάδας χρησιμοποιήθηκε η νέα θεωρία των πολύπλοκων δικτύων (complex networks theory), η οποία έχει εφαρμογή σε μια σειρά τομείς, όπως η φυσική, η βιολογία και οι κοινωνικές επιστήμες. Μάλιστα η ίδια η τοπολογία του Διαδικτύου παραπέμπει τόσο σε κάποιες οργανωμένες κοινωνίες όσο και σε βιολογικά δίκτυα. «Το Διαδίκτυο είναι ένα πολύπλοκο δίκτυο, όπως π.χ. και το Facebook. Αν μελετήσεις κάποια στατιστικά χαρακτηριστικά, θα δεις ότι μοιάζουν και με άλλα δίκτυα που συναντά κανείς στη φύση. Το Διαδίκτυο παραπέμπει και σε βιολογικά δίκτυα, αντίστοιχα και με αυτό των νευρώνων που στέλνουν σήματα στον εγκέφαλο. Γι΄ αυτό και λέμε ότι η εφαρμογή μπορεί να έχει εφαρμογές και σε άλλα επιστημονικά πεδία» τονίζει ο κ. Παπαδόπουλος.
